Κυριακή 5 Ιουλίου 2020


«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,
ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,
ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ
- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - 
με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

5 Ιουλίου 2020

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από τον αδελφό Δ.Μ.:



3. O Νόμος της Υπηρεσίας
[…]
Ερχόμαστε τώρα στην εξέταση του τρίτου Νόμου της Ψυχής, ο οποίος προορίζεται να διέπει κάθε ψυχική δραστηριότητα. Είναι ο Νόμος της Υπηρεσίας. Ωστόσο προτού επεξηγήσουμε αυτό το θέμα, υπάρχουν τρία πράγματα που επιζητώ να πω και που αξίζουν την αμέριστη προσοχή μας.
… το αποτέλεσμα κάθε επαφής που επιτυγχάνεται στο διαλογισμό και ο βαθμός της επιτυχίας μας καθορίζονται από την επακόλουθη υπηρεσία στη φυλή. Αν υπάρχει ορθή κατανόηση, θα υπάρχει αναγκαστικά ορθή δράση.
[…]
… ο Νόμος της Υπηρεσίας είναι κάτι από το οποίο δεν υπάρχει διαφυγή. H αποφυγή φέρνει τις ποινές της, αν η αποφυγή αυτή είναι συνειδητή. H ικανότητα για υπηρεσία σημαδεύει ένα συγκεκριμένο στάδιο προόδου στην Ατραπό και μέχρι να προσεγγισθεί αυτό το στάδιο δεν μπορεί να δοθεί η αυθόρμητη υπηρεσία που προσφέρεται με αγάπη και καθοδηγείται από σοφία. Ό,τι συναντάται μέχρι εκείνη τη στιγμή είναι καλή πρόθεση, ανάμεικτα κίνητρα και συχνά φανατισμός.
[…]
… ο Νόμος της Υπηρεσίας εκφράσθηκε για πρώτη φορά πλήρως απ’ τον Χριστό πριν δύο χιλιάδες χρόνια. Ήταν ο πρόδρομος της Yδροχοϊκής Εποχής, απ’ όπου και η διαρκής Του έμφαση στο γεγονός πως ήταν το “ύδωρ της ζωής”, το “ζων ύδωρ” που χρειάζονταν οι άνθρωποι. Απ’ όπου και το εσωτερικό όνομα αυτού του νόμου είναι εκείνο του “ύδατος και των ιχθύων”. H Iχθυακή Εποχή αργά, πολύ αργά, προετοίμασε το δρόμο για τη θεία έκφραση της υπηρεσίας που θα είναι η δόξα των ερχόμενων αιώνων. Σήμερα έχουμε έναν κόσμο που φτάνει σταθερά στην αντίληψη ότι “ουδείς γαρ ημών εαυτώ ζη” κι ότι μόνο όταν η αγάπη για την οποία τόσα έχουν γραφεί και ειπωθεί, βρει τη διέξοδό της στην υπηρεσία, θα μπορέσει ο άνθρωπος να αρχίσει να στέκεται στο ύψος της έμφυτης ικανότητάς του.
Το σύμβολο της Yδροχοϊκής Εποχής είναι εκείνο ενός ανθρώπου που κουβαλά στους ώμους του μια στάμνα με νερό τόσο γεμάτη, ώστε χύνεται σ’ όλους ανεξαιρέτως κι όμως δε λιγοστεύει. Το σύμβολο αυτού του Νόμου της Υπηρεσίας είναι πολύ όμοιο, αλλά η διαφορά βρίσκεται σ’ αυτό: ο άνθρωπος στέκει εντελώς ισορροπημένος υπό μορφή σταυρού με τους βραχίονες σε έκταση και με το δοχείο του νερού πάνω στο κεφάλι του. Στη διαφορά αυτή βρίσκονται πολλά με πραγματική σημασία. H στάμνα του νερού, που ισορροπείται στους ώμους, είναι σημάδι του βάρους της υπηρεσίας. Δεν είναι εύκολο να υπηρετούμε. O άνθρωπος μόλις αρχίζει σήμερα να μαθαίνει πώς να υπηρετεί. Το δοχείο του νερού πάνω στο κεφάλι του ανθρώπου που ήταν πάνω στο σταυρό της θυσίας για τόσο πολύ χρόνο ώστε η στάση του έγινε εντελώς φυσική, δείχνει ότι ο σταυρός που τον στήριζε για τόσο μεγάλο διάστημα, έχει πια εξαφανισθεί. O άνθρωπος με το δοχείο του νερού πάνω στο κεφάλι του μας δείχνει ευστάθεια, ισοζύγιο και ισορροπία. Γι’ αυτή την ισορροπία τον έχει προετοιμάσει η κατανόηση του Νόμου της Μαγνητικής Ώθησης. Είναι ο Νόμος της Πολικής Ένωσης και από το σύμβολό του προέρχεται το ζωδιακό σύμβολο του αστερισμού του Ζυγού – ισορροπία και υπηρεσία. Αυτές είναι οι δύο εκφράσεις της Θειότητας που αποτελούν σήμερα τον επόμενο μεγάλο αντικειμενικό σκοπό του ανθρώπου.
H υπηρεσία ερμηνεύεται συνήθως σαν κάτι εξαιρετικά επιθυμητό και σπάνια γίνεται αντιληπτό πόσο πολύ δύσκολη είναι ουσιαστικά. Συνεπάγεται μεγάλη θυσία χρόνου και συμφέροντος και προσωπικών ιδεών, απαιτεί εξαιρετικά σκληρή δουλειά, επειδή συνεπάγεται εσκεμμένη προσπάθεια, συνειδητή σοφία και την ικανότητα να εργαζόμαστε χωρίς προσκόλληση. Aυτές τις ποιότητες δεν είναι εύκολο να τις επιτύχει ο μέσος ζηλωτής κι όμως σήμερα η τάση για υπηρεσία είναι μια στάση που ισχύει για μια τεράστια πλειονότητα ανθρώπων στον κόσμο. Tέτοια υπήρξε η επιτυχία της εξελικτικής διαδικασίας. [121]
[…]

