«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,
ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,
Κείμενο που διαμοιράστηκε
.jpg)
2. Η Έλλειψη Χρήματος για το Έργο της Προετοιμασίας (για την Επανεμφάνιση του Χριστού)
Ερχόμαστε τώρα στο δεύτερο από τα κύρια εμπόδια: την έλλειψη οικονομικής βοήθειας στους εργάτες του Χριστού και τους μαθητές σ’ όλες τις χώρες καθώς επιχειρούν ν’ αποδεσμεύσουν πνευματική ενέργεια και να φέρουν μια νέα τάξη από το τωρινό παγκόσμιο χάος. Ίσως αυτό να είναι η κύρια δυσκολία και μερικές φορές φαίνεται ανυπέρβλητη· συνεπάγεται το πρόβλημα της αληθινής οικονομικής διαχείρισης και την εκτροπή επαρκών χρηματικών ποσών σε αγωγούς που θα βοηθήσουν οριστικά το έργο της προετοιμασίας για την επιστροφή του Χριστού. Αυτός είναι ο λόγος που έκλεισα το προηγούμενο τμήμα αυτού του άρθρου με τις λέξεις “ορθές ανθρώπινες σχέσεις”.
Κατά συνέπεια το πρόβλημα είναι ιδιαζόντως δύσκολο, γιατί οι πνευματικοί εργάτες του κόσμου δεν έχουν μόνο να εκπαιδεύσουν τους ανθρώπους να δίνουν ανάλογα με την ανάγκη και τα μέσα τους, αλλά σε πολλές περιπτώσεις πρέπει πρώτα απ’ όλα να τους προσφέρουν ένα κίνητρο τόσο μαγνητικό στην έλξη του ώστε να δίνουν κατ’ ανάγκη· πρέπει επίσης να προσφέρουν το συμβούλιο, το ίδρυμα και την οργάνωση διαμέσου των οποίων θα μπορούν να διαχειρισθούν τα χρήματα που θα δοθούν...
Γενικεύοντας κι επομένως υπεραπλουστεύοντας το θέμα, μπορούμε να υποθέσουμε ότι το χρήμα βρίσκει το δρόμο του σε τέσσερις κύριους αγωγούς δαπανών:
1. Στα μυριάδες σπίτια του κόσμου με τη μορφή αμοιβών, μισθών ή κληρονομημένου πλούτου. Προς το παρόν όλα αυτά βρίσκονται σε πολύ ανισόρροπη κατάσταση, παράγοντας υπερβολικά πλούτη και υπερβολική φτώχεια.
2. Στα μεγάλα καπιταλιστικά συστήματα και μονοπώλια που υπάρχουν σαν πανίσχυρες δομές στις περισσότερες χώρες. Αν αυτό το κεφάλαιο ανήκει στην κυβέρνηση ή στην κοινότητα ή σε μια χούφτα πλουσίων ή στις μεγάλες εργατικές ενώσεις δεν έχει σημασία. Προς το παρόν ένα μικρό τμήμα του ξοδεύεται πραγματικά για τη βελτίωση της ανθρώπινης ζωής ή για την εγχάραξη των αξιών που θα οδηγήσουν σε ορθές ανθρώπινες σχέσεις.
3. Στις εκκλησίες και στις θρησκευτικές ομάδες σε ολόκληρο τον κόσμο. Εδώ (μιλώντας πάλι με γενικούς όρους κι αναγνωρίζοντας την ίδια στιγμή την ύπαρξη μιας μικρής πνευματικά σκεπτόμενης μειονότητας) το χρήμα εκτρέπεται στις υλικές όψεις του έργου, στον πολλαπλασιασμό και τη διατήρηση εκκλησιαστικών δομών, σε μισθούς και γενικά έξοδα και μόνο ένα ποσοστό του πηγαίνει πραγματικά στη διδασκαλία των ανθρώπων, στη ζωντανή κατάδειξη του γεγονότος της επιστροφής Του – που για αιώνες αποτελεί μια συγκεκριμένη δοξασία των εκκλησιών. Η επιστροφή αυτή αναμενόταν στη διάρκεια των αιώνων και ίσως να είχε γίνει μέχρι τώρα, αν οι εκκλησίες και οι θρησκευτικές οργανώσεις παντού είχαν κάνει το καθήκον τους.
4. Στο φιλανθρωπικό, εκπαιδευτικό και ιατρικό έργο. Όλα αυτά είναι εξαιρετικά καλά και πολύ αναγκαία και η οφειλή του κόσμου σ’ όσους σκέπτονται το κοινό κι έκαναν αυτά τα ιδρύματα είναι πράγματι μεγάλη. Όλα τους είναι ένα βήμα στην ορθή κατεύθυνση και μια έκφραση της θείας θέλησης-για-το-καλό. Όμως συχνά είναι χρήμα που χρησιμοποιείται και κατευθύνεται λανθασμένα και οι αξίες που αναπτύχθηκαν είναι κυρίως θεσμικές και συγκεκριμένες. Περιορίζονται από τις χωριστικές αρχές των δωρητών ή από τις θρησκευτικές προκαταλήψεις εκείνων που ελέγχουν τη διάθεση των κεφαλαίων. Στη διαμάχη για τις ιδέες, τις θρησκευτικές θεωρίες και τις ιδεολογίες η αληθινή βοήθεια για τη Μία Ανθρωπότητα παραβλέπεται.
Το γεγονός παραμένει ότι αν οι κατευθυντήριοι πράκτορες μέσα από τα χέρια των οποίων διοχετεύεται το χρήμα του κόσμου είχαν κάποιο όραμα των πνευματικών πραγματικοτήτων, της μίας ανθρωπότητας και του ενός κόσμου κι αν είχαν σαν στόχο να διεγείρουν τις ορθές ανθρώπινες σχέσεις, οι μάζες των ανθρώπων παντού θ’ ανταποκρίνονταν σε ένα όραμα πολύ διαφορετικό απ’ το τωρινό· δε θα αντιμετωπίζαμε, όπως τώρα, τις δαπάνες – ανερχόμενες σε αναρίθμητα δισεκατομμύρια – που απαιτούνται για την ανάγκη να αποκατασταθούν φυσικά όχι μόνο τα φυσικά σώματα αμέτρητων εκατομμυρίων ανθρώπων, αλλά ολόκληρες πόλεις, συστήματα μεταφοράς και κέντρα που είναι υπεύθυνα για την αναδιοργάνωση της ανθρώπινης ζωής.
Θα μπορούσαμε εξίσου να πούμε ότι αν οι πνευματικές αξίες και οι πνευματικές ευθύνες που συνδέονται με το χρήμα (σε μεγάλα ή μικρά ποσά) είχαν εκτιμηθεί κατάλληλα και διδαχθεί σε σπίτια και σχολεία, δε θα είχαμε τις τρομακτικές στατιστικές της δαπάνης χρήματος πριν τον πόλεμο, σε κάθε χώρα του κόσμου (και δαπανήθηκαν σήμερα στο Δυτικό Ημισφαίριο), για γλυκίσματα, ποτά, τσιγάρα, ψυχαγωγία, περιττά ρούχα και πολυτέλειες. Αυτές οι στατιστικές ανέρχονται σε εκατοντάδες εκατομμύρια δολλάρια κάθε χρόνο. Ένα μέρος αυτών των χρημάτων, που απαιτεί μια ελάχιστη θυσία, θα επέτρεπε στους μαθητές του Χριστού και στο Νέο Όμιλο Υπηρετών του Κόσμου να προετοιμάσουν το δρόμο για τον ερχομό Του και να εκπαιδεύσουν τις διάνοιες και τις καρδιές των ανθρώπων σε κάθε χώρα στις ορθές ανθρώπινες σχέσεις.
Το χρήμα – όπως και καθετί άλλο στην ανθρώπινη διαβίωση – χρωματίζεται από ιδιοτέλεια και αρπάζεται για ιδιοτελείς ατομικούς ή εθνικούς σκοπούς. Ο παγκόσμιος πόλεμος (1914-1945) είναι η απόδειξη, γιατί παρότι υπήρξαν πολλές κουβέντες να “σώσουμε τον κόσμο για χάρη της δημοκρατίας” και να “κάνουμε έναν πόλεμο για να τελειώσει ο πόλεμος”, το κύριο κίνητρο ήταν η αυτοπροστασία και η αυτοσυντήρηση, η ελπίδα για κέρδος, η ικανοποίηση του αρχαίου μίσους και η ανάκτηση εδαφών. Τα δύο χρόνια που πέρασαν από τον πόλεμο απέδειξαν ότι είναι έτσι. Τα Ηνωμένα Έθνη είναι απασχολημένα με τις αρπακτικές απαιτήσεις όλων των πλευρών, με την επιδίωξη των εθνών για θέση και ισχύ και για την κατοχή των φυσικών πηγών της Γης – κάρβουνο, πετρέλαιο κ.λπ. – καθώς και με τις υπόγειες δραστηριότητες που δημιουργούν οι μεγάλες Δυνάμεις και οι καπιταλιστές.
Όμως την ίδια στιγμή η μία ανθρωπότητα – αδιάφορο πού μένει, ποιο είναι το χρώμα της επιδερμίδας ή η θρησκευτική πίστη – κραυγάζει για ειρήνη, δικαιοσύνη και μια αίσθηση ασφάλειας. ...
Έφτασε πια ο καιρός που το χρήμα πρέπει να επανεκτιμηθεί και η χρησιμότητά του να διοχετευθεί σε νέες κατευθύνσεις. Η φωνή του λαού πρέπει να επικρατήσει, αλλά πρέπει να είναι ένας λαός εκπαιδευμένος στις αληθινές αξίες, στη σημασία της σωστής κουλτούρας και στην ανάγκη για ορθές ανθρώπινες σχέσεις. Είναι λοιπόν ουσιαστικά ζήτημα ορθής εκπαίδευσης και ορθής διαπαιδαγώγησης στην έννοια του πολίτη του κόσμου – ένα πράγμα που δεν έχει ακόμη αναληφθεί. Ποιος μπορεί να δώσει αυτή την εκπαίδευση; Η Ρωσσία θα εκπαίδευε με χαρά τον κόσμο στα ιδανικά του κομμουνισμού και θα συγκέντρωνε όλο το χρήμα του κόσμου στα χρηματοκιβώτια του προλεταριάτου, δημιουργώντας τελικά το μεγαλύτερο καπιταλιστικό σύστημα που είδε ποτέ ο κόσμος. Η Μεγάλη Βρετανία θα εκπαίδευε με χαρά τον κόσμο στις Βρετανικές έννοιες της δικαιοσύνης, του έντιμου αγώνα και του παγκόσμιου εμπορίου και θα το έκανε πιο έξυπνα από κάθε άλλο έθνος λόγω της μεγάλης εμπειρίας της. Oι Ηνωμένες Πολιτείες θα αναλάμβαναν επίσης με χαρά να επιβάλουν τον Αμερικανικό τύπο δημοκρατίας στον κόσμο, χρησιμοποιώντας το απέραντο κεφάλαιο και τους πόρους τους για να το κάνουν και θα συγκέντρωναν στις τράπεζές τους τα οικονομικά αποτελέσματα των ευρέων οικονομικών συναλλαγών τους, διατηρώντας τα με ασφάλεια υπό την απειλή της ατομικής βόμβας και κουνώντας μια σιδερένια γροθιά στον υπόλοιπο κόσμο. Η Γαλλία θα κρατούσε την Ευρώπη σε κατάσταση αναταραχής καθώς επιζητεί να ξανακερδίσει το χαμένο της κύρος και να αποκομίσει ό,τι μπορεί από τη νίκη των άλλων συμμαχικών εθνών. Έτσι έχει η ιστορία, αδελφέ μου – κάθε έθνος μάχεται για λογαριασμό του κι εκτιμά το άλλο με όρους πόρων και οικονομίας. Στο μεταξύ η ανθρωπότητα λιμοκτονεί, παραμένει αμόρφωτη, ανατρέφεται με εσφαλμένες αξίες και με την εσφαλμένη χρήση του χρήματος· μέχρι να διευθετηθούν αυτά τα πράγματα, η επιστροφή του Χριστού δεν είναι δυνατή.
Μπροστά στη διαταραγμένη οικονομική αυτή κατάσταση ποια είναι η απάντηση στο πρόβλημα; Υπάρχουν άνδρες και γυναίκες που βρίσκονται σε κάθε χώρα, σε κάθε κυβέρνηση, σε κάθε εκκλησία και θρησκεία και σε κάθε εκπαιδευτικό ίδρυμα, που έχουν την απάντηση.... Η απάντηση βρίσκεται μέσα στους ίδιους τους ανθρώπους.
Υπάρχουν δύο ομάδες που μπορούν να κάνουν πολλά: εκείνοι που ήδη χρησιμοποιούν τις οικονομικές πηγές του κόσμου, αν συλλάβουν το νέο όραμα και δουν επίσης την επιγραφή στον τοίχο, που φέρνει την καταστροφή της παλιάς τάξης· και δεύτερο, οι μάζες των καλών, ευγενικών ανθρώπων σ’ όλες τις τάξεις και σφαίρες επιρροής....
Αυτοί οι άνδρες και γυναίκες καλής θέλησης και πνευματικής κλίσης πρέπει να απορρίψουν τη σκέψη της σχετικής τους ασημαντότητας, μηδαμινότητας και ματαιότητας και να αντιληφθούν ότι τώρα (την κρίσιμη κι αποφασιστική στιγμή που έφτασε) μπορούν να εργασθούν δυναμικά. Oι Δυνάμεις του Κακού έχουν ηττηθεί, αν και δεν έχουν “σφραγισθεί” πίσω απ’ τη θύρα που μπορεί να τις βάλει η ανθρωπότητα και που η Καινή Διαθήκη προείπε ότι θα γίνει. O κόσμος είναι πάλι στη ζυγαριά. Το κακό ζητά κάθε διαθέσιμη λεωφόρο για μια νέα προσέγγιση, αλλά – κι αυτό το λέω με εμπιστοσύνη κι επιμονή – τα μικρά άτομα του κόσμου, φωτισμένα κι ανιδιοτελή στην άποψή τους, υπάρχουν σε επαρκείς αριθμούς για να κάνουν αισθητή τη δύναμή τους – αν θελήσουν. Υπάρχουν εκατομμύρια πνευματικά σκεπτόμενων ανδρών και γυναικών σε κάθε χώρα, οι οποίοι όταν προσεγγίσουν σε μαζικό σχηματισμό το ζήτημα του χρήματος, μπορούν να το ανακατευθύνουν μόνιμα. Υπάρχουν συγγραφείς και διανοητές σε κάθε χώρα που μπορούν να προσθέσουν την ισχυρή τους βοήθεια και θα το κάνουν αν προσεγγισθούν σωστά. Υπάρχουν εσωτεριστές σπουδαστές και αφιερωμένοι άνθρωποι της εκκλησίας, στους οποίους μπορεί να γίνει έκκληση για βοήθεια ώστε να προετοιμασθεί ο δρόμος της επιστροφής του Χριστού, ιδιαίτερα αν η απαιτούμενη βοήθεια αφορά δαπάνη χρήματος και χρόνου για την εδραίωση ορθών ανθρώπινων σχέσεων και την ανάπτυξη και διάδοση της καλής θέλησης.
Δεν απαιτείται μια μεγάλη εκστρατεία για τη συγκέντρωση χρήματος, αλλά το ανιδιοτελές έργο των φαινομενικά ασήμαντων ανθρώπων. Θα έλεγα, αδελφοί μου, ότι η πιο αναγκαία ποιότητα είναι το θάρρος· χρειάζεται θάρρος για να παραμερίσετε τη διστακτικότητα, τη ντροπαλότητα και τη δυσαρέσκεια να παρουσιάσετε μια άποψη, ιδιαίτερα μια άποψη που σχετίζεται με το χρήμα. Εδώ είναι που αποτυγχάνει η πλειονότητα. Σήμερα είναι σχετικά εύκολο να συγκεντρωθούν χρήματα για τον Ερυθρό Σταυρό, για νοσοκομεία και για εκπαιδευτικά ιδρύματα. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να συγκεντρωθούν χρήματα για τη διάδοση της καλής θέλησης, ή να εξασφαλισθούν οικονομικές πηγές και ορθή χρήση του χρήματος για προωθημένες ιδέες, όπως είναι η επιστροφή του Χριστού. Συνεπώς σας λέω ότι το πρώτο απαιτούμενο είναι το θάρρος.
Για το χρήμα επίσης δείτε την αναφορά στον 9ο όμιλο από τους γνωστούς 10 σπερματικούς ομίλους από το ίδιο βιβλίο:
O ένατος όμιλος του οποίου το πρόγραμμα είναι η οικονομική υπηρεσία, θα είναι ο πιο πρακτικός κι ενδιαφέρων από τη σκοπιά της τωρινής παγκόσμιας κατάστασης και των σύγχρονων συνθηκών. Θα αρχίσω να οργανώνω αυτό τον όμιλο προτού περάσει πολύς καιρός, εφόσον κάποιοι απ’ τους μαθητές μου δείξουν τα υποκειμενικά σημάδια που ζητώ, τα οποία περιλαμβάνουν μια ορθή κατανόηση και πνευματική εκτίμηση του χρήματος. Μ’ αυτό δεν εννοώ ότι οποιοσδήποτε από σας που δείχνει τέτοια σημάδια θα ανήκει σ’ αυτό τον όμιλο, αλλά θα προσφέρετε τις ορθές συνθήκες που θα κάνουν εφικτή την έναρξή του· όμως ένας ή δύο από τους ανθρώπους κλειδιά μπορεί να αποτελέσουν τμήμα του ομίλου της οικονομικής υπηρεσίας εφόσον το σχέδιο πραγματωθεί όπως ελπίζεται και προορίζεται.
Το εγχείρημα που πρέπει να αναληφθεί απ’ αυτό τον όμιλο είναι να μελετήσει τη σημασία του χρήματος σαν κατευθυνόμενη και οικειοποιούμενη ενέργεια. Αυτή η κατεύθυνση της δύναμης προκαλεί συμπύκνωση και τότε το έργο βρίσκεται στο πεδίο της μαγικής προσπάθειας. Όπως συμβαίνει με το έργο των άλλων ομίλων, το εγχείρημα που πρέπει να προωθηθεί χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες προσπάθειας:
1. Στην προσπάθεια να κατανοηθεί η φύση της πράνα ή της ζωτικής αιθερικής ενέργειας και οι τρεις ποιότητες που τη διακρίνουν· αυτές είναι (όπως ξέρετε καλά) αδράνεια, δραστηριότητα και ρυθμός ή – για να δώσουμε τα Ινδουιστικά ονόματά τους – τάμας, ράτζας και σάττβα. Όταν ο ορυκτός πλούτος του κόσμου δεν είχε ανακαλυφθεί και χρησιμοποιηθεί, είχαμε το στάδιο του τάμας στο πιο βαθύ και πιο αδρανές σημείο του. Πολλά απ’ όσα αφορούν σήμερα το χρήμα σχετίζονται με το κάρμα και το πεπρωμένο του ορυκτού βασιλείου. Μ’ αυτό όμως δε χρειάζεται ν’ ασχοληθούμε. Oι διαδικασίες της πρανικής ζωής προωθήθηκαν αρχικά στο βασίλειο της συναλλαγής και της ανταλλαγής εκείνου που βρίσκεται στην επιφάνεια της γης κι αργότερα κατέβηκε στα βάθη, κάνοντας έτσι ρευστή τη βαθύτερη και πυκνότερη έκφραση (από την ανθρώπινη σκοπιά) της θειότητας. Είναι ένα σημείο που πρέπει να θυμάστε.
Σήμερα η διαδικασία έχει αντιστραφεί και το χρήμα σχετίζεται με το προϊόν του φυτικού βασιλείου υπό τη μορφή χάρτινου νομίσματος, που θεμελιώνεται πάνω στον ορυκτό πλούτο του κόσμου. Είναι μια ενδιαφέρουσα υποκειμενική πραγματικότητα για να την έχετε κατά νου.
2. Μια μελέτη των διαδικασιών με τις οποίες το χρήμα έχει σταθερά εκτραπεί σε προσωπικές χρήσεις, καλές και κακές.
Όμως δε σκοπεύω να γράψω μια πραγματεία για την οικονομία. Θα ήταν κυρίως μια καταγραφή της φρικτής ιδιοτέλειας του ανθρώπου, αλλά ζητώ να ασχοληθώ με το χρήμα όπως βλέπει η Ιεραρχία το πρόβλημα και να το εξετάσω σαν μια μορφή ενέργειας που αυτή την εποχή εκπορνεύθηκε σε υλικούς σκοπούς και στις ιδιοτελείς εφέσεις και φιλοδοξίες των καλοπροαίρετων υπηρετών. Περιορίζονται στις απόψεις τους και χρειάζεται ν’ αποκτήσουν μια εικόνα των δυνατοτήτων που είναι εγγενείς στην τωρινή κατάσταση, οι οποίες θα μπορούσαν να εκτρέψουν πολλή απ’ αυτή τη μορφή συγκεκριμενοποιημένης θείας ενέργειας σε εποικοδομητικούς αγωγούς και “δρόμους φωτός”.
3. Μια μελέτη του Νόμου της Προσφοράς και Ζήτησης, έτσι ώστε να γίνει διαθέσιμο για το έργο των Διδασκάλων με το μέσον των παγκόσμιων μαθητών (που έχουν αγνό κίνητρο και επιδεξιότητα στη δράση και δοκιμασμένη υπευθυνότητα) εκείνο που είναι αναγκαίο και Τους είναι, αδελφοί μου, έντονα αναγκαίο.
Το χρήμα έχει εκτραπεί σε εντελώς υλικούς σκοπούς, ακόμη και στους φιλανθρωπικούς του στόχους. Η πιο πνευματική χρήση που μπορεί να βρεθεί τώρα στον κόσμο είναι η εφαρμογή του χρήματος για σκοπούς εκπαίδευσης. Όταν απομακρυνθεί από τη δόμηση της μορφικής πλευράς και την αποκλειστική παραγωγή της υλικής ευημερίας της ανθρωπότητας και εκτραπεί από τους τωρινούς αγωγούς του σε αληθινά πνευματικές βάσεις θα γίνει πολύ καλό, οι φιλανθρωπικοί και εκπαιδευτικοί στόχοι δε θα δυσπραγούν και θα έχει γίνει ένα βήμα προς τα εμπρός. Η ώρα δεν ήρθε ακόμη, αλλά η πνευματοποίηση του χρήματος και η συγκέντρωσή του σε ποσότητες για το έργο των Μεγάλων Όντων, των Μαθητών του Χριστού, είναι τμήμα μιας πολύ αναγκαίας παγκόσμιας υπηρεσίας και μπορεί να κάνει τώρα μια ικανοποιητική έναρξη· αλλά πρέπει να προωθηθεί με πνευματική διορατικότητα, ορθή τεχνική και αληθινή κατανόηση. Η αγνότητα του κινήτρου και η ανιδιοτέλεια θεωρούνται δεδομένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου