Ιστολόγιο για τον Νέο Όμιλο των Παγκόσμιων Εξυπηρετητών

     «ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 20.30 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2025

Oμιλία πριν από τον διαλογισμό από τον αδελφό Η.Τσ.

Απροσωπία, απόσπαση, απαρνήσεις ("μικρές"), απάθεια, αβλάβεια, θεία αδιαφορία, απώθηση.

Είναι βασικές ποιότητες που οφείλουμε να έχουμε "οικειοποιηθεί", να μας έχουν γίνει τρόπος ζωής

καθώς αποτελούν προϋποθέσεις ή "θεμέλια" πάνω στα οποία μπορεί να (οικο)δομηθεί το εσωτερικό

πνευματικό οικοδόμημα.  

Το έργο είναι δύσκολο και απαιτεί - ει δυνατόν -  καθημερινή δοκιμαστική (αλλά σε καμιά περίπτωση καταπιεστική)

εφαρμογή.

Ό,τι "χτίζουμε" άνευ αυτών, αργά ή γρήγορα θα καταρρεύσει ή  - για να παραφράσω λίγο τον Δημοσθένη :

"Δει δη αυτών και άνευ τούτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων" !

Α Π Ρ Ο Σ Ω Π Ι Α

-- Στη νέα εποχή οι εργάτες θα επιλέγονται από όλες τις ομάδες και το κριτήριο της εκλογής τους θα εξαρτάται κυρίως από τον βαθμό απροσωπίας με την οποία εργάζονται και από την ισχύ της εσώτερης επαφής τους με την ψυχή. (ΠΛΜ, 137)

-- Προσφορά υπηρεσίας με πλήρη απροσωπία. Αυτή κατορθώνεται με την εξάλειψη της προσωπικής φιλοδοξίας και της αγάπης για δύναμη. (ΠΛΜ, 636)

-- Απροσωπία, ιδίως για υψηλού βαθμού ολοκληρωμένους ανθρώπους, είναι ιδιαίτερα δύσκολο να επιτευχθεί.  Υπάρχει στενή σχέση μεταξύ απροσωπίας και απόσπασης. Σκεφθείτε το.  (ΜΝΕ Ι, 48)

-- Απροσωπία. Υπάρχει κάτι άλλο που μπορώ να πω γι αυτό το θέμα ; Πρέπει να μάθετε να εξετάζετε ό,τι λέγεται ή προτείνεται από κάθε αδερφό του ομίλου με μια πλήρη και προσεκτικά ανεπτυγμένη  «θεία αδιαφορία».

Προσέξτε την χρήση της λέξης «θεία», γιατί κρατά το κλειδί της αναγκαίας στάσης.

Είναι κάτι διαφορετικό από την αδιαφορία της ανεμελιάς ή την αδιαφορία ενός ψυχολογικά ανεπτυγμένου «τρόπου διαφυγής» από ό,τι δεν είναι ευχάριστο. Ούτε είναι η αδιαφορία της ανωτερότητας.

Είναι η αδιαφορία που δέχεται ό,τι προσφέρεται, χρησιμοποιεί ό,τι είναι χρήσιμο, μαθαίνει ό,τι μπορεί, αλλά δεν εμποδίζεται από προσωπικές αντιδράσεις. Είναι η κανονική στάση της ψυχής ή του εαυτού προς τον μη-εαυτό. Είναι η άρνηση της προκατάληψης, όλων των στείρων προκατειλημμένων ιδεών, όλων των έξεων της προσωπικότητας, των επιδράσεων ή του παρελθόντος.

Είναι η λειτουργία της απόσπασης από «τον κόσμο, την σάρκα και τον διάβολο» για τα οποία μιλά η Καινή Διαθήκη. (ΜΝΕ Ι, 59)

-- Θα μπορούσατε εδώ να με ρωτήσετε αν υπάρχει ένας τρόπος ή μέσον με το οποίο μπορεί ο μαθητής ν’ αρχίσει να πλησιάζει το φαινομενικά ανέφικτο αυτό στόχο.

Θα απαντούσα: Με την σταθερή άσκηση απροσωπίας και της υποβοηθητικής της στάσης αδιαφορίας όσον αφορά τις προσωπικές επιθυμίες, επαφές και στόχους.

Μια τέτοια απροσωπία ελάχιστα κατανοείται, και  ακόμη κι αν καλλιεργείται από καλοπρο-αίρετους ζηλωτές έχει ιδιοτελή βάση. Συλλογισθείτε το και προσπαθήστε να επιτύχετε απροσωπία με την αυτοπαραγνώριση και την αποκέντρωση της εστίας της συνείδησης από την προσωπικότητα (όπου συνήθως επικεντρώνεται)  στην ζωντανή, γεμάτη αγάπη ψυχή.

(ΜΝΕ Ι, 82)

-- ….. Θα φέρουμε στο φως τις επιτυχίες, τις αποτυχίες και τις αδυναμίες και θα τις εξετάσουμε μαζί στο καθαρό φως που έρχεται από το κέντρο και με την παρουσία όλων. Αυτή είναι η μέθοδος των ομάδων της Νέας Εποχής.

 Η υπέρτατη αμερόληπτη απροσωπία είναι ο στόχος μας, γιατί μια τέτοια στάση μας ελευθερώνει για πιο βαθειά υπηρεσία. (ΜΝΕ Ι, 187)

-- Αυτή η ικανότητα να είσαι απρόσωπος αναπτύχθηκε πολύ σ’ εσένα απ’ την πρώτη ακτινική κατώτερη φύση σου που σε καθιστά εύκολα απρόσωπο – αν το θελήσεις. Αλλά πρέπει να μάθεις το μάθημα όλων των μαθητών που είναι το να είσαι απρόσωπα προσωπικός. Αυτό δεν επιτυγχάνεται εύκολα. (ΜΝΕ Ι, 216)

Μπορείς να υπηρετήσεις πολύ τον όμιλό μου και καλύτερα τον εαυτόν σου επιτυγχάνοντας απροσωπία όσον αφορά την προσωπικότητά σου. Όταν ελευθερωθείς από την γοητεία της προσωπικότητας, τότε θα ολοκληρωθείς στον όμιλό σου με έναν νέο και αποτελεσματικό τρόπο...  

*

Πρέπει επίσης να καλλιεργήσεις την απροσωπία σε όσους εργάζονται γύρω σου. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνον καθώς εσύ ο ίδιος μαθαίνεις να είσαι περισσότερο απρόσωπα προσωπικός. (ΜΝΕ Ι, 266)

*

Επιλέγω τις λέξεις μου με προσοχή. Πάνω απ’ όλα δώσε αγάπη με απροσωπία και αληθινή κατανόηση. Δεν πρέπει να είναι η απροσωπία μιας σχεδιασμένης και εξαναγκασμένης επίτευξης, αλλά απροσωπία μιας ολοκληρωτικής αυτοπαραγνώρισης. (ΜΝΕ ΙΙ, 603)

*

Ο όμιλος είναι ο σημαντικός παράγοντας και, όπως είπα, όλο και περισσότερο η ατομική ζωή του μαθητή θα μειώνεται, και η ομαδική του επίγνωση και ευαισθησία θα αυξάνουν. Να το έχετε αυτό υπ’ όψη σας καθώς κυριαρχείτε το σκληρό μάθημα της απροσωπίας – μιας απροσωπίας που σας δείχνω εγώ, η Α.Α.ΜΠ. και (κάτι τόσο δύσκολο να μάθετε) οι ψυχές σας.

Είναι μια απροσωπία την οποία εσείς οι ίδιοι πρέπει να αναπτύξετε και να εφαρμόσετε και να εφαρμόσετε εφόσον αγαπάτε αρκετά.

Η αγάπη είναι η βάση της απροσωπίας. (ΜΝΕ ΙΙ, 23)

—Για μερικούς ανθρώπους η απροσωπία είναι απλώς ένας μηχανισμός να αποφύγουν την ευθύνη. Για άλλους υποδηλώνει καταπίεση και συνεπάγεται τέτοια σκληρή εργασία, ώστε ολόκληρος ο χρόνος του μαθητή διατίθεται στο να πετύχει απροσωπία, εξασφαλίζοντας συνεπώς την μη επιτυχία. Αυτό για το οποίο μοχθείτε έντονα και το οποίο παίρνει αδόκιμη θέση στην σκέψη σας, με την πάροδο του χρόνου αποβαίνει φυλακή και πρέπει αργότερα να καταστραφεί. Τέτοιος είναι ο απόκρυφος νόμος.

Η απροσωπία είναι εφικτή μόνον για τον μαθητή που γνωρίζει αληθινά πώς να αγαπά και για εκείνον που βλέπει την ζωή και την φαντασμαγορία της (στην οποία συμπεριλαμβάνονται όλα τα συντροφικά πρόσωπα) στο φως της Πνευματικής Τριάδας.

(ΑΜ, 209)

*

Η απροσωπία είναι το πρώτο βήμα στον δρόμο για την πνευματική αγάπη και κατανόηση. Η προσπάθεια των πιο ειλικρινών μαθητών συγκεντρώνεται συνήθως στην αγάπη μεταξύ τους και μ’ αυτή (για να χρησιμοποιήσω μια παλιά παρομοίωση) βάζουν «το κάρο μπροστά απ’ το άλογο».

Η προσπάθειά τους πρώτα απ’ όλα πρέπει να είναι η επίτευξη απροσωπίας στις πράξεις τους γιατί, όταν επιτευχθεί, η κριτική σβήνει και η αγάπη μπορεί να διαχυθεί. (ΜΝΕ Ι, 737)

Σημ. Στις τρεις τελευταίες αναφορές παρατηρούμε μήπως μια "αντίφαση";
Στις δυο πρώτες η αγάπη θεωρείται προϋπόθεση για επίτευξη απροσωπίας.
Στην τελευταία, η απροσωπία θεωρείται προϋπόθεση για την διάχυση της αγάπης !

Ευχές και αγάπη (άνευ ...  προϋποθέσεων) !!