«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,
Μια
φορά κι έναν καιρό ήταν ένας νέος - μεσήλικας, ηλικιωμένος, παιδί - που τον
έλεγαν Ηρακλή - Γιώργο, Κώστα, Μήτρο, Μαρία, Γεωργία. Ζούσε τη ζωή του
προσπαθώντας να αποκτήσει όσο περισσότερα αγαθά μπορούσε και να ικανοποιήσει
όλες του τις επιθυμίες. Αλλά η ζωή του πήγαινε από στραπάτσο σε στραπάτσο.
Ακόμα και όταν αποκτούσε αυτό που ήθελε, μια αίσθηση πικρίας και ανικανοποίητου
υπήρχε μέσα του.
Ώσπου
τελικά το αποφάσισε. Θα αλλάξω ρώτα είπε. Μια και μέχρι τώρα δε μου πάει
τίποτε, θα κάνω το αντίθετο μπας και δούμε άσπρη μέρα. Και για να μην
πάει τελείως στα τυφλά βρήκε έναν δάσκαλο (μήπως ο δάσκαλος τον βρήκε;) ο
οποίος του όρισε 12 δοκιμασίες. Και έτσι άρχισε η αντιστροφή του ζωδιακού κύκλου.
Αντί από ιχθύ προς κριό που πήγαινε μέχρι τώρα, οι δοκιμασίες τον πήγαιναν από
κριό προς ιχθύ.
Που
πα ρε ΚΑΡΑΜΗΤΡΟ; Του φώναζαν οι άλλοι. Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται. Αυτός
όμως ήταν αποφασισμένος.
Και
τι δεν έκανε. Έκανε το δαμαστή αγρίων αλόγων, ροντέο με ταύρο, τον αγρότη που
μαζεύει μήλα, τον ελαφοκυνηγό, τον κυνηγό λιονταριών - και δεν υπήρχαν και τζιπ
εκείνη την εποχή - ζητιάνεψε τη ζώνη μιας γυναίκας - ούτε ζώνη του καράτε να
ήτανε - κυνήγησε αγριογούρουνα, μπήκε μέσα στο βούρκο για να σκοτώσει την Ύδρα,
ένα βρωμερό και απαίσιο τέρας, έδιωξε κάτι δολοφονικές κότες που πετάγανε και
έδεσε τον φοβερό Κέρβερο του Άδη με λουρί και τον πήγε στο σπίτι του δασκάλου
για pet animal.
Μέσα
από αυτούς τους άθλους ο Ηρακλής έμαθε πάρα πολλά. Έμαθε να συγκεντρώνει και να
χρησιμοποιεί σωστά το νου του (Κριός), να ελέγχει τις επιθυμίες του (Ταύρος), να
εμβαθύνει στην έννοια της υπηρεσίας (Δίδυμοι), να μετουσιώνει το ένστικτο σε
ενόραση (Καρκίνος),να ανακαλύπτει ότι ο καλύτερος δάσκαλος είναι ο ανώτερος εαυτός
του, η ψυχή του και να δαμάζει την υπερηφάνειά του (Λέων), να δείχνει
πραγματική ανοχή και ευσπλαχνία (Παρθένος), να βρίσκει την ισορροπία του στα
ζεύγη των αντιθέτων και να φέρνει τη χαρά και το γέλιο (Ζυγός), να
απελευθερώνεται από την τρομερή σπατάλη ενέργειας που προκαλούν τα αρνητικά
συναισθήματα (Σκορπιός), να γίνει πολεμιστής του φωτός αναγνωρίζοντας και
πετυχαίνοντας τους στόχους του (Τοξότης) και τελικά να μυηθεί στο όρος της
μύησης στον Αιγόκερω.
Μέσα
σε αυτή την πορεία έκανε και μεγάλα λάθη. Άφησε τον φίλο του να φαγωθεί από τις
φοράδες, σκότωσε την Ιππολύτη παρ' ότι του έδινε οικειοθελώς τη ζώνη και
σκότωσε πάνω στον καβγά τον φίλο του τον Κένταυρο Χείρωνα. Μέσα όμως απ' αυτά
τα λάθη έμαθε. Πρωτίστως όμως έμαθε ότι για να εξελιχθεί ο ίδιος χρειάζεται να
υπηρετεί τους συνανθρώπους του.
Και
βέβαια τώρα στον 11ο άθλο του, στον Υδροχόο, περίμενε κάτι μεγαλειώδες. Αλλά τι του λέει ο δάσκαλος.
Ούτε λίγο ούτε πολύ του λέει να πάει να καθαρίσει ένα στάβλο από τις
ακαθαρσίες. Εντυπωσιακό! Έπαθε την πλάκα του. Σαν ταπεινός, όμως, υπηρέτης που
ήδη είχε γίνει, υπάκουσε και κίνησε για το βασίλειο του Αυγεία. Αυτό, δηλαδή,
δεν ήταν βασίλειο, σκέτη χαβούζα ήταν. Μόλις έφτασε ο Ηρακλής έκλεισε τη μύτη
του. Ο Αυγείας είχε να καθαρίσει τους στάβλους του 30 χρόνια. Είχε πέσει λοιμός
στην πολιτεία. Όταν ο Ηρακλής ζήτησε την άδεια να καθαρίσει, ο Αυγείας το
έπαιζε δύσκολος. «Και ποιο είναι το κίνητρό σου αφού δεν ζητάς αμοιβή»;
Μάλιστα του έδωσε 24 ώρες να καθαρίσει, διαφορετικά θα του έπαιρνε το κεφάλι.
Όταν έφτασε ο Ηρακλής είδε τα δύο ποτάμια που
έτρεχαν κοντά στους στάβλους (τον Πηνειό και τον Αλφειό) και αμέσως άστραψε στο
νου του η λύση. Γκρέμισε τους τοίχους των στάβλων ανοίγοντας δύο μεγάλες τρύπες
και έστρεψε την κοίτη των ποταμών, ώστε να περάσουν μέσα από τους στάβλους. Οι
ποταμοί έκαναν όλη τη δουλειά και οι στάβλοι ήταν πεντακάθαροι πριν τελειώσει η
προθεσμία.
Έγινες
υπηρέτης του κόσμου του είπε ο δάσκαλος. Προχώρησες οπισθοχωρώντας. Ξόδεψες το
φως σου, για να μπορέσει να λάμψει το φως των άλλων.
Ο
11ος άθλος του Ηρακλή αντιπροσωπεύει το ζώδιο του Υδροχόου.
Η
βρωμιά των στάβλων μπορεί να ερμηνευτεί σε πολλά επίπεδα. Μπορεί να είναι η
βρωμιά που συσσωρεύουν οι άνθρωποι στο φυσικό πεδίο με τη μορφή σκουπιδιών ή τη
μόλυνση του περιβάλλοντος γενικότερα. Μπορεί να είναι η εσωτερική ρύπανση του
κάθε ανθρώπου ξεχωριστά. Όλες οι ανεκπλήρωτες επιθυμίες, τα πάθη, οι
άλυτες παρεξηγήσεις και ο πόνος από επώδυνες εμπειρίες του παρελθόντος. Μπορεί
όμως να είναι όλες οι ακαθαρσίες συναισθηματικής φύσης του αστρικού πεδίου.
Μπορεί και οι νοητικές βρωμιές με τη μορφή αχρείαστων σκεπτομορφών, μπορεί και
όλα αυτά μαζί. Χρειαζόμαστε μια γενική ομαδική κάθαρση που σιγά σιγά
αρχίζει να πραγματοποιείται καθώς μπαίνουμε στην εποχή του Υδροχόου. Πολλά
από τα δύσκολα και δυσάρεστα που γίνονται σήμερα στον κόσμο μπορεί να
οφείλονται ακριβώς σε αυτή την κάθαρση.
Ο
Ηρακλής ευρισκόμενος στο ζώδιο του Υδροχόου πρώτα γκρεμίζει τον τοίχο στους
στάβλους. Γκρεμίζοντας τα εμπόδια, σταματάει τη χωριστικότητα και έτσι διευκολύνεται
η αδελφοποίηση των ανθρώπων. Γιατί όλοι είμαστε αδέλφια ανεξαρτήτως φύλου,
χρώματος ή έθνους. Στη συνέχεια στρέφει τη ροή των δύο ποταμών,
ώστε να κάνουν αυτοί τη δουλειά. Εδώ σκέφτομαι ότι το έργο θα μπορούσε να
το κάνει άνετα και μόνο ο ένας ποταμός. Είναι φανερός ο συμβολισμός του
μύθου. Ο υδροχόος συμβολίζεται με δύο κυματιστές γραμμές. Είναι οι δύο ποταμοί.
Ο ποταμός της Ζωής και ο Ποταμός της Αγάπης. Ο υδροχόος επίσης συμβολίζεται με
τον άνθρωπο που χύνει το νερό από ένα δοχείο. Χύνει το νερό της ζωής και της
αγάπης για όσους διψούν.
Ο Χριστός είπε:
Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από ένα βιβλίο της Α.
Μπέιλι που μιλάει για το υδροχοικό πνεύμα:
Ας κάνω μια ερώτηση. Είσθε ικανοί να μπείτε με νοημοσύνη, συμπάθεια
και κατανόηση στη συνείδηση των άμεσων μελών της οικογένειάς σας και να μάθετε
γιατί σκέπτονται όπως σκέπτονται, να καταλάβετε γιατί δρουν μ' έναν ιδιαίτερο
τρόπο σε μια ιδιαίτερη συνθήκη; Καλλιεργήστε το Υδροχοϊκό πνεύμα αφήνοντας τους
ανθρώπους ελεύθερους, καλλιεργήστε την ικανότητα της εμπιστοσύνης. Αποκόψτε τη
δυσπιστία για όλους με τους οποίους συνδέεστε, πιστέψτε σ' αυτούς και δε θα σας
απογοητεύσουν. Καταλογίστε τους εσφαλμένα κίνητρα και θα σας απογοητεύσουν κι
αυτό θα είναι δικό σας σφάλμα. Ας είμαστε σωστοί όσο μπορούμε με το φως που
έχουμε. Ας καλλιεργήσουμε το Υδροχοϊκό πνεύμα της μη χωριστικότητας, της
αγάπης, της κατανόησης, της νοημοσύνης, ελεύθεροι από την αυθεντία, ανασύροντας
από κάθε ανθρώπινο ον που συναντούμε ό,τι καλύτερο έχει. Κι αν δεν ανασύρετε
ό,τι καλύτερο έχουν, να αιτιάσθε τον εαυτό σας κι όχι αυτούς. (Οι άθλοι του
Ηρακλή).
Ο Ήλιος μας χρειάζεται 25.000 χρόνια για μια πλήρη
περιστροφή γύρω από το Μεγάλο Ζωδιακό. Για να συμπληρωθεί η μεγάλη
περιστροφή του ήλιου, περίπου κάθε 2000 χρόνια περνάει και από ένα ζώδιο. Πριν
περίπου 6000 περίπου χρόνια είχαμε μπει στην εποχή του Ταύρου. Σας θυμίζω τη
λατρεία του ταύρου εκείνη την εποχή κυρίως από τους Αιγυπτίους και τους
δικούς μας τους Μινωίτες. Το μάθημα για τον
άνθρωπο ήταν ότι κάτω από το σύμβολο του Ταύρου, έπρεπε να παλέψει με το ζώο
μέσα του. Να αντισταθεί στην επιθυμία.
Κατόπιν ο
Ήλιος πέρασε στον Κριό όπου είχαμε το συμβολισμό της θυσίας του
αμνού, που δείχνει ότι η θυσία της Ζωώδους Φύσης άρχισε να
διαδέχεται την ιδέα της πάλης με τη ζωώδη φύση. Όταν ο Μωυσής
γύρισε από το όρος με τις εντολές, έγινε Τούρκος όταν είδε τους Εβραίους να
λατρεύουν έναν χρυσό Ταύρο. Αυτό σήμαινε ότι αντί να συμπλεύσουν με το νέο
(κριός), εξακολουθούσαν να ασπάζονται το παλαιό δηλ. τον ταύρο της παλαιότερης
εποχής.
Τα τελευταία
2000 χρόνια περίπου, ο Ήλιος πέρασε στους Ιχθείς.
Οι δυνάμεις που επιδρούσαν την εποχή εκείνη στον πλανήτη μας, έφεραν στη
συνείδηση του ανθρώπου την ουσιαστική δυαδικότητά του
και το δεσμό μεταξύ των
δύο τμημάτων του εαυτού του, της ψυχής και του σώματος.
Ο Χριστός
ήρθε στους Ιχθείς για να μας δείξει τέλεια ποια θα ήταν η έσχατη επίτευξή μας,
έχοντας ο ίδιος συνδέσει αυτά τα δύο. Εδώ ο
συμβολισμός γίνεται φανερός με το σύμβολο των πρώτων Χριστιανών. Ένα ψάρι με
την ακροστιχίδα 'ΙΧΘΥΣ', δηλ. Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ.
Τώρα
βρισκόμαστε στο τέλος του κύκλου του ζωδίου των Ιχθύων, ενώ ταυτόχρονα έχει
αρχίσει η ολοένα εντονότερη επιρροή του ζωδίου του Υδροχόου. Στο ζώδιο του Υδροχόου, τα περίπου 2.500 επόμενα χρόνια, σαν
αποτέλεσμα της επίδρασης των παγκόσμιων ενεργειών και δυνάμεων, με το
συμβολισμό του ύδατος και της εξάγνισης, θα μάθουμε να λειτουργούμε
σαν ένα, η ψυχή ενωμένη με το σώμα. Η
συνείδησή μας θα είναι εστιασμένη πλέον στο πέμπτο βασίλειο της φύσης,
το πνευματικό βασίλειο.
Δεν πρέπει
επίσης να ξεχνάμε ότι κακό είναι αυτό που κάποτε ήταν καλό αλλά
τώρα δεν είναι πια χρήσιμο. Εξαρτάται από μας πόσο γρήγορα θα
μάθουμε το μάθημα πώς να εγκαταλείπουμε, για
ν' αντικατασταθεί η εποχή
των Ιχθύων
- του υλισμού
και της αυθεντίας
- της
ιδιοκτησίας
- της χαμηλής νοητικότητας
- και του
συναισθηματισμού
από την
νέα εποχή της πνευματικότητας
- της
ενόρασης
- της
παγκόσμιας συνείδησης
-
της ανιδιοτελούς υπηρεσίας
-της
ομαδικής εργασίας
-του
μερισμού
-της
αδελφότητας
-της
άμεσης επικοινωνίας
Και βέβαια
στο τέλος της εποχής και πάλι θα κληθούμε να αφήσουμε πίσω μας το υδροχοικο
πνεύμα και να στραφούμε προς τις αξίες του αιγόκερω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου