Ο βασικός τόνος για τον ΛΕΟΝΤΑ,
Το ζώδιο του Λέοντα έχει μια ξεχωριστή σχέση με τον ήλιο
και την καρδιά του δικού μας ηλιακού συστήματος. Η πλανητική και συστημική
ευθυγράμμιση που δημιουργείται στην εορτή αυτή είναι μια ευθυγράμμιση
καρδιάς/ψυχής. Η καρδιά της ανθρωπότητας, η καρδιά του πλανήτη –η πνευματική
Ιεραρχία– και η καρδιά του ήλιου δημιουργούν το κανάλι που επεκτείνεται ως το
Σείριο, το μεγάλο «άστρο της μυήσεως» μέσα στο σύμπαν. Ο Σείριος έχει μια
μοναδική σχέση με το δικό μας πλανήτη, την Γη και μέσω του Σειρίου η ακραιφνής ενέργεια
της αγάπης ρέει μέσω του ηλιακού κέντρου στην πλανητική καρδιά.
Η ευθυγράμμιση αυτή είναι ενδεικτική της κοσμικής αρχής της
Αγάπης και της Ελευθερίας, όπου και οι δύο ρέουν μέσω του Σειρίου και του
Λέοντα στο φάσμα της συνείδησής μας. Οι δύο αυτές αρχές ασκούν μια αύξουσα
επίδραση στην ανθρώπινη συνείδηση, επηρεάζοντας όλες της πτυχές της ζωής. Όσο
προσπαθούμε να εργαστούμε με αυτές τις ενέργειες και να συνεργαστούμε με την
πνευματική Ιεραρχία του πλανήτη, το αποτέλεσμα θα είναι μια αύξουσα εκδήλωση της
αρχής της Αγάπης στην ανθρωπότητα και μια απελευθέρωση της ανθρώπινης ζωής από
τα δεσμά του υλισμού και όλων αυτών που τείνουν να φυλακίζουν το ανθρώπινο
πνεύμα.
Ο Λέων αποτελεί τμήμα της Σφίγγας και σ’ αυτό
δε χρειάζεται να επεκταθώ καθώς το θίξαμε αλλού. Είναι μεγάλο μυστήριο. Η
Παρθένος και ο Λέων μαζί εκπροσωπούν τον όλο άνθρωπο, το Θεό-άνθρωπο καθώς και
το πνεύμα-ύλη. Είναι σημαντικό να το έχετε αυτό κατά νου, γιατί όταν
αποκαλυφθεί η φύση του κόσμου, τότε δε θα υφίσταται πλέον το μυστήριο της
Σφίγγας.
Το ζώδιο του Λέοντα είναι το πέμπτο σημείο του
ζωδιακού και δείχνει ότι είναι τμήμα του μυστηριώδους αριθμού δέκα – του
αριθμού της τελείωσης, μιας σχετικής τελείωσης πριν την είσοδο σε ένα νέο κύκλο
προόδου. Συνεπώς ο Λέων συνδέεται με τον Aιγόκερω, το δέκατο σημείο του
ζωδιακού, γιατί οι διαδικασίες της μύησης καθιστούν το αυτοσυνείδητο πρόσωπο
ένα άτομο με ομαδική συνείδηση. Διαλέγω αυτές τις λέξεις με προσοχή και
προνοητικότητα. Στον αντεστραμμένο τροχό είναι το όγδοο ζώδιο, το ζώδιο του
Χριστού και της ενοικούσας Πραγματικότητας· επομένως σημαδεύει – μ’ αυτό τον
τρόπο – ένα νέο κύκλο. Όταν γεννιέται η αυτοσυνείδηση (όπως τη στιγμή της
ατομικοποίησης), ξεκινά ένας νέος κύκλος. Αυτή η αριθμητική σημασία συνδέει το
Λέοντα με το Σκορπιό (το όγδοο σημείο του ζωδιακού) μ’ έναν αποτελεσματικό
τρόπο και συνεπώς έχετε το τρίγωνο του Λέοντα-Σκορπιού-Αιγόκερου που
περιλαμβάνει την ανθρωπότητα και υποδεικνύει τα τρία σημαντικά σημεία κρίσης
στη σταδιοδρομία του ανθρώπου:
1. Αυτοσυνείδηση
ή ανθρώπινη επίγνωση. Ενότητα – Λέων.
2. Συνείδηση
μαχόμενων δυαδικοτήτων. Μαθητεία – Σκορπιός.
3. Ομαδική
συνείδηση σαν ένας μυημένος. Ενότητα – Aιγόκερως.
Αυτό το ζώδιο είναι ένα πύρινο ζώδιο και είναι
το κατεξοχήν πύρινο ζώδιο αυτή την εποχή. Οι Υιοί του Νου, οι αυτοσυνείδητοι
Υιοί του Θεού, είναι πάνω απ’ όλα οι Υιοί του Πυρός, γιατί “ο Θεός ημών είναι
Πυρ καταναλίσκον”. Υπάρχει σ’ αυτούς εκείνη η περίεργη ποιότητα που μπορεί να
κάψει και να καταστρέψει κι έτσι να εκριζώσει όλα όσα εμποδίζουν την ουσιαστική
τους θεία έκφραση. Θα ήθελα να έχετε κατά νου την εξαγνιστική φύση του πυρός.
Υπάρχουν δύο στοιχεία στη φύση που συνδέονται στη συνείδηση του κοινού με τη
σκέψη του εξαγνισμού – το ένα είναι το ύδωρ και το άλλο είναι το πυρ. Αυτή η
σχέση είναι που κάνει ενδιαφέροντα τα υδάτινα ζώδια Καρκίνο-Σκορπιό-Ιχθείς και
τα πύρινα ζώδια Κριό-Λέοντα-Τοξότη άξια μελέτης. Το πυρ προωθεί πάντα εσωτερικά
αυτό που άρχισε το ύδωρ.
…….. Πάνω στον αντεστραμμένο τροχό το πυρ
παίρνει τη θέση του ύδατος και κατακαίει όλη τη σκουριά. Έτσι επιτυγχάνεται
βαθμιαία η εξάγνιση ολόκληρης της φύσης κι ο άνθρωπος γίνεται ευαίσθητος στις
επιρροές που μπορούν να δράσουν πάνω του όταν η πύρινη τριπλότητα παίξει το
ρόλο της και η επίδραση του Κριού-Λέοντα-Τοξότη αρχίσει να τον
αναπροσανατολίζει προς την παγκοσμιότητα, την αυτοσυνείδηση και τις
προσηλωμένες στάσεις. Καθώς συνεχίζουμε τη μελέτη μας, η σημασία αυτής της
δήλωσης θα προβάλλει όλο και περισσότερο. Υπαινίσσομαι ζητήματα πνευματικής κι
εσωτερικής σπουδαιότητας επειδή αυτό το ζώδιο, ο Λέων, ασκεί υπέρτατο έλεγχο
στη ζωή του ζηλωτή. Πρέπει να γνωρίσει τον εαυτό του με αληθινή αυτεπίγνωση
προτού μπορέσει να γνωρίσει εκείνο το θείο πνεύμα που είναι ο αληθινός του
Εαυτός και να γνωρίσει επίσης τους συνανθρώπους του.
Οι βασικοί τόνοι αυτού του ζωδίου είναι πολύ
γνωστοί. Ηχούν το φθόγγο της ατομικότητας και της αληθινής αυτοσυνείδησης.
Πολλοί άνθρωποι πείθονται ότι είναι αυτοσυνείδητοι όταν παρασύρονται μόνο απ’ την επιθυμία και είναι προσανατολισμένοι
στην ικανοποίηση αυτής της επιθυμίας, ή αναγνωρίζουν τον εαυτό τους σαν το
δραματικό κέντρο του σύμπαντός τους. Όμως το μόνο αληθινά αυτοσυνείδητο πρόσωπο
είναι εκείνο που έχει επίγνωση του σκοπού, μιας αυτοκατευθυνόμενης ζωής και
ενός αναπτυγμένου και συγκεκριμένου σχεδίου και προγράμματος ζωής. Όταν αυτά
είναι παρόντα, συμπεραίνουμε ότι υπάρχει νοητική αντίληψη και κάποιο μέτρο ολοκλήρωσης.
Η κινητοποίηση μόνο από το συναίσθημα και η ενεργοποίηση απ’ την επιθυμία δεν
αποτελούν ένδειξη αληθινής αυτοσυνείδησης. Στον υπανάπτυκτο άνθρωπο είναι πολύ
περισσότερο ένστικτο παρά αυτεπίγνωση. Στον αληθινά αναπτυγμένο αυτοσυνείδητο
άνθρωπο δεν υπάρχει μόνο διεύθυνση, σκοπός και σχέδιο, αλλά και μια συνείδηση
του ενεργού πράκτορα του σχεδίου και της δράσης. Συλλογισθείτε σ’ αυτό.
Υπάρχουν δύο δευτερεύοντες αλλά δυναμικοί
βασικοί τόνοι στο πρόσωπο που είναι Λέων και πρέπει να τους θίξω σ’ αυτό το
σημείο, αν πρόκειται ν’ αντιληφθείτε καθαρά τη φύση των επιρροών που χειρίζεται
ο Λέων. Είναι η θέληση-για-φώτιση που συνιστά την ελαύνουσα ώθηση για
αυτογνωσία, αυτο-αντίληψη και διανοητική θετικότητα κι επίσης η
θέληση-για-εξουσία και κυριαρχία που έχει ελέγχουσα φύση σ’ αυτό το ζώδιο και
λεπτοφυή δυναμικότητα στον τύπο του Λέοντα.
Αυτή η θέληση-για-εξουσία οδηγεί το πρόσωπο που γεννήθηκε σ’ αυτό το
ζώδιο να επιτύχει τελικά την αυτοκυριαρχία και τον έλεγχο της προσωπικότητας
(είτε με καλό κίνητρο είτε με ιδιοτελές) και είναι η ίδια τάση που το οδηγεί
τελικά στον έλεγχο από την προσωπικότητα που κυβερνάται από το Λέοντα, ομάδων
και μεγάλων ή μικρών σωμάτων ανθρώπων. Αυτό – σε ένα προχωρημένο στάδιο – είναι
μια έκφραση της συγχώνευσης της ενέργειας του Λέοντα και της δυναμικότητας του
Υδροχόου. Μακροπρόθεσμα είναι αναπόφευκτο για τους ανθρώπους και τις φυλές· γι’
αυτό η όλη εμπειρία του Λέοντα είναι προπαρασκευαστική. Η θέληση-για-φώτιση
είναι εκείνη που οδηγεί τους ανθρώπους που είναι Λέοντες να πειραματισθούν κι
έτσι ν’ αποκτήσουν γνώση· είναι αυτή που τους συνδέει με τον Ταύρο ο οποίος
“φέρει στο μέτωπό του το λαμπρό διαμάντι που ρίχνει φως”. Σ’ αυτή τη σχέση του
Ταύρου-Λέοντα-Υδροχόου έχετε ένα σημαντικό και σπουδαίο ζωδιακό τρίγωνο όσον
αφορά τον άνθρωπο και είναι ιδιόμορφα σημαντικό στην τέταρτη Δημιουργική
Ιεραρχία, την ανθρώπινη Ιεραρχία. Συνεπώς έχετε:
1. Ταύρος
– Το κίνητρο για εμπειρία για ν’ αποκτηθεί γνώση.
2. Λέων
– Η έκφραση της εμπειρίας για να δικαιωθεί η γνώση.
3. Υδροχόος
– Η χρήση της εμπειρίας για να καταστεί η αποκτηθείσα γνώση ένας παράγοντας
στην υπηρεσία.
Αυτό το τρίγωνο εκφράζει τη ζωή της
ανθρωπότητας και τελικά δείχνει την τελειοποίηση ή ολοκλήρωση του ανθρώπινου
δρόμου. Ένα άλλο τρίγωνο που έχει κάπως παρόμοια φύση είναι ο
Λέων-Παρθένος-Ιχθείς, αλλά αυτά τα τρία προκαλούν μια ακόμη πιο λεπτοφυή
έκφραση της συνείδησης:
1. Λέων
– Ο αυτοσυνείδητος άνθρωπος. Προσωπικότητα. Κατώτερη ενότητα.
2. Παρθένος – Η λανθάνουσα Χριστική ζωή ή αρχή. Δυαδικότητα.
3. Ιχθείς
– Η ομαδικά συνειδητή ψυχή. Ο παγκόσμιος Σωτήρας. Ενότητα.
……..Η κατανόηση και οι έλλογες δυνάμεις της
ψυχής είναι πλήρεις κι αναπτυγμένες. Αλλά οι ψυχές – που είναι
προσανατολισμένες στην ενσάρκωση και τη θέληση-για-θυσία – δεν έχουν προς το
παρόν τις αναγκαίες μορφές στους τρεις κόσμους, που να είναι επαρκείς στην
έκφραση της γνώσης την οποία έχει η ψυχή στο δικό της πεδίο και επίπεδο
επίγνωσης. Αν μια ανέτοιμη μορφή (η συσκευή ανταπόκρισης της ψυχής στους τρεις
κόσμους που στην περίπτωση του ανθρώπου περιλαμβάνει ένα ανέτοιμο και
υπανάπτυκτο νευρικό σύστημα, αδενικό σύστημα και εγκέφαλο) κατέγραφε τις
εσώτερες έννοιες των εξωτερικών συμβολικών μορφών ύπαρξης, θα επακολουθούσε
φυσικά η καταστροφή της μορφής από την ψυχική ενέργεια και θα συνέβαινε μια
συντριβή της κατώτερης έκφρασης. Εδώ μπορεί να σημειωθεί και να χρησιμοποιηθεί
με νοημοσύνη η σημασία και ο σκοπός του χρόνου,
αλλά αυτό συνεπάγεται μια πολύ συγκεκριμένη ανάπτυξη της εσωτερικής
αίσθησης. Υπάρχουν κι άλλοι λόγοι, αλλά αυτός αρκεί. Επομένως στην εξελικτική
διαδικασία υπάρχει πρώτα η μορφή η οποία βαθμιαία προετοιμάζεται,
προσαρμόζεται, ευθυγραμμίζεται και προσανατολίζεται στη διάρκεια πολλών αιώνων
χρόνου· πίσω απ’ αυτή την ενεργό μορφή που βελτιώνεται σταθερά κι
ανταποκρίνεται περισσότερο στο περιβάλλον και την επαφή, στέκει η
βραδέως αφυπνιζόμενη συνείδηση. Αυτή είναι η σκεπτόμενη, ενορατική, αγαπητική
ψυχή που περισφίγγει το άδραγμά της πάνω στη συσκευή ανταπόκρισής της,
επωφελείται από κάθε πιθανή ευκαιρία οποιασδήποτε προόδου που γίνεται απ’ τη
μορφή και χρησιμοποιεί κάθε επιρροή για να τελειοποιήσει το μεγάλο έργο που
ανέλαβε υπό το Νόμο της Θυσίας……….
……..Μια
μικρή σκέψη θα σας κάνει φανερό γιατί ο Ήλιος είναι ο κυβερνήτης και των τριών
καταστάσεων του Λέοντα – εξωτερικών, εσωτερικών και ιεραρχικών. Είναι μια σωστή
υπόθεση ότι ο σκοπός αυτού του ηλιακού συστήματος είναι η ανέλιξη της
συνείδησης κι αν για το αυστηρά ανθρώπινο ον ο στόχος είναι η αυτοσυνείδηση,
τότε προφανώς πρέπει να κυβερνά ο Ήλιος, γιατί είναι η πηγή της φυσικής
συνείδησης (εξωτερική και συμβολική της προσωπικότητας), της ψυχικής επίγνωσης
(εσωτερική) και της πνευματικής ζωής (ιεραρχική). Επαναλαμβάνω την αναγκαιότητα
ν’ αναγνωρίσετε τη διέγερση της συνείδησης σαν τον αντικειμενικό σκοπό όλων των
αστρολογικών επιρροών, επειδή το εξέχον θέμα του Λέοντα είναι η δραστηριότητα
της αυτοσυνείδητης μονάδας σε σχέση με το περιβάλλον της ή η ανάπτυξη της ευαίσθητης ανταπόκρισης στις κρούσεις του περιβάλλοντος από
εκείνον που στέκει – όπως στέκει ο Ήλιος – στο κέντρο του μικρού του
σύμπαντος……
…………..Η
όλη ιστορία και λειτουργία του Λέοντα και των επιδράσεών του μπορεί να
συνοψισθεί στη λέξη “ευαισθησία” κι
αυτή η ευαισθησία μπορεί να μελετηθεί σε τέσσερα στάδια:
1. Ευαισθησία
στις ρυθμιστικές κρούσεις από το περιβάλλον, π.χ. τις κρούσεις του κόσμου της
ανθρώπινης εξέλιξης, τους τρεις κόσμους ή πεδία, με το μέσον των τριών όψεων
της συσκευής ανταπόκρισης της ψυχής·
2. Ευαισθησία
στη θέληση, τους πόθους και τις επιθυμίες της προσωπικότητας, του
ολοκληρωμένου αυτοσυνείδητου ανθρώπου, του κατώτερου εαυτού·
3. Ευαισθησία
στην ψυχή σαν το ρυθμιστικό παράγοντα αντί για την ευαισθησία στον περιβάλλοντα
κόσμο σαν το ρυθμιστικό παράγοντα·
4. Η
πνευματική ευαισθησία του Θεού-Ανθρώπου (της συγχωνευμένης ψυχής και
προσωπικότητας) στο περιβάλλον. Σ’ αυτό το στάδιο ανέλιξης ο απελευθερωμένος
άνθρωπος δε ρυθμίζεται από το περιβάλλον του, αλλά αρχίζει το επίπονο έργο της
ρύθμισής του σε σχέση με το θείο σχέδιο και σκοπό και την ίδια στιγμή
καλλιεργεί την ευαισθησία στις ανώτερες κρούσεις εκείνων των κόσμων που οδηγούν
στον τελικό στόχο.
Θέλω να έχετε προσεκτικά υπόψη την
έμφυτη αυτή πνευματική ευαισθησία και την εξωτερική αυτή υλική ευαισθησία, αν
θέλετε να κατανοήσετε αληθινά τις επιρροές του Λέοντα πάνω στα ανθρώπινα όντα
και ειδικά πάνω στο πρόσωπο που γεννήθηκε σ’ αυτό το ζώδιο ή έχει ωροσκόπο αυτό
το ζώδιο, καθώς και τις επιρροές του πάνω στον πλανήτη. Σ’ όλο το σύμπαν η ψυχή
είναι το συνειδητό, ευαίσθητο θέμα του θείου σχεδίου – η ψυχή σαν άνιμα μούντι
ή ψυχή του κόσμου, που εμψυχώνει όλες τις μορφές ζωής κάτω του ζωικού
βασιλείου· η ψυχή σαν ζωώδης ψυχή και η επέκτασή της στα σώματα όλων των ζώων,
περιλαμβανομένου του ανθρώπινου φυσικού σώματος· η ψυχή σαν ανθρώπινη ψυχή που είναι
μια περαιτέρω επέκταση του ίδιου ευαίσθητου παράγοντα αλλά αυξημένη ή
διεγερμένη από την αρχή της αυτεπίγνωσης ή της εστιασμένης προσωπικής
ευαισθησίας σε όλη την υπανθρώπινη ψυχική έκφραση συν την επίγνωση (συνειδητή ή
ασυνείδητη) της αθάνατης ή θείας ψυχής· η ψυχή σαν εγώ ή πνευματική ψυχή στο
πεδίο της – η πηγή της συνείδησης όσον αφορά τους τρεις κόσμους της εξέλιξης κι
ο στόχος κάθε τωρινής εξελικτικής διαδικασίας………………...
……… Ο Αύγουστος που κυβερνάται από το Λέοντα,
είναι ο μήνας του άστρου του Κυνός ή του Σειρίου, φέρνοντας έτσι σε στενή σχέση το Σείριο με το Λέοντα. Ο Λέων κυβερνάται με κοσμική έννοια (κι
εντελώς ξέχωρα από το ηλιακό μας σύστημα) από το Σείριο. Ο Σείριος είναι ο
οίκος της μείζονος εκείνης Στοάς στην οποία εισάγει τον άνθρωπο η πέμπτη μύηση
και τον εισάγει σαν ταπεινό μαθητή. Αργότερα όταν ιδρυθεί και λειτουργήσει η
νέα παγκόσμια θρησκεία, θα βρούμε ότι το μεγάλο μηνιαίο φεστιβάλ του Αυγούστου,
που γίνεται τον καιρό της πανσελήνου, θα είναι αφιερωμένο στην επίτευξη επαφής
με τη Σειριακή δύναμη μέσω της Ιεραρχίας……
…. Εξαιτίας της θέσης του πάνω στο Σταθερό
Σταυρό ο Λέων περιέρχεται υπό την επιρροή, άμεσα ή έμμεσα, έξι πλανητών: του
Ηλίου· του Ποσειδώνα· του Ουρανού· του Δία· της Αφροδίτης· του Άρη. Όλοι τους
είναι ισχυροί στην έκφραση σ’ αυτό το ζώδιο, επιτυγχάνοντας ένα καθοριστικό
σημείο αποκάλυψης και δημιουργώντας με την ενωμένη τους δραστηριότητα κι
αλληλεπίδραση τον εξάκτινο αστέρα της ανθρωπότητας. Ρυθμίζουν τη συνείδηση του ανθρώπου αλλά όχι τα γεγονότα, εκτός στο μέτρο που η
συνείδησή του αναλαμβάνει τον έλεγχο σε κάποιο σημείο της εξέλιξής του…………..
………… Θα εφιστούσα επίσης την προσοχή σας σ’
ένα άλλο ενδιαφέρον γεγονός σε σχέση μ’ αυτό το ζώδιο. Κανένας πλανήτης δε
βρίσκεται σε πτώση στο Λέοντα και κανένας πλανήτης δε βρίσκεται σε έξαρση σ’
αυτό το ζώδιο, ενώ η δύναμη τόσο του Ουρανού όσο και του Κρόνου μειώνεται
κάπως, εκτός από την περίπτωση του μυημένου που ανταποκρίνεται ισχυρά στην
εσωτερική επιρροή του Ουρανού. Εδώ μεταδίδεται η ίδια βασική διδασκαλία όπως
διδάχθηκε για τον Ήλιο που κυβερνά εξωτερικά, εσωτερικά και ιεραρχικά. Στη
συνείδησή του ο Λέων είναι ο κυρίαρχος πράκτορας της αυτεπίγνωσης και συνεπώς έχει τον έλεγχο και μπορεί – εξαιτίας
αυτού – να παραμένει ανεπηρέαστος. Το γεγονός αυτό θα γίνεται αυξανόμενα κατανοητό
καθώς θα κάνει την εμφάνισή του ο προχωρημένος τύπος του Λέοντα. Θα διακρίνεται
για την προσωπική του ελευθερία από εξωτερικό έλεγχο. Γνωρίζει έμφυτα ότι είναι
ο βασιλιάς του εαυτού του, ο κυβερνήτης της ζωής του κι επομένως κανένας
πλανήτης δε βρίσκεται σε έξαρση ή πτώση. Η δύναμη του νου, όπως συμβολίζεται
από τον Ουρανό, μειώνεται γιατί δεν είναι ο νους που ελέγχει στην
πραγματικότητα, αλλά ο Εαυτός ή Ψυχή που χρησιμοποιεί κι ελέγχει το νου. Τότε ο
άνθρωπος δε ρυθμίζεται από το περιβάλλον του ή τα γεγονότα της ζωής, αλλά τα
κυβερνά εσκεμμένα, εξάγοντας απ’ τις περιστάσεις και το περιβάλλον αυτό που
απαιτεί. Συνεπώς σ’ αυτό το ζώδιο ο Κρόνος, ο Κύριος του Κάρμα, μειώνει τη δύναμή του……
Σας είναι βέβαια προφανές ότι η χρήση της
λέξης “θύρα” είναι καθαρά συμβολική·
η ερμηνεία που δίνεται στη λέξη απ’
το συνήθη εσωτεριστή σπουδαστή και τον ορθόδοξο Θεοσοφιστή είναι εκείνη ενός
σημείου εισόδου και η σημασία της γι’ αυτόν είναι ότι προσφέρει μια ευκαιρία να
περάσει σε μια νέα εμπειρία και μια νέα αποκάλυψη – το μεγαλύτερο μέρος της
οποίας θεωρείται απ’ αυτόν σαν η πρέπουσα ανταμοιβή της πειθαρχίας και της
έφεσης. Είναι κυρίως μια ερμηνεία που βασίζεται σε ευσεβή πόθο και είναι
τελείως δευτερεύουσας σημασίας.
Η Θύρα της Μύησης.
Η πραγματική έννοια που υποκρύπτεται στη φράση
“θύρα της μύησης” είναι εκείνη του προσκόμματος, κάποιου πράγματος που φράσσει
το δρόμο, εκείνου που πρέπει να ανοιχθεί, ή εκείνου που κρύβει ή στέκει ανάμεσα
στο ζηλωτή και τον αντικειμενικό του σκοπό. Είναι μια πολύ πιο ακριβής σημασία
και πολύ πιο χρήσιμη να τη συλλάβει ο ζηλωτής. Η εικόνα ενός ανθρώπου που προχωρεί στην Ατραπό της
Εξέλιξης, μέχρι ξαφνικά μια μέρα να σταθεί μπροστά σε μια ανοικτή θύρα που
μπορεί χαρούμενα να την περάσει, δεν έχει την παραμικρή ομοιότητα με την
αλήθεια· η ιδέα ότι κάποιος άνθρωπος με καλή διάθεση και με ορισμένες
αναπτύξεις του χαρακτήρα σαν αυτές που περιγράφονται σε βιβλία (από την Άννι
Μπέζαντ) όπως η Ανοικτή Αυλή και η Ατραπός της Μαθητείας, που διέπουν τους
θεοσοφιστές ζηλωτές, είναι εξαιρετικά παραπλανητική. Τα βιβλία αυτά είναι
πολύ χρήσιμα και πρέπει να μελετηθούν
προσεκτικά απ’ τον άνθρωπο που βρίσκεται στην Ατραπό της Δοκιμασίας, αλλά δεν
είναι τόσο χρήσιμα για το μαθητή, επειδή τον οδηγούν να θέσει την έμφαση σε
λανθασμένη κατεύθυνση και να εστιαστεί σ’ ό,τι πρέπει να έχει ήδη αναπτυχθεί.
Φυσικά η ανάπτυξη του χαρακτήρα πρέπει να είναι παρούσα και να κατέχει σταθερή
θέση στον εξοπλισμό του ανθρώπου· όμως τα χαρακτηριστικά αυτά συντελούν ελάχιστα στη μύηση και τη δίοδο απ’ τη “θύρα” στην Ατραπό. Είναι
ενδεικτικά του σημείου που προσεγγίσθηκε στην Ατραπό της Εξέλιξης σαν
αποτέλεσμα πειραματισμού, εμπειρίας και συνεχούς έκφρασης και πρέπει να είναι
κοινά σ’ όλους τους ζηλωτές που έφθασαν στο σημείο ν’ αντικρίσουν τη μαθητεία·
είναι αναπόφευκτες αναπτύξεις και υποδηλώνουν απλώς την αντίδραση της
προσωπικότητας στο χρόνο και την εμπειρία. Είναι αιώνια αληθινό ότι κανείς δεν
μπορεί να περάσει απ’ αυτή τη θύρα αν δεν αναπτυχθούν αυτές οι ενδείξεις του
χαρακτήρα, αλλά αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο ζηλωτής προόδευσε σ’ ένα
ορισμένο στάδιο ανέλιξης και αυτόματα πλέον έχει ένα βαθμό αυτοελέγχου,
νοητικής κατανόησης και αγνότητας.
Θα ήθελα επίσης να τονίσω ότι ακόμη κι ο
μαύρος μάγος κατέχει αυτές τις ποιότητες, επειδή είναι εκ των ων ουκ άνευ κάθε μαγικής τέχνης, τόσο μαύρης όσο και λευκής·
ο μαύρος μάγος περνά τη θύρα της μύησης καθώς ανοίγει δύο φορές για τις δύο
πρώτες μυήσεις. Διέρχεται με την ισχύ της θέλησής του και τις επιτεύξεις του χαρακτήρα
του κι επειδή η όψη της ομαδικής συνείδησης της ψυχής είναι ενεργός μέσα του
όπως στον αδελφό του που ζητεί να συνδεθεί με τη Μεγάλη Λευκή Στοά. Όμως η όψη
της αγάπης λείπει στο μαύρο μάγο. Μην ξεχνάτε ότι όλα είναι ενέργεια και δεν
υπάρχει τίποτε άλλο. Συμμερίζεται
με τον πνευματικό ζηλωτή την ενέργεια που είναι μια όψη της ψυχής και την οποία
ονομάζουμε μαγνητική έλξη (την ποιότητα της ομαδικής δόμησης). Ουσιαστικά έχει ομαδική συνείδηση και
παρότι τα κίνητρά του είναι χωριστικά, οι μέθοδοί του είναι εκείνες της ομάδας
κι αυτές μπορεί να τις λάβει μόνο από την ψυχή.
Βλέπετε πάλι έναν άλλο λόγο για τον οποίο η
πρώτη και δεύτερη μύηση δε θεωρούνται από τη Στοά των Διδασκάλων σαν κύριες
μυήσεις. Μόνο η τρίτη θεωρείται
τέτοια, γιατί στη μύηση αυτή ολόκληρη η ζωή της προσωπικότητας πλημμυρίζει με
ενέργεια που έρχεται από την Πνευματική Τριάδα μέσω των “πετάλων θυσίας” της
όψης θέλησης και σκοπού της ψυχής. Σ’ αυτό τον τύπο ενέργειας ο μαύρος μάγος
δεν ανταποκρίνεται. Μπορεί κι ανταποκρίνεται στη γνώση – πολύ αρχαία και σκληρά
αποκτηθείσα – που είναι αποθηκευμένη στα “πέταλα γνώσης” της ψυχής· μπορεί να
οικειοποιηθεί και να χρησιμοποιήσει την ενέργεια της έλξης (που εσφαλμένα
ονομάζεται αγάπη από μερικούς σπουδαστές) που είναι αποθηκευμένη στα “πέταλα
αγάπης” της ψυχής, αλλά δεν μπορεί ν’ ανταποκριθεί και να χρησιμοποιήσει την
ενέργεια της θείας αγάπης, που πραγματώνεται στο θείο Σχέδιο το οποίο ελέγχει
κάθε γνώση και τη μετατρέπει σε σοφία και
το οποίο ενεργοποιεί και διευκρινίζει το κίνητρο που φέρνει την αγαπητική μαγνητική έλξη σε δράση και
την οποία ονομάζουμε αληθινή ομαδική συνείδηση και ομαδική συνοχή. Σ’ αυτό το
σημείο οι δύο δρόμοι – του σκότους και του φωτός – διαχωρίζονται πλατιά. Μέχρι
να ληφθεί η τρίτη μύηση, η γοητεία
μπορεί να ρυθμίζει τη στάση εκείνων που ζητούν να κατανοήσουν τη ζωή του
ανθρώπου πάνω στην Ατραπό και μπορεί να εκλαμβάνουν το πλαστό για πραγματικό. Ο
μαύρος μάγος διάγει μια πειθαρχημένη ζωή, ανάλογη με εκείνη του πνευματικού
ζηλωτή· ασκεί την αγνότητα για τη δική του προστασία κι όχι για να μπορέσει να
γίνει αγωγός για την ενέργεια του φωτός· εργάζεται με δύναμη (τη δύναμη της
μαγνητικής έλξης) με και μέσα σε ομάδες, αλλά το κάνει για τους δικούς του
ιδιοτελείς στόχους και για την εκπλήρωση των δικών του φιλόδοξων σκοπών. Αλλά
στην τρίτη μύηση έρχεται στον αληθινό πνευματικό μυημένο η αποκάλυψη που είναι
η ανταμοιβή της εγκαρτέρησης και της αγνότητας που υποκινούνται ορθά – η
αποκάλυψη του θείου σκοπού, όπως τον αποτυπώνει η ψυχή με όρους του ιεραρχικού
σχεδίου, αν κι όχι ακόμη με όρους της Ενάδας. Σ’ αυτό το σκοπό και στη
φιλόστοργη Θέληση του Θεού (για
να χρησιμοποιήσω μια κοινή Χριστιανική φράση) ο μαύρος αδελφός δεν μπορεί ν’
ανταποκριθεί· οι βλέψεις του είναι διαφορετικές. Έχετε εδώ την αληθινή έννοια
της συχνά χρησιμοποιημένης και παρανοημένης φράσης “ο χωρισμός των δρόμων”.
Αλλά αμφότερες
οι ομάδες ζηλωτών (η μαύρη και η λευκή) στέκουν μπροστά στη θύρα της μύησης και
κάνουν τα αναγκαία βήματα για να την ανοίξουν σε δύο παρόμοιες περιστάσεις.
Αμφότερες υπερνικούν τη γοητεία μετά τη
δεύτερη μύηση και βλέπουν καθαρά το δρόμο μπροστά τους· αλλά οι στόχοι τους
προβάλλουν τελείως διαφορετικοί· η μια διανύει
τον πλατύ δρόμο που οδηγεί όλο και βαθύτερα στην ύλη και τον υλισμό, στο
σκοτάδι και τη “μαύρη δύναμη”· η άλλη οδηγεί στον ίσιο και στενό δρόμο, στη σαν
κόψη ξυραφιού ατραπό που οδηγεί στο φως και τη ζωή. Η μια ομάδα δεν
ελευθερώνεται ποτέ απ’ τις αρχές που κυβερνούσαν το πρώτο ηλιακό σύστημα. Ήταν
αρχές που συνδέονταν ολοσχερώς με την ύλη και την ουσία και ήταν εκείνη την
εποχή κι εκείνη την περίοδο (τόσο μακρινή ώστε η απόσταση των χρόνων μπορεί να
υπολογισθεί μόνο με υπεραστρονομικούς αριθμούς) οι ρυθμιστικοί παράγοντες για
τη μύηση εκείνου του καιρού. Ορισμένες μονάδες της ανθρωπότητας – που υπήρχε
τότε – ήταν τόσο πλήρως εξαρτημένες απ’ τις υλικές αυτές αρχές και τόσο εσκεμμένα ανέτοιμες να προχωρήσουν στην
κατανόηση μιας άλλης σειράς αρχών (περισσότερο εκφραστικών της θείας φύσης),
ώστε παρέμειναν με “πάγιο και ιδιοτελή υλικό σκοπό” και δημιούργησαν με
νοημοσύνη μια σχεδιασμένη διαστροφή
της θείας θέλησης. Έχετε εδώ μια νύξη ως προς τη φύση του κακού κι ένα κλειδί
για ένα μέρος (αν και μόνο ένα μέρος) του μυστηρίου που σημειώνεται στη δήλωση
ότι κακό και καλό είναι αντίστροφες όψεις της ίδιας πραγματικότητας κι ότι κακό
είναι εκείνο το καλό που έπρεπε να αφήσουμε πίσω, περνώντας σε μεγαλύτερο και
πιο περιεκτικό καλό. Μην ξεχνάτε ότι οι σημερινοί μαύροι μάγοι ήταν οι μυημένοι
ενός προηγούμενου ηλιακού συστήματος. Όταν η θύρα της μύησης είναι έτοιμη ν’ ανοίξει για τρίτη φορά, συμβαίνει ο χωρισμός
των δρόμων. Μερικοί ακολουθούν την ιδιοτελή πρόθεση και την πάγια απόφαση να
παραμείνουν με τη χωριστική κατάσταση της ύλης· και σε άλλους η θεία θέληση
εντυπώνεται καθαρά πάνω τους και γίνεται η κινητήρια δύναμη στις ζωές τους.
Σύμφωνα με οδηγίες από τη Μεγάλη Λευκή Στοά του Σειρίου η θύρα παραμένει κλειστή την τρίτη φορά για
τους σκοτεινούς αδελφούς. Το κακό, όπως το κατανοούμε, δεν έχει απολύτως καμιά
θέση στο Σείριο.
Στο μαύρο μάγο, σ’ αυτή την τρίτη ευκαιρία, η
θύρα της μύησης παρουσιάζει ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο και φράγμα· στον αληθινό
πνευματικό νεόφυτο η θύρα σημαίνει “υπερνίκηση”. Δε θα εξετάσουμε περισσότερο
την προσέγγιση των μαύρων αδελφών σ’ αυτή τη θύρα, αλλά θα περιορισθούμε στην
εξέταση των μυήσεων της Μεγάλης Λευκής Στοάς.
Αυτή η θύρα της μύησης συνδέεται με το μεγάλο
πρόβλημα εκείνου που η Ε.Π.Μπ. ονομάζει “μυστήριο του ηλεκτρισμού”· η καθαυτή
θύρα είναι ουσιαστικά ένα ηλεκτρικό φαινόμενο. Λέγοντας αυτό, ακόμη κι αν δεν
κατανοείτε το νόημά μου, μπορείτε ωστόσο να
συλλάβετε τη δυνατότητα ότι (όντας ηλεκτρικής φύσης) μπορεί εύκολα να
παρουσιάσει μια παρεμποδιστική δύναμη, μια απωστική ενέργεια στην προσέγγιση
του ζηλωτή· αυτός είναι ο ορθός τρόπος να τη δούμε. Μόνο όταν η ηλεκτρική
ενέργεια από την οποία συνίσταται η θύρα κι εκείνη από την οποία είναι
κατασκευασμένος ο άνθρωπος σε κάθε ιδιαίτερη εποχή συγχρονίζονται και πάλλονται
με ομοφωνία, μπορεί ο ζηλωτής να διαβεί σε μεγαλύτερο φως. Αυτό σας δίνει έναν
κάπως νέο και μάλλον ασαφή ορισμό της μύησης. Ωστόσο καθώς η επιστήμη φθάνει σε
μια καλύτερη κατανόηση του ανθρώπινου όντος σαν ηλεκτρικής μονάδας δύναμης και
φωτός και του τριπλού μηχανισμού του σαν δημιουργημένου από τρεις όψεις
ηλεκτρισμού, θα προκύψει μια
αληθινότερη κατανόηση της σημασίας της μύησης. Τα τρία πυρά από τα οποία έγιναν
όλα τα πράγματα, είναι ηλεκτρικής φύσης και – μιλώντας συμβολικά – μόνο όταν το
“πυρ δια τριβής” κυριαρχείται από το “ηλιακό πυρ”, μπορούν να ληφθούν οι πρώτες
τέσσερις μυήσεις που αποκορυφώνονται στην πέμπτη μύηση όπου τα δύο αυτά πυρά
υποτάσσονται στο “ηλεκτρικό πυρ” το οποίο εκπορεύεται από την ενάδα και δίνει
μια νέα αποκάλυψη. Η εναδική αυτή διαδικασία αρχίζει στην τρίτη μύηση. Μπορεί
να προστεθεί ότι η τρίτη μύηση (που κορυφώνεται στη Μεταμόρφωση) λαμβάνεται στα
τρία ανώτερα επίπεδα του νοητικού πεδίου κι ότι συνεπώς ο ζηλωτής πρώτα απ’ όλα
στέκει ενώπιον της θύρας στο τέταρτο επίπεδο του νοητικού πεδίου, ζητώντας
μύηση. Αυτή η ηλεκτρική μονάδα ή φαινόμενο του ηλεκτρισμού, που αποκαλούμε τέταρτο βασίλειο
της φύσης, στο τέταρτο αυτό υποπεδίο του νοητικού πεδίου “εκβάλλει” εσωτερικά
τη μονάδα του ηλεκτρισμού που είναι έτοιμη ν’ απορροφηθεί από την ανώτερη μορφή
ηλεκτρισμού. Το πυρ δια τριβής σβήνει και το ηλιακό πυρ παίρνει τη θέση του κι εδραιώνεται
η σχέση μεταξύ των δύο ανώτερων μορφών ηλεκτρισμού.
Το ηλιακό πυρ είναι εκείνο που σχηματίζει κι
επίσης φυλάσσει τη θύρα της μύησης για τις τέσσερις πρώτες μυήσεις. Το
ηλεκτρικό πυρ είναι εκείνο που σχηματίζει τη θύρα της μύησης για εκείνες τις
μυήσεις που φυλάσσουν την Οδό της Ανώτερης Εξέλιξης.
Υπάρχουν τέσσερις τύποι πυρός δια τριβής που
δημιουργούν την “παρεμποδίζουσα θύρα” από κοινού με το ηλιακό πυρ από το οποίο
ουσιαστικά δημιουργείται. Είναι οι ακόλουθοι:
1. Ηλεκτρική ενέργεια που συντίθεται από δύο
δυνάμεις ηλεκτρισμού: την έμφυτη, αδρανή και λανθάνουσα δύναμη των ατόμων του
φυσικού πεδίου του πυκνού φυσικού φορέα και τη δύναμη που ονομάζουμε πράνα η
οποία είναι μια όψη της ενέργειας που συνθέτει το αιθερικό σώμα. Οι δύο αυτές
σμίγουν, συνδυάζονται και σχηματίζουν τη “θύρα” δια της οποίας πρέπει να
περάσει ο πνευματικός άνθρωπος όταν υφίσταται την πρώτη μύηση. Η προκλητική αυτή ενέργεια θέτει σε δοκιμασία κάθε τμήμα του φυσικού του εξοπλισμού και – καθώς περνά
τη δοκιμασία – η θύρα ανοίγει, οι αντιτιθέμενες ενέργειες συμβολικά “πεθαίνουν”
και μπορεί να περάσει στην Ατραπό της Μύησης, ελεύθερος απ’ αυτό τον τύπο
κωλύματος. Το φυσικό σώμα παύει να τον κυβερνά, είτε δια των περιορισμών και
των ελαττωμάτων του, είτε δια της φυσικής πειθαρχίας που μέχρι τότε ήταν
αναγκαία αλλά δε χρειάζεται πια.
2. Η ηλεκτρική ενέργεια του αστρικού ή
συναισθηματικού σώματος βρίσκεται κατόπιν αντιμέτωπή του καθώς προετοιμάζεται να λάβει τη δεύτερη μύηση. Μπορείτε να ονομάσετε αυτή την ενέργεια, αν έτσι προτιμάτε, το άθροισμα όλης της γοητείας· η
γοητεία είναι ουσιαστικά μια ζαλιστική, παραπλανητική κι απατηλή ενεργειακή
μορφή που επιζητεί να παραστρατήσει και ν’ αποπλανήσει το νεόφυτο και η οποία
ελκύεται σ’ αυτόν από αρχαία συνήθεια και παλιούς ελέγχους. Είναι συνεπώς
υπεύθυνος για την κρούση αυτής της ενέργειας. Αυτός ο τύπος ενέργειας παίρνει
μορφή και οι μαζικές μορφές αυτής της γοητείας συνιστούν την αντιτιθέμενη θύρα κι αντικρούουν τη δίοδο του
ζηλωτή στην επόμενη φάση της Ατραπού. Μ’ αυτή την ηλεκτρική ενέργεια πρέπει να
καταπιαστεί πριν λάβει τη δεύτερη μύηση. Οι ιδιαίτερες αυτές ενέργειες δεν
είναι σκεπτομορφές· είναι μεταβαλλόμενες, ακαθόριστες κι εξαιρετικά ρευστές. Σύμβολο αυτού του τύπου ενέργειας είναι
το ύδωρ κι αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο η δεύτερη μύηση ονομάζεται
μύηση της Βάπτισης, ή μύηση της “εισόδου στο ρεύμα”.
3. Η ηλεκτρική ενέργεια του νου δημιουργεί
τώρα τη θύρα για την τρίτη μύηση και το εμπόδιο που αντιμετωπίζει ο μυημένος
είναι εκείνο των ηλεκτρικών πλασμάτων της δικής του σκέψης, που λάμπουν μ’ ένα
φως εξολοκλήρου δικό τους (γιατί είναι πολύ υψηλής τάξης και τύπου) αλλά
συγκαλύπτουν το αγνό φως που λάμπει πίσω τους. Συνιστούν το σύνολο της πλάνης.
Η “θύρα” αυτή σχηματίζεται από τη συνένωση των τριών τύπων ενέργειας· πυρ δια
τριβής, ηλιακό πυρ (που δρα με πλήρη δύναμη σ’ αυτή την τρίτη μύηση) και
ηλεκτρικό πυρ από την Πνευματική Τριάδα, που κάνει την πρώτη κρούση του στα δύο
άλλα πυρά, γιατί και τα τρία είναι σε πλήρη δραστηριότητα στη μυητική αυτή
κρίση. Όλα εντοπίζονται και συγκεντρώνονται σ’ αυτό το σύμβολο προόδου, τη
“θύρα της μύησης”.
Θα σας είναι όλο και περισσότερο σαφές γιατί ο
μυημένος περιγράφεται πάντοτε σαν κάποιος που εργάζεται με τις δυνάμεις και τις
ενέργειες του πλανήτη και του συστήματος. Γι’ αυτόν δεν υπάρχει τίποτε άλλο.
4. Ο τέταρτος τύπος του “πυρός δια τριβής” που
αντιμετωπίζει ο μυημένος καθώς στέκει έτοιμος για εκείνη τη μύηση που
ονομάζουμε Μεγάλη Απάρνηση, είναι η ηλεκτρική ενέργεια όλης της ολοκληρωμένης
προσωπικότητας. Εκείνο που είναι προϊόν κάθε ενσάρκωσης – η πολύ αναπτυγμένη,
ισχυρή και “οξυδερκής” προσωπικότητα (όπως καλείται) – είναι το τελευταίο
συμβάν και παρουσιάζει το τελευταίο μεγάλο πρόσκομμα.
Στην ιστορία του Ευαγγελίου υπάρχουν δύο
μεγάλα επεισόδια στη ζωή του Διδασκάλου Ιησού, που ρίχνουν κάποιο φως πάνω σ’
αυτή την τέταρτη είσοδο δια της θύρας της μύησης: η Μεταμόρφωση και η Σταύρωση.
Σε αμφότερες συμβολίζονται οι τρεις όψεις της προσωπικότητας. Στην πρώτη
περίπτωση συμβολίζονται με τους τρεις αποστόλους που με αμηχανία και βαθιά ταπεινότητα
έλαβαν μέρος στην τρίτη μύηση, τη
Μεταμόρφωση· στη δεύτερη περίπτωση οι τρεις απεικονίζονται με τους τρεις
Σταυρούς – τους δύο ληστές και τον κεντρικό Διδάσκαλο. Η διαφορά στην τέταρτη
μύηση είναι σαφής· βρίσκεται στο γεγονός ότι εμπλέκονται οι τέσσερις όψεις της
προσωπικότητας (μετρώντας το πυκνό φυσικό σώμα σαν μια όψη και τον αιθερικό
φορέα σαν δεύτερη όψη του φυσικού σώματος), επειδή η τέταρτη αυτή εκπόρευση του
πυρός δια τριβής έχει ένα δυναμικό
και καταστροφικό αποτέλεσμα πάνω στο πυκνό φυσικό σώμα. Η Μεγάλη Απάρνηση συνεπάγεται την απόρριψη της φυσικής ζωής με
κάθε τίμημα κι αυτό το τίμημα περιλαμβάνει το φυσικό της θάνατο.
(Αλίκη Μπέιλη, Οι Ακτίνες και οι Μυήσεις, σελ. 347-354)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου