Ένα μικρό κείμενο από Ακτίνες
και Μυήσεις (αγγλ. 333)
Η φράση, όταν η ερήμωση θα έχει
φέρει το αγαθοεργό της έργο, μου θυμίζει την επί ένα χρόνο, με κάποια
έννοια, ερήμωση του πλανήτη μας.
Αρχαίο σχόλιο
«Αυτό που είναι μυστήριο, θα παύσει πια να είναι και
αυτό που ήταν καλυμμένο, τώρα θα αποκαλυφθεί.
Αυτό που έχει αποσυρθεί, θα προβάλει μέσα στο φως και όλοι
οι άνθρωποι θα δουν και όλοι μαζί θα ευφρανθούν.
Ο χρόνος αυτός θα φτάσει, όταν η ερήμωση θα έχει φέρει το αγαθοεργό της έργο, όταν όλα τα πράγματα
θα έχουν καταστραφεί και οι άνθρωποι δια μέσου της οδύνης θα επιζητήσουν να εντυπωσιάζονται από εκείνο
που είχαν απορρίψει στη μάταιη αναζήτηση
τους, εκείνου που ήταν ευπρόσιτο και εύκολο
να επιτευχτεί.
Όταν επετεύχθητε, αποδεδείχθηκε ότι είναι παράγων θανάτου
– οι άνθρωποι όμως ζήτησαν ζωή όχι θάνατο».
Έτσι εκφράζεται το Αρχαίο σχόλιο όταν αναφέρεται στο σημερινό
κύκλο δια μέσου του οποίου διέρχεται το ανθρώπινο γένος.
Β
ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΒΙΒΛΙΟ Α ΣΟΥΤΡΑ 17
Η συνείδηση ενός αντικείμενου
αποκτάται δια της συγκεντρώσεως επί της τετραπλής του φύσης. Της ΜΟΡΦΗΣ δια της
εξετάσεως του ΠΟΙΟΥ (ή γκούνας) δια της με διάκριση συμμετοχής του ΣΚΟΠΟΥ δια
της εμπνεύσεως (η μακαριότητας )και της ΨΥΧΗΣ δια της συνταυτίσεως. (ΜΟΡΦΗ-ΠΟΙΟΤΗΤΑ-ΣΚΟΠΟΣ-ΑΙΤΙΑ
(ΨΥΧΗ ΑΙΤΙΩΔΕΣ)
Θα γίνει φανερό συνεπώς, ότι η δήλωση «όπως ο άνθρωπος σκέπτεται τοιούτος
και είναι» βασίζεται εις απόκρυφα δεδομένα. Οιαδήποτε μορφή, οιουδήποτε
είδους, έχει ψυχή και η ψυχή αυτή, ή η ενσυνείδητος αρχή, είναι η ιδία με την
ψύχην εις την ανθρώπινη μορφήν, η ιδία ως προς την Φύσιν της, όχι όμως και ως
προς τον σκοπό της αναπτύξεως, η τον βαθμό της. Αυτό αληθεύει επίσης και δια
τας μεγάλας Ζωας, η τας υπέρ ανθρωπίνους Υπάρξεις, μέσα εις τας οποίας ο ίδιος
ο άνθρωπος ζει και κινείται και έχει την ύπαρξη του και προς την κατάσταση της αναπτύξεως
των Οποίων, αποβλέπει να φτάσει.
Καθώς ο υποψήφιος διαλέγει με επιμέλεια τα «αντικείμενα» επί των οποίων
επιθυμεί να διαλογιστεί κατασκευάζει με τα αντικείμενα αυτά για λογαριασμό του
μια κλίμακα μέσω της οποίας φτάνει μιαν ήμερα εις την Άνευ αντικείμενου κατάσταση.
Καθώς ο νους του ολονέν περισσότερο αναλαμβάνει την στάση του διαλογισμού της ψυχής
ο εγκέφαλος υποτάσσεται και αυτός ολονέν περισσότερο εις τον νουν όπως ο νους
εις την ψυχή. Ούτω πως ο κατώτερος άνθρωπος ολίγον κατ’ ολιγον συνταυτίζεται με
τον πνευματικόν άνθρωπο ο οποίος είναι παντογνώστης και πανταχού παρών. Την
στάση αυτή του διαλογισμού την αναλαμβάνει με μιαν τετραπλή διαδικασία.
1. Με τον διαλογισμό επί της φύσεως μιας ιδιαιτέρας μορφής, δια
του
οποίου όταν ο άνθρωπος εγκύψει στοχαστικώς επί της μορφής αυτής, αντιλαμβάνεται
ότι δεν είναι παρά το σύμβολο μιας εσωτερικής πραγματικότητας, δοθέντος ότι
ολόκληρος ο απτός αντικειμενικός μας κόσμος είναι κατασκευασμένος από κάποιου
είδους μορφή (ανθρωπινοί υπανθρωπινη και υπεράνθρωπινην)η οποία εκφράζει την ζωήν
πλήθους υπάρξεων προικισμένων με αίσθηση.
2. Με τον διαλογισμό επί του ποιου μιας ιδιαιτέρας μορφής εις τρόπον
ώστε να εκτιμήσουμε την υποκειμενική της ενέργεια. Θα έπρεπε να έχωμεν υπ όψιν
ότι η ενέργεια του αντικειμένου θα μπορούσε να θεωρηθεί ως το χρώμα του αντικειμένου
τούτου και ως εκ τούτου οι λόγοι του Πατάντζαλη σχετικά με το σημείο αυτό γίνονται
διαφωτιστικοί και χρησιμεύουν ως σχόλιο εις το δεύτερον αυτό σημείο (βιβλιο Δ
17 ) <Ένα αντικείμενο γίνεται αντιληπτό
η δεν γίνεται αντιληπτό αναλόγως αν η διάνοια είναι η δεν είναι χρωματισμένη με
το χρώμα του αντικειμένου>. Το αποκαλεί <συμμετοχή με διάκριση>
και εις το μέσον αυτό φτάνει ο σπουδαστής εις την γνώσιν εκείνη της εντός του
ενεργείας που είναι μια και η αυτή με το αντικείμενο του διαλογισμού του.
3. Με τον διαλογισμό επί του σκοπού μιας ιδιαιτέρας μορφής. Αυτό συνεπάγεται
την εξέταση της ιδέας που κρύπτεται οπίσω
ή κάτω από την εκδήλωση οιασδήποτε μορφής και την επίδειξη της ενεργείας της. Η
αντίληψη αυτή οδηγεί τον υποψήφιο εις την γνώση του μέρους εκείνου του σχεδίου
η σκοπού του Όλου που αποτελεί τον κινητήριο παράγοντα της δρώσης της μορφής. Κατ’
αυτόν τον τρόπο δια του μέρους επέρχεται εις το Όλον επαφή και λαμβάνει χώραν
μια διαστολή της συνειδήσεως που συνεπάγεται μακαριότητα η χαρά. Η μακαριότης
είναι πάντοτε το αποτέλεσμα της αντιλήψεως της ενότητας του μέρους με το Σύνολον.
Με τον διαλογισμό επί των σάττβας, των ενεργειών ή των αρχών η επί των
τανματρας ή των απαρτίζοντων το πνεύμα – ύλη στοιχείων επέρχεται ως αποτέλεσμα
η γνώση του σκοπού ή του σχεδίου δια τας εκδηλώσεις του μικρόκοσμου ή του μακρόκοσμου
και την γνώσιν αυτή ακολουθεί η μακαριότης.
Τα τρία αυτά μπορεί κανείς να αντιληφθεί ότι αντιστοιχούν προς τας
τρεις όψεις πνεύμα ψυχή και σώμα και αποτελούν μελέτη διαφωτιστική δια τον
σοβαρό σπουδαστή.
4. Με τον διαλογισμό επί της ψυχής επί του Ενός ο Οποίος χρησιμοποιεί
την μορφή που της παρέχει ενέργεια προς δράσιν και που εργάζεται σύμφωνα με το
σχέδιο. Η ψυχή αυτή επειδή είναι ένα με όλας τας ψυχάς και με την Υπερψυχή
υποβοηθεί το ενιαίο σχέδιο και έχει την συνείδηση της ομάδας.
Ούτω πως δια των τεσσάρων αυτών σταδίων διαλογισμού επί ενός αντικειμένου
ο υποψήφιος φτάνει εις τον σκοπό του την γνώσιν της ψυχής και των δυνάμεων της ψυχής.
Συνταυτίζεται ενσυνειδήτως με την ενιαία πραγματικότητα και αυτό συμβαίνει εις
τον φυσικό εγκέφαλον. Ανευρίσκει την αλήθεια εκείνη που είναι αυτός ο ίδιος και
που είναι η αλήθεια η οποία κρύπτεται εις κάθε μορφή και εις κάθε βασίλειον της
φύσης. Ούτω πως μιαν ήμερα θα φτάσει (όταν η γνώσις της ίδιας της ψυχής αποκτηθεί)
εις την γνώσιν της ενιαίας ψυχής και θα αποτελέσει ένα με αυτήν.
Γ
ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ ΣΧΕΤΙΚΗ ΑΠΟ ΣΟΥΤΡΑ
39 ΒΙΒΛΙΟ Α
Θα έπρεπε εδώ να σημειωθεί ότι αυτοί «οι επτά τρόποι ψυχικής ειρήνης»
όπως ονομάστηκαν περιλαμβάνουν τας επτά μεθόδους
των επτά ακτινών εν συνάφεια με τον έλεγχο της ψυχικής φύσεως. Αυτό είναι σπουδαίο
να τονισθεί.
Σ Χ Ε Δ Ι Ο
Δ Ι Α Λ Ο Γ Ι Σ Μ Ο Υ
ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ
ΑΡΕΤΗ
ΜΟΡΦΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑ
ΑΡΕΤΗ
ΠΡΟΣ ΕΞΕΛΙΞΗ
ΣΚΟΠΟΣ ΑΙΤΙΑ
ΕΛΑΤΩΜΑ ΘΥΜΑΠΑΤΗ
Μπορεί όλο αυτό να είναι πλεόνασμα για κάποιον που γνωρίζει όμως μπορεί να είναι και χρήσιμο σε κάποιον που δεν έτυχε να εκπαιδεύσει τον νου με αυτό το διαλογισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου