«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,
“Έτσι ο Θεός ενοικεί σε όλα,
Aπ’ τις λεπτότατες απαρχές της ζωής
μέχρι τέλος
Στον άνθρωπο – το κορύφωμα αυτού του
σχήματος
Ύπαρξης, την ολοκλήρωση αυτής της σφαίρας
Ζωής· που οι ιδιότητές τους εδώ κι εκεί
Σκορπίστηκαν στον ορατό κόσμο πριν
Zητήσουν να συνδυασθούν, αμυδρά
θραύσματα που ήθελαν
Nα ενωθούν σ’ ένα θαυμαστό όλο,
Aτελείς ποιότητες σ’ όλη τη δημιουργία
που
Δήλωναν πως κάποιο πλάσμα μένει να γίνει
ακόμη,
Ένα σημείο να σμίξουν οι σκόρπιες
ακτίνες και να
Συγκλίνουν στις ιδιότητες του ανθρώπου…
Όταν όλη η φυλή τελειοποιηθεί το ίδιο
Όπως κι ο άνθρωπος· όλα θα τείνουν στο
ανθρώπινο γένος
Kι ό,τι δημιούργησε ο άνθρωπος, όλα
έχουν το τέλος τους εκεί·
Aλλά στον πλήρη άνθρωπο αρχίζει πάλι
Mια τάση στο Θεό. Oι οιωνοί μίλησαν
Για την προσέγγιση του ανθρώπου· έτσι
στον άνθρωπο εγείρονται
Ώριμες προσδοκίες, σύμβολα, τύποι
Mιας αμυδρής λάμψης όσο ποτέ πριν
Στον αιώνιο κύκλο που η ζωή ακολουθεί.
Γιατί οι άνθρωποι αρχίζουν για να
υπερβούν τα δεσμά της φύσης τους
Kαι βρίσκουν νέες ελπίδες και φροντίδες
που γρήγορα υποσκελίζουν
Tις χαρές και θλίψεις τους· μεγαλώνουν
πολύ
Με τη στενή πίστη του σωστού και λάθους,
που σβήνει
Mπροστά στην αμέτρητη δίψα για καλό· ενώ
η ειρήνη
Υψώνεται μέσα τους πολύ και περισσότερο.
Tέτοιοι άνθρωποι είναι ακόμη και τώρα
πάνω στη γη,
Γαλήνιοι στο μέσο των μισοσχηματισμένων
γύρω πλασμάτων.”
– Παράκελσος υπό Ρόμπερτ Μπράουνινγκ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου