Ιστολόγιο για τον Νέο Όμιλο των Παγκόσμιων Εξυπηρετητών

 

Δ Ι Α Λ Ο Γ Ι Σ Μ Ο Σ 

ΕΠΙΚΚΛΗΣΗ ΣΕΙΡΙΟΥ

ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΣΗ ΜΕ ΤΗ ΘΕΙΑ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, 
ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΟΥ ΝΟΥ, ΤΗΣ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ  

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2021 στις 19.30

πραγματοποιείται –2 φορές το μήνα– βράδυ Τετάρτης

ΣΕΙΡΙΟΣ, Ο ΟΦΘΑΛΜΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ-ΣΕΙΡΙΟΣ, Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Όταν το ανθρώπινο ον εκδηλώνεται, αλλά δεν εκδηλώνεται ακόμη αληθινά, τα τρίγωνα που συμβολίζουν αυτή την εκδήλωση είναι τα δύο μάτια κι ο τρίτος οφθαλμός:

1. Το δεξί μάτι – ο οφθαλμός του βούδδι, της σοφίας και του οράματος.
2. Το αριστερό μάτι – ο οφθαλμός του νου, της κοινής λογικής και της όρασης.
3. Ο οφθαλμός του Σίβα – ο παντεπόπτης οφθαλμός, ο οφθαλμός που κατευθύνει τη θέληση και τους σκοπούς της Θεότητας.

Αυτά τα τρία είναι στην πραγματικότητα:

1. Ο οφθαλμός του Πατρός – που μεταφέρει φως από τη Μεγάλη Άρκτο·
2. Ο οφθαλμός του Υιού – που μεταφέρει φως από το Σείριο·
3. Ο οφθαλμός της Μητρός – που μεταφέρει φως από τις Πλειάδες·…

Μπορούμε λοιπόν να προσεγγίσουμε απ’ την ιδιάζουσα αυτή σκοπιά τα μεγάλα Τρίγωνα με τα οποία ασχολούμαστε τώρα και να ασχοληθούμε επίσης με τη σημασία τους με όρους Φωτός.

Αυτή η σημασία και προσέγγιση μπορεί να συνοψισθεί στις παρακάτω στροφές από το Αρχαίο Σχόλιο, οι οποίες – αν μελετηθούν προσεκτικά – θα ρίξουν πολύ φως πάνω στο θέμα του ιδιαίτερου αυτού ζητήματος:

Ι.

“Το επταπλό φως του Πατρός έφερε από το χάος στην τακτή ημέρα το σκοπό Του και το σχέδιο Του. Οι επτά υπέρτατοι Θεοί υπάκουσαν σ’ αυτό το σκοπό και με ενωμένη θέληση θέσπισαν το Σχέδιο.

Η Άρκτος και ο Λέων συναντήθηκαν και κατέστρωσαν τα σχέδια τους σε συμφωνία με το σχέδιο και το σκοπό του ελέγχοντος Κυρίου τους. Κάλεσαν τον Πατέρα Χρόνο (ο Κρόνος, Α.Α.Μπ.) για αρωγή και ισχύ κι αυτός ανταποκρίθηκε στην τριπλή τους κλήση. Σ’ αυτή την κλήση ανταποκρίθηκε παρόμοια ο Αιώνιος Νεανίας (ο Σανάτ Κουμάρα, ο Κύριος της Σαμπάλλα)· τάχθηκε να μάθει εκ νέου το σχέδιο, βοηθούμενος από τον Πατέρα Χρόνο όμως ανεπηρέαστος απ’ τον Κύριο του Χρόνου γιατί ο Ίδιος ήταν άχρονος, παρότι δεν ήταν οι ζωές που περιέβαλε με τη σκέψη και το Σχέδιο Του…

Τότε το τριπλό φως που ήρθε από την Άρκτο στον υψηλό Της τόπο, από το Λέοντα στο μικρότερο τόπο του και από τον Κρόνο στο μικρό του τόπο, διαχύθηκε στον πλανητικό τόπο δύναμης. Η Σαμπάλλα εμψυχώθηκε. Ο Κύριος της Ζωής και του Κόσμου ανέλαβε δράση…

Ο μικρός μέσα στο μεγαλύτερο Όλο (ο ατομικός ανθρώπινος μαθητής, Α.Α.Μπ.) ανταποκρίθηκε παρόμοια στο τριπλό φως, αλλά όχι μέχρι να περάσουν οι κύκλοι και να ξαναπεράσουν. Αργά στην ημέρα του χρόνου η Σαμπάλλα απέστειλε μια κλήση που αναμεταδόθηκε από φωνή σε φωνή και κύλησε πάνω στο Ο.Μ. Ο μαθητής, ακούγοντας αυτό τον ήχο, σήκωσε το κεφάλι του· μια ώθηση από τη βάση υψώθηκε στο χρόνο και το χώρο. Ο Λέων μέσα στην καρδιά και την κεφαλή φώναξε δυνατά και στάθηκε ενώ ο Κρόνος έκανε το έργο του… κι έτσι οι δίδυμοι είναι ένας.

ΙΙ.

Το κεντρικό φως στο Σείριο έλαμψε δια του οφθαλμού του Υιού· το όραμα ήρθε. Το φως της σοφίας διείσδυσε στα ύδατα και έριξε την ακτινοβολία των Ουρανών στα βάθη. Σ’ αυτή την ελκτική κλήση η θεά υψώθηκε στην επιφάνεια (η θεά-ιχθύς, το σύμβολο των Ιχθύων, Α.Α.Μπ.) και καλωσόρισε το φως στα βάθη και το άρπαξε σαν δικό της. Είδε τον Ήλιο, έχοντας δει τον Υιό της και από εκείνη την ημέρα ο Ήλιος δεν την άφησε ποτέ. Δεν υπάρχει σκοτάδι. Υπάρχει πάντα φως.

Και τότε οι ουρανοί μέσα στον αξεπέραστο δακτύλιο ανταποκρίθηκαν στο φως από το Σείριο, το οποίο περνώντας από τη θάλασσα των Ιχθύων, ανύψωσε τους ιχθείς στην ουράνια σφαίρα (Ουρανός) κι έτσι εμφανίσθηκε το μικρότερο τριπλό φως, ο ακτινοβόλος ήλιος των ήλιων, το υδάτινο φως των Ιχθύων, το ουράνιο φως του Ουρανού. Αυτό το φως κατήλθε στην αναμένουσα σφαίρα και άναψε το γαλαξία των μικρών φώτων στη Γη. Μια Ιεραρχία Φωτός πρόβαλε απ’ το δικό της τόπο· ο πλανήτης φωτίσθηκε.

ΙΙI.

Ο μικρός πάνω σ’ αυτό το μικρό κόσμο ανταποκρίθηκε βραδέως σ’ αυτό το φως ώσπου σήμερα ο μικρός κόσμος των ανθρώπων άρχισε να πάλλεται με ρυθμική ομοφωνία. Έγιναν αλλαγές. Η κοσμική καρδιά, η συστημική καρδιά και η μικρή καρδιά του ανθρώπου άρχισαν να κτυπούν σαν μία και καθώς αυτός ο κτύπος πάλλεται με μεγαλύτερη δύναμη σμίγει ένα μικρότερο φθόγγο (εκείνον του ηλιακού πλέγματος, Α.Α.Μπ.) μέσα του, απομακρύνει την τραχύτητά του και το φθόγγο του φόβου κι έτσι τερματίζει την πλάνη. Και τότε πάλι οι δύο είναι ένας.

ΙV.

Οι επτά Μητέρες σμίγουν το φως τους και γίνονται έξι (αναφέρεται στη χαμένη Πλειάδα, Α.Α.Μπ.) κι όμως οι επτά είναι ακόμη εκεί. Το φως τους είναι διαφορετικό από τα άλλα φώτα. Αυτό το φως εφελκύει ανταπόκριση από εκείνο που φωνάζει δυνατά: ‘Είμαι το πυκνότερο σημείο όλου του συγκεκριμένου κόσμου (Aιγόκερως, Α.Α.Μπ.). Είμαι ο τάφος· είμαι επίσης η μήτρα. Είμαι ο βράχος που βυθίζεται στα βάθη της ύλης. Είμαι η βουνοκορφή στην οποία γεννάται ο Υιός, στην οποία φαίνεται ο Ήλιος κι εκείνο που συλλαμβάνει τις πρώτες ακτίνες του φωτός. Σε μένα έρχεται ο Αγγελιαφόρος (ο Ερμής, Α.Α.Μπ.) και λέει ‘η Αυγή της μέρας από ψηλά είναι στο δρόμο της, σταλμένη από τον Πατέρα στη Μητέρα’. Στο δρόμο του γι’ αυτό το κατώτερο άστρο που ονομάζουμε Γη, σταμάτησε σε ένα λαμπρό ήλιο όπου λάμπει το φως της αγάπης (Σείριος, Α.Α.Μπ.) κι εκεί δέχθηκε την απονομή της αγάπης. Έτσι φέρνει λαμπρά δώρα στον άνθρωπο. Γιατί ο ίδιος είναι άνθρωπος και απ’ αυτούς τους τρεις (Πλειάδες, Aιγόκερω, Ερμή. Α.Α.Μπ.) ο Άνθρωπος παίρνει μια φύση που είναι σήμερα δική του. Yιός της Μητρός, γεννημένος από τον τάφο και δείχνοντας μετά τη γέννηση το φως που πήρε απ’ όλους αυτούς.

Κατόπιν στρέφεται στους κατώτερους τρεις και στις φυλακισμένες αυτές ψυχές γίνεται Αγγελιαφόρος. Έτσι ο Κύριος του Ερμή επαναλαμβάνεται. Ο Yιός κατέρχεται πάλι στον τόπο της γης και του σιδήρου. Γνωρίζει πάλι τη μητέρα Του.

Κι έτσι ο μικρός πάνω στις πιο μικρές σφαίρες γίνεται ο πιο μεγάλος Θεός. Απ’ το κατευθυντήριο κέντρο της ζωής του στη Γη μοχθεί κι εργάζεται και εκτελεί το Σχέδιο. (Το κέντρο άζνα είναι το κατευθυντήριο κέντρο. Α.Α.Μπ.) Αφυπνίζεται επίσης στην ανάγκη και από τον επιλεγμένο τόπο (το κέντρο του λαιμού. Α.Α.Μπ.) εκφωνεί τον Ήχο που με το χρόνο γίνεται η Λέξη. Και τότε οι τρεις είναι δίδυμοι κι αυτοί είναι Ένας.” (EΣ.Α:430-433)