Π Ε Ν Τ Η Κ Ο Σ Τ Η

24/6/2024

AΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΙΚΗΣ ΜΥΗΣΗΣ

ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

«Η Εορτή του Πάσχα και η Εορτή της Πεντηκοστής θα είναι οι δύο εξέχουσες μέρες του θρησκευτικού έτους. Η Πεντηκοστή είναι, όπως πρέπει καλά να ξέρετε, το σύμβολο των ορθών ανθρώπινων σχέσεων δια των οποίων όλοι οι άνθρωποι και τα έθνη θα κατανοούνται μεταξύ τους και –παρότι θα μιλούν πολλές και διαφορετικές γλώσσες– θα γνωρίζουν μόνο μια πνευματική ομιλία.

Είναι σημαντικό ότι δύο σπουδαία επεισόδια σχετίζονται στο τελικό μέρος της ιστορίας του Ευαγγελίου – το ένα προηγείται και το άλλο έπεται αμέσως του φαινομενικού θανάτου του Χριστού. Αυτά είναι:

1.  Η ιστορία του ανωγείου όπου ένας άνθρωπος “κεράμιον ύδατος βαστάζων” και συμβολίζοντας τον Υδροχόο, οδήγησε τους μαθητές κι όπου συνέβη η πρώτη λειτουργία της κοινωνίας στην οποία όλοι πήραν μέρος και η οποία προλέγει τη μεγάλη εκείνη σχέση που θα διακρίνει την ανθρωπότητα στην ερχόμενη εποχή, μετά τις δοκιμασίες της Ιχθυακής Εποχής. Μια τέτοια λειτουργία κοινωνίας δεν έγινε ποτέ ως τώρα, αλλά θα συμβεί στη Νέα Εποχή.

2. Η ιστορία του ανωγείου όπου συναντήθηκαν οι μαθητές και έφθασαν σε μια αληθινή αναγνώριση του Αναστάντος Χριστού και σε μια τέλεια και πλήρη κατανόηση αλλήλων, παρά τη συμβολική πολλαπλότητα γλωσσών. Είχαν ένα άγγιγμα πρόβλεψης, προφητικής διόρασης και προείδαν κάτι απ’ το θαύμα της Υδροχοϊκής Εποχής.

Το όραμα στις διάνοιες των ανθρώπων σήμερα είναι εκείνο της Υδροχοϊκής Εποχής, ακόμη και αν δεν το αναγνωρίζουν. Το μέλλον θα δει τις ορθές σχέσεις, την αληθινή κοινωνία, ένα μερισμό όλων των πραγμάτων (οίνου, αίματος, ζωής και άρτου, οικονομικής ικανοποίησης) και την καλή θέληση· έχουμε επίσης μια εικόνα του μέλλοντος της ανθρωπότητας, όταν όλα τα έθνη θα ενωθούν με πλήρη κατανόηση και η πολλαπλότητα των γλωσσών –συμβολική για τις διαφορετικές παραδόσεις, κουλτούρες, πολιτισμούς και απόψεις– δεν θα αποτελεί εμπόδιο στις ορθές ανθρώπινες σχέσεις. Στο κέντρο καθεμιάς απ’ αυτές τις εικόνες βρίσκεται ο Χριστός». (Το Πεπρωμένο των Εθνών, Α. Α.Μπεύλη: 151)

 Η Πεντηκοστή γιορτάζεται την πεντηκοστή ημέρα μετά το Πάσχα (που αντιστοιχεί στη 10η ημέρα μετά την ημέρα της Ανάληψης), υπολογίζοντας την Κυριακή του Πάσχα ως την πρώτη ημέρα σύμφωνα με το αρχαίο έθιμο. Ειδικά στο Ηνωμένο Βασίλειο λέγεται και «White Sunday» ή Whitsun. Προπομπός του είναι η εβραϊκή γιορτή των εβδομάδων, Shavuot, η οποία γιορτάζεται επτά εβδομάδες μετά το Πάσχα. Το επεισόδιο, όπως αποδίδεται στις – Πράξεις των Αποστόλων της Καινής Διαθήκης 2:1 είναι το εξής:

«Όταν έφτασε η ημέρα της Πεντηκοστής, ήταν όλοι μαζί συγκεντρωμένοι με ομοψυχία στο ίδιο μέρος. Ξαφνικά ήρθε από τον ουρανό μια βουή σαν να φυσούσε δυνατός άνεμος, και γέμισε όλο το σπίτι όπου έμεναν. Επίσης τους παρουσιάστηκαν γλώσσες σαν φλόγες φωτιάς, που μοιράστηκαν και κάθισαν από μία στον καθένα απ’ αυτούς. Όλοι τότε πλημμύρισαν από Πνεύμα Άγιο και άρχισαν να μιλούν σε άλλες γλώσσες, ανάλογα με την ικανότητα που τους έδινε το Πνεύμα. Στην Ιερουσαλήμ βρίσκονταν τότε ευσεβείς Ιουδαίοι από όλα τα μέρη του κόσμου. Όταν ακούστηκε αυτή η βουή, συγκεντρώθηκε πλήθος απ’ αυτούς και ήταν κατάπληκτοι, γιατί ο καθένας τους άκουγε τους αποστόλους να μιλάνε στη δική του γλώσσα».

Είναι μια σαφής πρώιμη αναπαράσταση της ομαδικής μύησης, μέσω εμβάπτισης στο Πνεύμα που οδηγεί στην τρίτη μύηση τους Αποστόλους. Γι’ αυτό και ο Ρ. Στάινερ την συνδέει με την Ελευθερία: «Η εορτή της Πεντηκοστής πρέπει να γίνει κατανοητή ως σύμβολο της απελευθέρωσης του ανθρώπινου πνεύματος, ως το μεγάλο σύμβολο του ανθρώπινου αγώνα για ελευθερία, για συνείδηση στην ελευθερία».    (Ρ. Στάινερ, The Pendacost)

Συστήνει μιαν υπόσχεση μύησης για την Ανθρωπότητα ως το τέταρτο βασίλειο της φύσης.

Και όλα αυτά συντελούνται και θα συντελεστούν στην παρούσα φάση του δεύτερου ηλιακού συστήματος που εκδηλώνει την Αγάπη-Σοφία, μέσω του Xριστικού Πνεύματος της Ζωής και της Αγάπης και ‘χρησιμοποιεί’ ως εξελικτική μέθοδο τη ΜΥΗΣΗ, ενώ η πρώτη ενσάρκωση του Ηλιακού Λόγου ‘χρησιμοποιούσε’ την νοημοσύνη ως μέθοδο εξέλιξης. Διαβάζουμε σχετικά:

 «Ο Διδάσκαλος Ιησούς ήταν εκείνος που “πέθανε” και εισήχθη στον τάφο, κορυφώνοντας έτσι τη μακρά σειρά των ενσαρκώσεών Του και τερματίζοντας –δια της καταστροφής– το άδραγμα της ύλης πάνω στο πνεύμα· δια του τάφου πέρασε στην Ιεραρχία και το πεπρωμένο της Χριστιανικής Εκκλησίας ανατέθηκε σ’ Αυτόν· το πεπρωμένο αυτό βρίσκεται ακόμη στα χέρια Του. Αλλά στην αφήγηση του Ευαγγελίου υποδεικνύεται ο Χριστός ως εμφανισθείς μετά την ανάσταση κι όχι ο Διδάσκαλος Ιησούς, εκτός από ένα σύντομο επεισόδιο όπου εμφανίσθηκε στη Μαρία που έκλαιγε έξω απ’ τη θύρα του μνήματος. Τα άλλα επεισόδια είναι παγκόσμια στις συνέπειές τους, όπως υποδεικνύεται από:

1. Τον Χριστό που βάδισε με τους δύο μαθητές στην οδό προς τους Εμμαούς – ένα σύμβολο του ουσιώδους δυαδισμού πνεύματος και ύλης, όπως ενσωματώθηκε σ’ έναν παγκόσμιο Σωτήρα.

2. Τον Χριστό που εμφανίσθηκε στους μαθητές στο ανώγειο, συμβολίζοντας το ζωδιακό, γιατί ο Ιούδας Ισκαριώτης ήταν εκεί, αντιπροσωπεύοντας το ζώδιο που ήταν εκείνη την εποχή σε ισχύ· οι άλλοι ένδεκα μαθητές αντιπροσώπευαν τα υπόλοιπα ζώδια απ’ τα οποία πρέπει να διέλθει ο ήλιος.

3. Την Πεντηκοστή. Το γεγονός αυτό δεν εικονίζει το θρίαμβο του ορθόδοξου Χρι-στιανισμού (όπως πιστεύουν και διδάσκουν οι θεολόγοι), αλλά υποδηλώνει την παγκόσμια διάδοση της Χριστικής συνείδησης σ’ όλη την έκταση του χρόνου στην καρδιά κάθε ανθρώπινου όντος· αυτό επιμαρτυρούν τα λόγια και η υπόσχεση “και ιδού, εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος”». (Ακτίνες και Μυήσεις, Α.Α.Μπεύλη:356)

Μιλώντας συμβολικά, το πρώτο βήμα μετά την έλευση του πνεύματος της ανάστασης θα είναι παρόμοιο με εκείνο της Βιβλικής ιστορίας. Η Μαρία, η γυναίκα της θλίψης, της εμπειρίας και της έφεσης, στέκει (όπως πάντα στο συμβολισμό του κόσμου) σαν σύμβολο του υλισμού. Η ανθρωπότητα πρέπει να πει μαζί της, “Ήραν τον Κύριόν μου και ουκ οίδα πού έθηκαν αυτόν”. Αλλά – το είπε στον ίδιο τον Κύριο, χωρίς να Τον αναγνωρίζει και χωρίς ν’ αντιλαμβάνεται τη δική της βαθιά ανάγκη και απόγνωση. Έτσι πρέπει να συμβεί πάλι. Η ανθρωπότητα –υλιστική, δυστυχισμένη, αντιμετωπίζοντας το μέλλον με απόγνωση και αγωνία, αλλά ακόμη ανατείνουσα– πρέπει να προχωρήσει από τη σπηλιά της ύλης, αναζητώντας τον Χριστό, χωρίς στην αρχή να αναγνωρίζει Αυτόν ή το έργο που επιχειρεί να κάνει. Οι εκκλησίες – υλιστικές, συντηρητικές και βυθισμένες στις θεολογικές τους έννοιες, επιδιώκοντας πολιτική εξουσία ή αποκτήματα, δίνοντας έμφαση στα πέτρινα κτίρια και τους καθεδρικούς ναούς ενώ απορρίπτουν τη “Μονήν αχειροποίητον, αιωνία εν τοις ουρανοίς” – ασχολούνται με τα σύμβολα κι όχι με την πραγματικότητα. Τώρα πρέπει να μάθουν ν’ αναγνωρίζουν ότι ο Κύριος δεν είναι μαζί τους κι ότι κι αυτές πρέπει να προχωρήσουν, όπως έκανε η Μαρία, και να Τον αναζητήσουν πάλι. Αν το κάνουν, θα Τον βρουν σίγουρα και θα γίνουν πάλι αγγελιαφόροι Του.

Το γεγονός της ανάστασης θα καταδειχθεί στη διάρκεια των επόμενων λίγων αιώνων κι ο Ζων Χριστός θα βαδίσει μεταξύ των ανθρώπων και θα τους οδηγήσει προς τα εμπρός στο Όρος της Ανάληψης. Η Πεντηκοστή θα γίνει αλήθεια. Όλοι οι άνθρωποι θα περιέλθουν υπό το ρεύμα της έμπνευσης από ψηλά και παρότι θα μιλούν πολλές γλώσσες, θα καταλαβαίνει ο ένας τον άλλο.

…όσα μας αφορούν αληθινά είναι εκείνα που γίνονται στη Γη σε ευθυγράμμιση με τις “κυανοτυπίες” που καθοδηγούν το έργο του Χριστού. (Όταν χρησιμοποιώ τη φράση “μας αφορούν”, αναφέρομαι στις φυσικές, συναισθηματικές και νοητικές αντιδράσεις του ανθρώπου). Δηλώνουν το γεγονός ότι κάθε κατάσταση συνείδησης είναι αγκυροβολημένη μέσα στην ανθρωπότητα κι ότι όλα υπάρχουν πραγματικά εδώ και τώρα, αλλά οι άνθρωποι δεν το ξέρουν. Δηλώνουν επίσης την αλήθεια ότι ο Χριστός ποτέ δεν μας άφησε για κάποιον μακρινό ουρανό με νεφελώδεις περιγραφές, αλλά είναι διαρκώς κοντά μας. Δηλώνουν επίσης το γεγονός πως το ενδιαφέρον Του, οι επίπονοι μόχθοι Του για χάρη μας και οι δραστηριότητες των εργαζόμενων μαθητών Του, των Διδασκάλων της Σοφίας και των Κυρίων της Συμπόνιας, είναι μαζί μας εδώ και τώρα. Δηλώνουν ότι δεν είμαστε μόνοι, αλλά οι Δυνάμεις του Φωτός και της Φώτισης εργάζονται σταθερά· ότι η δύναμη και η σοφία Εκείνων που γνωρίζουν κινητοποιούνται για να βοηθήσουν το ανθρώπινο γένος κι ότι τίποτε δεν μπορεί να αναχαιτίσει ή να εμποδίσει την επαφή ανάμεσα στο νοήμον αυτό εφεσιακό κέντρο που καλείται ανθρωπότητα και τον εσώτερο πνευματικό όμιλο, την Ιεραρχία. (Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας, Α.Α.Μπέυλη: 471-2)

 ΚΑΡΚΙΝΟΣ

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ (6η ΑΚΤΙΝΑ) ΣΕ ΣΥΝΔΙΑΣΜΟ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ (4η ΑΚΤΙΝΑ) ΜΕ ΗΦΑΙΣΤΟ (1η ΑΚΤΙΝΑ) & ΟΥΡΑΝΟ (7η ΑΚΤΙΝΑ)

“πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω του ύδατος”, “η πύλη στέκει ορθάνοιχτη’ , «το μυστικό της ίδιας της Ζωής» αποκαλύπτεται

«Ο Καρκίνος οραματίζεται τη ζωή στον Λέοντα»

 

ΣΤΟΝ ΤΡΟΧΟ ΠΟΥ ΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣΤΡΟΦΑ

(Από τον Κριό στους Ιχθείς μέσω του Ταύρου)

Ο Μαθητής και Μυημένος

1.  Ζυγός-Κριός – Η επιτευχθείσα ισορροπία στο σημείο ηρεμίας παρέχει τη νοητική ορμή για ψυχικό έλεγχο. Το πάθος μετουσιώνεται σε αγάπη και η αρχική επιθυμία του Κριού αποβαίνει πλήρης έκφραση της αγάπης-σοφίας. Η επιθυμία για εκδήλωση γίνεται έφεση για ύπαρξη.

2.  Σκορπιός-Ταύρος – Η τελική νίκη της ψυχής πάνω στη μορφή. Ο θάνατος και το σκοτάδι καταδεικνύονται σαν ζωή και φως σαν αποτέλεσμα της ενεργειακής αυτής σχέσης. Η σκοτεινή νύχτα της ψυχής αποβαίνει αστραποβόλος ήλιος.

3.  Τοξότης-Δίδυμοι – Τα αποτέλεσμα του σχετιζόμενου αυτού ζεύγους των αντιθέτων είναι ότι υπάρχει προσηλωμένη ψυχική προσπάθεια, πνευματικά κατευθυνόμενη δραστηριότητα κι εκδηλωμένη ετοιμότητα για μύηση. Υπάρχει μείωση της δύναμης της μορφής και αύξηση της ζωής της ψυχής.

4.  Aιγόκερως-Καρκίνος – Ο μυημένος διαλέγει πλέον να ενσαρκωθεί και περνά ελεύθερα και θεληματικά από αμφότερες τις θύρες. Η έλξη της ύλης αντικαθίσταται από την ελεύθερη επιλογή της ψυχής. Η μορφική ζωή γίνεται μια συνειδητή μέθοδος έκφρασης για υπηρεσία.

5.  Υδροχόος-Λέων – Τα συμφέροντα της προσωπικότητας σαν έκφραση του ατόμου βυθίζονται στο καλό του συνόλου. Το ιδιοτελές άτομο γίνεται παγκόσμιος υπηρέτης. Τότε προσεγγίζονται και στα δύο ζώδια τα ύψη της σχεδιασμένης υπηρεσίας.

6.  Ιχθείς-Παρθένος – Η μορφή αποκαλύπτει και αποδεσμεύει την ενοικούσα ψυχή. Εμφανίζεται ο Σωτήρας του κόσμου και γαλουχεί τις κρυμμένες ψυχές στην Παρθένο. 

         Ζώδιο          Υπανάπτυκτος Άνθρωπος              Αναπτυγμένος Άνθρωπος                        Μαθητής-Μυημένος           

   1.   Κριός.......... Τυφλή μη κατευθυνόμενη         Κατευθυνόμενη προσπάθεια της           Αναγνώριση του έργου με το     

                            εμπειρία.                                     προσωπικότητας.                                   Σχέδιο.                                         

                            Ενστικτώδης αντίδραση.              Επιθυμία.                                             Θέληση.                                        

                                                  Βασικός τόνος: Ο Κριός στρέφεται στον Αιγόκερω                                                            

   2.   Ταύρος....... Ιδιοτελής επιθυμία. Έφεση.          Φωτισμένη ζωή.                                                                                      

                            Το Φως της Γης.                          Το Φως της Αγάπης.                              Το Φως της Ζωής                        

                                                  Βασικός τόνος: Ο Ταύρος ορμά τυφλά μέχρι να κατευθύνει ο Τοξότης                           .

   3.   Δίδυμοι....... Αλλοίωση της σχέσης.                 Προσανατολισμός                                 Ορθή σχέση.                            

                            “Υπηρετώ τον εαυτό μου.”           “Υπηρετώ τον αδελφό μου.”                   “Υπηρετώ τον Έναν.”           

                                                  Βασικός τόνος: Οι Δίδυμοι κινούνται προς το Ζυγό                                                          

   4.   Καρκίνος.... Η τυφλή μονάδα χάνεται.        Η μονάδα αφυπνίζεται σ’ αυτό που          Το Όλο γίνεται ορατό σαν ένα.

                                                                               είναι γύρω                                                                                                   

                            Η Μάζα.                                     Το Σπίτι.                                                      Ανθρωπότητα                         

                                                  Βασικός τόνος: Ο Καρκίνος οραματίζεται τη ζωή στο Λέοντα.                                       

   5.   Λέων.......... Ο Κατώτερος Εαυτός.                  Ο Ανώτερος Εαυτός.                             Ο Ένας Εαυτός.                       

                            Το κρυμμένο σημείο.                   Το αποκαλυπτόμενο σημείο.                  Το εγκαταλειφθέν σημείο.       

                                                  Βασικός τόνος: Ο Λέων ζητά την απελευθέρωση στο Σκορπιό.                                      

   6.   Παρθένος.... Η δημιουργούμενη ενέργεια.        Η δημιουργική δύναμη.                         Η Χριστική δραστηριότητα.

                               Η Μητέρα.                                   Ο Προστάτης.                                         Το Φως.                                

                                       Βασικός τόνος: Η Παρθένος κρύβει το φως που ακτινοβολεί ο κόσμος στον Υδροχόο.            [333]

   7.   Ζυγός.......... Ανισόρροπο πύρινο πάθος.           Η ζύγιση των αντιθέτων.                        Επιτευχθείσα ισορροπία.      

                               Ανθρώπινη αγάπη.                       Αφοσίωση και έφεση.                             Θεία Αγάπη.                          

                                                                                                                                                     Κατανόηση.                         

                                                  Βασικός τόνος: Ο Ζυγός σχετίζει τους δύο στους Διδύμους.

   8.   Σκορπιός.... Ενότητα της ιδιοτέλειας.              Διαμάχη με τη δυαδικότητα.                   Ανώτερη ενότητα.                

                              Το Τέρας.                                      Ο Μαχητής.                                             Ο Μαθητής.                         

                                                  Βασικός τόνος: Ο Σκορπιός σκηνοθετεί την απελευθέρωση του Λέοντα.                      

   9.   Τοξότης...... Εγωκεντρικότητα.                       Προσήλωση.                                            Διευθυντής των ανθρώπων.  

                            Πειραματική προσέγγιση.            Κατευθυνόμενη προσέγγιση.                  Ο ελεγκτής της Πύλης.          

                                                  Βασικός τόνος: Τοξότης, ο μαθητής αποβαίνει Σωτήρας στους Ιχθείς.                         

10.   Αιγόκερως.. Η δεμένη στη γη ψυχή.                Εκείνος που διασχίζει το νερό.              Ο Κατακτητής του Θανάτου.

                                                                                  Ρευστό.                                                   Ο Μυημένος.                          

                                                  Βασικός τόνος: Ο Αιγόκερως αποκορυφώνει το έργο του Σκορπιού.                             

11.   Υδροχόος...  Όλα τα πράγματα για όλους          Αφιέρωση στην ψυχή.                       Υπηρέτης όλων των ανθρώπων.

                            τους ανθρώπους.                                                                                                                                           

                            Το φορτίο του εαυτού.                  Το φορτίο της ανθρωπότητας.                Το φορτίο του κόσμου.            

                                                  Βασικός τόνος: Ο Υδροχόος απελευθερώνει την Παρθένο από το φορτίο της.

12.   Ιχθείς........ Ανταποκριτικότητα στο               Ευαισθησία στην ψυχή.                         Πνευματική ευθύνη.                   

                            περιβάλλον.                                                                                                                                                   

                            Το μέντιουμ.                               Ο Μεσολαβητής.                                  Ο Σωτήρας.                                 

                                                          Βασικός τόνος: Οι Ιχθείς παίρνουν από όλα τα ζώδια.                                             

  ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΥ ΣΤΟΝ ΚAΡΚΙΝΟ

Ο διαλογισμός θα γίνει: Παρασκευή 21/6/2024 - ώρα 21.00

ΑΚΡΙΒΗΣ ΩΡΑ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΥ 04.07 - 22/6/2024 

ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ

‘Η ΔΙΑΡΚΗΣ ΗΜΕΡΑ ΕΝ ΤΗ ΨΥΧΉ ΤΟΥ ΜΎΣΤΟΥ’

Πέμπτη 20 Ιουνίου 2024 για το βόρειο ημισφαίριο, ώρα Ελλάδας 23:50 

Η χαρά της Απάρνησης έχει γίνει σαν ακτινοβόλο Ουράνιο Τόξο

Δεν χρειάζεται πόνος, αλλά Απελευθέρωση

H πειθαρχία της ελευθερίας αναδομεί τη ζωή

 (§ 261, 527, 199 Άγκνι Γιόγκα)

Στο ηλιοστάσιο του Ιουνίου, το αποκορύφωμα του ετήσιου ηλιακού κύκλου του 2024, το Αστέρι της Μύησης αρχίζει να λάμπει.

Η Γη  εισέρχεται στην ΠΎΛΗ ΤΩΝ ΘΕΩΝ- Αιγόκερω, ενώ ο Ήλιος / Ήφαιστος βρίσκεται στην ΠΥΛΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ-Καρκίνος.

Τα κλειδιά αυτών των Πυλών, του Ουρανού και της Γης λέγεται ότι έδωσε ο Ιησούς Χριστός στον Άγιο Πέτρο.

«Ο Ιησούς δίνει στον Πέτρο… τα κλειδιά των δύο κύριων πυλών του ζωδιακού, που είναι τα δύο ηλιοστάσια, τα ζωδιακά σημεία του Καρκίνου και του Αιγόκερου και ονομάζονται οι πύλες του ηλίου. Δια του Καρκίνου ή της ‘πύλης του ανθρώπου’ η ψυχή κατέρχεται στη γη (για να ενωθεί με το σώμα), που είναι ο πνευματικός θάνατος. Δια του Αιγόκερου, της ‘πύλης των θεών’ η ψυχή ξανανεβαίνει στον ουρανό.»

Τρείς  πλανήτες ξεχωρίζουν την περίοδο αυτή, καθώς βρίσκονται σε σύνοδο και με τον ήλιο του θερινού ηλιοστασίου και με την πανσέληνο, η οποία ολοκληρώνεται 30 ώρες μετά το θερινό ηλιοστάσιο δια των ενεργειών της Δύναμης, της Ενότητας και της Αρμονίας:

– η Αφροδίτη, Πέμπτη Ακτίνα της Γνώση, ο χρυσός αδελφός της Γης και ιεραρχικός κυβερνήτης του Αιγόκερω, που στον Καρκίνο αποκαλύπτει την εσώτερη φύση της τής αγαπητικής αφοσίωσης καθώς η Μονάδα της Αφροδίτης βρίσκεται στην 6^η ακτίνα, όπου και ο Ποσειδώνας.

– ο Ερμής, Τέταρτη Ακτίνα της Αρμονίας, που είναι ένα με τον Ήλιο, το βούδι που επιδείχνεται μανασικά και στον Καρκίνο αποκαλύπτει την εσώτερη φύση του τής αποφασιστικότητας για εναρμόνιση.

(Ερμαφρόδιτος, Αγάπη και Νους, σε πλήρη έκφραση στον Καρκίνο που με την επενέργεια της Θέλησης της Ψυχής –Ήφαιστος/’Ηλιος επηρεάζει την μαζική συνείδηση, η οποία καλείται να προχωρήσει στο επόμενο βήμα για την Ανθρωπότητα.)

– ο Ήφαιστος, Πρώτη Ακτίνα της Θέλησης ή Δύναμης –στην όψη της Ψυχής του- ο Σφυρηλάτης, που υποκαθιστά τον ήλιο,  η Θέληση της Ψυχής.

(Μη ξεχνάμε τις τρεις ισχυρές πρώτες ακτίνες στο πλανητικό μας σύστημα: 1^η ακτίνα Προσωπικότητας έχει ο Πλούτων, 1^η ακτίνα Ψυχής ο Ήφαιστος, 1^η ακτίνα Μονάδας η Γη.)

Η Μεγάλη ευθυγράμμιση της Γης, του Ήλιου, του Πλανητικού και του Ηλιακού μας Λόγου  ενεργοποιεί την άμεση πρόσληψη της Σειριανής ενέργειας μέσω των αστερισμών στον άξονα ΚΑΡΚΙΝΟΥ-ΑΙΓΟΚΕΡΩ.

Η Ανθρωπότητα βαδίζει το Δρόμο της Μύησης.

Αυτό υποδεικνύει ο Αστέρας της Μύησης, ο Σείριος. Την  τέλεια θέωση της Ψυχής και  την πορεία του Τέλειου Μύστη προς τα Μακάρια (Μάκαρες/Κουμάρα/Αιγόκερως) Πεδία.

Απ’ τη σκοπιά του αποκρυφιστή ο Σείριος έχει βαθιά σημασία. “Ο Θεός ημών πυρ καταναλίσκον” κι ο Σείριος είναι το σύμβολο της παγκόσμιας ψυχής καθώς και της ατομικής ψυχής. Συνεπώς, θεωρούμενος εσωτερικά, είναι το άστρο της μύησης. Είναι η πηγή του λογοϊκού μάνας, που σε αυτό το 2^ο ηλιακό σύστημα, στην δεύτερη ‘ενσάρκωση του Ηλιακού Λόγου’, προσφέρει την Μέθοδο της Μύησης και τις «Ράβδους της Μύησης» που χρησιμοποιούνται για την επίτευξη αποτελεσμάτων, όπως:

α. Η διέγερση των λανθανόντων στην ύλη πυρών.

β. Η σύνθεση των πυρών της κατώτερης και ανώτερης ουσίας.

γ. Η αύξηση της κραδασμιακής δραστηριότητας κάποιου κέντρου, είτε στον άνθρωπο, είτε σε έναν Ουράνιο Άνθρωπο, είτε σε έναν ηλιακό Λόγο.

δ. Η διεύρυνση όλων των σωμάτων, αλλά πρωτίστως του αιτιατού.

Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η ίδρυση του Νέου Ομίλου των Παγκόσμιων Εξυπηρετητών –πριν από περίπου εκατό χρόνια-  που μεσολαβεί μεταξύ της Ιεραρχίας και της Ανθρωπότητας. Είναι το κέντρο του Οράματος – το πλανητικό κέντρο άζνα, το πλανητικό Μάτι, που «κατευθύνει την ενέργεια».

Ο ΝΟΕΚ όντας ένας ζωντανός οργανισμός ο ίδιος, έχει τα δικά του επτά κέντρα δύναμης –ποια είναι άραγε; Είναι ενεργά; Βρίσκονται σε διαδικασία ανάπτυξης; -. Σίγουρα, οι πνευματικές ομάδες διαφόρων σχολών και παραδόσεων σχηματίζουν το Κέντρο Καρδιάς μέσα σε αυτό το Ομαδικό Είναι.

Η δράση του ΝΟΕΚ, όχι «όπως σκέφτεται ένας άνθρωπος στην καρδιά του», αλλά «ως εάν» αποτελεί τον ευθύ στόχο μπροστά του. Είναι δύο μέθοδοι που διαφέρουν εξαιρετικά στην εφαρμογή. Γιατί ο «ως εάν» τύπος συμπεριφοράς εισάγει έναν ακόμη υψηλότερο παράγοντα απ’ αυτόν της σκέψης· συνεπάγεται τη συνεχή προσπάθεια να ζεις ως εάν η ψυχή (όχι ο νους, αλλά δια του νου) είναι σε διαρκή έλεγχο και συνιστά την κυρίαρχη όψη έκφρασης.

Η επιρροή των Σειριανών ενεργειών θα ενισχυθεί περαιτέρω με τις δύο Πανσελήνους στο «μπλε φεγγάρι» του Καρκίνου αυτό το έτος, ως προοίμιο για το επόμενο σημείο του Λέοντα, που είναι αφιερωμένο στην επίκληση της δύναμης των Σειριανών δυνάμεων του Ήλιου. 

 Οι ενέργειες των 4 αστερισμών Κριός-Καρκίνος-Ζυγός-Αιγόκερω στις 4 τροπές του Ήλιου χαρακτηρίζονται από την ισχυρή επενέργεια της 7ης ακτίνας και το θερινό ηλιοστάσιο συγκεκριμένα  αποτελεί μιαν έκφραση (7η ακτίνα) της 5ης Δημιουργικής Ιεραρχίας ή της Αγγελικής, που μας φέρνει στην Μεγάλη Μπλε Στοά του Σείριου και επιτρέπει την εκπλήρωση του Σχεδίου για τον Πλανήτη, δηλαδή την ιεροποίησή του.

Τα τέσσερα αυτά σημεία του Ενεργειακού Σταυρού αντιπροσωπεύουν τέσσερα σημεία που υποκινούν την αλλαγή, την μετάβαση, τη μετουσίωση και τη μεταμόρφωση σε έναν νέο κόσμο.

Συστήνουν επίσης σημεία αναπροσανατολισμού για την Ανθρωπότητα. Οι εμπειρίες κάθε τριμήνου, από την κάθε Ισημερία στο επόμενο Ηλιοστάσιο, σε αυτά τα τέσσερα ζωδιακά σημεία, αφομοιώνονται, συντίθενται και δομούν νέες ποιότητες στον πνευματικό οργανισμό.

Μετά τις μυήσεις του Χειμερινού Ηλιοστασίου και της Εαρινής Ισημερίας έρχεται το γεγονός του Θερινού Ηλιοστασίου, τότε που ο υποψήφιος πρέπει να υποστεί και να ελέγξει τον μεγαλύτερο πειρασμό που είναι γνωστός στον άνθρωπο, την Απάρνηση από κάθε πιθανότητα ατομικής ζωής για να γίνει ένας από τους Σωτήρες του κόσμου. Στη συνέχεια αφιερώνει τη ζωή του στην υπηρεσία του κόσμου, χωρίς σκέψη ανταμοιβής ή ατομικής προόδου, θυσιάζοντας τον εαυτό του πνευματικά στην υπηρεσία των συνανθρώπων του.

Για το λόγο αυτό η έναρξη αυτής της περιόδου του έτους έχει ονομαστεί Μεγάλη Απάρνηση.

Οι τροπές του Ήλιου είναι επίσης Θύρες της Μύησης. ΕΚΕΙ Ο ΜΥΗΟΥΜΕΝΟΣ ΣΤΕΚΕΙ. Κάνει μιαν παύση, όπως και σε κάθε διάλειμμα και ενοράται.

Για τους αρχαίους προγόνους μας εορτάζει ο ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ο ΕΛΕΥΘΕΡΕΥΣ που γεννάται εκτός των δυνάμεων της Γης –μηρός και καρδιά-, από την καρδιά του Διός, όπως και η Αθηνά –κεφαλή και καρδιά-.

Οι χριστιανοί μύστες  εορτάζουν την ίδια περίοδο το ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ.

Η τελευταία μύηση των Ορφικών λάμβανε χώρα στο θερινό ηλιοστάσιο, την ΗΜΕΡΑΝ των τελείων μυστών, την ημέραν της Δόξας του Φοίβου ΑΠΟΛΛΩΝΑ-ΗΛΙΟΥ.

Τότε μπορούσαν να βεβαιώσουν την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (ποιότητα της ενέργειας του Σείριου)  και την ΑΠΑΡΝΗΣΗ (ποιότητα της ενέργειας της 1ης Ακτίνας της Δύναμης)  των γήινων δυνάμεων.

Προτείνεται

Την περίοδο αυτή  προσπαθήστε να αποκτήσετε επίγνωση αυτού που έχει προβάλλει στη συνείδησή σας κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών, από την εαρινή ισημερία έως  το ηλιοστάσιο. Δημιουργείστε ένα σύμβολο, μια σπερματική σκέψη, μια εικόνα που θα συμβολίζει την ποιότητα που έχει προβάλλει στη συνείδησή σας το τελευταίο τρίμηνο. Αποφασίστε κατά πόσο είστε αποφασισμένοι να επιτρέψτε στην ποιότητα αυτή να ριζώσει στη ζωή της  ψυχής.

Πηγές

Μαθητεία στη Νέα Εποχή, ΙΙ, Α.Α.Μπέυλη

Εσωτέρα Αστρολογία, Α.Α.Μπέυλη

Οι Άθλοι του Ηρακλή, Α.Α.Μπέυλη

Άγκνι Γιόγκα, Πνευματικός Ήλιος

Σείριος, Maureen Richmond

    «ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

Κυριακή 9 Ιουνίου 2024

Oμιλία πριν από τον διαλογισμό από τον αδελφό Λ.Μ.

«Οδηγίες επί της Ομαδικής Μαθητείας»

e 25 Ιουλίου 2014 f

Η λέξη "εμπειρία" υπό την έννοια αυτού του ομίλου, σημαίνει ότι πραγματικά αυτοί που μετέχουν στον όμιλο αντέχουν να παραμένουν σε "σταθερή λειτουργική κατάσταση" για έναν ολόκληρο κύκλο. Σε πειραματικό στάδιο μπορεί να υπάρξουν στοιχεία αλληλοσυγκρουόμενα και υπενάντια, καθώς έρχονται αντιμέτωποι μεταξύ τους παλιοί και παγιωμένοι τύποι συμπεριφοράς των μελών. Πλήθος είναι οπωσδήποτε εκείνα που σε επίπεδο προσωπικότητας βγαίνουν στην επιφάνεια, και ακριβώς αυτά γίνονται αίτιο να αναρωτιούνται τα μέλη αν το πείραμα θα διαρκέσει ή αν θα διαλυθεί μέσα στους αιθέρες, όπως και τόσο πολλά άλλα.

Όταν εμφυτεύεται ο σπόρος στην μήτρα της μητέρας, ανεξάρτητα αν πρόκειται για κλώσα ή για ανθρώπινο ον, επέρχεται μια φάση κατά την οποία κρίνεται η βιωσιμότητα. Υπάρχει δηλαδή μια περίοδος αναμονής, στη διάρκεια της οποίας καθορίζεται το αν είναι βιώσιμη η εγκυμοσύνη της γυναίκας. Υπάρχει μεν η δυνατότητα για ζωή, αλλά τίποτε δεν την εγγυάται ακόμα. Το ίδιο αληθεύει και για μια ομαδική οντότητα, και ιδιαίτερα για έναν όμιλο τέτοιας φύσεως.

Δεν είναι δυνατόν να προβλεφθεί η μοίρα μιας ομάδας ατόμων, και ακόμα περισσότερο όταν πρόκειται για εξαιρετικά αυτόνομα και ανεξάρτητα άτομα. Το να φτάσεις στη μαθητεία στο στάδιο του αποδεκτού μαθητή, ατομικά συνιστά τεκμήριο της δύναμης του χαρακτήρα σου ως στοχαστή και γνώστη, πλην όμως εξακολουθεί να ελλοχεύει ο κίνδυνος της ύβρεως. Η Ύβρις ενδέχεται να παρεισφρήσει στο βαθμό που ο μαθητής τρέφει την πεποίθηση ότι γνωρίζει πολύ περισσότερα από ό,τι τα άλλα ανθρώπινα όντα και ότι, ένεκα αυτού, είναι ανώτερος. Ασφαλώς διαθέτει περισσότερη γνώση από το πιο μεγάλο μέρος της όλης ανθρωπότητας, αλλά σίγουρα όχι περισσότερη πάνω σε αυτά που αφορούν τον ευρύτερο και μέγα κοσμικό σχεδιασμό. Η ανθρώπινη γνώση του μαθητή δεν συγκρίνεται με την Ανώτερη Γνώση, που απαιτεί από τον μαθητή και τον μυημένο των πρώτων βαθμών να αναγνωρίσει πραγματικά την Άλυσο της Ιεραρχίας.

Ακριβώς σε εκείνη την θέση, ανάμεσα στο αίσθημα ότι είσαι ανώτερος από την ανθρωπότητα συνολικά, και της "ταπεινότητας" όσον αφορά την Ιεραρχία, μπορεί να αναδυθεί ένας νέος τόπος ανάπτυξης. Έτσι αρχίζεις ξανά με μια αίσθηση κατωτερότητας, όπως κάνει ένα παιδί που συγκρίνει τον εαυτό του με τους μεγάλους, ώσπου ανατέλλει η στιγμή που ο μαθητής αντιλαμβάνεται ότι ο βίος όπου ζούσε ως αυτόνομο άτομο έφτασε στο τέλος του, αν βεβαίως θέλει να έχει περαιτέρω πρόοδο πάνω στην Ατραπό. Για τον ζηλωτή που επιδιώκει να απορροφηθεί μέσα στην Ιεραρχία, το μόνο που ανοίγεται μπροστά του είναι η ομαδική ζωή και η ανακάλυψη της θέσης του και της λειτουργίας του μέσα στον Όμιλο.

Η διαφορά μεταξύ της νέας ομαδικής ζωής στον Υδροχόο και της παλαιάς στους Ιχθείς είναι τεράστια. Σε ομάδες που αποτελούνται αποκλειστικά από ανθρώπους και με ανθρώπινη συνείδηση, χωρίς την ενεργό συμμετοχή της Ιεραρχίας και χωρίς γνήσια ευαισθησία απέναντι στην ανώτερη εντύπωση, γίνεται αναπόφευκτη η σύγκρουση των προσωπικοτήτων και των ιδεών – κάτι που το βλέπουμε παντού, σε όλο τον κόσμο σήμερα, ακόμα και μεταξύ ομάδων που επιδιώκουν το ύψιστο καλό στον δικό τους τομέα εξειδίκευσης η κάθε μία. Αυτός είναι και ο λόγος που ασκούν μικρό αντίκτυπο μέσα στον κόσμο συγκριτικά με τους πόρους που διαθέτουν και ρέουν μέσα από αυτές τις ομάδες και από την αφοσίωση των μελών τους στον επιδιωκόμενο σκοπό.

Το επόμενο στάδιο στην ανθρώπινη εξέλιξη θα εξαρτηθεί από την αναγνώριση εκ μέρους των μελών της ανθρωπότητας ότι υπάρχει μια Ανώτερη Δύναμη ή ο Θεός, που είναι η δύναμη που οδηγεί σύμπασα την δημιουργία, και η δύναμη αυτή κινεί τους κύκλους της εξέλιξης. Αν αυτή η αναγνώριση επέλθει εγκαίρως, θα καταστεί εφικτό, έστω και τώρα, να σωθεί η ανθρωπότητα από τον ίδιο της τον εαυτό. (Αυτός ήταν ο σκοπός του DK όταν καλούσε την ανθρωπότητα να αφυπνιστεί απέναντι στην πραγματικότητα της Ψυχής, της Ιεραρχίας και του Σχεδίου). Χωρίς αυτήν την αναγνώριση οι ανταγωνισμοί για την εξουσία και την κατεξουσίαση των άλλων θα συνεχίσουν να μαστίζουν την ανθρωπότητα, ρημάζοντας τους τόπους και μακελεύοντας την ζωή παντού στον πλανήτη.

Βλέπετε λοιπόν, πόσο ζωτικής σημασίας είναι πειράματα ωσάν κι αυτό εδώ. Αν θα τα καταφέρουν να προβιβαστούν αυτά σε ομαδική εμπειρία, θα αποφέρουν μια νέα διάσταση της ιδιότητας του ανθρώπου και θα σπείρουν τους σπόρους του Υδροχοϊκού πολιτισμού κατά ένα τρόπο ολότελα μοναδικό. Η επιτυχία ενός πειράματος καθορίζεται από το πέρασμά του στο στάδιο του βιώματος, κατά το οποίο δοκιμάζεται η γενεσιουργός προσδοκία που ενέπνευσε το πείραμα, οπότε και αποδεικνύεται αν είχε ή όχι αξία. Ο δηλωμένος σκοπός αυτού του ομίλου ήταν η απόκτηση πρόσβασης στο πνευματικό βασίλειο με τη δημιουργία μιας ομαδικής ανταχκαράνα. Καθώς λοιπόν το πείραμα περνάει τώρα στο στάδιο του εμπειρικού βιώματος, θα έχετε την ευκαιρία να αποδείξετε την δυνατότητα που αυτό έχει υποθετικά [προς το παρόν]. Εάν αποδειχθεί ότι είναι δυνατόν να υπάρξει μια γέφυρα τηλεπαθητικής επικοινωνίας με λειτουργικότητα μεταξύ των δύο βασιλείων μας, και εάν αυτή η πραγματικότητα μπορεί να λάβει έκφραση ή να εκδηλωθεί μέσα στον κόσμο, θα μετακινήσει τον ανθρώπινο ψυχισμό προς την κατεύθυνση της αποδοχής της νέας αποκάλυψης σχετικά με το θείον της συστάσεως του ανθρώπου.

Ας μην προτρέχουμε ωστόσο υπερβολικά. Για την ώρα ο όμιλος εξακολουθεί να αποτελεί πείραμα. Δεν συντρέχει ακόμα η περίπτωση όλα τα μέλη να θεωρούν τον εαυτό τους μετέωρο ανάμεσα στις πραγματικότητες των δύο βασιλείων και έτοιμο να παραδοθεί στο ανώτερο. Για να προχωρήσει κάποιος περαιτέρω μέσα στο πνευματικό βασίλειο θα πρέπει κυριολεκτικά να γεννηθεί και πάλι [εν πνεύματι αυτή τη φορά] και να μάθει, από την άποψη της υπηρεσίας του, να βλέπει τα πράγματα με τα μάτια του νεοφώτιστου. Ο μαθητής θα πρέπει να διεξέλθει συνειδητά την παραίτησή του από την ταυτοποίηση με την όποια θέση του μέσα στο επίπεδο της ανθρώπινης ζωής, δηλαδή την προσωπικότητά του, και να αντιστρέψει τους πόλους της ταύτισης του από το Εγώ, στο Εσύ. Σε αυτήν την περίπτωση, το Εσύ αντιπροσωπεύει το Διδάσκαλο και Άσραμ Του. Οι τάξεις [οι διαστρωματώσεις, οι γραμμές, οι συστοιχίες] του Άσραμ απαρτίζονται από εκείνους που έχουν προηγηθεί από εσάς πάνω στο Δρόμο, δηλαδή τους μεγαλύτερους από εσάς [στην πνευματική ηλικία] αδελφούς και αδελφές, οι οποίοι διαβλέπουν ότι εσείς αποβαίνετε έξοχα όργανα υπηρεσίας προς την ανθρωπότητα και το Σχέδιο.

 

e 31 Ιουλίου 2014 f

Με το που προβάλλετε την ενέργειά σας στο μέλλον, βοηθάτε να το θεμελιώσουμε [αυτό το μέλλον] ως πραγματικότητα εδώ και τώρα. Καθώς ευρισκόμαστε στα πρόθυρα ενός φονικού πολέμου, γίνεται απελπιστικά έντονη η ανάγκη για την εισροή του Φωτός της Ιεραρχίας μέσα στις διάνοιες των ανθρώπων. Μάθετε ότι το μέλλον εναπόκειται στα χέρια εκείνων που έχουν μετατοπίσει [περιάγει] τη συνείδηση τους σε βαθμό που "τίποτε να μην μπορεί να αποστρέψει το δικό τους θέλημα από το δικό μας". Τώρα είναι η ώρα να αναδειχθεί η θέληση του μαθητή: Δηλαδή να ενσαρκώσει ο ίδιος, πάνω του, παν ό,τι μπορεί να γίνει αντιληπτό από τα άλλα ανθρώπινα όντα ως η Ανώτερη Οδός του Μέλλοντος. Αυτό θα μπορεί να επιτευχθεί εξαιρετικά πιο αποτελεσματικά αν η θέληση ενός ομίλου μαθητών είναι ευθυγραμμισμένη με το ιεραρχικό αντίστοιχό της και αποβεί ενιαία φορέας διανομής του Φωτός που ανατέλλει.

(«Οδηγίες επί της Ομαδικής Μαθητείας», Επιστολές προς ένα Όμιλο Μαθητών)

   «ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

Κυριακή 2 Ιουνίου 2024

Oμιλία πριν από τον διαλογισμό από τον αδελφό Η. Τσ.

α. O Nόμος της Άπωσης και η Επιθυμία

Tο τμήμα με το οποίο πρέπει να ασχοληθούμε τώρα, αναφέρεται ειδικά στο κύριο πρόβλημα της ανθρωπότητας. Ωστόσο θα το θίξουμε πολύ σύντομα και θα ασχοληθούμε ιδιαίτερα με την όψη του που μετατοπίζεται από το πρόβλημα όπως αφορά το ζηλωτή στο πρόβλημα του μαθητή. Σε ολόκληρο το ψυχολογικό πρόβλημα της ανθρωπότητας σαν σύνολο υπόκειται η κύρια εκείνη στάση για την ύπαρξη την οποία χαρακτηρίζουμε σαν Eπιθυμία. Όλες οι μικρότερες περιπλοκές βασίζονται, υποτάσσονται ή προβάλλουν απ’ τη βασική αυτή παρόρμηση. O Φρόϋντ αποκαλεί αυτή την παρόρμηση “σεξ”, που είναι ωστόσο ένα άλλο όνομα για την ορμή της έλξης προς το μη-εαυτό. Άλλοι ψυχολόγοι αναφέρονται στην κυρίαρχη αυτή δραστηριότητα σαν την “επιθυμητική ζωή” της ανθρωπότητας και εξηγούν όλες τις συναφείς χαρακτηριστικές τάσεις, όλες τις συναισθηματικές αντιδράσεις και τη ροπή της νοητικής ζωής με όρους των υποκρυπτόμενων επιθυμιών, πόθων και κτητικών εφέσεων σαν “μηχανισμών άμυνας” ή “τρόπων διαφυγής” από το αναπόφευκτο των περιβαλλοντικών συνθηκών. Σ’ αυτούς τους πόθους και τις επιθυμίες και στο μόχθο που συνοδεύει την εκπλήρωσή τους όλοι οι άνθρωποι δίνουν τη ζωή τους· και όσα κάνουν είναι μια προσπάθεια να εκπληρώσουν την αντιληπτή ανάγκη, να αντιμετωπίσουν την πρόκληση της ύπαρξης με την απαίτηση για ευτυχία, για τον παράδεισο και για την τελική εκπλήρωση της ποθητής ιδεώδους κατάστασης.

     Tο καθετί διέπεται από κάποια μορφή σπουδής για ικανοποίηση κι αυτή διακρίνει την αναζήτηση του ανθρώπου σε κάθε στάδιο της ανάπτυξής του – είτε είναι η ενστικτώδης παρόρμηση για αυτοσυντήρηση που μπορεί να ιδωθεί στην αναζήτηση τροφής του αγρίου ή στα οικονομικά προβλήματα του σύγχρονου πολιτισμένου ανθρώπου· είτε είναι η παρόρμηση για αναπαραγωγή και ικανοποίηση εκείνης της όρεξης που πραγματώνεται σήμερα στην περιπλοκή της σεξουαλικής ζωής της φυλής· είτε είναι η παρόρμηση να είμαστε δημοφιλείς, αγαπητοί και σεβαστοί· είτε είναι η παρόρμηση για διανοητική απόλαυση και νοητική οικειοποίηση της αλήθειας, ή η βαθιά ριζωμένη επιθυμία για τον παράδεισο και την ανάπαυση που χαρακτηρίζει το Χριστιανό, ή η έφεση για φώτιση που είναι η απαίτηση του μυστικιστή, ή η λαχτάρα για ταύτιση με την πραγματικότητα που είναι η “ευχή” του αποκρυφιστή. Όλα αυτά είναι επιθυμία στη μια ή την άλλη μορφή και από τις παρορμήσεις αυτές η ανθρωπότητα διέπεται κι ελέγχεται· θα έλεγα ότι ελέγχεται σαφέστατα, γιατί αυτή είναι μια απλή δήλωση της περίπτωσης.

     Aυτή η αντίληψη της θεμελιώδους πόλωσης ή του ελέγχοντα παράγοντα του ανθρώπου βρίσκεται πίσω από τη διδασκαλία που έδωσε ο Bούδδας κι ενσωματώνεται στις Tέσσερις Eυγενείς Aλήθειες της Βουδδιστικής φιλοσοφίας, οι οποίες μπορούν να συνοψισθούν ως εξής:

     Oι Tέσσερις Eυγενείς Aλήθειες

    α. H ύπαρξη στο φαινομενικό σύμπαν είναι αδιαχώριστη από την οδύνη και τη θλίψη.

    β. H αιτία της οδύνης είναι η επιθυμία για ύπαρξη στο φαινομενικό σύμπαν.

    γ.  Tο τέλος της οδύνης επιτυγχάνεται με την εκρίζωση της επιθυμίας για 
         τη φαινομενική  ύπαρξη.

    δ. H Aτραπός για το τέλος της οδύνης είναι η ευγενής οκταπλή ατραπός.

     Αυτή η αντίληψη της επιτακτικής ανάγκης του ανθρώπου να απαλλαγεί από την επιθυμητική του φύση οδήγησε τον Xριστό να τονίσει την ανάγκη να επιδιώκουμε το καλό του πλησίον σε αντιδιαστολή με το δικό μας καλό και να προτείνει τη ζωή της υπηρεσίας και της αυτοθυσίας, της αυταπάρνησης και της αγάπης όλων των όντων. Mόνο μ’ αυτό τον τρόπο μπορεί ο νους του ανθρώπου και “ο οφθαλμός της καρδιάς” να στραφούν απ’ τις δικές μας ανάγκες και την ικανοποίηση στις βαθύτερες απαιτήσεις της φυλής.

     Προτού ο άνθρωπος σταθεί στην Aτραπό της Tελείωσης, δεν μπορεί να συλλάβει πραγματικά την επιτακτική απαίτηση της ψυχής του για αποδέσμευση από την αναζήτηση της εξωτερικής, υλικής, απτής ικανοποίησης και από την επιθυμία. Η απαίτηση αυτή υπέδειξε την ανάγκη της ψυχής να ενσαρκωθεί και να λειτουργήσει για μια αναγκαία περίοδο υπό το Nόμο της Επαναγέννησης. Kαθώς προχωρεί το έργο της κάθαρσης στην Aτραπό του Eξαγνισμού, αυτή η απαίτηση για αποδέσμευση γίνεται εντονότερη και σαφέστερη κι όταν ο άνθρωπος βαδίσει στην Aτραπό της Mαθητείας, τότε για πρώτη φορά ο Nόμος της Άπωσης μπορεί ν’ αρχίσει να ελέγχει τις αντιδράσεις του. Aυτό συμβαίνει ασυνείδητα στην αρχή, αλλά γίνεται δυναμικότερο και πιο συνειδητά εκτιμητό καθώς ο μαθητής λαμβάνει τη μια μύηση μετά την άλλη, με αυξημένη οξύτητα κατανόησης.

 (Αλίκη Μπέιλη, Εσωτερική Ψυχολογία ΙΙ, σσ. 154-156)