Ιστολόγιο για τον Νέο Όμιλο των Παγκόσμιων Εξυπηρετητών

    ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ NEAΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΣΤΟΥΣ ΙΧΘΕΙΣ 

 ΑΚΡΙΒΗΣ ΩΡΑ Ν. ΣΕΛΗΝΗΣ 02.44 - Πέμπτη 27.2.2025

ΙΧΘΕΙΣ

Αναφορές από τη Μυστική Δοξασία

1. “Στον Ιουδαϊσμό και το Χριστιανισμό ο Μεσσίας συνδέεται πάντα με το νερό και τη βάπτιση: (ΙΙ. 413)

α. Τη δεύτερη φυλετική μύηση.

β. Την πρώτη πλανητική μύηση.”

2. Οι Ιχθείς… “λάμπουν σαν ένα σύμβολο των περασμένων, τωρινών και μελλοντικών πνευματικών Σωτήρων.” (Ι. 717)

3. “Ο Κέπλερ δηλώνει ως σίγουρο γεγονός ότι τη στιγμή της Ενσάρκωσης (του Χριστού) όλοι οι πλανήτες ήταν σε συζυγία στο ζώδιο των Ιχθύων… τον αστερισμό του Μεσσία.” (Ι. 717)

4. Στα περιστύλια των ναών για προσφορές στους νεκρούς της Βουδιστικής θρησκεία υπάρχουν στολίδια “ενός σταυρού που σχηματίζεται από δύο Ιχθείς.” (ΙΙΙ. 151)

5. “Το σημείο της έλευσης του Μεσσία είναι η συζυγία του Δία και του Κρόνου στο ζώδιο των Ιχθύων.” (ΙΙΙ. 152)

Καθώς μελετά κανείς τα δώδεκα ζώδια, έχει ενδιαφέρον να αναζητήσει τη σχέση της συνείδησης με το ζώδιο που προηγείται και το ζώδιο που ακολουθεί. Αυτό ισχύει περίεργα σε σχέση με το ζώδιο του Υδροχόου. Η υλική, γήινη ποιότητα του Αιγόκερου “διαλύεται στον αέρα” στον Υδροχόο. Ο ατομικός “ιχθύς” του άλλου ζωδίου γίνεται τελικά η ψυχή, και προβάλλει η ψυχική ποιότητα, και στον αντεστραμμένο τροχό εκδηλώνεται ως διαπεραστική σοφία (Ιχθείς) και ως την παγκόσμια αγάπη του αληθινά αναπτυγμένου Υδροχόου.

Ο Υδροχόος είναι επίσης ένα διπλό ζώδιο και υποδηλώνει δύο κραδασμούς. Εδώ εμφανίζεται η σχέση του με τους Ιχθείς, γιατί όπως ακριβώς οι Ιχθείς στον τροχό της πλάνης, τον Μεταβλητό Σταυρό, εκπροσωπούν την ουσία και τα δεσμά, έτσι και στον Υδροχόο η ουσία και η άνιμα μούντι ή φυλακισμένη ψυχή αρχίζουν να λειτουργούν με αμοιβαία ανοχή, και στον ανώτερο Υδροχοϊκό τύπο ψυχή και πνεύμα εκφράζονται μέσα από την ουσία. Επομένως υπάρχει κάποια αστρολογική σχέση ανάμεσα στη ζώνη των αστέρων του αστερισμού των Ιχθύων, η οποία ενώνει τους δύο ιχθείς και την ποιότητα και τη φύση του Υδροχόου, η οποία σχετίζει και συνδέει σε ένα λειτουργικό και συνθετικό όλο. Ο Υδροχοϊκός τύπος αναγνωρίζει το δεσμό που συγκρατεί τα πάντα υποκειμενικά και αληθινά, ενώ στους Ιχθείς η ενέργεια της σχέσης συνιστά ένα δεσμευτικό κλοιό που περιορίζει και φυλακίζει. Συλλογιστείτε σε αυτό. Είναι λάθος να εκλάβετε την περιοχή επαφής ανάμεσα στα δύο ζώδια κατά τη διέλευση του Ήλιου σαν απαραβίαστα ορόσημα ή καθορισμένες συνοριακές γραμμές. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Δεν υπάρχουν αυστηρές διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε δύο τελείως διαφορετικές περιοχές εμπειρίας και συνείδησης πάνω στην ηλιακή ατραπό. Φαίνεται μόνο να είναι έτσι, και αυτό αποτελεί μέρος της Μεγάλης Πλάνης.

 ------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει στερεότητα

Οι ντέβας αποτελούν την μητέρα της μορφής, αλλά όταν ο άνθρωπος γίνει αυτοσυνειδητή μονάδα αντιλαμβάνεται την ανεξαρτησία του από την μορφή και πρέπει να ακολουθήσει την ατραπό της Αυτοέκφρασης. Θα πρέπει να διαχωριστεί από τις Ουσίες των τριών κόσμων –την φυσική, την αστρική, την νοητική– από τον Στρατό της Φωνής, όπως λέγεται στη Διδασκαλία. Από τις ουσίες των ντέβας παράγονται οι μορφές. (ΠΚΠ, Α.Α.Μπ.: 472-489)

Εμπειρικά λοιπόν, όταν επιτυγχάνεται αυτός ο διαχωρισμός από την τριπλή κατώτερη φύση του ανθρώπου τότε μπορεί κάποιος με ψυχόραση να δει τον Ένοικο στο Κατώφλι μορφοποιημένο. Αυτό συμβαίνει όταν έχει προηγηθεί η πρώτη επαφή με την μονάδα, κατά την 2η μύηση, της Βάφτισης, τότε που η Μονάδα-Θεός-Πατέρας αναγνώρισε τον Υιό Του στον Ιορδάνη. Όταν η Παρουσία έχει γίνει αισθητή, τότε ο Ένοικος μπορεί να παρατηρηθεί ξεχωριστά από τον Άγγελο.

Τότε η Ατραπός τερματίζεται , όπως λέει το αρχαίο σχόλιο:

«Τι παρουσιάζεται στη θέα σου καθώς στέκεις στην Οδό, ω εξαντλημένε και κουρασμένε μαθητή, όμως θριαμβευτή στο φως;

Μια ακτινοβόλος λαμπρή μορφή που είναι ο Εαυτός μου, η ψυχή μου. Μια σκοτεινή και βλοσυρή μορφή, αλλά γερασμένη και γνωστική, έμπειρη και μελαγχολική. Είναι ο εαυτός μου, ο κατώτερος εαυτός μου, η αρχαία δοκαιμασμένη μου εμφάνιση στους δρόμους της γης. Οι δύο στέκουν πρόσωπο με πρόσωπο και ανάμεσά τους το φλεγόμενο έδαφος… Καινούνται και σμίγουν… Η Ατραπός τερματίζεται. Μπροστά απλώνεται η Οδός. Αποκτάται η όραση και η πραγματικότητα εμφανίζεται στο φως.» (ΑΜ, Α.Α.Μπ.:302)

 Κάθε μορφή και με αυτό εννοείται κάθε τι εκδηλωμένο εντός ολόκληρης της σφαίρας του ηλιακού μας συστήματος –ο Θείος ιδεασμός περνά απ` το αφηρημένο στην συγκεκριμένη, απτή μορφή (ΠΚΠ, Α.Α.Μπ.: 528)– είναι ένα κέντρο δύναμης που δημιουργείται από την δράση της θετικής δύναμης και την αλληλεπίδρασή της με την αρνητική δύναμη. Η ζωτικότητα της 2ης όψης –των δομητών– εργάζεται σε συνεργασία με την 3η όψη –τους ντέβα, τη δημιουργική όψη– και σε χώρο και χρόνο εκδηλώνονται οι μορφές.

Τότε η ύλη παρουσιάζεται ως κάτι το στερεό, αν και αυτό εγκλείει την μάγια και την πλάνη. Γιατί πίσω από τις μορφές βρίσκεται μια άλλη δύναμη, η 1η όψη, που υποκινεί και χρησιμοποιεί τις άλλες δύο, δηλαδή την 2η και την 3η . Αυτό είναι το Πνεύμα ή το Ηλεκτρικό Πυρ, η Θέληση ή η Ύπαρξη. Ονομάζεται και Σημείο Ισορροπίας μεταξύ του Ανεκδήλωτου και του Εκδηλωμένου κόσμου. (Εδώ το Πνεύμα σχετίζεται με το εκδηλωμένο τμήμα του, τη Μονάδα και όχι το ανεκδήλωτο τμήμα του στο Λογοϊκό πεδίο.)

Τα πέπλα της μάγια είναι τέσσερα (ΑΜ, Α.Α.Μπ.: 199). Σύμφωνα με τα παραπάνω, πρέπει να είναι υφασμένα από τη ζωτικότητα της 2ης όψης και την όψη Μπράχμα, την 3η όψη, τη δημιουργική ντεβαϊκή ύλη. Αυτός ο συνδυασμός παράγει τον ήχο, το χρώμα και ‘παρακινεί’ τους ντέβα στο έργο της ‘ύφανσης’ της ύπαρξης με χονδροειδή ύλη. Έτσι αντιλαμβανόμαστε την ύλη ως στερεά. Όμως μπορούμε να βρούμε τα ‘ευάλωτα’ σημεία αυτής της ‘στερεότητας’, να τα διατρυπήσουμε και να προσανατολιστούμε κατ` ευθείαν προς τον Πατέρα, το Πνεύμα, την 1η όψη. Αυτά τα σημεία είναι κάποιες σχισμές στο αιθερικό δίκτυο. Πώς μπορούμε να τις βρούμε; Η απάντηση βρίσκεται στο εξής: κάθε μορφή που γεννιέται πεθαίνει. ΄Έτσι αν διευρύνουμε αυτές τις σχισμές ανοίγουμε το πέρασμα προς το Πνεύμα. Όλα αυτά δεν είναι απλά συμβολικά και φιλοσοφικά ζητήματα, περιγράφουν γεγονότα, μια πραγματικότητα ηλε-κτρικής και αιθερικής ενέργειας. Έτσι, όπως ειπώθηκε παραπάνω, τα 4 πέπλα της μάγια σχετίζονται με τους 4 ανώτερους αιθέρες, τους 4 ήχους, τις 4 θύρες προς την Σαμπάλλα.

Οι 4 ήχοι, τα 4 πέπλα της μάγια, οι 4 θύρες για την Σαμπάλλα, οι 4 αιθέρες: να ένας συσχετισμός της 4ης ακτίνας που επιδιώκει να αδράξει από όλα αυτά τα τέσσερα την υποκείμενη ιδέα. Το Ηλιακό μας Σύστημα είναι 4ης τάξης. Η Ανθρωπότητα είναι η 4η Δημιουργική Ιεραρχία του πλανήτη. Το Βουδικό είναι το 4ο πεδίο, που στέκει στη μέση μεταξύ των τριών ανώτερων και των τριών κατώτερων πεδίων.

Σημειώνεται εδώ ότι η πολικότητα θετικού-αρνητικού δημιουργεί, όπως γνωρίζουμε μια μαγνητική έλξη που κρατά τα έμβια όντα πάνω στην επιφάνεια της Γης. Αυτή η έλξη ή η βαρύτητα αλλάζει, όταν αλλάξει η πολικότητα ή τα ηλεκτρικά φορτία. Αν η Γη είναι θετικά φορτισμένη και ο άνθρωπος αρνητικά, τότε ο τελευταίος συγκρατείται στο έδαφος. Αν όμως ο άνθρωπος ηλεκτριστεί θετικά, απωθείται από την επίσης θετική Γη και έτσι νικά την βαρύτητα και… μπορεί να «πετάει».