ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΥ ΣΤΟΥΣ ΔΙΔΥΜΟΥΣ
ΑΚΡΙΒΗΣ ΩΡΑ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΥ 10.44 - Τρίτη 11.6.2025
Ο διαλογισμός θα γίνει εξ αποστάσεως την ΤΡΙΤΗ 10/6/, ΩΡΑ 21.00 με σύνδεση στην παρακάτω διεύθυνση
https://noekhellas.my.webex.com/noekhellas.my/e.php?MTID=m7eac1bcc8406ef003d7cba4e3f12284c
«Πάνω στο χρυσό τρίγωνο παρουσιάστηκε ο Κοσμικός Χριστός. Το κεφάλι τους στους Διδύμους, το ένα σκέλος στο πεδίο των επτά Πατέρων (Μ. ΄Αρκτου )και το άλλο στερεωμένο στο πεδίο των επτά Μητέρων (Πλειάδων). Έτσι για αιώνες στεκόταν ο Μεγάλος, με τη συνείδηση εσωστρεφή, γνώστης των τριών, αλλά όχι των τεσσάρων. Έτσι προσηλωμένος άκουσε ξαφνικά έναν ήχο να αντιλαλεί. καθώς αφυπνίστηκε από αυτή την κραυγή, τεντώθηκε άπλωσε τα χέρια με συμπονετική αγάπη και να! σχηματίστηκε ο Σταυρός. Άκουσε την κραυγή της Μητέρας, του Αναζητητή και του βυθισμένου ψαριού. Τότε να! Εμφανίστηκε ο Σταυρός της αλλαγής. Οι Δίδυμοι παρέμειναν η κεφαλή. Αυτό είναι το μυστήριο.»
Όπως γνωρίζετε, με το φεστιβάλ του Ιουνίου ολοκληρώνεται ο κορυφαίος ετήσιος πνευματικός εορτασμός που ξεκίνησε με το Φεστιβάλ του Πάσχα, κορυφώθηκε στο φεστιβάλ του Βεσάκ και ολοκληρώνεται με το φεστιβάλτων Διδύμων.
Με μια σειρά ονομάτων με τα οποία είναι γνωστός και δια των οποίων αντανακλώνται διαφορετικές εστιάσεις ή προσανατολισμοί της σκέψης, ο εορτασμός της Πανσελήνου του Ιουνίου συμβολικά απεικονίζει την ενωμένη Ανθρωπότητα και αναμένεται να αποτελέσει ένα σημείο εφαρμογής αυτής της επικλητικής και εφελκυστικής της δράσης της (σε συνεργασία, συνειδητά ή ασυνείδητα με την Ιεραρχία).
1. Ονομάζεται λοιπόν Φεστιβάλ Καλής Θέλησης, γιατί τη μέρα αυτή η ενέργεια της θέλησης στην επταπλή της, απελευθερώνεται δια μέσου του ΧΡΙΣΤΟΎ και της Ιεραρχίας στον πλανήτη και προκαλεί κάποια συγκεκριμένα αποτελέσματα στους διάφορους τομείς της ανθρώπινης σκέψης προκαλώντας την αναρρίπιση της θέλησης-για το καλό που οδηγεί σε δράσεις καλής θέλησης.
2. Είναι το Φεστιβάλ του Χριστού, ο οποίος ως τελεστής στην επαφή με τη Σαμπάλλα μεταβιβάζει την ενέργεια της θέλησης που διατέθηκε κατά την προσέγγιση του Βεσάκ.
3. Είναι επίσης το Φεστιβάλ της Ανθρωπότητας, καθώς η ενωμένη ανθρωπότητα επικαλείται το Θείο και εφελκύει τις θείες ενέργειες.
4. Ονομάζεται τέλος και Φεστιβάλ της Ενοποίησης, καθώς ο βασικός του τόνος σε αναφορά με την τέλεση του κατά την πανσέληνο των Διδύμων είναι η θέληση για αγάπη. Εκείνη η όψη της θέλησης που νοείται εσωτερικά με τις εκφράσεις η «αιτία του οράματος» ή η «δύναμη του οράσθαι».
Όλες οι εκφράσεις που χρησιμοποιούνται για την απόδοσή του φεστιβάλ εμπεριέχουν έναν βασικό δυισμό, άλλοτε σε επίπεδο δομής και άλλοτε σε επίπεδο περιεχομένου. Υπάρχει κάτι που καλεί, κάτι που ανταποκρίνεται κι ένα παραγόμενο αποτέλεσμα. Αυτό που δεν είναι ορατό εξ αρχής είναι οι αιτίες που διέπουν αυτή τη σχέση και οι συνθήκες ή οι διαδικασίες δια των οποίων πραγματώνεται.
Το μυστήριο της αγάπης των Διδύμων μας διευκολύνει να αναγνώσουμε τη φύση της δυαδικότητας η οποία μας απασχολεί, να αγγίξουμε την αιτία της, αλλά και να ψηλαφίσουμε τις δυνατότητες πραγμάτωσης του οράματος της ενοποίησης που η νέα μέθοδος προσέγγισης της αλήθειας ΜΕΣΩ ΕΝΤΥΠΩΣΗΣ υποδεικνύει.
Για να ξεκαθαρίσουμε τις ιδέες, από τις νοητικές και αστρικές μορφές με τις οποίες τις ντύνουμε και να κατανοήσουμε τη δυαδικότητα θα πρέπει να αναζητήσουμε την πηγή της. Προβάλλει πριν από την εκδήλωση του Σύμπαντος και κατά συνέπεια ενυπάρχει εγγενώς στον κόσμος μας. Το πρωτότυπό της είναι η Παρκρίτι και η Πουρούσα- οι συμπαντικές αρχές του πνεύματος και της ύλης. Όλο το εκδηλωμένο σύμπαν από την πιο χονδροειδή στην πιο λεπτοφυή του μορφές είναι η Πακρίτι. Η ενεργοποιούσα ζωή ή πνεύμα είναι η Πουρούσα. Προβάλλουν μαζί και δεν είναι χωρισμένοι. Στην ουσία- η ρίζα τους είναι η ΜΙΑ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ, ΑΠΕΙΡΗ ΑΡΧΗ που δύσκολα μπορούμε να αντιληφθούμε. Δεν μπορεί να ονομαστεί, είναι κάτι αντίστοιχο με τον ΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΤΙΠΟΤΕ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΛΕΧΘΕΙ, κι όμως ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΜΗΝ ΜΙΛΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙ` ΑΥΤΟΝ.
Ας ξεκινήσουμε από τη δυαδικότητα σε μακροκοσμικό επίπεδο. Είναι η βασική διαίρεση ανάμεσα στο Εκδηλωμένο και Ανεκδήλωτο Σύμπαν- τη Μέρα και τη Νύχτα του Μπράχμα.Η Ε.Μπαβάτσκι στη Μυστική Δοξασία αναφέρεται στη μια Απεριόριστη Αρχή ως αυτό που είναι πέρα από την Ύπαρξη και τη μη Ύπαρξη. Είναι το Ένα, χωρίς καθόλου δεύτερο. Αφ` ής στιγμής όμως αρχίζει να εμφανίζεται το σύμπαν, τότε εμφανίζεται η δυαδικότητα: έχουμε δύο, το βασίλειο του ανεκδήλωτου-της μη ύπαρξης και το βασίλειο του εκδηλωμένου ή της Ύπαρξης κι αυτή με τη σειρά της είναι διπλή: πνεύμα και ύλη ή με ένα κοινό όνομα ζωή.
Στην εκδήλωση εμφανίζεται μετά ένας τρίτος όρος- αυτό που αποκτά συνείδηση- συνείδηση πρώτον της δυαδικότητας στην εκδήλωση και δεύτερον της δυαδικότητας μεταξύ εκδηλωμένου και ανεκδήλωτου. Αυτός ο τρίτος όρος ή η ‘συσχετίζουσα’ αρχή είναι ένας εαυτός, ένα προϊόν, ένα παράγωγο ή ένα τέκνο του αρχικού διπλού ΕΑΥΤΟΥ. Ο ΥΙΟΣ , η συνείδηση, η ψυχή είναι το αποτέλεσμα της ένωσης του πνεύματος και της ύλης, αλλά και η απόδειξη του γεγονότος της αρχικής ενότητας, ότι τα δυο ήταν πάντοτε ΕΝΑ.
Στον Ταύρο η διείσδυση του Ανεκδήλωτου στο Εκδηλωμένο παρήγαγε αυτό που θα ονομάζαμε αισθαντικότητα ή επιθυμία. Στους Διδύμους μας παρουσιάζεται η πραγματικότητα της ύπαρξης, δηλαδή η εμπειρία του μικρού εαυτού (διπλού στη φύση). Γι` αυτό οι Δίδυμοι συνδέονται με την ατομικοποίηση και με την ίδρυση της 5ης Ιεραρχίας στη Γη (τη Μεγάλη Λευκή Στοά, κατά το πρωτότυπο της Στοάς του Σειρίου) της οποίας η διαστρεβλωμένη αντανάκλαση είναι ο σύγχρονος Τεκτονισμός που έλκει την ίδρυσή του από τους Διδύμους, σε μια μακρινή εποχή που ο ζωδιακός κύκλος άρχιζε στους Διδύμους, όπως τώρα είναι στον Υδροχόο.
Η δυαδικότητα μπορεί επίσης να αναγνωσθεί στο κοσμικό φυσικό πεδίο, το οποίο μπορεί να διαιρεθεί επίσης σε μορφικό ή άμορφο, πνεύμα και ύλη. Στη μέση ακριβώς, εκεί όπου συναντάται για τους εσωτεριστές το βουδδικό πεδίο, εκεί η 4η Ιεραρχία ή η ατομικοποιημένη ανθρώπινη Ιεραρχία έρχεται σε συνειδητή έκφραση. Ένα μικρό κομμάτι της Ηλιακής ταυτότητας προβάλλει μέσα στην αισθαντικότητα και την επιθυμία που διαποτίζει τον τέταρτο κοσμικό αιθέρα. Η γέννηση του Υιού στο τέταρτο κοσμικό αιθέρα είναι μια άμεση ανταπόκριση της εμφάνισης του φυσικού Ήλιου στο τέταρτο αιθερικό πεδίο. Τότε αυτός ο Υιός εκτείνει ένα μέρος του εαυτού του στο ανώτερο νοητικό πεδίο και βιώνεται η ατομικότητα. Η ψυχή γεννάται ή εκδηλώνεται και μπορεί να πει: ΕΙΜΑΙ.
Ο Υιός είναι η αρχή του φωτός ή της συνείδησης που προβάλλει ανάμεσα στα σκότη, του ΄καθαρού πνεύματος’ και της ‘καθαρής ύλης΄, παίρνει και από τους δυο γονείς, αλλά η καταγωγή του βρίσκεται πέρα απ` αυτούς. Αυτός ο ίδιος είναι η Θέληση-για-Αγάπη σε Δράση.
Το μυστήριο της πολικότητας κρύβουν και αποκαλύπτουν οι Δίδυμοι. Ο Ιησούς είπε κάποτε: «Εγώ και ο Πατέρας μου είμαστε Ένα».Στο περιστατικό αυτό από τη ζωή του Ιησού, υπό το μυστήριο της πολικότητας συνοψίζεται με τον καλύτερο τρόπο ο νόμος της έλξης, γνωστός ευρύτερα ως νόμος της αγάπης, που αποτελεί αιτία και συνθήκη η αποτέλεσμα της δυαδικότητας εν τη ενώσει.
Θα μπορούσατε να αναρωτηθείτε γιατί ασχολούμαστε με τόσες αφαιρέσεις κι αν έχουν κάποιο νόημα. Έχουν. Γιατί καθώς προσπαθούμε να συλλάβουμε κάποια ψήγματα αλήθειας που βρίσκονται πέρα από τη λογική και τη συνήθη δράση μας, αναπτύσσουμε μια όψη του νου που είναι απαραίτητη για την πραγμάτωση και την υπηρεσία. Έτσι οιαδήποτε θεωρητική διερεύνηση, κατ` ουσία έχει πρακτικό αποτέλεσμα.
Λέγεται πώς η απελευθέρωση του ανθρώπου θα προκύψει από την αναγνώριση και την κατανόηση της πολικότητας. Νόμος βασικός για όλη την εκδήλωση, υπέρτατος νόμος του τωρινού ηλιακού μας συστήματος, που διέπει και τις δυο όψεις ανέλιξης, αν και συνήθως αυτό ξεχνιέται, την όψη της ψυχής-συνείδησης και εκείνη που σχετίζεται με το Πνεύμα στο πεδίο του.
Η πολικότητα είναι ο νόμος του Υιού. Συνιστά τον κύριο νόμο για τον άνθρωπο. Υπονοεί την ισορρόπηση, το συσχετισμό, τη διευθέτηση, τη συγχώνευση των δυο πόλων. Μπορεί να αναγνωστεί στο μαγνητισμό, το χρώμα, τη συγγένεια, την ενότητα, αλλά και στη βαρύτητα (έλξη), στη διδασκαλία, στις σχολές, καθώς και στις εσωτερικές σχολές που επηρεάζουν τις διευρύνσεις της συνείδησης.
Η ελκτική δύναμη επιτρέπει την ανταποκριτικότητα μεταξύ του βασιλείου του Θεού και της Ανθρωπότητας. Η μέθοδος της επίκλησης και εφέλκυσης είναι μια παραδειγματική εφαρμογή της ελκτικής δύναμης της δεύτερης ακτίνας που επιτρέπει την ενοποίηση του τέταρτου και του πέμπτου Βασιλείου, της Ανθρωπότητας και Της Ιεραρχίας.
Από πλευράς της Ανθρωπότητας η όλη μέθοδος της εντύπωσης που φυσικά σχετίζεται με τον ενορατικό διαλογισμό στην ευρύτερή του έννοια, μπορεί να συσχετιστεί με δυο σημαντικές διεργασίες: τη διείσδυση που η επίκληση υπονοεί και την αποδοχή που εννοιολογικά προτάσσει η εφέλκυση. Η δυαδικότητα αυτή συστήνει μια ισορροπημένη διαδικασία που κυβερνά την κυκλοφορία των ιδεών μεταξύ Ιεραρχίας και Ανθρωπότητας. Είναι μια έκφραση της Επιστήμης της Επίκλησης. Είναι μια ενωμένη δυαδικότητα.
Το κανάλι των ανταλλασσόμενων ενεργειών, η γέφυρα, η ανταχκαράνα χρησιμοποιείται και προς τις δυο κατευθύνσεις: εισπνοή και εκπνοή.
Η δυαδικότητα μπορεί να αναγνωριστεί στις εσωτερικές διδασκαλίες, αλλά και στις διατομικές ανθρώπινες διαφορές σε επίπεδο ομαδικού σχηματισμού, καθώς έχει διαφορετικά ενεργειακά αποτελέσματα για όσους εμπλέκονται.
Η φυσική αναπαράσταση της συγχώνευσης στη συνείδηση των πολικών αντιθέτων γίνεται φανερή κατά τη διάρκεια της Πανσέληνου των Διδύμων, γιατί δια των Διδύμων ρέει στο ηλιακό μας σύστημα η ελκτική ενέργεια της αγάπης.
Από την άποψη της Γης ο Ήλιος στέκει ανάμεσα στους δυο στύλους των Διδύμων και η σελήνη βρίσκεται στο ζώδιο του Τοξότη. Κατά την αστρολογία ιεραρχικός κυβερνήτης των Διδύμων είναι η ίδια η Γη που είναι εσωτερικός κυβερνήτης του Τοξότη, του πολικού αντίθετου των Διδύμων.
Είναι αυτοί οι δυο μοναδικοί αστερισμοί που κυβερνούνται από τη Γη, τον πλανήτη που σχετίζεται περίεργα με εκείνον “τον αδελφό που το φως του μειώνεται” . Υπάρχει μια γραμμή δύναμης που ενώνει τους δυο πόλους. Η υποκειμενική τους σχέση συνιστά μια μοναδική ευκαιρία. Με αυτό τον τρόπο γίνεται δυνατή η ανάπτυξη της ενσαρκωμένης ψυχής, η αυτοσυνείδηση, η προσαρμογή της μορφής στη ζωή με τη συνακόλουθη λύτρωση της ανθρώπινης μονάδας από τη μορφή (όχι από την ύλη, γιατί η μητέρα είναι άφθαρτη, αναφέρεται στο βιβλίο Κοσμικό Πυρ) που θα οδηγήσει τον άνθρωπο στο όρος της μύησης στον Αιγόκερω.
Ο Δίας είναι ο Κύριος κι ο φορέας της ελκτικής ενέργειας, ο οποίος περιέργως στους Διδύμους, καίτοι εκπροσωπούν την ποιότητα της αγάπης, βρίσκεται σε ‘πτώση’, όπως λέγουν οι αστρολόγοι, δηλαδή μειώνεται η ενέργειά του κι αυτό είναι ένα από τα μυστικά της μύησης.
Το κλειδί του μυστηρίου της φθοράς μπορεί να βρίσκεται στο δυαδισμό του Δία, μη ξεχνάμε πώς είναι διπλός: θεός των ανθρώπων και Θεός των Θεών. Ζευς σε αντιπαράθεση με το βασικό δυισμό σώματος-ψυχής των Διδύμων. Στην Πανσέληνο των Διδύμων ανταποκρίνεται μέσα από τον Τοξότη.
Ο δυισμός του ορθόδοξου κυβερνήτη των Διδύμων Ερμή, ο οποίος στον Τοξότη εκφράζεται στον ανώτερο-κατώτερο νου και βρίσκεται επίσης σε πτώση, στους Διδύμους δημιουργεί ένα μαγνητικό πεδίο που ενοποιεί τον φυσικό εγκέφαλο/σώμα με τον κατώτερο νου, με τον ανώτερο νου και με την ψυχή δια του Διός.
Προσφέρει την ευκαιρία στην Ανθρωπότητα να αφυπνίσει τον ανενεργό προς το παρόν θύμο αδένα, καθώς «ο αθάνατος αδελφός θα πλημμυρίζει με το φως και τη ζωή του Θεού, το θνητό αδελφό του». Όταν συμβεί αυτό, το μυστικό της ανταπόκρισης θα αποκαλυφθεί και η συσχετιστική δραστηριότητα του κέντρου της καρδιάς της Ανθρωπότητας θα καταδείξει το γεγονός της βασιλείας του θεού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου