ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ NEAΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΣΤΟΝ ΖΥΓΟ

                       ΑΚΡΙΒΗΣ ΩΡΑ Ν. ΣΕΛΗΝΗΣ 15.25 - Τρίτη 21/10/2025

Θ Ε Λ Η Σ Η

«…Πίσω από τους μαχητές, ανάμεσα στο Φως και στο Σκοτάδι 

απαστράφτει το Φως της Ιεραρχίας»

Η ψυχή συστήνει ένα πεδίο συνείδησης 

μεταξύ του σκότους της ύλης και του σκότους της μονάδας. 

“το σκότος είναι αγνό πνεύμα” (Α+Μ:174)

 

Τα Άσραμ στα ατμικά επίπεδα είναι υπό τον έλεγχο του Διδασκάλου Μ. ο Οποίος καλ-λιεργεί την όψη θέληση μέσα στις αναπτυγμένες μορφές και (όπως το εκφράζει το Αρχαίο Σχόλιο) “προσθέτει σκοτάδι στο φως έτσι ώστε να εμφανίζονται τα αστέρια, γιατί στο φως τα αστέρια δε λάμπουν, αλλά στο σκοτάδι το φως δε διαχέεται, αλλά μόνο εστιασμένα σημεία ακτινοβολίας”. (Α+Μ:171)

 

Στο δεύτερο ηλιακό σύστημα η ψυχή επιδιώκει την ηλιακή ακτινοβολία (ensouled) της προσωπικότητας και την επέκτασή της , έως την τελική εξάλειψή της.

Για καιρό οι μαθητές έχουν παρατηρήσει και έχουν διδαχτεί τη δράση της θέλησης στο αστρικό σώμα. Είναι μια από τις πρωταρχικές και στοιχειώδεις αρχικές εντάσεις που διδάσκονται στην Προπαρασκευαστική Ατραπό. Οδηγεί σε εξαγνισμό και αναδιοργάνωση ολόκληρης της ψυχικής και συναισθηματικής ζωής, ως αποτέλεσμα της καταστρεπτικής της δράσης.

«Αν σκεφτείς», «αν χρησιμοποιήσεις λίγη θέληση», «αν θυμηθείς αυτό που γνωρίζεις» , λέμε στα παιδιά της φυλής και στους αρχάριους στο Μονοπάτι  της συνειδητής Επιστροφής, λέει η Α.Α.Μπέιλι. Σταδιακά η εστίαση στρέφεται από το συναισθηματικό επίπεδο της συνείδησης στο νοητικό και κατά συνέπεια στον κόσμο του σκοπού που βρίσκεται στους τρεις κόσμους. Αν το στάδιο αυτό έχει κατά κάποιο τρόπο επιτευχθεί, πάνω στο Μονοπάτι της Μαθητείας και της προετοιμασίας για μύηση, αρχίζει στη συνέχεια μια προσπάθεια κατανόησης και αντίληψης των ανώτερων όψεων αυτής της νοητικής διαδικασίας και η όψη θέληση της εγωϊκής ζωής αρχίζει να επηρεάζει το μαθητή.

Τα «πέταλα της θυσίας» ξεδιπλώνονται και η ιερή θυσιαστική όψη της ζωής αποκαλύπτεται στην ομορφιά, την αγνότητα  και την μοναδική της απλότητά .

Στο Μονοπάτι της Μύησης -το οποίο προσφέρεται ως δώρο από το 2ο ηλιακό σύστημα, όπως η ατομικοποίηση του 1ου ηλιακού συστήματος μέσω της σελήνης-, η Θέληση της Μονάδας, της οποίας η εγωϊκή Θέληση είναι η αντανάκλαση και η ατομική θέληση είναι η πλάνη, σταδιακά μεταβιβάζεται, δια της Ανταχκαράνα, κατευθείαν στο άτομο στο φυσικό πεδίο.

Στην 3η μύηση, και σε μικρότερο βαθμό στη 2η μύηση, η ψυχή πρέπει να επικαλεστεί τη θέληση για να υπερνικήσει τις δυνάμεις αντίστασης και τριβής της προσωπικότητας και να στη συνέχεια να αγκυροβολήσει πλήρως τις ενέργειές της στο τσάκρα της βάσης, επιτυγχάνοντας έλεγχο του αιθερικού μέσω του νοητικού – εδώ έγκειται το έργο της δημιουργίας  και… της ενσάρκωσης -.

Η ψυχή από μόνη της δεν έχει τη δύναμη να υπερνικήσει το «πνεύμα που φωλιάζει στην ύλη» χωρίς τη βοήθεια του πνεύματος στο πεδίο του. Το κατώτερο τμήμα του πνεύματος ή της έκφρασης της «Ζωής» που μπορεί κάπως να «κατανοηθεί» είναι  το ΑΤΜΑ – και βέβαια υπάρχει μια άμεση σχέση μεταξύ του ατμικού πεδίου και του αιθερικού - .

Η ζωή της ανώτερης θέλησης και το Άτμα, που καλύπτει τις ανώτερες μυήσεις, φαίνεται να ασχολείται καθ` ολοκληρία με το Σκοπό, την ολότητα, το ΠΛΗΡΕΣ ΕΝΑ, αυτό που ο Πατάντζαλι ονομάζει «απομονωμένη ενότητα».

Η ενεργοποίηση της Θέλησης αξιοποιεί τις ανώτερες και κατώτερες ενέργειες της Ζωής (οι οποίες κατ` ουσίαν είναι εγγενώς ΕΝΑ) για να παράγει αποτελέσματα στη συνείδηση.

Κάποια από αυτά μπορεί να είναι:

• Μια αυξημένη επίγνωση και απελευθέρωση από τον φόβο που έχει τις ρίζες του στο φυσικό σώμα -ένστικτο-.
• Μια σύγκρουση αρχικά -στα πρώτα βήματα- και στη συνέχεια μια βαθύτερη γαλήνη που βιώνεται στο πεδίο της ψυχής ή συνείδησης.
• Αυξημένη ταύτιση με όλο τον πλανητικό όμιλο των σπουδαστών.
• Αυξημένη  ενεργοποίηση της κουνταλίνι και αύξηση του μαγνητισμού του κατώτερου εαυτού. (B.Lyon Working with the Will)

Σε πλανητική κλίμακα, η Ανθρωπότητα είναι ο Παγκόσμιος Μαθητής. Λαμβάνει αποφάσεις και έχει «προθέσεις» που βασίζονται σε μια ανεξάρτητη ελεύθερη βούληση, η οποία ωστόσο προέρχεται από το κέντρο της πλανητικής Ζωής.

Όταν αυτή η «πρόθεση» βρίσκεται σε ευθυγράμμιση με το Σχέδιο που βρίσκεται υπό την επιτήρηση της Ιεραρχίας, τότε ενισχύεται. Οι «δυνάμεις του Φωτός» εποπτεύουν και βοηθούν εκείνα τα τμήματα της ανθρωπότητας που προσπαθούν να εφαρμόσουν ένα όραμα που είναι σύμφωνο με την Ιεραρχική πρόθεση και Θέληση.

Όταν η Ανθρωπότητα κατορθώσει να αναγνωρίσει (1η μύηση), να κατανοήσει (2η μύηση) και να εφαρμόσει (3η μύηση) αυτή  τη Θέληση,  τότε ο Σκοπός που βρίσκεται πίσω από αυτή τη Θέληση μπορεί να αποκαλυφθεί.

Γνωρίζουμε από τη Διδασκαλία ότι η αποκάλυψη του Σκοπού λαμβάνει χώρα διαδοχικά μέσα στις τάξεις των μαθητών και των μυημένων που αποτελούν τον Νέο Όμιλο Εξυπηρετητών του Κόσμου. Δεν είναι ένας σκοπός που, όταν αποκαλυφθεί, μπορεί να αναληφθεί, ή να υλοποιηθεί από ένα άτομο, ή μία ομάδα – αυτό αποτελεί πλάνη.

Ένας όμιλος – ακόμη και ο Νέος Όμιλος Εξυπηρετητών του Κόσμου – δεν μπορεί να εφαρμόσει όλο το Σχέδιο, μόνο ένα τμήμα αυτού του Σχεδίου που σχετίζεται με την εποχή στην οποία ενσαρκώνεται. Ο Σκοπός είναι ακόμη μεγαλύτερος σε κλίμακα.

Ο Σκοπός δεν είναι η πρόθεση για δράση, ούτε ένα Σχέδιο στο οποίο πρέπει να συμμορφωθούμε. Ο μυημένος γνωρίζει και επιδεικνύει τη στάση του ‘όλα βαίνουν καλώς’ μέσω της άμεσης επαφής με την «ειρήνη που υπερβαίνει την  κατανόηση» (ΜΑΗ:77). Από εκείνη τη στιγμή η αμφιβολία σταματά, ο φόβος τελειώνει και η χαρά με περιστασιακές εμπειρίες ευδαιμονίας γίνεται το βασικό ψυχολογικό θεμέλιο της ζωής.

