(Αλίκης Μπέιλη, ΑΚΤΙΝΕΣ ΚΑΙ ΜΥΗΣΕΙΣ, σσ. 197/ 198)
Η τύφλωση είναι προοίμιο της μύησης, ασχέτως βαθμού.
Μόνο στην τελευταία και ανώτατη μύηση
<η τάση για τύφλωση> τερματίζεται τελείως.
Στα πρώιμα στάδια της εξέλιξης, η τύφλωση
είναι φυσική, έμφυτη, αναπόφευκτη και αδιαπέραστη.
Επί αιώνες ο άνθρωπος βαδίζει στο σκοτάδι.
Έπειτα έρχεται το στάδιο, στο οποίο η
κανονική αυτή τύφλωση, αποτελεί προστασία, αλλά εισέρχεται επίσης σε μια Φάση
στην οποία μπορεί να υπερνικηθεί.
Μιλώντας τεχνικά, η τύφλωση στην όποια
αναφέρθηκα είναι κάτι διαφορετικό.
Από τη στιγμή που το ανθρώπινο ον συλλάβει
την πρώτη αμυδρή αναλαμπή του <κάτι άλλου> και δει τον εαυτό του σε αντιπαράθεση
με αυτή την αμυδρά αισθητή μακρινή πραγματικότητα, η τύφλωση με την οποία ασχολήθηκα,
είναι κάτι που <επιβάλλεται από την ψυχή> στον σπεύδοντα ζηλωτή, έτσι
ώστε τα μαθήματα της συνειδητής εμπειρίας της μαθητείας, κι αργότερα της μύησης,
να μπορέσουν να αφομοιωθούν και να εκφραστούν ορθά.
Με αυτή ο βιαστικός αναζητητής προστατεύεται,
από το να κάνει πολύ γρήγορη και επιφανειακή πρόοδο.
Είναι το βάθος κι ένα βαθύ <ρίζωμα>
(αν μπορώ να επινοήσω μια τέτοια λέξη )για το οποίο ψάχνει ο εσώτερος Δάσκαλος
κι αργότερα ο Διδάσκαλος και η <απόκρυφη τύφλωση>, η ανάγκη της, ο συνετός
χειρισμός της και η τελική της εξάλειψη, αποτελούν μέρος του προγράμματος, που επιβάλλεται
στον υποψήφιο.
Η τύφλωση είναι συνεπώς μιλώντας εσωτερικά,
ο τόπος μάθησης και σχετίζεται με την δοξασία του οφθαλμού, του λαιμού και της καρδιάς.
Δεν σχετίζεται με την αμυδρή όραση
την αίσθηση των μισών αληθειών και τα ψηλαφίσματα του ζηλωτή στη διαδικασία γνώσης
του εαυτού του, η καθώς οραματίζεται το στόχο κι επιδιώκει να βαδίσει την Ατραπό.
Είναι μια οικία κατάσταση, στην όποια υπόκεινται όλοι οι αρχάριοι και την οποία
δεν μπορούν να αποφύγουν, γιατί είναι έμφυτη στη φύση τους
Η αποκρυφιστική τύφλωση προκαλείται πνευματικά
και <συσκοτίζει> τη δόξα και την υπεσχημένη επίτευξη και ανταμοιβή. Ο μαθητής
ρίχνεται πίσω στον εαυτό του.
Ότι μπορεί να δει είναι το πρόβλημα
και το μικροσκοπικό πεδίο της εμπειρίας του και ο ασθενής –για τον ίδιο-και περιορισμένος
εξοπλισμός του.
Στο στάδιο αυτό αναφέρεται ο προφήτης
Ησαΐας όταν λέει ότι δίνει στον αγωνιζόμενο ζηλωτή <τους θησαυρούς του σκότους>.
Η ομορφιά της αμεσότητας, η δόξα της παρούσας
ευκαιρίας και η ανάγκη για εστίαση στο καθήκον και στην υπηρεσία της στιγμής,
είναι οι ανταμοιβές της πορείας μέσα στο φαινομενικά αδιαπέραστο σκοτάδι. Για
το μυημένο αυτή η τύφλωση είναι ακόμη πιο εσωτερική. Δεν απομένει γι αυτόν κανένα
απολύτως φως – ούτε γήινο φως ούτε οποιοδήποτε φως μέσα στους τρεις κόσμους.
Υπάρχει μόνο μαυρίλα.
Σ αυτή ο μυστικιστής έδωσε την ονομασία <η σκοτεινή νύχτα της ψυχής>.
(ΣΕΛ. 200)
Έτσι τα πέπλα εξυπηρετούν το σκοπό
τους. Η τύφλωση γαλουχεί και προστατεύει με την προϋπόθεση ότι είναι έμφυτη και
φυσική, επιβαλλόμενη από την ψυχή, η προκαλούμενη πνευματικά.
Αν επιβάλλεται σκόπιμα, αν παρέχει
άλλοθι για τη συλληφθείσα γνώση, αν αναλαμβάνεται για να αποφευχθεί η ευθύνη,
τότε υπεισέρχεται η αμαρτία κι επακόλουθη δυσχέρεια. Απ' αυτήν πρέπει όλοι σας
να προφυλαχτείτε.
ΘΕΙΑ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ
(ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ I)
(ΣΕΛΙΔΑ 523)
<Με αληθινή θεία αδιαφορία επωμίζομαι κάθε φορτίο που έρχεται στο δρόμο μου, γιατί τίποτε δεν μπορεί ν αγγίξει την ψυχή μου. Στην εκδήλωση αυτής της εμπιστοσύνης αφιερώνομαι>
(ΣΕΛΙΔΑ 27)
Όσοι προετοιμάζονται για μύηση πρέπει να μάθουν να εργάζονται συνειδητά με την γοητεία. Πρέπει να εργάζονται αποτελεσματικά με την παρουσιαζόμενη αλήθεια αψηφώντας κάθε πόνο οδύνη η νοητική αμφιβολία που συνοδεύει την εξέγερση και τους περιορισμούς της προσωπικότητας. Πρέπει να καλλιεργούν εκείνη τη <θεία αδιαφορία> στις προσωπικές απόψεις που αποτελεί το εξέχον γνώρισμα του εκγυμνασμένου μυημένου.
(ΣΕΛΙΔΑ 59)
Πρέπει να μάθετε να εξετάζετε ότι λέγεται η προτείνεται από
κάθε αδελφό του ομίλου με μια πλήρη και προσεκτικά αναπτυγμένη <θεία αδιαφορία>.
Προσέξτε τη χρήση
της λέξης <θεία> γιατί κρατά το κλειδί της αναγκαίας στάσης. Είναι κάτι διαφορετικό από την αδιαφορία
της ανεμελιάς η την αδιαφορία ενός ψυχολογικά ανεπτυγμένου <τρόπου διαφυγής>
απ’ ότι δεν είναι ευχάριστο. Ούτε είναι η αδιαφορία της ανωτερότητας.
Είναι η αδιαφορία που δέχεται ότι προσφέρει χρησιμοποιεί ότι είναι χρήσιμο μαθαίνει ότι μπορεί αλλά δεν εμποδίζεται από προσωπικές αντιδράσεις. Είναι η κανονική στάση της ψυχής η του Εαυτού προς τον μη εαυτό. Είναι η άρνηση της προκατάληψης όλων των στείρων προκατειλημμένων ιδεών, όλων των έξεων της προσωπικότητας των επιδράσεων του παρελθόντος. Είναι η λειτουργιά< της απόσπασης από <τον κόσμο τη σάρκα και το διάβολο> για την οποία μιλά η καινή διαθήκη.
(ΣΕΛΙΔΑ 82/3)
Αν με ρωτούσατε να προσδιορίσω το εξέχον ελάττωμα των περισσότερων ομίλων μαθητών σήμερα, θα έλεγα ότι είναι η έκφραση του λανθασμένου είδους αδιαφορίας, που οδηγεί σε μια σχεδόν αμετακίνητη απασχόληση με τις προσωπικές ιδέες και τις υποχρεώσεις τους. Αυτές αντιστρατεύονται την ομαδική ολοκλήρωση και τείνουν να εμποδίσουν το έργο.
(ΣΕΛΙΔΑ 97)
Πρέπει να φτάσετε σένα σημείο ομαδικής εμπειρίας στο οποίο δεν θα είστε τόσο έντονα απασχολημένοι με την δική σας ανάπτυξη, κατάσταση και υπηρεσία. Όλοι πρέπει να μάθετε να αποκεντρώνεστε έτσι ώστε η εργασία που πρέπει να γίνει να είναι ο παράγοντας με την κύρια σπουδαιότητα. Όταν αυτό συμβεί, τότε το έντονο ενδιαφέρον για κάποια όψη προσωπικής έκφρασης, κάποια αδυναμία του χαρακτήρα, κάποιον αγαπητό σκοπό η κάποια φυσική κατάσταση θα σταματήσει. Θα βρείτε την καλλιέργεια της <θείας αδιαφορίας> πολύ υποβοηθητική στη λησμονιά του μικρού εαυτού. Αυτός συχνά παρουσιάζεται από συνήθεια τόσο μεγάλος, ώστε αποκλείει τον ανώτερο Εαυτό. Παρεμβαίνει ανάμεσα στο μαθητή και στον Διδάσκαλο και εμποδίζει την επαφή με τους συμμαθητές του, εξουδετερώνοντας έτσι την αποτελεσματική υπηρεσία.
(ΣΕΛΙΔΑ 429)
Η ψυχή στέκει ελεύθερη αποσπασμένη άφοβη και δεν ελέγχεται απ’ όσα υπάρχουν στους τρεις κόσμους. Αυτή είναι η πραγματική πνευματική αδιαφορία.
(ΣΕΛΙΔΑ 225)
Όταν κυριαρχηθούν τα μαθήματα της θειας αδιαφορίας αποδεσμεύουν την ψυχή για ένωση με τον Ένα.
(ΣΕΛΙΔΑ 661)
Αν μάθαινες εκείνη την θεία αδιαφορία που χρειάζεται αδιαφορία για εσένα και το συμφέρον της προσωπικότητας σου τις συμπάθειες και τις αντιπάθειες αδιαφορία για τις έγνοιες τις ανησυχίες και τις επιτυχίες σου. Θα ήσουν τότε σε θέση να νοιώθεις πραγματικά τη σημασία του έργου την μοναδικότητα των ευκαιριών σου αυτή την εποχή και την πραγματική στρατηγική θέση σου.
(ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ II)
(ΣΕΛΙΔΑ 460)
Βρίσκεσαι ... πάνω στην ατραπό του Χριστού και στην προετοιμασία να διανύσεις αυτή την ατραπό της αρωγής και της λύτρωσης της ανθρωπότητας, πρέπει να μάθεις μέσα από έντονο αίσθημα την ματαιότητα του συναισθήματος και του αισθήματος ως μέσου λύτρωσης των αδελφών σου. Χρειάζεται να αποκτήσεις εκείνη τη θεία αδιαφορία που αφήνει την ψυχή ελεύθερη να υπηρετήσει δίχως να παγιδεύεται από τις αντιδράσεις της προσωπικότητας.
(ΣΕΛΙΔΑ 461)
Προσπάθησε σε διάφορες περιστάσεις της ζωής σου να απομονώνεσαι για ανιδιοτελείς σκοπούς από την στενή επαφή με όσους δυστυχούν. Βοήθα τους αγάπα τους αλλά μην ταυτίζεσαι μαζί τους. Μιλώ για μια αστρική απομόνωση και όχι για μια άρνηση να συναντάς και να έρχεσαι σε επαφή με την ανθρωπότητα η οποία υποφέρει στο φυσικό πεδίο. Αναφέρομαι σε μια στάση που υιοθετείται και διατηρείται από την ψυχή και το νου απέναντι στο αστρικό σώμα και η οποία σου επιτρέπει να εκφράζεις εκείνη τη θεία αδιαφορία απέναντι στο αίσθημα και στην προσωπική οδύνη ως αποτέλεσμα εκείνης της συμπόνιας η οποία είναι σημάδι των λυτρωτών Πρεσβύτερων αδελφών της Ανθρωπότητας.
(ΓΟΗΤΕΙΑ ΕΝΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ)
(ΣΕΛΙΔΑ 262)
Τί είναι αδιαφορία; Διερωτώμαι … αν κατανοείς
την σημασία της λέξης <αδιαφορία>. Σημαίνει
στην πραγματικότητα την επίτευξη μιας ουδέτερης στάσης προς αυτό που θεωρείται Μη
Εαυτός. Συνεπάγεται την αποκήρυξη της ομοιότητας Σημειώνει την αναγνώριση
μιας βασικής διάκρισης. Υποδηλώνει την άρνηση ταύτισης με οτιδήποτε άλλο εκτός
από την πνευματική πραγματικότητα, όπως γίνεται αισθητή και γνωστή σε κάθε
δεδομένο σημείο χρόνου και χώρου. Είναι συνεπώς κάτι πολύ ισχυρότερο και
ζωτικότερο απ' ότι συνήθως νοείται όταν χρησιμοποιείται η λέξη. Είναι ενεργός
αποκήρυξη, χωρίς καμία συγκέντρωση σ’ εκείνο που αποκηρύσσεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου