«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,
37 Ομιλία της Αλίκης Μπέιλη στους μαθητές της Σχολής Αρκέην την Παρασκευή, 31
Μαρτίου, 1944
Α.Α.Β.: Όμως χρειάζεται να έχεις συνείδηση
της αποκάλυψης. Είναι υπερβολικά δύσκολο να τραβήξεις
διαχωριστικές γραμμές. Νομίζω πως πρέπει να
περιορίσουμε τη συζήτηση μας πιο κάτω από την τρίτη
μύηση, επειδή ως την τρίτη μύηση
ασχολούμαστε με την ανάπτυξη συνείδησης. Η συνείδηση μας αντιδρά στην αλήθεια,
σε εκείνο που βρίσκεται μέσα μας. Μετά την τρίτη μύηση αρχίζουμε να
ασχολούμαστε με εκείνο για το οποίο η συνείδηση δεν αποτελεί την ορθή έκφραση.
Δεν πιστεύω ότι αν ξεπεράσουμε [στη συζήτηση] αυτό το σημείο [δηλαδή αυτά που
αφορούν τα μετά την τρίτη μύηση] ότι θα είναι εποικοδομητικό. Νομίζω πως θα
πρέπει να παραμείνουμε στον κόσμο της με συνείδηση κατανόησης και να δούμε
μέχρι που μπορεί αυτή να μας οδηγήσει. Δεν είναι ζήτημα καλύτερου ή χειρότερου,
διότι εκείνες οι συνειδήσεις που δεν φτάνουν τόσο ψηλά, θα προσφέρουν μια
σταθερή βάση για την περιαγωγή των πιο ανεπτυγμένων συνειδήσεων, για την οποία
εκείνες δεν είναι [ακόμη] έτοιμες. Θα ήθελα να έχετε κατά νου πως κατέχετε
γνώση, σοφία, και αποκάλυψη. Έχετε τον κόσμο των φαινομένων, τον κόσμο της
επιστήμης. Μετά έχετε τον κόσμο του νοήματος, μέσα στον οποίο μας φέρνει ο
αποκρυφισμός, και μετά, πίσω από εκείνο τον κόσμο του νοήματος, έχετε τον κόσμο
της πραγματικότητας, ο οποίος είναι ο κόσμος των αιτίων. Προσωπικά πιστεύω ότι
το απόκρυφο διεισδύει στον κόσμο του [διατυπωμένου] νοήματος, ενώ το εσωτερικό
θα πρέπει να μας φέρνει μέσα στον κόσμο των αιτίων.
Α.Α.Β.: Ο Διδάσκαλος Μ. είναι ο επικεφαλής όλων των
εσωτερικών σχολών. Οι εσωτερικές σχολές δεν
βρίσκονται πάνω στην ακτίνα της
διδασκαλίας. Βρίσκονται πάνω στην Πρώτη Ακτίνα, της Θέλησης ή
Δύναμης, επειδή ο εσωτεριστής δεν
ασχολείται με τη διδασκαλία, αλλά με την κατοχή δυνάμεων και το
χειρισμό ενεργειών. Ως εκ τούτου η
ενέργεια, η θέληση, η ζωή, και ο σκοπός θα είναι χαρακτηριστικά
της Πρώτη Ακτίνας, καθώς αυτή κυβερνά τον
εσωτερισμό.
Α.Α.Β.: Νομίζω πως αυτό είναι το πρώτο
πράγμα που θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε. Η ΕΠΜ στη Μυστική Δοξασία, σε μια εκτενή
υποσημείωση στον πρώτο τόμο, μας δίνει εφτά δυνάμεις, τις οποίες θα
πρέπει να χειριστεί ο εσωτεριστής, και με
τις οποίες αυτός πρέπει να εργαστεί. Νομίζω πως αυτό είναι
κάτι το οποίο πρέπει να αρχίσουμε να
χειριζόμαστε, επειδή έχω την ιδέα πως η Ανταχκάρανα είναι δομημένη από αυτές
τις δυνάμεις. Είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να το δουλέψουμε. Είναι πολύ
δύσκολο
να ξεφύγουμε από την σκέψη περί
διδασκαλίας, και όμως, αυτό οφείλουμε να κάνουμε, όταν ασχολούμαστε με τον
εσωτερισμό. Είναι ένας τρόπος ζωής. Δεν είναι απλά ζήτημα μάθησης. Δεν είναι
διαδικασία διδασκαλίας, και νομίζω ότι οφείλουμε να σκεφτούμε αυτά τα πράγματα
μέσα στην πραγματικότητα για χάρη των μεταγενέστερων μαθητών.
Α.Α.Β.: Μια αίσθηση όρασης, μια αίσθηση
σύνθεσης, και μια αίσθηση ζωντάνιας μέσα σε μορφή. Αυτό είναι το αποτέλεσμα του
οραματισμού.
Α.Α.Β.: Αυτό ακριβώς συμβαίνει με την Σαμπαλλική
συνείδηση, τη συνείδηση της Μονάδας. Η Μονάδα δημιούργησε πάντα όσα υπάρχουν.
Χρησιμοποιεί ενέργεια για να δομήσει τις δημιουργίες της, επειδή το άτομο από
το οποίο όλα είναι καμωμένα, είναι μια μονάδα (unit) ενέργειας.
Α.Α.Β.: Έτσι νόμιζα. Ένα από τα προβλήματα, το
οποίο συνδέεται βεβαίως με την τέχνη του οραματισμού, υπήρξε η μετάδοση στο
μαθητή του τι είναι δημιουργικότητα. Συχνά οι άνθρωποι νομίζουν ότι για να
είσαι δημιουργικός καλλιτέχνης θα πρέπει να παράγεις ένα πίνακα ή να γράψεις
κάποιο σπουδαίο βιβλίο. Ομως η δημιουργία ενός ηλιακού συστήματος είναι μια
δημιουργική πράξη, και το ίδιο η δημιουργία ενός πλανήτη, μιας οργάνωσης, ή
κάποιου πράγματος που αποτελεί έκφραση μιας ιδέας που έχεις εσύ ή ένας όμιλος.
Αυτή είναι μια δημιουργική πράξη.
Εξετάζω την ιδέα να ξεκινούσαμε έναν απ’
αυτούς την ερχόμενο χειμώνα. Έναν όμιλο που θα διαλύσει
την θυμαπάτη. Ο Θιβετανός μας έχει
παραδώσει τους διαλογισμούς και την εργασία που θα πρέπει να
γίνει. Θα είναι δύσκολο έργο. Πρόκειται για
σταθερά αφιερωμένη εργασία. Σταθερή κι απαράλλαχτη
εργασία. Πρέπει να συνεχίζεται για μεγάλη
χρονική περίοδο.
Ο δεύτερος όμιλος θα εργαστεί με την τέχνη του οραματισμού και θα
αποτελείται από εκείνους που
οραματίζονται τον κόσμο όπως αυτός θα
έπρεπε να ήταν: – Όχι το όραμα ενός τέλειου κόσμου, επειδή
κάτι τέτοιο θα ήταν απόλυτα ανώφελο. Θα
πρόκειται για έναν όμιλο ανθρώπων που θα μπορούν να
βλέπουν τον κόσμο όπως αυτός είναι και θα
μπορούν να εργάζονται με απάθεια και απροσωπία, οραματιζόμενοι το επόμενο βήμα,
το οποίο θα πρέπει να κάνει η ανθρωπότητα προκειμένου να επέλθει η νέα
παγκόσμια τάξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου