Ιστολόγιο για τον Νέο Όμιλο των Παγκόσμιων Εξυπηρετητών

  Δ Ι Α Λ Ο Γ Ι Σ Μ Ο Σ 

ΕΠΙΚΚΛΗΣΗ ΣΕΙΡΙΟΥ

ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΣΗ ΜΕ ΤΗ ΘΕΙΑ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, 
ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΟΥ ΝΟΥ, ΤΗΣ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ  

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2024 στις 20.00

πραγματοποιείται –2 φορές το μήνα– βράδυ Τετάρτης 

Στερεότητα. Υπάρχει;

Με την εισροή της 7^ης ακτίνας στην Υδροχοϊκή εποχή θα επηρεαστούν τα Εγώ της 7^ης ακτίνας και θα  διαθέτουμε ισχυρή δύναμη έβδομης ακτίνας στα σώματά μας.  Θα  επωφεληθούν επίσης δραστικά και τα Εγώ της 1^ης και της 5^ης ακτίνας. Της 1^ης μέσω της πολικότητας 1-7 και τα Εγώ της 5^ης, καθώς η 5^η ακτίνα είναι μία από τις  κυβερνώσες ακτίνες του Υδροχόου.

Οι ντέβας αποτελούν την μητέρα της μορφής, αλλά όταν ο άνθρωπος γίνει αυτοσυνειδητή μονάδα αντιλαμβάνεται την ανεξαρτησία του από την μορφή και πρέπει να ακολουθήσει την ατραπό της Αυτοέκφρασης.

Θα πρέπει να διαχωριστεί από τις Ουσίες των τριών κόσμων –την φυσική σωματική, την αστρική, την νοητική–  από τον Στρατό της Φωνής, όπως λέγεται  στην Διδασκαλία. Από τις ουσίες των ντέβας παράγονται οι μορφές (ΠΚΠ:472-489)

Όταν επιτυγχάνεται αυτός ο διαχωρισμός από την τριπλή κατώτερη φύση του ανθρώπου τότε μπορεί κάποιος με ψυχόραση να δει τον Ένοικο στο Κατώφλι μορφοποιημένο. Αυτό συμβαίνει όταν έχει προηγηθεί η πρώτη επαφή με την μονάδα, κατά την 2^η μύηση, της Βάφτισης, τότε που η Μονάδα-Θεός-Πατέρας αναγνώρισε τον Υιό Του στον Ιορδάνη. Όταν η Παρουσία έχει γίνει αισθητή, τότε ο Ένοικος μπορεί να ειδωθεί ξεχωριστά από τον Άγγελο.

Τότε η Ατραπός τερματίζεται, όπως λέει το αρχαίο σχόλιο:

 «Τι παρουσιάζεται στη θέα σου καθώς στέκεις στην Οδό, ω εξαντλημένε και κουρασμένε μαθητή, όμως θριαμβευτή στο φως;

Μια ακτινοβόλος λαμπρή μορφή που είναι ο Εαυτός μου, η ψυχή μου. Μια σκοτεινή και βλοσυρή μορφή, αλλά γερασμένη και γνωστική, έμπειρη και μελαγχολική. Είναι ο εαυτός μου, ο κατώτερος εαυτός μου, η αρχαία δοκαιμασμένη μου εμφάνιση στους δρόμους της γης. Οι δύο στέκουν πρόσωπο με πρόσωπο και ανάμεσά τους το φλεγόμενο έδαφος… Καινούνται και σμίγουν… Η Ατραπός τερματίζεται. Μπροστά απλώνεται η Οδός. Αποκτάται η όραση και η πραγματικότητα εμφανίζεται στο φως.» (Α+Μ:302) 

Κάθε μορφή και με αυτό εννοείται κάθε τι εκδηλωμένο εντός ολόκληρης της σφαίρας του ηλιακού μας συστήματος –ο Θείος ιδεασμός περνά απ’ το αφηρημένο στην συγκεκριμένη, απτή μορφή (ΠΚΠ:528)– είναι ένα κέντρο δύναμης που δημιουργείται από την δράση της θετικής δύναμης και την αλληλεπίδρασή της με την αρνητική δύναμη.

Η ζωτικότητα της 2^ης όψης –των δομητών–  εργάζεται σε συνεργασία με την 3^η όψη –τους ντέβα, την δημιουργική όψη– και σε σε χώρο και χρόνο εκδηλώνονται οι μορφές. Τότε η ύλη παρουσιάζεται ως κάτι το στερεό, αν και αυτό εγκλείει την μάγια και την πλάνη. Γιατί πίσω από τις μορφές βρίσκεται μια άλλη δύναμη –1^η όψη– που χρησιμοποιεί τις άλλες δύο –την 2^η και την 3^η–.

Αυτό είναι το Πνεύμα ή το Ηλεκτρικό Πυρ ή η Θέληση ή η Ύπαρξη. Ονομάζεται και Σημείο Ισορροπίας (ΠΚΠ:529) μεταξύ του Πνεύματος και της Ύλης. (Εδώ το Πνεύμα σχετίζεται με το εκδηλωμένο τμήμα του, την Μονάδα και όχι το ανεκδήλωτο τμήμα του.)

Τα πέπλα της μάγια είναι τέσσερα (Α+Μ:199). Σύμφωνα με τα παραπάνω, πρέπει να είναι υφασμένα από την ζωτικότητα της 2^ης όψης και την όψη Μπράχμα, την 3^η όψη, τη δημιουργική ντεβαϊκή ύλη. Αυτός ο συνδυασμός παράγει τον ήχο, το χρώμα και «παρακινεί» τους ντέβα  στο έργο της «ύφανσης» της ύπαρξης με χονδροειδή ύλη. Έτσι αντιλαμβανόμαστε την ύλη ως στερεά. Όμως μπορούμε να βρούμε τα «ευάλωτα» σημεία αυτής της «στερεότητας», να τα διατρυπήσουμε και να προσανατολιστούμε κατ’ ευθείαν προς τον Πατέρα, το Πνεύμα, την 1^η όψη. Αυτά τα σημεία είναι κάποιες σχισμές στο αιθερικό δίκτυο. Πώς μπορούμε να τις βρούμε; Η απάντηση βρίσκεται στο εξής: κάθε μορφή που γεννιέται πεθαίνει. Έτσι αν διευρύνουμε αυτές τις σχισμές ανοίγουμε το πέρασμα προς το Πνεύμα. Όλα αυτά δεν είναι απλά συμβολικά και φιλοσοφικά, περιγράφουν μια πραγματικότητα ηλεκτρικής και αιθερικής ενέργειας, η οποία σχετίζεται με όσα ακόμα η επιστήμη δεν έχει προσεγγίσει και τα ονομάζουμε «μετα-φυσικά».

Σημειώνεται εδώ ότι η πολικότητα θετικού-αρνητικού δημιουργεί, όπως γνωρίζουμε μια μαγνητική έλξη που κρατά τα έμβια όντα πάνω στην επιφάνεια της Γης. Αυτή η έλξη ή η βαρύτητα αλλάζει, όταν αλλάξει η πολικότητα ή τα ηλεκτρικά φορτία. Αν η Γη είναι θετικά φορτισμένη και ο άνθρωπος αρνητικά, τότε ο τελευταίος συγκρατείται στο έδαφος. Αν όμως ο άνθρωπος ηλεκτριστεί θετικά, απωθείται από την επίσης θετική Γη και έτσι νικά την βαρύτητα και … μπορεί να «πετάει».

Διαβάζουμε στο Βιβλίο Το Φως της Ψυχής της Α.Α.Μπ., σούτρα 45 του Βιβλίου ΙΙΙ, που αποτελεί παράφραση του Γιόγκα του Παντάτζαλι:                                             

Θα γίνει φανερό απ’ αυτό πώς συμβαίνει πρώτα η επίτευξη του οράματος και της εσώτερης αντίληψης του Θεού· έπειτα η πλήρης καθυπόταξη της κατώτερης φύσης και του ελέγχου των αισθήσεων και των οργάνων τους, έτσι ώστε η αντίληψη να αποτελεί γεγονός στην εμπειρία του φυσικού πεδίου και ακολουθεί η εκδήλωση αυτού του ελέγ-χου με την επίδειξη ορισμένων δυνάμεων.

Όλο το τέταρτο βιβλίο πραγματεύεται τη μεγάλη κορύφωση που προκύπτει απ’ τα τρία παραπάνω αποτελέσματα και παράγει:

1.    Κατάπαυση της λύπης και του μόχθου. (Σούτρα 30)

2.    Επίτευξης άπειρης γνώσης. (Σούτρα 31)

3.    Είσοδο στην αιωνιότητα. (Σούτρα 33)

4.         Επάνοδο της συνείδησης στο κέντρο της. (Σούτρα 34)

Θα γίνει φανερό απ’ αυτό πώς συμβαίνει πρώτα η επίτευξη του οράματος και της εσώτερης αντίληψης του Θεού· έπειτα η πλήρης καθυπόταξη της κατώτερης φύσης και του ελέγχου των αισθήσεων και των οργάνων τους, έτσι ώστε η αντίληψη να αποτελεί γεγονός στην εμπειρία του φυσικού πεδίου και ακολουθεί η εκδήλωση αυτού του ελέγχου με την επίδειξη ορισμένων δυνάμεων… [346]

Σε σχέση με τη σούτρα που εξετάζουμε τώρα τα οκτώ σίντι ή ψυχικές δυνάμεις ονομάζονται συχνά οι οκτώ τελειοποιήσεις και με τις δύο άλλες απαρτίζουν το δέκα της τελείωσης όσον αφορά τον κατώτερο άνθρωπο. Οι δυνάμεις αυτές είναι:

1. Σμικρότητα…ανίμα. Είναι η δύναμη που κατέχει o γιόγκαι να καθίσταται τόσο μικρός όσο ένα άτομο, να ταυτίζεται με το μικρότερο τμήμα του σύμπαντος, γνωρίζοντας ότι ο εαυτός αυτού του ατόμου είναι ένα με τον εαυτό του. Οφείλεται στο γεγονός ότι η άνιμα μούντι ή ψυχή του κόσμου είναι παγκόσμια εξαπλωμένη σ’ όλες τις όψεις της θείας ζωής.

2. Μέγεθος…μαχίμα. Είναι η δύναμη να διευρύνει κανείς τη συνείδησή του και έτσι να εισέρχεται στο μεγαλύτερο σύνολο όπως και στο μικρότερο τμήμα.

3. Βαρύτητα…γκαρίμα. Αφορά το βάρος και τη μάζα και αφορά το νόμο της βαρύτητας, που είναι μια όψη του Νόμου της Έλξης.

4. Ελαφρότητα…λαγκίμα. Είναι η δύναμη που υπόκειται του φαινομένου της αιώρησης. Είναι η ικανότητα του μύστη να αντισταθμίζει [347] την ελκτική δύναμη του πλανήτη και να αφήνει τη Γη. Είναι το αντίθετο του τρίτου σίντι.