Πριν από αυτή την εμπειρία ο μαθητής βρίσκεται κάτω από συνεχή εσωτερική πίεση προσπαθώντας να διατηρήσει την ευθυγράμμιση με τη Θέληση, να εφαρμόσει την πρόθεσή του και να συνεργαστεί με το Σχέδιο.

Μετά την άμεση εμπειρία της ίδιας της Ζωής/Μονάδας – έστω και στιγμιαία όπως συμβαίνει στη Δεύτερη Μύηση, και πιο σταθερά στην Τρίτη – όλα αλλάζουν. Ο μυημένος γνωρίζει ότι τίποτα από όσα κάνει ή παραλείπει να κάνει δεν μπορεί να κάνει την παραμικρή διαφορά στην τελική επεξεργασία του Σκοπού. Ο σκοπός είναι η ίδια η Ζωή. ΕΙΝΑΙ.

Ο μαθητής μπορεί να απομακρυνθεί από την ευθυγράμμισή του, να αποτύχει στην πρόθεσή του, αλλά δεν μπορεί να αναιρέσει την εμπειρία. Είναι το θεμέλιο, ο βράχος πάνω στον οποίο είναι αγκυροβολημένη η ζωή του. Βασικά ήταν πάντα το θεμέλιο, αλλά τώρα είναι η Πραγματικότητα.

Η Μεγάλη Πλάνη διαλύεται κατά την 3η Μύηση, ενώ η ένωση με τον Πατέρα βρίσκεται μπροστά στην 4η μύηση και η συνειδητή συμμετοχή ως κατευθυντήριος παράγοντας του Σχεδίου γίνεται πραγματικότητα στην 5η μύηση.

Η 3η μύηση είναι η μύηση που συνδέεται στενότερα με το ΝΟΕΚ που αποτελεί το  κέντρο άζνα της πλανητικής ζωής.

Βεβαιώνει στην κορυφή του όρους, την ακλόνητη συνειδητοποίηση ότι ουσιαστικά ΕΙΝΑΙ Σκοπός, ντυμένος με Αγάπη ή συνείδηση και επιφορτισμένος με την έκφραση αυτής της δυαδικότητας μέσω της δράσης στους τρεις κόσμους της ανθρώπινης προσπάθειας.

Δύο μεγάλα τμήματα του ΝΟΕΚ είναι αναγνωρίσιμα πλανητικά.

1. Εκείνο το τμήμα των Υπηρετών που ταυτίζονται κυρίως με την ανθρωπότητα και ο βασικός τους τόνος είναι η μαθητεία και ο αγώνας. Βιώνουν μια έντονη ενσυναίσθηση για τα δεινά της ανθρωπότητας και επιδιώκουν να τα ανακουφίσουν σε κάποια γραμμή. Ταλαντεύονται μεταξύ μιας συχνά ένθερμης αποφασιστικότητας να προωθήσουν τον σκοπό τους ή να εφαρμόσουν το όραμά τους και μιας απελπισίας για την έλλειψη προόδου ή προοπτικής αποτυχίας. Προσπαθούν να «σώσουν τον κόσμο» και αισθάνονται έντονα την ευθύνη αυτού του επιλεγμένου έργου. Κάνουν έκκληση για βοήθεια και η κραυγή τους μπορεί να ακουστεί τόσο στον εσωτερικό όσο και στον εξωτερικό κόσμο.

 2. Εκείνο το τμήμα του ΝΟΕΚ που ταυτίζεται κυρίως με την Ιεραρχία. Χαρακτηρίζονται από μια αύρα χαράς, μια ακλόνητη θετικότητα ανεξάρτητα από τις εξωτερικές συνθήκες και μια επίμονη και μακροχρόνια επίδειξη βοήθειας χωρίς προσδοκία αναγνώρισης ή ανταπόδοσης όσο λεπτή κι αν είναι. Δεν προσπαθούν να «σώσουν τον κόσμο» γιατί γνωρίζουν ότι ο κόσμος είναι ήδη σωσμένος και αυτή η σωτηρία απλώς εργάζεται προς τα έξω μέσω ποικίλων ομάδων/ομίλων σε ολόκληρο των πλανήτη. Βρίσκονται σε επαφή σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό με την αρχή της Ζωής. Είναι εκείνοι οι «ζώντες» μέσω των οποίων μπορεί να πραγματοποιηθεί η ανάσταση άλλων.

Το πρόταγμα του Θ. στους μαθητές Του είναι να μάθουν να αποσυνδέονται από την πρώτη ομάδα, αν και να παραμένουν πηγή βοήθειας και να αυξήσουν την ταύτιση με τη δεύτερη.

      «ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 20.30 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2025

                                               Κείμενο που διαμοιράστηκε

(Συνέχεια από το βιβλίο Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας)

ΤO EΡΓO ΣΤΙΣ ΕΡΧOΜΕΝΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ

Απρίλιος 1948

Αυτό είναι το τελευταίο Μήνυμα του Βεσάκ που σκοπεύω να σας δώσω. Το 1949 θα έχω ολοκληρώσει τριάντα χρόνια προσεκτικά σχεδιασμένης και σχολαστικά περιγραφείσας εργασίας· την εργασία αυτή την ανέλαβα υπό τον κυκλικό νόμο (που σχετίζεται με την περιοδική διάδοση της εσωτερικής διδασκαλίας) προκειμένου να βοηθηθεί η ανθρωπότητα και το έργο της Ιεραρχίας, σε αμφότερες τις οποίες ανήκω.

Στις 19 Νοεμβρίου του 1919 έκανα την πρώτη μου επαφή με την Α.Α.Μπ. (με μεγάλη ανησυχία και κατάπληξή της) κι από τότε εργάσθηκα σταθερά μαζί της. Τα βιβλία που σχεδίασα τότε έχουν σχεδόν τελειώσει· οι διάφορες φάσεις του έργου που αποτελούσαν τμήμα της προετοιμασίας για την επανεμφάνιση του Χριστού πήραν μορφή και πρέπει να προωθηθούν με την απόκτηση ορμής στη διάρκεια των επόμενων είκοσι χρόνων.

Oι δύο κύριες ιδέες που αποτελούσαν χρέος μου να φέρω στην προσοχή της ανθρωπότητας σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν αγκυροβολήσει με ασφάλεια (αν μου επιτρέπεται να χρησιμοποιήσω έναν τέτοιο όρο) και συνιστούν τις πιο σημαντικές όψεις του έργου που έκανα. Οι διατυπωμένες αυτές ιδέες είναι:

1.  Η ανακοίνωση της ύπαρξης του Νέου Ομίλου Υπηρετών του Κόσμου (που μέχρι τότε δεν είχε αναγνωρισθεί). Είναι ένας αποτελεσματικός όμιλος εργατών, ενδιάμεσος στην Ανθρωπότητα και την Πνευματική Ιεραρχία του πλανήτη.

2.  Η δήλωση που έγινε τελευταία, σε σχέση με την Επανεμφάνιση του Χριστού και για την άμεση παγιοποίηση του έργου της προετοιμασίας.

Όλα τα άλλα που έκανα στην υπηρεσία της Ιεραρχίας έχουν δευτερεύουσα σπουδαιότητα μπροστά στις δύο αυτές δηλώσεις ενός πνευματικού γεγονότος.

Απομένει να τελειώσει ο πέμπτος τόμος της Πραγματείας επί των Επτά Ακτίνων, όπως και ο δεύτερος τόμος της Μαθητείας στη Νέα Εποχή· δεν υπάρχει τίποτε άλλο· ό,τι λοιπόν απομένει μπορεί να εκπληρωθεί εύκολα προτού τελειώσει το όριο μου των τριάντα ετών. Με περιμένει ένα άλλο έργο κάτω από την αναδιοργάνωση όλων των ιεραρχικών προσπαθειών που συνεπάγεται η επανεμφάνιση του Χριστού και η πιο στενή σχέση που θα εδραιωθεί τότε ανάμεσα στην ανθρωπότητα και την Ιεραρχία. Προς το παρόν το έργο της ιεραρχικής αναδιοργάνωσης είναι κυρίως ενδότερο και δεν αφορά καθόλου αυτή τη στιγμή την ανθρωπότητα.

Ξεκαθάρισα σ’ όλους σας ποιο είναι το έργο που πρέπει να κάνετε και δεν έχω καμιά πρόθεση (στο τελευταίο αυτό μήνυμα) να σας ικετέψω να το κάνετε – πέρα απ’ το να σας ζητήσω να συνεχίσετε από εκεί που σταματώ. Αναφέρομαι βέβαια στο εξωτερικό μου έργο.

Ότι το έργο που κάνω τελειώνει οριστικά το 1949, ήταν εντελώς άγνωστο στην Α.Α.Μπ. και δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με το γεγονός ότι η υγεία της είναι επισφαλής. Έχει όμως κάποια σχέση με το γεγονός ότι ανέλαβε πιο ενεργό έργο ως μαθητής στο Άσραμ του Διδασκάλου της μετά από είκοσι οκτώ χρόνια υπηρεσίας στο δικό μου. Πριν αρχίσω το έργο των περασμένων τριάντα ετών, ήξερα ακριβώς το χρόνο που είχα για να επιφέρω τα αποτελέσματα που επιθυμούσε η Ιεραρχία· όλα εκτελέσθηκαν σχολαστικά κάτω από ένα πολύ καθαρά οραματισθέν σχέδιο.

Πρώτο, υπήρχε η ανάγκη να βρω έναν πυρήνα ατόμων δια των οποίων έπρεπε να εργασθώ· συνεπώς το πρώτο βήμα ήταν να γράψω ορισμένα βιβλία τα οποία θα μετέφεραν τη νέα διδασκαλία κι επομένως θα δρούσαν σαν επιλεκτικός πράκτορας για την ανακάλυψη εκείνων που θα εργάζονταν στο νέο αναδυόμενο κύκλο.

Το ξεκίνημα της Σχολής Αρκέην από την Α.Α.Μπ ήταν απλώς συμπτωματικό σ’ αυτό το σκοπό· ο στόχος της είναι να εκπαιδεύσει εκείνους τους μαθητές που μπορούν να εκπληρώσουν το Σχέδιο κι έτσι να προετοιμάσουν την επανεμφάνιση του Χριστού· συνεπώς η Σχολή Αρκέην μπορεί να προσφέρει ένα εκγυμνασμένο σώμα εργατών.

Δέκα χρόνια μετά απ’ αυτό άρχισα να επεκτείνω το εύρος των επαφών κι έτσι η διδασκαλία άρχισε να προσεγγίζει διανοητές σε ηπείρους άλλες απ’ την Αμερική. Σαν αποτέλεσμα άρχισα να σχηματίζω το δικό μου Άσραμ και να βρίσκω ανθρώπους σ’ όλες τις χώρες, οι οποίοι ήταν μαθητές, εξοπλισμένοι να είναι, αλλά χρειάζονταν την κρούση της επιρροής ενός δεύτερου ακτινικού Άσραμ. Όταν έγινε αυτό, το κύριο τμήμα του έργου μου για τη δεύτερη δεκαετία έγινε εφικτό και γιαυτό έγραψα ένα φυλλάδιο με τίτλο O Νέος Όμιλος Υπηρετών του Κόσμου. Σ’ αυτό επέσυρα την προσοχή στο γεγονός ότι υπήρχαν στη Γη, σε κάθε έθνος, άνδρες και γυναίκες οι οποίοι (με τη μια ή την άλλη μορφή) αναγνώριζαν την πνευματική Ιεραρχία του πλανήτη, οι οποίοι είχαν σαφώς παρούσα ή ανέπτυσσαν γοργά την ποιότητα της μη-χωριστικότητας και οι οποίοι δε συγκεντρώνονταν σε κάποια περιοριστική οργάνωση, αλλά κυρίως με την τάση της σκέψης τους και τη συνήθεια της δραστηριότητάς τους. Αποτελούσαν έναν όμιλο ο οποίος υποκειμενικά, πνευματικά, πρακτικά και ανοιχτά δημιουργούσε μια νέα μορφή ανθρώπινης σχέσης. Η νέα αυτή σχέση κατέληξε σε αμοιβαία κατανόηση και νοητική συνεργασία που δεν αναγνώριζε φραγμούς ή εθνικούς περιορισμούς. Σήμερα εργάζονται σαν ένας όμιλος στην εσώτερη πλευρά του πνευματικού κινήτρου και προσπάθειας· στην εξωτερική πλευρά των παγκόσμιων υποθέσεων μπορεί να μην έχουν επίγνωση ο ένας του άλλου φυσικά, ή να μην έχουν κάποια επαφή· όμως εμψυχώνονται από τις ίδιες αρχές και προωθούν – σ’ όλα τα έθνη και σε κάθε μεγάλο τμήμα της ανθρώπινης σκέψης και σχεδιασμού – ένα παρόμοιο έργο.

Σ’ αυτή τη δεκαετία του έργου μου εγκαινιάσθηκαν δύο μεγάλες δραστηριότητες: η δημιουργία των Τριγώνων και ο σχηματισμός των Ανθρώπων Καλής Θέλησης1 κι αυτές βρίσκονται τώρα στο χείλος μιας μεγάλης δημιουργικής δραστηριότητας. Συνιστούν μια προσπάθεια να ενεργοποιήσουν και να συσχετίσουν τα μέλη και τους υποστηρικτές του νέου ομίλου υπηρετών του κόσμου (και ιδιαίτερα στην οργάνωση των ανθρώπων καλής θέλησης), να βρουν και να κινητοποιήσουν τις ομάδες που σχηματίσθηκαν από το νέο όμιλο υπηρετών του κόσμου σε ολόκληρο τον κόσμο, έτσι ώστε να τις ενισχύσουν όλες, στρέφοντας σε μια μαζική προσπάθεια ανθρώπους της προσευχής, ανθρώπους με καλή πρόθεση κι εκείνους που πιστεύουν στη θεία θέληση-για-το-καλό, συν εκείνους που την εκπληρώνουν με αγάπη – αδιάφορο τι εννοούν με τον ασαφή αυτό όρο. Έτσι δημιουργήθηκε ένας πυρήνας μεγάλης σύνθεσης στη δεύτερη αυτή δεκαετία και θα έχει διαρκή αποτελέσματα στην ανθρώπινη διαβίωση και σχεδιασμό. Εξαιτίας της πλανητικής απογοήτευσης και της ενισχυμένης δραστηριότητας των Δυνάμεων του Κακού, το έργο των Τριγώνων και των ανθρώπων καλής θέλησης σχηματοποιήθηκε βραδύτερα απ’ ό,τι αναμενόταν αρχικά, αλλά αυτό δεν ήταν δικό τους λάθος· αυτή η περίοδος της απογοήτευσης θα τελειώσει σύντομα και το αποτέλεσμα θα είναι μια πολύ αυξημένη ορμή. Πρέπει πια να καταστρώσετε τα σχέδια σας γι’ αυτή την αυξημένη ανταπόκριση από μέρους του κοινού.

Στην τρίτη και τελευταία δεκαετία του έργου μου ήρθε ο καιρός και η ευκαιρία να ανακοινώσω με ένα νέο και πιο εμφατικό τρόπο ό,τι διακήρυξαν όλες οι παγκόσμιες θρησκείες, πως – με την κατάλληλη προετοιμασία και την εδραίωση μιας έκδηλης τάσης για ορθές ανθρώπινες σχέσεις – έφτασε ο καιρός που ο Χριστός θα μπορούσε να εμφανισθεί πάλι και να πάρει την ορθή θέση Του ως Παγκόσμιος Δάσκαλος. Ποτέ δεν είχε δοθεί έμφαση στο αναγκαίο έργο της προετοιμασίας. Τα αποτελέσματα αυτής της διακήρυξης δεν είχαν χρόνο να γίνουν αισθητά, αλλά τα επόμενα δέκα χρόνια θ’ αποκαλύψουν την πλήρη σημασία αυτού που έγινε.

Μ’ αυτή τη διακήρυξη το σχεδιασμένο έργο μου φτάνει σε ένα τέλος· το βιβλίο2 που θα υποδεικνύει την προσέγγιση αυτού του γεγονότος και τις γραμμές στις οποίες θα προωθηθεί η νέα παγκόσμια θρησκεία βρίσκεται τώρα στο τυπογραφείο. Θα εφιστούσα την προσοχή σας στο γεγονός ότι η γενική έννοια ενός Παγκόσμιου Σωτήρα (που αποδίδεται πάντα στο αξίωμα του Χριστού, αδιάφορο με ποιο όνομα μπορεί να αποκαλείται σε οποιονδήποτε παγκόσμιο κύκλο ο εξυψωμένος Υιός του Θεού) στην πραγματικότητα σχετίζεται στενά με την πιο σημαντική λειτουργία του Παγκόσμιου Δασκάλου. Oι άνθρωποι αγαπούν να σώζονται, γιατί παραβλέπουν την άμεση ευθύνη τους στην οποία δίνει σαφή έμφαση η διδασκαλία. Πρέπει να θυμάστε ότι η διδασκαλία που δόθηκε από τον Χριστό σώζει την ανθρωπότητα – όχι κάποιος συμβολικός θάνατος πάνω στο σταυρό. Oι άνθρωποι πρέπει να σωθούν με την αντίδρασή τους και την ανταπόκρισή τους στη διδασκαλία που δόθηκε καθαρά από τον Χριστό· είναι ένα σημείο που πρέπει να ενσταλαχθεί δυναμικά απ’ όλους σας· δεν είναι οι ανθρωποποίητες ερμηνείες που σώζουν τον άνθρωπο, αλλά η αυτόβουλη εφαρμογή της κατανόησής του της διδασκαλίας. Αυτό πρέπει σήμερα να έρθει στη συνείδηση όσο το δυνατόν περισσότερων ανθρώπινων όντων που μπορούν να προσεγγισθούν απ’ τους οπαδούς του Χριστού.

Εδώ έχετε ένα σύντομο απολογισμό του έργου που ανέλαβα υπέρ της Ιεραρχίας και του Χριστού τον Oποίο πολύ ευλαβικά θεωρώ ως Διδάσκαλό μου. Αυτό το έργο δεν προωθήθηκε ανεπιτυχώς· πολλοί από σας που διαβάζετε αυτά τα λόγια κάνατε ό,τι μπορούσατε για να βοηθήσετε κι αυτό δεν το ξεχνώ ούτε η Ιεραρχία είναι αχάριστη. Ίσως – με μια πιο καθαρή εικόνα στο νου σας – να βρείτε ότι είστε ικανοί να κάνετε περισσότερα. 

---

1. Απ’ το 1951 αυτό το έργο προωθήθηκε υπό τον τίτλο της Παγκόσμιας Καλής Θέλησης.

2. Η Επανεμφάνιση του Χριστού.

     Δ Ι Α Λ Ο Γ Ι Σ Μ Ο Σ 

ΕΠΙΚΚΛΗΣΗ ΣΕΙΡΙΟΥ

ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΣΗ ΜΕ ΤΗ ΘΕΙΑ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, 
ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΟΥ ΝΟΥ, ΤΗΣ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ  

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2025 στις 20.00

πραγματοποιείται –2 φορές το μήνα– βράδυ Τετάρτης 

ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΚΑΙ ΘΕΛΗΣΗ

 

Θέληση από ψυχική άποψη και επιθυμία από την άποψη της προσωπικότητας αποτελούν σημεία πρόσφορα για επεξεργασία. προβάλλει το ουσιαστικό ερώτημα: Υπάρχει τρόπος απελευθέρωσης από την επιθυμία; Ποια η σχέση της με τη θέληση;

Τι επιθυμούμε ως προσωπικότητες;

τι θέλουμε ως ψυχές;

Τι θα απέφερε ο συντονισμός ή η συγχώνευση αυτών των δυο;

Μας λέγουν ότι η επιθυμία συνιστά ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα γιατί το 75% των ανθρώπων είναι πολωμένο στο αστρικό πεδίο. Όμως η πόλωση ούτε συνιστά αυτό καθαυτό το πρόβλημα, ούτε επιτρέπει να το αντιμετωπίσουμε καθώς ως έννοια δεν εμπεριέχει πρακτικές υποδείξεις.

Έτσι δεν εκλαμβάνω ως πρόβλημα την πόλωση, αλλά την ταύτιση με την ύλη του αστρικού πεδίου: αυτό είναι το πρόβλημα για τα 2/3 της ανθρωπότητας. Καθώς ταυτίζεται ή αναζητά την ταυτότητά της στο αστρικό πεδίο, αυτόματα, κάτω από το Νόμο της έλξης υποκινείται από επιθυμία, γιατί οι επιθυμία συνιστά τη φύση αυτού του πεδίου.

Για τη μεταμόρφωση της επιθυμίας σε θέληση λανθασμένα, έχω την υποψία, πιστεύεται ότι χρειάζεται η μετουσίωσή ή ο μετασχηματισμός της, δηλαδή η ανύψωση, όπως λέμε επιθυμίας σε ένα ανώτερο επίπεδο ή ο μετασχηματισμός της έκφρασης της. Αυτό που μεταμορφώνει την επιθυμία σε θέληση είναι η ριζική απελευθέρωση από την ταύτιση ή την ταυτότητα με τη μορφή, δια της οποίας λειτουργεί.

Ο Θ. αναλύοντας τη θέληση, λέει,  πώς η σημασία της θέλησης μόλις τώρα, αρχίζει να γίνεται κατανοητή και προφητεύει ότι η θέληση θα είναι, όπως τώρα είναι η αγάπη, το κύριο σημείο εστίασης-κεντρικό ζήτημα της επερχόμενης νέας θρησκείας.

Τι νόημα έχει να γνωρίζουμε κάτι τέτοιο? Απλώς μας παρέχει υποδείξεις για να χειριστούμε την επιθυμία μας

Η κοινή λογική περιγράφει τη Θέληση του Θεού ως κάτι μακρινό και διαφορετικό από την καθημερινή εμπειρία της θέλησης. Στην πραγματικότητα όμως , όπως μας λέγεται στην εσωτέρα αστρολογία (σ.505, 583-4) η θέληση είναι ο ρυθμιστής που επιτρέπει την ύπαρξη, καθώς εκδηλώνεται με τις τρεις όψεις της:

• θέληση για ύπαρξη. Αναφέρεται στη θέληση που συναρτάται με την όψη ζωή, τη σύνθεση πνεύματος, ψυχής και σώματος που λέει η Μπλαβάτσκι
• θέληση για το καλό. Είναι η η θέληση του ‘σχετίζεσθαι, η αιτία όλων των μορφών σε όλα τα πεδία, αυτό που κρύβεται πίσω από την ίδια τη συνείδηση, λέγεται στη Μυστική Δοξασία (σε.593-Ε.Α.)
• θέληση για γνώση. Έχει να κάνει με τον απώτερο σκοπό της ζωής και την εξελικτική επιστροφή στην πνευματικότητα.

Στο επίπεδο της έκφρασης της ενέργειας της θέλησης μπορούμε να αναγνωρίσουμε τρία επίπεδα, καθώς ο ρυθμιστής αυτός όρος διέπει το σύνολο της δημιουργίας του όντος: την Τριαδική θέληση, την Ψυχική θέληση και τη θέληση της Προσωπικότητας. Αυτά  αντιπροσωπεύουν διαφορετικά σημεία έντασης, που συνηθίζουμε να τα λέμε ‘στάδια’ και ‘επίπεδα’. ΠεριγράφοΥμε με αυτά την εκδίπλωση της ενέργειας της θέλησης, καθώς ακτινοβολείται από την αρχή της ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ ή την πορεία μας καθώς επιστρέφουμε σε αυτήν.

Έχουμε δηλαδή τα δυο τόξα της ανόδου και της καθόδου, το τόξο της καθόδου της πνοής της θέλησης είναι το τόξο της θείας θέλησης.

Οι τρεις τύποι θέλησης που μπορούμε να αναγνωρίσουμε τριαδική, ψυχής και προσωπικότητας είναι εκφράσεις της θέλησης του θεού καθώς εργάζεται προς τα κάτω, από το κοσμικό νοητικό πεδίο στη μορφή στο κοσμικό φυσικό πεδίο (ΕΣ.Α: 583) .

Έτσι η θεία θέληση κατέρχεται ή περιορίζεται, όπως λέγεται  στο ηλιακό μας σύστημα και εκφράζεται στο επίπεδο της Μοναδικής Θέλησης.

Η θέληση λειτουργεί ως έκφραση του Νόμου της Θυσίας σε χρόνο και τόπο. Στο πλαίσιο του πλανητικού μας λόγου η Μοναδική θέληση επιτρέπει την ελεύθερη βούληση του ανθρώπινου βασιλείου σε σχέση με το πώς και πότε το Θείο Σχέδιο θα πραγματωθεί.

Στο ανοδικό τόξο η ανάπτυξη της θέλησης- δηλαδή η συνθετική εκείνη διεργασία ολοκλήρωσης της Θέλησης της Προσωπικότητας και της συγχώνευσης  με τη Θεία θέληση αποτελεί την εστίαση της προετοιμασίας για μύηση και της εκπαίδευσης των μυημένων. 

Ως ανθρώπινες υπάρξεις εκδηλώνουμε:

• τη θέληση για ύπαρξη με επιλογές και βουλήσεις για δημιουργία, καταστροφή της άρνησης ή των περιορισμών σε μια διαδικασία που μας οδηγεί από ατομικό στο κοσμικό και το παγκόσμιο.
• τη θέληση για το καλό με επιλογές και βουλήσεις συνείδησης, επίγνωσης, συμπερίληψης από το κοσμικό στο ατομικό. Φέρνει τη την εκπλήρωση των ορθών ανθρώπινων σχέσεων κι ο Θ. περιγράφοντάς την με ανθρώπινους όρους λέει ότι είναι εκείνο το αίσθημα χαράς ή επίτευξης που καταγράφεται όταν κάποιος άνθρωπος συναντά /βρίσκει την επιθυμία της καρδιάς του.
• τη θέληση για γνώση με επιλογές σχετικές με το πώς ερμηνεύουμε και χρησιμοποιούμε τις εμπειρίες μας, κινούμενοι μεταξύ διαφοροποίησης και σύνθεσης, είναι αυτή που τελικά νικάει το θάνατο (583).

Μπορούμε να αναγνωρίσουμε τη θέληση ως εν-ταση, δυναμική εστιασμένη προθετικότητα.

Η θέληση ενώ προέρχεται από την Ακτίνα 1, λειτουργεί μέσα σε κάθε ιδιαίτερη Ακτίνα έκφρασης της ενέργειας της Θέλησης, καθώς οι τρεις αυτές όψεις της θέλησης ακτινοβολούν διαμέσου των επτά ακτινών. Έτσι έχουμε:

1.    η θέληση για μύηση

2.    η θέληση για ενοποίηση

3.    η θέληση για εξέλιξη

4.    η θέληση  εναρμόνιση

5.    η θέληση για δράση

6.    η θέληση για αιτιότητα

7.    η θέληση για έκφραση

αλλά με όρους ανθρώπινους έχουμε αντίστοιχες επτά διαβαθμίσεις:

1. αυτό που εγκαινιάζει
2. αυτό που είναι η αιτία του οράματος
3. αυτό που μεταμορφώνει τα αισθητηριακά δεδομένα σε γνώση, τη γνώση σε σοφία και τη σοφία σε παντογνωσία
4. αυτό που προκαλεί τη θέληση για φώτιση, η βάση του μπούντι ή της ενοράσεως
5. αυτό που είναι ο κοσμικός σπόρος της απελευθέρωσης
6. αυτό που είναι η αιτία της οικοδόμησης των σκεπτομορφών
7. αυτό που ονομάζεται η αρχή της τελετουργικής τάξης.

Ο Χριστός πρέπει να σημειωθεί ότι κατέδειξε στον εαυτό του και τις τρεις θείες όψεις της θέλησης πριν από 2000 χρόνια και αυτό έχει ελάχιστα γίνει κατανοητό.

Η ανθρωπότητα σα σύνολο είναι ο παγκόσμιος μαθητής.  Κάνει επιλογές, παίρνει αποφάσεις, έχει προθέσεις που βασίζονται στην ελεύθερη βούληση, η οποία απορρέει από το κέντρο της πλανητικής Ζωής. Όταν οι προθέσεις αυτές ευθυγραμμίζονται με το Σχέδιο τότε ενισχύονται.

Όσο η ανθρωπότητα κατανοεί και εφαρμόζει τη Θέληση, τόσο και ο Σκοπός που βρίσκεται πίσω από τη θέληση αποκαλύπτεται.

Η αποκάλυψη του Σκοπού επιτυγχάνεται από τους μαθητές και μυημένους που σχηματίζουν το ΝΟΕΚ, λέει ο Θ. Αλλά αυτοί είναι κάποια εκατομμύρια, όχι ελάχιστα πολύ προχωρημένα όντα, όπως ίσως θέλουμε ν α πιστεύουμε (Ε.Ι:555-6).

Επίσης κάτι ακόμη που σχετίζεται με την πρόθεσή μας για υπηρεσία. Ο σκοπός είναι ευρύτερος του σχεδίου. Δεν είναι μια πρόθεση που πρέπει να υπηρετήσουμε, ούτε ένα σχέδιο για να συμμορφωθούμε με αυτό, αλλά είναι η κατακλυσμιαία ενέργεια της Ζωής που υπόκειται του Σχεδίου και το διατηρεί και παρέχει τις δυνατότητες για την εκδήλωση του.

Ο μυημένος διαφοροποιείται από το μαθητή γιατί ‘γνωρίζει’, όχι θεωρητικά, αυτό που ο τελευταίος  σαμουράι, στην ομώνυμη ταινία, πριν πεθάνει, λέει: «όλα είναι τέλεια».

Μέχρι τότε ο μαθητής με συνεχείς εσωτερικές διαμάχες προσπαθεί να διατηρεί την ευθυγράμμιση με τη Θέληση, προσπαθεί να υπηρετήσει την πρόθεσή του και να συνεργαστεί με το Σχέδιο. Μετά την άμεση  εμπειρία της ίδιας της Ζωής, έστω και στιγμιαία κατά τη δεύτερη μύηση και πιο σταθερά στην τρίτη, όλα αλλάζουν. Γνωρίζει τότε ότι τίποτε από όσα κάνει ή δεν κάνει δεν μπορούν να βλάψουν την εκδίπλωση του σκοπού.

Ο σκοπός ΕΙΝΑΙ. Είναι η ίδια η ζωή. Είναι η ίδια η καρδιά της ύπαρξης του. Μπορεί να χάνει την ευθυγράμμισή του, να αποτυγχάνει στις προθέσεις του, όμως δεν μπορεί να αρνηθεί την εμπειρία του.

Αυτό εκφράζεται με τον καλύτερο τρόπο από το ΝΟΕΚ, με του οποίου το έργο προσπαθούμε να συντονιστούμε και το οποίο φιλοδοξούμε να συνδράμουμε. Ο ΝΟΕΚ, το κέντρο άζνα της πλανητικής ζωής, που σχετίζεται με το ζώδιο του ταύρου και με την τρίτη μύηση, οραματίζεται το σχέδιο σε ύπαρξη στην κορυφή του όρους με την αμετακίνητη βεβαιότητα ότι στην ουσία ΕΙΝΑΙ ο Σκοπός, ενδεδυμένος με αγάπη ή συνείδηση και με καθήκον να εκφράσει αυτή τη διαδικότητα, δηλαδή το σκοπο και την αγάπη, στους τρεις κόσμους της ανθρώπινης προσπάθειας.

Πολλές ομάδες εργάζονται εντός του ΝΟΕΚ. Ο τόνος τους είναι μαθητεία και αγώνας. Μοχθούν, ταυτίζονται με την ανθρωπότητα και νοιώθουν ευθύνη για την εφαρμογή του σχεδίου.

Κάποιες ομάδες κινούνται μεταξύ της απόφασής τους να υπηρετήσουν το σχέδιο και της απελπισίας ή της ψυχρής αναγνώρισης ότι δεν υπάρχει πρόοδος, ότι αποτυγχάνουμε, ότι τα πράγματα δε τελεσφορούν έτσι, κλπ.

Άλλες πάλι ομάδες μέσα στο ευρύ πεδίο του ΝΟΕΚ αποπνέουν μια αύρα χαράς, μια αμετακίνηση θετικότητα, παρά τις εξωτερικές συνθήκες και μια εμμονή σε μακρόχρονη κατάδειξη υπηρεσίας,  χωρίς προσδοκία αναγνώρισης και αποτελεσμάτων.

Δε προσπαθούν να σώσουν τον κόσμο, γιατί γνωρίζουν ότι ο κόσμος είναι σεσωσμένος κι ότι αυτό καταδεικνύεται ως γεγονός από ομάδες και ομίλους , όπως οι ίδιοι. Δε δομούν απλά σκέψεις και δεν προβαίνουν σε δράσεις σωτηρίας για τον πλανήτη, αλλά γίνονται όργανα δια των οποίων μπορεί να επιτευχθεί η ανάσταση των άλλων, ταυτίζονται δηλαδή με την Ιεραρχία, γιατί αυτή δρα έτσι.

Μπορούμε να μάθουμε να αποτελούμε πηγή βοήθειας για τις πρώτες ομάδες και να ταυτιζόμαστε και να επιθυμούμε τη συσχέτιση μας με τη δεύτερες?

Η επικλητική επιθυμία οδηγεί στη θέληση.

Η θέληση εκφράζεται ως ενέργεια (πνεύμα) κι ως ύλη, άφθαρτα και τα δυο, και παράγει κίνηση ή δράση με αντίστοιχα αποτελέσματα. Ας το προσέξουμε αυτό, γιατί όπως το θέτουν και κάποιοι στίχοι από τις Ουπανισάδες:

Αυτό που επιθυμεί ο άνθρωπος, αυτό και υποδεικνύει το πεπρωμένο του

Γιατί εκεί όπου είναι η επιθυμία του , είναι και η θέληση του

Εκεί που είναι η θέλησή του, είναι κι η δράση του

Εκεί που είναι η δράση του, είναι και η ανταπόδοσή του

 

Α. Έξι Kανόνες για το Nοητικό Πεδίο.

Oι δύο παρακάτω κανόνες σχηματίζουν την εσωτερική βάση κάθε διαλογισμού και χρειάζεται να μελετηθούν προσεκτικά αν πρόκειται να επιτευχθούν αποτελέσματα.

 (Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός: 996)

Θα δοθούν ορισμένοι νόμοι της ομιλίας και για όσους η αντίληψη επαρκεί, θα προκύψει κάτω απ’ την εξωτερική μορφή έκφρασης η σημασία του χρώματος και του ήχου.

KANONAΣ I. Hλιακός Άγγελος αυτοπερισυλλέγεται, δεν διασκορπίζει τη δύναμή του αλλά σε βαθύ διαλογισμό επικοινωνεί με την αντανάκλασή του.

O λευκός μάγος είναι πάντοτε εκείνος ο οποίος δια της συνειδητής ευθυγράμμισης με το Eγώ του, τον “Άγγελό” του, είναι δεκτικός στα σχέδια και τους σκοπούς του και είναι συνεπώς ικανός να δεχθεί την ανώτερη εντύπωση. Πρέπει να θυμόμαστε ότι η λευκή μαγεία εργάζεται από πάνω προς τα κάτω και είναι αποτέλεσμα ηλιακού κραδασμού· η καθοδική ροή της εντυπώνουσας ενέργειας απ’ τον ηλιακό Πίτρι είναι αποτέλεσμα της εσώτερης περισυλλογής του, της απόσυρσης των δυνάμεών του πριν τις εξαποστείλει συγκεντρωμένες στη σκιά του, τον άνθρωπο, καθώς και του σταθερού διαλογισμού του στο σκοπό και το σχέδιο. O ηλιακός αυτός διαλογισμός έχει κυκλική φύση κι ο ενεχόμενος Πίτρι εξαποστέλλει –μέσω της σουτράτμα που διέρχεται από τα σώματα μέχρι ένα σημείο εισόδου στο φυσικό εγκέφαλο– στην “αντανάκλασή” του ρυθμικά ρεύματα ενέργειας, τα οποία αναγνωρίζονται από τον εμπλεκόμενο άνθρωπο σαν οι “ανώτερες παρορμήσεις” του, τα όνειρα και οι εφέσεις του.

KANONAΣ II. Όταν η σκιά ανταποκριθεί, το έργο βαίνει σε βαθύ διαλογισμό. Tο κα-τώτερο φως εκτινάσσεται προς τα πάνω· το μεγαλύτερο φως φωτίζει τους τρεις και το έργο των τεσσάρων προχωρά.

Eδώ το έργο των δύο, του Eγώ στο πεδίο του και του οργάνου του στους τρεις κόσμους, φαίνεται να συνδέεται και να συντονίζεται. Όπως καλά ξέρουμε, η κύρια λειτουργία του διαλογισμού είναι να φέρει το κατώτερο όργανο σε τέτοια κατάσταση δεκτικότητας και κραδασμικής ανταπόκρισης, ώστε το Eγώ ή ηλιακός Άγγελος να μπορεί να το χρησιμοποιήσει και να προκαλέσει ειδικά αποτελέσματα. Όταν οι δύο αυτοί κραδασμοί συντονισθούν και η αλληλεπίδραση είναι ρυθμική, τότε οι δύο διαλογισμοί βαίνουν συγχρονισμένα και το έργο της μαγείας και της δημιουργίας μπορεί να προχωρήσει ανεμπόδιστο…· τότε η δύναμη κυκλοφορεί ελεύθερα μέσω τριών σημείων επικεντρωμένης δραστηριότητας:

• Εκείνο τον κύκλο πετάλων στον εγωϊκό λωτό που επιλέγει ή είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει το Εγώ.
• Tο κέντρο στο φυσικό εγκέφαλο που είναι ενεργό στο διαλογισμό. Aυτό επίσης καθορίζεται απ’ το σημείο του ανθρώπου στην εξέλιξη και τον ιδιαίτερο στόχο κατά νου.
• Tο κέντρο δύναμης που παράγεται από τον άνθρωπο στο κατώτερο νοητικό πεδίο καθώς προχωρά να σχηματίσει την αναγκαία σκεπτομορφή και να παρασύρει σε δραστηριότητα εκείνους τους δομητές που μπορούν ν’ ανταποκριθούν στον κραδασμό που απέστειλε.

Oι τρεις που φωτίζονται από το φως του Eνός είναι τα τρία πρόσωπα της κατώτερης Tριάδας,

το νοητικό σώμα, το αστρικό σώμα και το φυσικό σώμα. 

Aυτοί μαζί με το Φωτίζοντα απαρτίζουν τους αναφερθέντες “Tέσσερις” 

κι έτσι γίνεται φανερή η μικροκοσμική Tετρακτύς.

     «ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 20.30 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2025

                                               Κείμενο που διαμοιράστηκε

2.  Η Έλλειψη Χρήματος για το Έργο της Προετοιμασίας (για την Επανεμφάνιση του Χριστού)

Ερχόμαστε τώρα στο δεύτερο από τα κύρια εμπόδια: την έλλειψη οικονομικής βοήθειας στους εργάτες του Χριστού και τους μαθητές σ’ όλες τις χώρες καθώς επιχειρούν ν’ αποδεσμεύσουν πνευματική ενέργεια και να φέρουν μια νέα τάξη από το τωρινό παγκόσμιο χάος. Ίσως αυτό να είναι η κύρια δυσκολία και μερικές φορές φαίνεται ανυπέρβλητη· συνεπάγεται το πρόβλημα της αληθινής οικονομικής διαχείρισης και την εκτροπή επαρκών χρηματικών ποσών σε αγωγούς που θα βοηθήσουν οριστικά το έργο της προετοιμασίας για την επιστροφή του Χριστού. Αυτός είναι ο λόγος που έκλεισα το προηγούμενο τμήμα αυτού του άρθρου με τις λέξεις “ορθές ανθρώπινες σχέσεις”.

Κατά συνέπεια το πρόβλημα είναι ιδιαζόντως δύσκολο, γιατί οι πνευματικοί εργάτες του κόσμου δεν έχουν μόνο να εκπαιδεύσουν τους ανθρώπους να δίνουν ανάλογα με την ανάγκη και τα μέσα τους, αλλά σε πολλές περιπτώσεις πρέπει πρώτα απ’ όλα να τους προσφέρουν ένα κίνητρο τόσο μαγνητικό στην έλξη του ώστε να δίνουν κατ’ ανάγκη· πρέπει επίσης να προσφέρουν το συμβούλιο, το ίδρυμα και την οργάνωση διαμέσου των οποίων θα μπορούν να διαχειρισθούν τα χρήματα που θα δοθούν...

Γενικεύοντας κι επομένως υπεραπλουστεύοντας το θέμα, μπορούμε να υποθέσουμε ότι το χρήμα βρίσκει το δρόμο του σε τέσσερις κύριους αγωγούς δαπανών:

1.  Στα μυριάδες σπίτια του κόσμου με τη μορφή αμοιβών, μισθών ή κληρονομημένου πλούτου. Προς το παρόν όλα αυτά βρίσκονται σε πολύ ανισόρροπη κατάσταση, παράγοντας υπερβολικά πλούτη και υπερβολική φτώχεια.

2.  Στα μεγάλα καπιταλιστικά συστήματα και μονοπώλια που υπάρχουν σαν πανίσχυρες δομές στις περισσότερες χώρες. Αν αυτό το κεφάλαιο ανήκει στην κυβέρνηση ή στην κοινότητα ή σε μια χούφτα πλουσίων ή στις μεγάλες εργατικές ενώσεις δεν έχει σημασία. Προς το παρόν ένα μικρό τμήμα του ξοδεύεται πραγματικά για τη βελτίωση της ανθρώπινης ζωής ή για την εγχάραξη των αξιών που θα οδηγήσουν σε ορθές ανθρώπινες σχέσεις.

3.  Στις εκκλησίες και στις θρησκευτικές ομάδες σε ολόκληρο τον κόσμο. Εδώ (μιλώντας πάλι με γενικούς όρους κι αναγνωρίζοντας την ίδια στιγμή την ύπαρξη μιας μικρής πνευματικά σκεπτόμενης μειονότητας) το χρήμα εκτρέπεται στις υλικές όψεις του έργου, στον πολλαπλασιασμό και τη διατήρηση εκκλησιαστικών δομών, σε μισθούς και γενικά έξοδα και μόνο ένα ποσοστό του πηγαίνει πραγματικά στη διδασκαλία των ανθρώπων, στη ζωντανή κατάδειξη του γεγονότος της επιστροφής Του – που για αιώνες αποτελεί μια συγκεκριμένη δοξασία των εκκλησιών. Η επιστροφή αυτή αναμενόταν στη διάρκεια των αιώνων και ίσως να είχε γίνει μέχρι τώρα, αν οι εκκλησίες και οι θρησκευτικές οργανώσεις παντού είχαν κάνει το καθήκον τους.

4.  Στο φιλανθρωπικό, εκπαιδευτικό και ιατρικό έργο. Όλα αυτά είναι εξαιρετικά καλά και πολύ αναγκαία και η οφειλή του κόσμου σ’ όσους σκέπτονται το κοινό κι έκαναν αυτά τα ιδρύματα είναι πράγματι μεγάλη. Όλα τους είναι ένα βήμα στην ορθή κατεύθυνση και μια έκφραση της θείας θέλησης-για-το-καλό. Όμως συχνά είναι χρήμα που χρησιμοποιείται και κατευθύνεται λανθασμένα και οι αξίες που αναπτύχθηκαν είναι κυρίως θεσμικές και συγκεκριμένες. Περιορίζονται από τις χωριστικές αρχές των δωρητών ή από τις θρησκευτικές προκαταλήψεις εκείνων που ελέγχουν τη διάθεση των κεφαλαίων. Στη διαμάχη για τις ιδέες, τις θρησκευτικές θεωρίες και τις ιδεολογίες η αληθινή βοήθεια για τη Μία Ανθρωπότητα παραβλέπεται.

Το γεγονός παραμένει ότι αν οι κατευθυντήριοι πράκτορες μέσα από τα χέρια των οποίων διοχετεύεται το χρήμα του κόσμου είχαν κάποιο όραμα των πνευματικών πραγματικοτήτων, της μίας ανθρωπότητας και του ενός κόσμου κι αν είχαν σαν στόχο να διεγείρουν τις ορθές ανθρώπινες σχέσεις, οι μάζες των ανθρώπων παντού θ’ ανταποκρίνονταν σε ένα όραμα πολύ διαφορετικό απ’ το τωρινό· δε θα αντιμετωπίζαμε, όπως τώρα, τις δαπάνες – ανερχόμενες σε αναρίθμητα δισεκατομμύρια – που απαιτούνται για την ανάγκη να αποκατασταθούν φυσικά όχι μόνο τα φυσικά σώματα αμέτρητων εκατομμυρίων ανθρώπων, αλλά ολόκληρες πόλεις, συστήματα μεταφοράς και κέντρα που είναι υπεύθυνα για την αναδιοργάνωση της ανθρώπινης ζωής.

Θα μπορούσαμε εξίσου να πούμε ότι αν οι πνευματικές αξίες και οι πνευματικές ευθύνες που συνδέονται με το χρήμα (σε μεγάλα ή μικρά ποσά) είχαν εκτιμηθεί κατάλληλα και διδαχθεί σε σπίτια και σχολεία, δε θα είχαμε τις τρομακτικές στατιστικές της δαπάνης χρήματος πριν τον πόλεμο, σε κάθε χώρα του κόσμου (και δαπανήθηκαν σήμερα στο Δυτικό Ημισφαίριο), για γλυκίσματα, ποτά, τσιγάρα, ψυχαγωγία, περιττά ρούχα και πολυτέλειες. Αυτές οι στατιστικές ανέρχονται σε εκατοντάδες εκατομμύρια δολλάρια κάθε χρόνο. Ένα μέρος αυτών των χρημάτων, που απαιτεί μια ελάχιστη θυσία, θα επέτρεπε στους μαθητές του Χριστού και στο Νέο Όμιλο Υπηρετών του Κόσμου να προετοιμάσουν το δρόμο για τον ερχομό Του και να εκπαιδεύσουν τις διάνοιες και τις καρδιές των ανθρώπων σε κάθε χώρα στις ορθές ανθρώπινες σχέσεις.

Το χρήμα – όπως και καθετί άλλο στην ανθρώπινη διαβίωση – χρωματίζεται από ιδιοτέλεια και αρπάζεται για ιδιοτελείς ατομικούς ή εθνικούς σκοπούς. Ο παγκόσμιος πόλεμος (1914-1945) είναι η απόδειξη, γιατί παρότι υπήρξαν πολλές κουβέντες να “σώσουμε τον κόσμο για χάρη της δημοκρατίας” και να “κάνουμε έναν πόλεμο για να τελειώσει ο πόλεμος”, το κύριο κίνητρο ήταν η αυτοπροστασία και η αυτοσυντήρηση, η ελπίδα για κέρδος, η ικανοποίηση του αρχαίου μίσους και η ανάκτηση εδαφών. Τα δύο χρόνια που πέρασαν από τον πόλεμο απέδειξαν ότι είναι έτσι. Τα Ηνωμένα Έθνη είναι απασχολημένα με τις αρπακτικές απαιτήσεις όλων των πλευρών, με την επιδίωξη των εθνών για θέση και ισχύ και για την κατοχή των φυσικών πηγών της Γης – κάρβουνο, πετρέλαιο κ.λπ. – καθώς και με τις υπόγειες δραστηριότητες που δημιουργούν οι μεγάλες Δυνάμεις και οι καπιταλιστές.

Όμως την ίδια στιγμή η μία ανθρωπότητα – αδιάφορο πού μένει, ποιο είναι το χρώμα της επιδερμίδας ή η θρησκευτική πίστη – κραυγάζει για ειρήνη, δικαιοσύνη και μια αίσθηση ασφάλειας. ...

Έφτασε πια ο καιρός που το χρήμα πρέπει να επανεκτιμηθεί και η χρησιμότητά του να διοχετευθεί σε νέες κατευθύνσεις. Η φωνή του λαού πρέπει να επικρατήσει, αλλά πρέπει να είναι ένας λαός εκπαιδευμένος στις αληθινές αξίες, στη σημασία της σωστής κουλτούρας και στην ανάγκη για ορθές ανθρώπινες σχέσεις. Είναι λοιπόν ουσιαστικά ζήτημα ορθής εκπαίδευσης και ορθής διαπαιδαγώγησης στην έννοια του πολίτη του κόσμου – ένα πράγμα που δεν έχει ακόμη αναληφθεί. Ποιος μπορεί να δώσει αυτή την εκπαίδευση; Η Ρωσσία θα εκπαίδευε με χαρά τον κόσμο στα ιδανικά του κομμουνισμού και θα συγκέντρωνε όλο το χρήμα του κόσμου στα χρηματοκιβώτια του προλεταριάτου, δημιουργώντας τελικά το μεγαλύτερο καπιταλιστικό σύστημα που είδε ποτέ ο κόσμος. Η Μεγάλη Βρετανία θα εκπαίδευε με χαρά τον κόσμο στις Βρετανικές έννοιες της δικαιοσύνης, του έντιμου αγώνα και του παγκόσμιου εμπορίου και θα το έκανε πιο έξυπνα από κάθε άλλο έθνος λόγω της μεγάλης εμπειρίας της. Oι Ηνωμένες Πολιτείες θα αναλάμβαναν επίσης με χαρά να επιβάλουν τον Αμερικανικό τύπο δημοκρατίας στον κόσμο, χρησιμοποιώντας το απέραντο κεφάλαιο και τους πόρους τους για να το κάνουν και θα συγκέντρωναν στις τράπεζές τους τα οικονομικά αποτελέσματα των ευρέων οικονομικών συναλλαγών τους, διατηρώντας τα με ασφάλεια υπό την απειλή της ατομικής βόμβας και κουνώντας μια σιδερένια γροθιά στον υπόλοιπο κόσμο. Η Γαλλία θα κρατούσε την Ευρώπη σε κατάσταση αναταραχής καθώς επιζητεί να ξανακερδίσει το χαμένο της κύρος και να αποκομίσει ό,τι μπορεί από τη νίκη των άλλων συμμαχικών εθνών. Έτσι έχει η ιστορία, αδελφέ μου – κάθε έθνος μάχεται για λογαριασμό του κι εκτιμά το άλλο με όρους πόρων και οικονομίας. Στο μεταξύ η ανθρωπότητα λιμοκτονεί, παραμένει αμόρφωτη, ανατρέφεται με εσφαλμένες αξίες και με την εσφαλμένη χρήση του χρήματος· μέχρι να διευθετηθούν αυτά τα πράγματα, η επιστροφή του Χριστού δεν είναι δυνατή.

Μπροστά στη διαταραγμένη οικονομική αυτή κατάσταση ποια είναι η απάντηση στο πρόβλημα; Υπάρχουν άνδρες και γυναίκες που βρίσκονται σε κάθε χώρα, σε κάθε κυβέρνηση, σε κάθε εκκλησία και θρησκεία και σε κάθε εκπαιδευτικό ίδρυμα, που έχουν την απάντηση.... Η απάντηση βρίσκεται μέσα στους ίδιους τους ανθρώπους.

Υπάρχουν δύο ομάδες που μπορούν να κάνουν πολλά: εκείνοι που ήδη χρησιμοποιούν τις οικονομικές πηγές του κόσμου, αν συλλάβουν το νέο όραμα και δουν επίσης την επιγραφή στον τοίχο, που φέρνει την καταστροφή της παλιάς τάξης· και δεύτερο, οι μάζες των καλών, ευγενικών ανθρώπων σ’ όλες τις τάξεις και σφαίρες επιρροής....

Αυτοί οι άνδρες και γυναίκες καλής θέλησης και πνευματικής κλίσης πρέπει να απορρίψουν τη σκέψη της σχετικής τους ασημαντότητας, μηδαμινότητας και ματαιότητας και να αντιληφθούν ότι τώρα (την κρίσιμη κι αποφασιστική στιγμή που έφτασε) μπορούν να εργασθούν δυναμικά. Oι Δυνάμεις του Κακού έχουν ηττηθεί, αν και δεν έχουν “σφραγισθεί” πίσω απ’ τη θύρα που μπορεί να τις βάλει η ανθρωπότητα και που η Καινή Διαθήκη προείπε ότι θα γίνει. O κόσμος είναι πάλι στη ζυγαριά. Το κακό ζητά κάθε διαθέσιμη λεωφόρο για μια νέα προσέγγιση, αλλά – κι αυτό το λέω με εμπιστοσύνη κι επιμονή – τα μικρά άτομα του κόσμου, φωτισμένα κι ανιδιοτελή στην άποψή τους, υπάρχουν σε επαρκείς αριθμούς για να κάνουν αισθητή τη δύναμή τους – αν θελήσουν. Υπάρχουν εκατομμύρια πνευματικά σκεπτόμενων ανδρών και γυναικών σε κάθε χώρα, οι οποίοι όταν προσεγγίσουν σε μαζικό σχηματισμό το ζήτημα του χρήματος, μπορούν να το ανακατευθύνουν μόνιμα. Υπάρχουν συγγραφείς και διανοητές σε κάθε χώρα που μπορούν να προσθέσουν την ισχυρή τους βοήθεια και θα το κάνουν αν προσεγγισθούν σωστά. Υπάρχουν εσωτεριστές σπουδαστές και αφιερωμένοι άνθρωποι της εκκλησίας, στους οποίους μπορεί να γίνει έκκληση για βοήθεια ώστε να προετοιμασθεί ο δρόμος της επιστροφής του Χριστού, ιδιαίτερα αν η απαιτούμενη βοήθεια αφορά δαπάνη χρήματος και χρόνου για την εδραίωση ορθών ανθρώπινων σχέσεων και την ανάπτυξη και διάδοση της καλής θέλησης.

Δεν απαιτείται μια μεγάλη εκστρατεία για τη συγκέντρωση χρήματος, αλλά το ανιδιοτελές έργο των φαινομενικά ασήμαντων ανθρώπων. Θα έλεγα, αδελφοί μου, ότι η πιο αναγκαία ποιότητα είναι το θάρρος· χρειάζεται θάρρος για να παραμερίσετε τη διστακτικότητα, τη ντροπαλότητα και τη δυσαρέσκεια να παρουσιάσετε μια άποψη, ιδιαίτερα μια άποψη που σχετίζεται με το χρήμα. Εδώ είναι που αποτυγχάνει η πλειονότητα. Σήμερα είναι σχετικά εύκολο να συγκεντρωθούν χρήματα για τον Ερυθρό Σταυρό, για νοσοκομεία και για εκπαιδευτικά ιδρύματα. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να συγκεντρωθούν χρήματα για τη διάδοση της καλής θέλησης, ή να εξασφαλισθούν οικονομικές πηγές και ορθή χρήση του χρήματος για προωθημένες ιδέες, όπως είναι η επιστροφή του Χριστού. Συνεπώς σας λέω ότι το πρώτο απαιτούμενο είναι το θάρρος.

Για το χρήμα επίσης δείτε την αναφορά στον 9ο όμιλο από τους γνωστούς 10 σπερματικούς ομίλους από το ίδιο βιβλίο:

O ένατος όμιλος του οποίου το πρόγραμμα είναι η οικονομική υπηρεσία, θα είναι ο πιο πρακτικός κι ενδιαφέρων από τη σκοπιά της τωρινής παγκόσμιας κατάστασης και των σύγχρονων συνθηκών. Θα αρχίσω να οργανώνω αυτό τον όμιλο προτού περάσει πολύς καιρός, εφόσον κάποιοι απ’ τους μαθητές μου δείξουν τα υποκειμενικά σημάδια που ζητώ, τα οποία περιλαμβάνουν μια ορθή κατανόηση και πνευματική εκτίμηση του χρήματος. Μ’ αυτό δεν εννοώ ότι οποιοσδήποτε από σας που δείχνει τέτοια σημάδια θα ανήκει σ’ αυτό τον όμιλο, αλλά θα προσφέρετε τις ορθές συνθήκες που θα κάνουν εφικτή την έναρξή του· όμως ένας ή δύο από τους ανθρώπους κλειδιά μπορεί να αποτελέσουν τμήμα του ομίλου της οικονομικής υπηρεσίας εφόσον το σχέδιο πραγματωθεί όπως ελπίζεται και προορίζεται.

Το εγχείρημα που πρέπει να αναληφθεί απ’ αυτό τον όμιλο είναι να μελετήσει τη σημασία του χρήματος σαν κατευθυνόμενη και οικειοποιούμενη ενέργεια. Αυτή η κατεύθυνση της δύναμης προκαλεί συμπύκνωση και τότε το έργο βρίσκεται στο πεδίο της μαγικής προσπάθειας. Όπως συμβαίνει με το έργο των άλλων ομίλων, το εγχείρημα που πρέπει να προωθηθεί χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες προσπάθειας:

1.  Στην προσπάθεια να κατανοηθεί η φύση της πράνα ή της ζωτικής αιθερικής ενέργειας και οι τρεις ποιότητες που τη διακρίνουν· αυτές είναι (όπως ξέρετε καλά) αδράνεια, δραστηριότητα και ρυθμός ή – για να δώσουμε τα Ινδουιστικά ονόματά τους – τάμας, ράτζας και σάττβα. Όταν ο ορυκτός πλούτος του κόσμου δεν είχε ανακαλυφθεί και χρησιμοποιηθεί, είχαμε το στάδιο του τάμας στο πιο βαθύ και πιο αδρανές σημείο του. Πολλά απ’ όσα αφορούν σήμερα το χρήμα σχετίζονται με το κάρμα και το πεπρωμένο του ορυκτού βασιλείου. Μ’ αυτό όμως δε χρειάζεται ν’ ασχοληθούμε. Oι διαδικασίες της πρανικής ζωής προωθήθηκαν αρχικά στο βασίλειο της συναλλαγής και της ανταλλαγής εκείνου που βρίσκεται στην επιφάνεια της γης κι αργότερα κατέβηκε στα βάθη, κάνοντας έτσι ρευστή τη βαθύτερη και πυκνότερη έκφραση (από την ανθρώπινη σκοπιά) της θειότητας. Είναι ένα σημείο που πρέπει να θυμάστε.

         Σήμερα η διαδικασία έχει αντιστραφεί και το χρήμα σχετίζεται με το προϊόν του φυτικού βασιλείου υπό τη μορφή χάρτινου νομίσματος, που θεμελιώνεται πάνω στον ορυκτό πλούτο του κόσμου. Είναι μια ενδιαφέρουσα υποκειμενική πραγματικότητα για να την έχετε κατά νου.

2.  Μια μελέτη των διαδικασιών με τις οποίες το χρήμα έχει σταθερά εκτραπεί σε προσωπικές χρήσεις, καλές και κακές.

         Όμως δε σκοπεύω να γράψω μια πραγματεία για την οικονομία. Θα ήταν κυρίως μια καταγραφή της φρικτής ιδιοτέλειας του ανθρώπου, αλλά ζητώ να ασχοληθώ με το χρήμα όπως βλέπει η Ιεραρχία το πρόβλημα και να το εξετάσω σαν μια μορφή ενέργειας που αυτή την εποχή εκπορνεύθηκε σε υλικούς σκοπούς και στις ιδιοτελείς εφέσεις και φιλοδοξίες των καλοπροαίρετων υπηρετών. Περιορίζονται στις απόψεις τους και χρειάζεται ν’ αποκτήσουν μια εικόνα των δυνατοτήτων που είναι εγγενείς στην τωρινή κατάσταση, οι οποίες θα μπορούσαν να εκτρέψουν πολλή απ’ αυτή τη μορφή συγκεκριμενοποιημένης θείας ενέργειας σε εποικοδομητικούς αγωγούς και “δρόμους φωτός”.

3.  Μια μελέτη του Νόμου της Προσφοράς και Ζήτησης, έτσι ώστε να γίνει διαθέσιμο για το έργο των Διδασκάλων με το μέσον των παγκόσμιων μαθητών (που έχουν αγνό κίνητρο και επιδεξιότητα στη δράση και δοκιμασμένη υπευθυνότητα) εκείνο που είναι αναγκαίο και Τους είναι, αδελφοί μου, έντονα αναγκαίο.

Το χρήμα έχει εκτραπεί σε εντελώς υλικούς σκοπούς, ακόμη και στους φιλανθρωπικούς του στόχους. Η πιο πνευματική χρήση που μπορεί να βρεθεί τώρα στον κόσμο είναι η εφαρμογή του χρήματος για σκοπούς εκπαίδευσης. Όταν απομακρυνθεί από τη δόμηση της μορφικής πλευράς και την αποκλειστική παραγωγή της υλικής ευημερίας της ανθρωπότητας και εκτραπεί από τους τωρινούς αγωγούς του σε αληθινά πνευματικές βάσεις θα γίνει πολύ καλό, οι φιλανθρωπικοί και εκπαιδευτικοί στόχοι δε θα δυσπραγούν και θα έχει γίνει ένα βήμα προς τα εμπρός. Η ώρα δεν ήρθε ακόμη, αλλά η πνευματοποίηση του χρήματος και η συγκέντρωσή του σε ποσότητες για το έργο των Μεγάλων Όντων, των Μαθητών του Χριστού, είναι τμήμα μιας πολύ αναγκαίας παγκόσμιας υπηρεσίας και μπορεί να κάνει τώρα μια ικανοποιητική έναρξη· αλλά πρέπει να προωθηθεί με πνευματική διορατικότητα, ορθή τεχνική και αληθινή κατανόηση. Η αγνότητα του κινήτρου και η ανιδιοτέλεια θεωρούνται δεδομένα.