Ιστολόγιο για τον Νέο Όμιλο των Παγκόσμιων Εξυπηρετητών

 

Δ Ι Α Λ Ο Γ Ι Σ Μ Ο Σ 

ΕΠΙΚΚΛΗΣΗ ΣΕΙΡΙΟΥ

ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΣΗ ΜΕ ΤΗ ΘΕΙΑ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, 
ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΟΥ ΝΟΥ, ΤΗΣ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ  

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2022 στις 20.00

πραγματοποιείται –2 φορές το μήνα– βράδυ Τετάρτης

ΣΤΡΟΦΕΣ ΓΙΑ ΜΑΘΗΤΕΣ

ΑΤΡΑΠΟΣ 

Μη ζητάς, ω Δισευλογημένε, να επιτύχεις την πνευματική ουσία πριν ο νους απορροφήσει. Δεν αναζητείται έτσι η σοφία. Μόνο εκείνος που έχει το νου δεμένο και βλέπει τον κόσμο σαν σε καθρέπτη μπορεί ασφαλώς να του εμπιστευθούν την εσώτερη αίσθηση. Μόνο εκείνος που γνωρίζει ότι οι πέντε αισθήσεις είναι πλάνη κι ότι τίποτε δεν μένει παρά οι δύο μπροστά, μπορεί να γίνει δεκτός στο μυστικό του μετατοπισμένου Σταυροειδούς.

Η ατραπός που διανύεται απ’ τον Υπηρέτη είναι η ατραπός του πυρός που περνά απ’ την καρδιά του και οδηγεί στην κεφαλή. Δεν είναι η ατραπός της ηδονής, ούτε η ατραπός του πόνου που οδηγεί στην απελευθέρωση ή φέρνει τη σοφία. Με την υπέρβαση των δύο, με το σμίξιμο πόνου και ηδονής φθάνουμε στο στόχο, το στόχο αυτό που βρίσκεται μπροστά σαν ένα σημείο φωτός που φαίνεται στο σκοτάδι μιας χειμωνιάτικης νύχτας. Αυτό το σημείο φωτός μπορεί να φέρνει στο νου το μικρό κερί κάποιας μελαγχολικής σοφίτας, αλλά –καθώς βαδίζουμε την ατραπό που οδηγεί στο φως με το σμίξιμο του ζεύγους των αντιθέτων– το μικρό αυτό ψυχρό και τρεμάμενο σημείο αυξάνει με σταθερή λάμψη ωσότου έρθει, στο νου του οδοιπόρου στο δρόμο, το θερμό φως κάποιου λαμπρού λύχνου.

Προχώρα, ω Προσκυνητή, με σταθερή υπομονή. Δεν υπάρχει κερί ούτε γήινος λύχνος που τρέφεται με λάδι. Η ακτινοβολία αυξάνει συνεχώς μέχρι να τερματισθεί η ατραπός σε μια λάμψη δόξας κι ο οδοιπόρος της νύχτας γίνει παιδί του ηλίου και εισέλθει στις πύλες της ακτινοβόλου αυτής σφαίρας.

ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΤΟΥ ΚΑΡΜΑ

Υπάρχει ένα ποτήρι που κρατούν στα χείλη όσων πίνουν, οι τέσσερις μεγάλοι Κύριοι του Κάρμα. Το υγρό στο ποτήρι πρέπει να αδειάσει μέχρι την τελευταία σταγόνα, παρότι μπορεί καμιά φορά να γεμίσει το ποτήρι με πιο καθαρό και γλυκό ποτό. Οι επτά Κύριοι της κοσμικής Αγάπης περιμένουν την ώρα να γεμίσει.

Τίποτε δεν είναι το ποτήρι. Το υγρό στάζει σταγόνα με σταγόνα. Δεν θα αδειάσει όλο μέχρι την ύστατη ώρα που ο Προσκυνητής θα πάρει το ποτήρι. Θα το σηκώσει απ’ τα χέρια Εκείνων που σκυμμένοι το κρατούν στα χείλη του. Μέχρι εκείνη τη μέρα κρατούν το ποτήρι και με ενδόμυχο τυφλό φόβο πίνει ο Προσκυνητής. Μετά απ’ αυτήν την ώρα υψώνει το κεφάλι του· βλέπει πέρα το φως· παίρνει το ποτήρι και με λαμπρή χαρά το αδειάζει μέχρι τον πάτο.

Το περιεχόμενο αλλάζει· το πικρό γίνεται πια γλυκό· η πύρινη ουσία χάθηκε σε ψυχρές, ζωοδότριες ροές. Το πυρ που απορροφήθηκε, έκαψε και σημάδεψε και ξέρανε. Το ποτό που τώρα πίνεται ηρεμεί τα καψίματα· γιατρεύει τις ουλές και διαπερνά τα πάντα.

Οι Τέσσερις σκύβουν και βλέπουν το έργο. Αφήνουν το ποτήρι του Κάρμα. Οι στοργικοί Κύριοι της Κοσμικής Αγάπης ανακατεύουν τότε ένα άλλο υγρό και – όταν αδειάσει το ποτήρι (αδειάσει με συνειδητή θέληση) – χύνουν εκείνο που χρειάζεται τώρα για ευρύτερη, μεγαλύτερη ζωή. Αν το ποτήρι δεν χρησιμοποιηθεί, γεμίσει, αδειάσει και θεωρηθεί σαν τίποτε, δεν μπορεί με ασφάλεια να κρατήσει εκείνο που θα δοθεί αργότερα.

Αλλά όταν ο Προσκυνητής στραγγίξει το ποτήρι, στρέφεται τότε στο βασανισμένο κόσμο. Με το ποτήρι στο χέρι (που άδειασε, γέμισε ξανά κι αρνήθηκε την ιδιοτελή ανάγκη) φροντίζει τις ανάγκες των μαχόμενων ανθρώπων που βαδίζουν μαζί του στο δρόμο. Το ποτό της αγάπης, του ιερού πυρός, της ψυχρής ζωοδότριας ροής δεν το υψώνει πια για τον εαυτό του, αλλά το κρατά για τους άλλους. Στο δρόμο του κουρασμένου ανθρώπου γίνεται ένας Κύριος της Δύναμης – δύναμης που κέρδισε με το έργο που εκτέλεσε, δύναμης που απέκτησε με τη συνειδητή θέληση. Με άδειο το ποτήρι του Κάρμα κερδίζει το δικαίωμα να υπηρετεί.

Κοίτα, ω Προσκυνητή, το στόχο. Δες να λάμπει μπροστά η δόξα που περιβάλλει και το φως που τίποτε δεν μπορεί να σκοτεινιάσει. Άρπαξε το ποτήρι και γοργά άδειασέ το, μην καθυστερείς για τον πόνο. Το άδειο ποτήρι, το σταθερό χέρι, η στέρεη και δυνατή προσπάθεια οδηγούν σε μια στιγμή αγωνίας κι έπειτα σε ακτινοβόλο ζωή. 

(Α+Μ)