Εκτελώ το μέρος μου με ισχυρή αποφασιστικότητα, με ένθερμη έφεση. Κοιτώ πάνω, βοηθώ κάτω. Δεν ονειρεύομαι, ούτε αναπαύομαι. Μοχθώ. Υπηρετώ. Θερίζω. Προσεύχομαι. Είμαι ο Σταυρός. Είμαι η Οδός. Πατώ πάνω στο έργο που κάνω, ανεβαίνω απάνω στον σφαγιασμένο μου εαυτό. Σκοτώνω την επιθυμία και αγωνίζομαι ξεχνώντας κάθε ανταμοιβή. Παραιτούμαι από τη γαλήνη. Απαρνούμαι την ανάπαυση και, στην ένταση του πόνου, χάνω τον εαυτό μου και βρίσκω τον Εαυτό μου και μπαίνω στη Γαλήνη. Με όλα αυτά δεσμεύω τον εαυτό μου, επικαλούμενος τον ανώτερό μου Εαυτό.
(Αλ. Μπέιλη, Μύηση, Ανθρώπινη και Ηλιακή, 213)
(Αλ. Μπέιλη, Μύηση, Ανθρώπινη και Ηλιακή, 213)
