Ιστολόγιο για τον Νέο Όμιλο των Παγκόσμιων Εξυπηρετητών

 ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΥ ΣΤΟΝ ΤΟΞΟΤΗ 

Ο διαλογισμός θα γίνει: Κυριακή 26/11, ώρα 21.00

ΑΚΡΙΒΗΣ ΩΡΑ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΥ 11.16 – ΔΕΥΤΕΡΑ 27/17/2023 

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ

Οπουδήποτε λαμβάνει χώρα κάποια δόνηση όποιας φύσης και αν είναι, μπορεί να πραγματοποιηθεί συντονισμός. Βάση του συντονισμού αποτελούν οι δονήσεις. Οι δονήσεις είναι τα αποτελέσματα κάποιας ώθησης για κίνηση.

   Αν χτυπήσουμε μία χορδή τίθεται σε παλμική κίνηση, η οποία παράγει χαμηλής ή υψηλής συχνότητας δονήσεις. Αυτές καθορίζουν και τον τόνο της χορδής. Όταν τώρα έχουμε δύο χορδές κουρδισμένες στον ίδιο τόνο και χτυπήσουμε τη μία από αυτές, θα διαπιστώσουμε αυτόν τον καταπληκτικό οικουμενικό νόμο του συντονισμού που επιβεβαιώνει ότι "πᾶν ἐν ἔστι". Θα προκληθεί δηλαδή κάποια κίνηση και στην άλλη χορδή. Οι δονήσεις απαιτούν, όπως εύκολα αντιλαμβανόμαστε, την ύπαρξη κάποιου μέσου για να διαδοθούν. Στην περίπτωση του ήχου αυτό το μέσον είναι ο αέρας. Μπορεί όμως να είναι και κάποια άλλη λεπτοφυέστερη ύλη.

   Καθετί στη ζωή σχηματίζεται από κραδασμούς ή δονήσεις. Και το ανθρώπινο ον καθώς σκέφτεται, αισθάνεται και δρα, εκπέμπει τέτοιες δονήσεις. Έτσι μέσω της επικοινωνίας κάθε σκέψη, λόγος, ή πράξη δεν επιφέρει ανάλογες επιδράσεις μόνο σε εκείνον που σκέφτεται ή μιλάει, αλλά σε όλα τα όντα και ακόμα και στα υπόλοιπα βασίλεια της φύσης.

   Είναι συνεπώς προφανές πόσο αποφασιστικής σημασίας είναι η δύναμή του συντονισμού και ποιο το μέγεθος της ευθύνης του καθενός/καθεμιάς από μας καθώς κινείται στον τριπλό κατώτερο κόσμο.

   Αν το σύνολο των σκέψεων- συναισθημάτων - αισθήσεων του ανθρώπου το ονομάζουμε προσωπικότητα και το φως που αναζητούμε το αποκαλέσουμε ψυχή, τότε ο συντονισμός προσωπικότητας και ψυχής αποτελεί τη μία μορφή που μπορεί να λάβει το φαινόμενο του συντονισμού. Σύμφωνα με αυτήν το ίδιο το παλμικό σύστημα υφίσταται την επίδραση των δικών του κραδασμών. Σαν παλμικό σύστημα θεωρούμε το ενιαίο της προσωπικότητας και της ψυχής, αφού και οι δύο μαζί συνιστούν τον άνθρωπο.

    Από την άλλη πάλι, ο άνθρωπος σαν ψυχή τίθεται σε σχέση συντονισμού με ένα άλλο σύστημα έξω από το ανθρώπινο Βασίλειο που αποτελεί τον θείο ή πνευματικό κόσμο. Στη δεύτερη αυτή μορφή συντονισμού, ένα δεύτερο παλμικό σύστημα τίθεται σε κίνηση μέσω των δονήσεων που εκπέμπει το πρώτο. Ο άνθρωπος ως ψυχή συντονίζεται με ένα έξω-ανθρώπινο σύστημα.

    Ο βασικός πνευματικός σκοπός είναι ο συντονισμός με αυτό το άλλο παλμικό σύστημα, το Θείο. Ο δε τρόπος επίτευξης είναι ο συντονισμός μέσα στο ίδιο το ανθρώπινο σύστημα με την ψυχή και σαν μέλη μιας ομάδας και σαν σύνολο.

Σκοπός και μέθοδος δεν υπάρχει νομίζω αμφιβολία ότι έχουν κοινή φορά, τείνουν προς τα πάνω ή προς τα μέσα. Μόνο ο κάθετος συντονισμός προς τα πάνω ή προς τα μέσα μπορεί να επιφέρει και τον συντονισμό προς τα κάτω ή προς τα έξω. Με τον κάθετο συντονισμό υπονοούμε το συντονισμό με την ψυχή και τον υπερβατό κόσμο. Ενώ με τον οριζόντιο συντονισμό υποδηλώνουμε τα αποτελέσματα του συντονισμού με την ψυχή και το Θείο. Και αυτά είναι γνωστά σε όλους μας. Η ομοφωνία, η αρμονία, η συγχώνευση και η αποτελεσματικότητά της ομαδικής μας εργασίας αποτελούν αποτελέσματα του κάθετου συντονισμού που προηγείται.

    Στις εργασίες μας επιδιώκουμε να συντονιζόμαστε σε ένα κοινό έργο σαν ψυχές, όχι σαν προσωπικότητες και κάθε δραστηριότητα και αδελφική μεταξύ μας σχέση οφείλει να τείνει προς αυτή την κατεύθυνση.

   Αναζητώντας το φως το οποίο περιέχει υψηλότερη συχνότητα δονήσεις για να επιτευχθεί ο συντονισμός, θα πρέπει να απαλλαγούμε από κάθε δυσαρμονικό κραδασμό, είτε πρόκειται για αρνητικά συναισθήματα, είτε για περιττές σκέψεις , είτε για υπερβολική ενασχόληση του νου με την καθημερινότητα ή/και τον εαυτό του. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να αποκαταστήσουμε δεσμούς με τις δυνάμεις που κατοικούν άνω η εντός μας - το πού θα τις δει κανείς να εδρεύουν είναι θέμα του ιδιαίτερου δικού του τόνου και χρώματος-.

    Η μυσταγωγία αυτής της πράξης του συντονισμού εδράζει στη σφαίρα του ανώτερου συναισθήματος και όχι στη διάνοια. Ο νους συλλαμβάνει το σκοπό, εντείνει τη θέληση, αλλά δεν έχει την ικανότητα να φτάσει στο στόχο της χωρίς την κίνηση του ενθουσιασμού ή του ανώτερου πάθους που πηγάζουν από την πίστη.

    Η σε βάθος μελέτη όλων των τύπων, των συμβόλων, του λόγου αλλά και των αστερισμών που λέγεται ότι αποτελούν την επιστήμη του πέπλου της Ίσιδας ή του Συμβολισμού, μπορεί να μας οδηγήσει σε πνευματική κατανόηση.

    Η πνευματική κατανόηση και η γνώση αυξάνει τη βεβαιότητα όσο αφορά τον σκοπό μας και για αυτό σε ορισμένα μυστήρια η πρώτη μύηση αναφέρεται υπό την έννοια γνώση. Με τη μελέτη διατηρούμε συγχρόνως σε πλήρη ζωτικότητα το στόχο μας που είναι ο συντονισμός με το Θείο μέσω του συντονισμού με την ψυχή μας. Μόνο τότε θα προκύψει η σωστή ενοποίηση της ομαδικής μας εργασίας και ορθές αδελφικές σχέσεις μεταξύ μας.

Για να ανάψουμε ένα φως στο σκοτάδι θα πρέπει, αφενός να γνωρίζουμε πώς θα κινηθούμε μέσα στο σκοτάδι και αφετέρου να μην ξεχνάμε τον προορισμό μας. Η δύναμη του συντονισμού έγκειται από τη μία στην πρόσκληση της ουράνιας επήρειας που θα συνδράμει το έργο μας και αφετέρου στην εφέλκυση της θέλησης του καθενός από μας.

    Όσον αφορά τώρα στα μέσα που διευκολύνουν τον συντονισμό και τη δυνατότητα να επενεργήσουμε στα ανώτερα πεδία μπορούμε να τα διαχωρίσουμε σε δύο κατηγορίες, τον λόγο και το σύμβολο.

    Υπό τον λόγο συμπεριλαμβάνουμε τον μύθο, τη ζωντανή ομιλία, την χρήση επικλήσεων και ονομάτων

    Ο μύθος δεν είναι βέβαια όπως ξέρουμε ένα απλό λογοτεχνικό κατασκεύασμα. Η αλληγορία του μας δείχνει την Πηγή του. Πηγάζει από την ολότητα της ανθρώπινης ψυχής, στην οποία τόσο το φως ,όσο και το σκοτάδι έχουν αποκαταστήσει την αρμονική ισορροπία. Καμία επιστήμη δεν μπορεί να τον αντικαταστήσει γιατί μας μιλάει σαν λόγος Θεού. Σαν τέτοιος μας επιβάλλεται και είναι πολύ δύσκολο να διακρίνουμε εάν και ως ποιο σημείο διαφέρει από το Θεό. Μοιάζει με συμβολαιογραφική πράξη που συντονίζει το Θείο με το ανθρώπινο.

    Η ζωντανή ομιλία είναι μία αδιάκοπη μαγεία γιατί με τη δημιουργική λέξη μπορούμε να βυθομετρήσουμε την ουσία των φαινομένων. Επιπλέον ενώ η αναλυτική σκέψη μας βοηθάει να διακρίνουμε τα φαινόμενα, έχω τη βαθιά πεποίθηση, ότι μόνο με τη «λέξη» μπορούμε να τα ελέγξουμε. Ο συνδυασμός εικόνα και ήχου που υποδηλώνει κάθε λέξη, ‘οικοδομεί’ τον κόσμο. Αναφέρεται ότι ο Ορφέας με τους ήχους της λύρας του «καταστεί τους λίθους οικοδομικούς» και ο Αμφίων, οικοδομεί τα τείχη των Θηβών, καθώς και ο Απόλλων της Τροίας.

    Ο ήχος έχει σαν άμεσο αποτέλεσμα τον διαφορισμό των ποικίλων στοιχείων του χάους. Ονομάζοντας τα αντικείμενα, τα συνδέουμε με τις λέξεις και έτσι προσδιορίζουμε τα φαινόμενα του κόσμου. Ο λόγος ως μέσον επικοινωνίας, είναι ένα σύμβολο ενότητας. Κάθε λέξη ως συμβολικό περίβλημα μιας ιδέας, προκαλεί δονήσεις συντονισμένες και έτσι εκδηλώνεται τεράστιας δύναμης ενέργεια που τίθεται στη διάθεση του εκφωνούντος.

   Για να επιτύχουμε να μεταφέρουμε φως τους ανθρώπους , πρέπει η γνώση να προηγείται της ομιλίας. Μην ξεχνάμε, ότι η δημιουργική δύναμη του λόγου μόνο αφού επιβληθεί σιγή στα του κόσμου τούτου μπορεί να αποδόσει πνευματικούς καρπούς.

   Εξετάζοντας τώρα το θέμα των επικλήσεων βλέπουμε ότι επειδή συμβάλλουν σε αυτές ο λόγος, η επικλητική ενέργεια των μάντραμς και ο ρυθμικός τους ήχος μπορούν να δημιουργήσουν την κατάλληλη εκείνη διέγερση που θα μας συντονίσει με το Αόρατο. Με τη σωστή κατεύθυνση της θέλησης όλων μας μπορούν να επιφέρουν μία δυναμική αρμονία.

   Αυτό που μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα είναι ότι η δύναμη και η επιτυχία του συντονισμού να είναι ανάλογη με την ένταση της επιθυμίας ή της ιδέας εκείνου που εκφωνεί την επίκληση, αλλά και με το συντονισμό όλων μας. Οι σκέψεις, λοιπόν, και οι επιθυμίες μας θα πρέπει να κατευθύνονται προς τον ίδιο σκοπό, την ανταπόκριση στην επαφή με τον Υπερβατό κόσμο. Για αυτό και χρειάζεται προσοχή στις σκέψεις μας ,αλλά παράλληλα απαιτείται να έχουμε πλήρη εμπιστοσύνη στο νόημα και τη δράση της επίκλησης. Σε κάθε επίκληση οι λέξεις αποτελούν πράξεις με άμεση πραγμάτωση. Ο μηχανικός τρόπος επανάληψης δεν μπορεί να μας οδηγήσει στον σκοπό μας.

   Οι γλωσσολόγοι υποστηρίζουν ότι η ίδια η παρουσία κάποιου αντικειμένου παρέχει και την ευκαιρία και τα μέσα ονοματοποίησης. Αν το δούμε αυτό αντίστροφα, η προφορά του ονόματός κάθε πράγματος ή όντος δημιουργεί ένα μαγικό δεσμό μαζί του. Έτσι τα θεία ονόματα που χρησιμοποιούμε στις επικλητικές μας προφορές, μας συντονίζουν άμεσα με το Θείο. Συντονίζουν τον έντονο πόθο και την πίστη μας με τους οικουμενικούς ρυθμούς και τους ρυθμούς της φύσης και τότε επιτυγχάνουμε να εναρμονιστούμε με το παγκόσμιο ρυθμό. Η εναρμόνιση αυτή αποτελεί τη σφραγίδα του έργου μας.

   Η τελετουργία , τα τυπικά διαλογισμού και όλες τις ιερουργίες είναι μία γλώσσα που εκφράζει την ιδέα ότι η παράσταση και μόνο μιας επιθυμίας αποτελεί και την εκπλήρωση της. Τα χρώματα, τα εμβλήματα, οι χειρονομίες αποτελούν μια γέφυρα της επίτευξης του συντονισμού της ανθρώπινης θέλησης με τη θεία. Βασίζονται στο γεγονός ότι ο συντονισμός με εκείνες τις δυνάμεις που θα μας βοηθήσουν, δεν μπορεί να επιτευχθεί, παρά μόνο μέσω δυνάμεων ίδιων με εκείνες που επικαλούμαστε. Εκείνες είναι πνευματικής ουσίας , μην το ξεχνάμε, και για ενεργήσουν επί της ύλης χρειάζονται τον κατάλληλο σύνδεσμο.

   Οι ιδέες που κρυσταλλώνεται γύρω από τα ιερά αντικείμενα, είτε από την παράδοση ή την προσωπική μας πείρα, έχουν σαν αποτέλεσμα τη συσσώρευση ενέργειας. Κάθε φορά λοιπόν που τα χρησιμοποιούμε προκαλούν μία ένταση της θέλησης με κατεύθυνση τον σκοπό του συντονισμού. Αυτή είναι η επιστημονική εξήγηση των ιερών αντικειμένων που δίνει κάποιος Διδάσκαλος της Σόφιας.

   Τα εμβλήματα έχουν σταθερότητα και διάρκεια, κάτι που δεν έχει ο προφορικός λόγος, σαν τέτοια αποτελούν κατ’ ουσία μέσα δράσης. Μπορούμε να τα δούμε σαν δυναμική μικρογραφία του Μικρόκοσμου που κραδαίνεται σε συντονισμό με το Σύμπαν.

   Κάθε αναπαράσταση με την κίνηση του σώματος, έρχεται να βοηθήσει τον λόγο. Λέγεται ότι και η μετακίνηση του φυσικού μας σώματος στον χώρο συνοδεύεται από μετακίνηση δυναμικών αστρικών ρευμάτων. Κάθε βήμα μας έλκει και απωθεί αυτά τα ενεργειακά ρεύματα. Ο συγκεκριμένος βηματισμός αφήνει ένα ίχνος της διέλευσης του σε αυτές τις ενέργειες. Ίσως λαμβάνοντας αυτό το γεγονός υπόψη ο Papus συμβουλεύει να περιφράσσονται οι επιβλαβείς δυνάμεις με τριπλό φραγμό αστρικής ουσίας.

   Ο συντονισμός παίζει δυναμικό ρόλο στην μυσταγωγία, η οποία ανοίγει την πύλη στο Πνεύμα. Πολλές φορές λανθασμένα συγχέουμε τη φιλοσοφία ή τη θρησκεία με τη μυσταγωγία και αποδίδουμε στη συμβολική σημασία των στοιχείων διάφορες φιλοσοφικές, ηθικές ή θρησκευτικές έννοιες. Απαιτείται διάκριση ανάμεσα σε εκείνο που ανήκει στον συμβολισμό και σε εκείνο που εκφράζεται από το συμβολισμό. Είθε όλοι μας να ανταποκριθούμε στο Κάλεσμα του Ανώτερου κόσμου και να αναπτύξουμε τη διάκριση και την πνευματική οξυδέρκεια που επιφέρει μία τέτοια ανταπόκριση.