Πώς ορίζουμε τη λέξη “Υπηρεσία”;
O ορισμός αυτής της λέξης δεν είναι εύκολος. Έγινε μεγάλη προσπάθεια να την ορίσουμε από τη σκοπιά της γνώσης της προσωπικότητας. Η υπηρεσία μπορεί να ορισθεί σύντομα σαν το αυθόρμητο αποτέλεσμα της ψυχικής επαφής. H επαφή αυτή είναι τόσο σαφής και σταθερή ώστε η ζωή της ψυχής μπορεί να διαχυθεί στο όργανο [125] που η ψυχή πρέπει κατ’ ανάγκη να χρησιμοποιήσει στο φυσικό πεδίο. Είναι ο τρόπος με τον οποίο η φύση αυτής της ψυχής μπορεί να καταδειχθεί στον κόσμο των ανθρώπινων υποθέσεων. H υπηρεσία δεν είναι ποιότητα ή κατόρθωμα· δεν είναι μια δραστηριότητα για την οποία οι άνθρωποι πρέπει να μοχθούν επίπονα, ούτε είναι μέθοδος παγκόσμιας σωτηρίας. Αυτή η διάκριση πρέπει να συλληφθεί με σαφήνεια, αλλιώς η όλη μας στάση σ’ αυτή την αποφασιστική κατάδειξη της επιτυχίας της εξελικτικής διαδικασίας στην ανθρωπότητα θα είναι εσφαλμένη. Η υπηρεσία είναι μια εκδήλωση ζωής. Είναι ψυχική παρόρμηση και είναι στον ίδιο βαθμό μια εξελικτική ώθηση της ψυχής όσο η παρόρμηση για αυτοσυντήρηση ή για αναπαραγωγή του είδους είναι μια εκδήλωση της ζωώδους ψυχής. Αυτή είναι σημαντική δήλωση. Πρόκειται για ένα ψυχικό ένστικτο, αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μια τόσο ανεπαρκή έκφραση και συνεπώς είναι έμφυτη και ιδιάζουσα στην ψυχική ανέλιξη. Είναι το εξέχον χαρακτηριστικό της ψυχής, όπως ακριβώς η επιθυμία είναι το εξέχον χαρακτηριστικό της κατώτερης φύσης. Είναι ομαδική επιθυμία, όπως ακριβώς στην κατώτερη φύση είναι η επιθυμία της προσωπικότητας. Είναι η παρόρμηση για το ομαδικό καλό. Συνεπώς δεν μπορεί να διδαχθεί ή να επιβληθεί σ’ ένα πρόσωπο σαν επιθυμητή απόδειξη της έφεσης που λειτουργεί εξωτερικά και βασίζεται σε μια θεωρία υπηρεσίας. Είναι απλώς το πρώτο πραγματικό αποτέλεσμα που εκδηλώνεται στο φυσικό πεδίο, του γεγονότος ότι η ψυχή αρχίζει να εκφράζεται στην εξωτερική εκδήλωση.
Ούτε η θεωρία ούτε η έφεση μπορούν να κάνουν έναν άνθρωπο πραγματικό υπηρέτη. Πώς λοιπόν υπάρχει τόση μεγάλη δραστηριότητα υπηρεσίας σε εκδήλωση στον κόσμο σήμερα;
Απλώς επειδή η ζωή, τα λόγια και τα έργα του πρώτου Μεγάλου Υπηρέτη του κόσμου, Εκείνου που ήρθε για να μας αποσαφηνίσει τι είναι ουσιαστικά η υπηρεσία, είχαν αναγκαστικά ένα αποτέλεσμα και οι άνθρωποι σήμερα επιχειρούν ειλικρινά να μιμηθούν το παράδειγμά Tου, αντιλαμβανόμενοι ελάχιστα ότι η μίμηση δεν τους αποφέρει αληθινά αποτελέσματα, αλλά τους δείχνει μόνο μια αυξανόμενη δυνατότητα. [126]
Όλοι αυτοί οι νόμοι της Ψυχής (κι ο Νόμος της Υπηρεσίας δεν αποτελεί εξαίρεση) εκδηλώνονται αναπόφευκτα με δύο τρόπους. Πρώτο, έχουμε το αποτέλεσμά τους πάνω στο άτομο. Αυτό συμβαίνει όταν προσεγγισθεί οριστικά η ψυχή και ο μηχανισμός της ψυχής αρχίσει να ανταποκρίνεται. Η απόδειξή του πρέπει να εκδηλωθεί πλέον ανάμεσα στους εσωτεριστές σπουδαστές που είναι διασκορπισμένοι σ’ όλο τον κόσμο, γιατί έχουν φθάσει σ’ ένα σημείο όπου ο αληθινός υπηρέτης μπορεί να προβάλει από τις τάξεις τους και να αποτελέσει μαρτυρία μιας εδραιωμένης ψυχικής επαφής. Δεύτερο, αυτοί οι ψυχικοί νόμοι αρχίζουν να έχουν ένα ομαδικό αποτέλεσμα στην ίδια την ανθρωπότητα και να επηρεάζουν τη φυλή των ανθρώπων σαν σύνολο. Το αποτέλεσμα αυτό έχει κάπως τη φύση μιας αντανάκλασης στην κατώτερη φύση μιας ανώτερης συνείδησης και γι’ αυτό έχουμε σήμερα πολλή σπουδή για υπηρεσία και μεγάλη φιλανθρωπική προσπάθεια. Όμως στο σύνολό της είναι βαθιά χρωματισμένη από την προσωπικότητα και συχνά προκαλεί μεγάλη βλάβη, γιατί οι άνθρωποι επιδιώκουν να επιβάλουν τις δικές τους ιδέες για την υπηρεσία και τις προσωπικές τεχνικές τους πάνω σε άλλους ζηλωτές. Μπορεί να έχουν γίνει ευαίσθητοι στην εντύπωση, αλλά συχνά παρερμηνεύουν την αλήθεια και είναι πολωμένοι στους σκοπούς της προσωπικότητας. Πρέπει να μάθουν να δίνουν έμφαση στην ψυχική επαφή και σε μια ενεργό οικειότητα με την εγωική ζωή κι όχι στη μορφική πλευρά της υπηρεσίας. Aς παρακαλέσω όσους από σας ανταποκρίνονται σ’ αυτές τις ιδέες και είναι ευαίσθητοι στην ψυχική εντύπωση (συχνά παρερμηνεύοντας την αλήθεια, όντας πολωμένοι στους σκοπούς της προσωπικότητας) να δίνουν έμφαση στην ψυχική επαφή κι όχι στη μορφική πλευρά της υπηρεσίας. Η δραστηριότητα της μορφικής πλευράς τονίζει τη φιλοδοξία της προσωπικότητας, καλύπτοντάς τους με τη γοητεία της υπηρεσίας. Αν δίνεται προσοχή στο ουσιώδες της υπηρεσίας – την ψυχική επαφή – τότε η παρεχόμενη υπηρεσία θα ρέει αυθόρμητα στις ορθές γραμμές και θα φέρνει πολύ καρπό. Μία ελπιδοφόρα ένδειξή της είναι η αφίλαυτη υπηρεσία και η βαθιά ροή της πνευματικής ζωής που εκδηλώθηκε στον κόσμο τελευταία.

(Αλίκη Μπέιλη, Εσωτερική Ψυχολογία Τόμος ΙΙ, Επιλογή κειμένων από τις σελ. 118-121 και σελ. 124-127

Δεν υπάρχουν σχόλια: