«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2025

                                               Κείμενο που διαμοιράστηκε

ΠΡOΕΤOΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤOΥ ΧΡΙΣΤOΥ

Ιούνιος 1947

Έχω πολλά να πω εδώ σαν συνέχεια της προηγούμενης επικοινωνίας μου μαζί σας – κι εδώ αναφέρομαι σ’ όλους τους ζηλωτές και μαθητές. Η ευκαιρία είναι τόσο μεγάλη αυτή τη φορά ώστε ζητώ ν’ αντιμετωπίσετε τις επιλογές σας, αφήνοντάς σας ελεύθερους ν’ αποφασίσετε. Όμως ό,τι αποφασίσετε, θα επηρεάσει σαφώς τη δραστηριότητα της υπόλοιπης ζωής σας. Εδώ βρίσκεται η πρόκλησή σας. Όσα έχω να πω έχουν σχετικά απλή φύση – τόσο απλή ώστε μπορεί να σας φανεί κοινότυπη. Όμως όσο πιο απλό είναι το πρόβλημα, τόσο πιο δύσκολο είναι να λυθεί. Η αντίδρασή σας σε ό,τι έχω να πω εξαρτάται απ’ τη φύση της αίσθησής σας των αξιών κι όχι από οποιαδήποτε ικανότητα για δυσνόητους λογισμούς. O μέσος ανθρώπινος ζηλωτής και το νοήμον ανθρώπινο ον έχουν την τάση να τονίζουν την τωρινή πολυπλοκότητα των ανθρώπινων υποθέσεων και γεγονότων· πιστεύουν ότι κατακλύζουν τους ανθρώπους σε κάθε χώρα. Έτσι προσφέρουν – στον εαυτό τους – ένα δικαιολογημένο άλλοθι.

Η έμφαση όσων έχω να πω σχετίζεται με το μήνυμα που έστειλα πρόσφατα σχετικά με την Επιστροφή του Χριστού. Το μήνυμα αυτό μετέφερε τη δική του πρόκληση και τα ερωτήματα που προκάλεσε σε κάθε ειλικρινή ανθρώπινη καρδιά είναι:

1.  Πώς μπορώ εγώ προσωπικά να ανταποκριθώ σ’ αυτή την πρόκληση;

2.  Τι μπορώ να κάνω ειδικά;

3.  Ποια είναι τα βήματα που πρέπει να κάνει κάθε ζηλωτής;

Αυτά τα ερωτήματα σημαίνουν ένα πράγμα για ένα άτομο κι άλλο πράγμα για κάποιο άλλο. Μερικές από τις απαντήσεις μπορεί να προβάλουν καθώς διαβάζετε όσα έχω να πω. Εδώ γράφω για ανθρώπους που είναι μαθητές του Χριστού, αλλά τα λόγια μου μπορούν να μεταδώσουν κάποιο νόημα σε όλους τους ειλικρινείς διανοητές και τους Χριστιανούς πιστούς.

Oι πολυπλοκότητες και οι δυσκολίες της μεταπολεμικής αυτής περιόδου είναι πολύ μεγάλες. Όσο πιο κοντά είναι ο ζηλωτής στην πηγή του πνευματικού φωτός και δύναμης, τόσο πιο δύσκολο είναι το πρόβλημά του και την ίδια στιγμή τόσο πιο διαυγής θα είναι η κατανόησή του για τα γεγονότα. Βλέποντας πέρα από τις λεπτομέρειες του προσκηνίου, που πάντα παίρνουν υπερβολικές διαστάσεις και διαχωριζόμενος απ’ αυτές τις λεπτομέρειες καθώς κατακλύζουν την καθημερινή του ζωή με πολυπλοκότητες και αγωνίες, το πρόβλημα είναι σχετικά απλό κι έχει διπλή φύση.

Πρώτα απ’ όλα ο εξωτερικός φυσικός πόλεμος μόλις τελείωσε· δύο χρόνια είναι μια σύντομη περίοδος από τότε που έπαψαν τα πυρά και καμιά χώρα δεν ανέλαβε απ’ τα φρικτά του αποτελέσματα. Δεν υπάρχει καμιά αληθινή συνάφεια ανάμεσα στα έθνη και καμιά αληθινή κατανόηση. Σήμερα τα Ηνωμένα Έθνη επιτρέπουν τη συγκέντρωση ποσών για τον εξοπλισμό των Σιωνιστών ενάντια στη Μεγάλη Βρετανία, μια συμμαχική και φιλική δύναμη· υπάρχει μια επίσημη προπαγάνδα ενάντια στη Ρωσσία που είναι επίσης μια συμμαχική και φιλική δύναμη. Πουθενά δεν υπάρχει μια αληθινή προσπάθεια (που να προωθείται με σταθερή απόφαση κι ορθό συμβιβασμό) για να φέρει ένα τέλος στις οικονομικές εκείνες συνθήκες που είναι η κύρια αιτία του πολέμου κι ευθύνονται για την αναπαραγωγή του μίσους μεταξύ των εθνών.

Δεύτερο (και πολύ πιο σημαντικό από τη σκοπιά των πνευματικών αξιών, παρότι γίνεται ελάχιστα αντιληπτό), οι Δυνάμεις του Κακού είναι ακόμη ενεργές· μπορεί να έχουν οπισθοχωρήσει, αλλά είναι ακόμη ισχυρές· εργάζονται ακόμη λεπτοφυώς κι αγωνίζονται ακόμη για ένα σταθερότερο άδραγμα· τροφοδοτούν έξυπνα την παγκόσμια αγωνία και την παγκόσμια ανασφάλεια για να δημιουργήσουν ένα άλλο σημείο παγκόσμιας έντασης.

Μέχρις ότου οι δύο αυτές πηγές της παγκόσμιας έντασης αναγνωρισθούν κι αντιμετωπισθούν σωστά, η ζωή του ζηλωτή κι ακόμη περισσότερο του μαθητή είναι εξαιρετικά σκληρή. Μπορεί να ανταπαντήσετε (και σωστά) ότι η ζωή όλων όσων υπέφεραν μέσα απ’ τον πόλεμο, η μοίρα των ανθρώπων που πεινούν και υπομένουν ακόμη τη σφοδρότητα της επίθεσης στην Ευρώπη – των κατοίκων της Μεγάλης Βρετανίας, της Ιταλίας, της Κίνας, της Πολωνίας και των Βαλκανίων, συν της Γερμανίας και της Ιαπωνίας που ευθύνονται για τη δυσχέρεια και είναι όλοι καταποντισμένοι στα αποτελέσματα της επίθεσης της Γερμανίας πάνω στον κόσμο – είναι πέρα από κάθε αντοχή και πρέπει συνεπώς να τις συμμερισθούν όλοι οι ζηλωτές και μαθητές. Aυτό είναι πράγματι αλήθεια. Αλλά οι πιο προχωρημένοι στοχαστές και εργάτες έχουν πολύ περισσότερα να υπομείνουν από τη γενική μοίρα. Αυτοί – αν ανοίξουν την καρδιά και το νου τους – συμμετέχουν όχι μόνο στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η μάζα των ανθρώπων παντού, αλλά έχουν επίσης επίγνωση των άμεσων πνευματικών δυνατοτήτων, του έργου που πρέπει να συμπληρωθεί για να σφραγισθεί “η πύλη του κακού” και των εκπληκτικών και μοναδικών περιστάσεων που αντιμετωπίζουν όσοι αναγνωρίζουν και δέχονται την επικείμενη επιστροφή του Χριστού.

Καθώς ο μαθητής αντιμετωπίζει τα εσώτερα και τα εξωτερικά γεγονότα και δυνατότητες, έχει την τάση να καταγράφει μια αίσθηση πλήρους απογοήτευσης· λαχταρά να βοηθήσει, αλλά δεν ξέρει τι να κάνει· η σύλληψή του των απειλητικών δυσκολιών, η ανάλυση των εφοδίων του κι εκείνων με τους οποίους εργάζεται και η διαύγεια της αντίληψής του ως προς τις δυνάμεις που του αντιτίθενται, τον κάνουν να έχει τη διάθεση να μένει άπρακτος και να λέει: Ποια η χρησιμότητα οποιασδήποτε προσπάθειας που μπορώ να κάνω; Γιατί δεν αφήνω τις δύο δυνάμεις του καλού και του κακού, της Μαύρης Στοάς και της Πνευματικής Ιεραρχίας, να πολεμήσουν μόνες; Γιατί να μην αφήσω την πίεση του εξελικτικού ρεύματος να φέρει τελικά κι επιτέλους την κατάπαυση της μάχης και το θρίαμβο του καλού; Γιατί να επιχειρώ να το κάνω τώρα;

Αυτές είναι φυσικές αντιδράσεις όταν εξετάζεται το τωρινό πεδίο της διαμάχης, η έκδηλη απληστία και οι διεθνείς και φυλετικοί ανταγωνισμοί και τα ιδιοτελή κίνητρα που ελέγχουν τόσες πολλές εθνικές μονάδες, συν η βαριεστημένη απάθεια των μαζών και ιδιαίτερα η αυξανόμενη δυσπιστία κι έλλειψη εμπιστοσύνης ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Ρωσία – μια κατάσταση για την οποία και οι δύο ομάδες είναι εξίσου υπεύθυνες. Αυτή η κατάσταση που μπορεί να προκαλέσει πόλεμο, υποδαυλίζεται πίσω απ’ τη σκηνή από την πολύ έξυπνη κι έντονα αντικομμουνιστική δύναμη της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας με τα οργανωμένα πολιτικά της σχέδια – σχέδια που αναπτύσσονται ευκρινώς στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σ’ αυτά ο νοήμων διανοητής προσθέτει τις αντιδραστικές δραστηριότητες σε κάθε χώρα και τον αγώνα για πετρέλαιο, που διέπει την πολιτική της Ρωσσίας, των Ηνωμένων Πολιτειών και της Μεγάλης Βρετανίας. Στους παράγοντες αυτούς πρέπει να προστεθεί σήμερα η πάλη μεταξύ Ινδουιστών και Μωαμεθανών για τον έλεγχο της Ινδίας κι ο αγώνας για την Παλαιστίνη – που υποκινείται από τους Σιωνιστές κι όχι από τους Εβραίους σαν σύνολο – ένας αγώνας στον οποίο οι Σιωνιστές εμπόδισαν τους εκτοπισμένους Εβραίους (μόνο το 20% του συνόλου) να ανακαλύψουν πόσο καλοδεχούμενοι είναι σε πολλές χώρες σ’ ολόκληρο τον κόσμο· ένας αγώνας που έχει πίσω του την απληστία κι όχι την αγάπη για την Παλαιστίνη κι ο οποίος διέπεται απ’ τα οικονομικά συμφέροντα κι όχι απ’ το ανθρωπιστικό πνεύμα το οποίο ισχυρίζονται οι Σιωνιστές και το οποίο θα τους ανάγκαζε να δεχθούν τις προσφορές που έγιναν από τη Μεγάλη Βρετανία, τον Καναδά, τη Χιλή, το Βέλγιο και πολλές άλλες χώρες.

Αυτοί οι παράγοντες, όταν γίνουν αντιληπτοί απ’ τους σκεπτόμενους άνδρες και γυναίκες, προκαλούν μια βαθιά αποθάρρυνση και μια αίσθηση ματαιότητας κι απελπισίας. Αντίθετα πρέπει ν’ αντιμετωπίζονται με θάρρος, αλήθεια και κατανόηση καθώς και με προθυμία να μιλήσουν με γεγονότα, με απλότητα κι αγάπη σε μια προσπάθεια να εκθέσουν την αλήθεια και να διευκρινίσουν τα προβλήματα που πρέπει να λυθούν. Oι αντιτιθέμενες δυνάμεις του περιχαρακωμένου κακού πρέπει να κατατροπωθούν προτού μπορέσει Αυτός που περιμένουν όλοι οι άνθρωποι, ο Χριστός, να έρθει.

Η γνώση ότι είναι έτοιμος κι ανυπομονεί να εμφανισθεί δημόσια στην αγαπημένη Του ανθρωπότητα προσθέτει απλώς στην αίσθηση της γενικής ματαιότητας και προβάλλει άλλο ένα πολύ ζωτικό ερώτημα: Για ποια χρονική περίοδο πρέπει να υπομένουμε, να μοχθούμε και ν’ αγωνιζόμαστε; Η απάντηση είναι σαφής· θα έρθει σίγουρα όταν αποκατασταθεί ένα μέτρο ειρήνης, όταν η αρχή του μερισμού θα βρίσκεται τουλάχιστον σε διαδικασία ελέγχου των οικονομικών υποθέσεων κι όταν οι εκκλησίες θα έχουν αρχίσει να καθαρίζουν τον οίκο τους. Τότε μπορεί και θα έρθει· τότε το Βασίλειο του Θεού θα αναγνωρίζεται δημόσια και δε θα είναι πλέον ένα ονειρικό ή ιδεατό γεγονός.

Oι ζηλωτές τείνουν να ρωτούν γιατί δεν έρχεται ο Χριστός – με τις πομπές και τελετές που αποδίδουν οι εκκλησίες στο γεγονός – και με τον ερχομό Του να καταδείξει τη θεία Του δύναμη, ν’ αποδείξει πειστικά την εξουσία και την ισχύ του Θεού κι έτσι να τερματίσει τον κύκλο της αγωνίας και της δυστυχίας. Οι απαντήσεις σ’ αυτό είναι πολλές. Πρέπει να θυμάστε ότι ο κύριος σκοπός του Χριστού δεν είναι να επιδείξει δύναμη, αλλά να δημοσιοποιήσει το ήδη υπαρκτό Βασίλειο του Θεού. Επίσης όταν ήρθε πριν δεν αναγνωρίσθηκε και υπάρχει καμιά εγγύηση ότι αυτή τη φορά θα είναι διαφορετικά; Μπορεί να ρωτήσετε γιατί δε θ’ αναγνωρισθεί; Επειδή τα μάτια των ανθρώπων είναι τυφλωμένα από τα δάκρυα του αυτοοικτιρμού κι όχι της μετάνοιας· επειδή οι καρδιές των ανθρώπων είναι ακόμη διεφθαρμένες απ’ την ιδιοτέλεια που δε θεράπευσε η αγωνία του πολέμου· επειδή τα πρότυπα αξιών είναι τα ίδια με της διεφθαρμένης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που είδε την πρώτη Του εμφάνιση, μόνο που εκείνη την εποχή τα πρότυπα ήταν τοπικά κι όχι παγκόσμια· επειδή εκείνοι που θα μπορούσαν να Τον αναγνωρίσουν κι ελπίζουν και λαχταρούν την επιστροφή Του δεν είναι πρόθυμοι να κάνουν τις αναγκαίες θυσίες κι έτσι να εξασφαλίσουν την επιτυχία της έλευσής Του.

Ένας άλλος παράγοντας που αντιστρατεύεται την αναγνώρισή Του και που πιθανόν να σας εκπλήξει, είναι το γεγονός ότι σήμερα υπάρχουν τόσοι πολλοί εξαιρετικά καλοί άνθρωποι στον κόσμο, τόσοι πολλοί ανιδιοτελείς εργάτες και μαθητές και τόσοι πολλοί αληθινά άγιοι άνθρωποι, ώστε ο πνευματικός συναγωνισμός θ’ απαιτούσε από μέρους Του ένα βαθμό αγιότητας που θα εκμηδένιζε την οικειοποίηση ενός φυσικού σώματος μιας ολκής που θα Του επέτρεπε να εκδηλωθεί μεταξύ των ανθρώπων. Αυτό δε συνέβαινε πριν δύο χιλιάδες χρόνια· συμβαίνει όμως σήμερα, επειδή είναι τόσο μεγάλη η ανθρώπινη πρόοδος και η επιτυχία της εξελικτικής διαδικασίας. Για να μπορέσει να βαδίσει σήμερα ανάμεσα στους ανθρώπους απαιτείται ένας κόσμος που θα περιέχει αρκετούς αποτελεσματικούς εργάτες και πνευματικά σκεπτόμενους ανθρώπους που θα αλλάξουν την ατμόσφαιρα του πλανήτη μας· τότε και μόνο τότε μπορεί και θα έρθει ο Χριστός. Ωστόσο δε σας παρουσιάζω κάτι που είναι ανέφικτο.

O σύγχρονος εσωτερισμός και η επιτυχία της επιστημονικής, πνευματικής ζωής αναγνωρίζονται τόσο πλατιά, ώστε η συνείδηση των ανθρώπων παντού έχει επηρεασθεί βαθιά· αυτό θα αυξάνει καθώς θα διαδίδεται μεταξύ των ανθρώπων η ελπίδα της έλευσής Του και η προετοιμασία γι’ αυτή. Η κατάσταση δεν υποδεικνύει κάποια θεία απογοήτευση (της οποίας εκείνη των παγκόσμιων μαθητών θα ήταν αντανάκλαση), ούτε υποδεικνύει κάποια ανικανότητα να εμφανισθεί. Υποδεικνύει μάλλον το θαύμα της θειότητας στον άνθρωπο και την επιτυχία του θείου σχεδίου για τον άνθρωπο. Όμως η θειότητα περιμένει την έκφραση της ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου.

Μια άλλη απάντηση είναι ότι όταν έρθει ο Χριστός απ’ τον Τόπο της Δύναμης, φέρνοντας μαζί Του τους μαθητές Του, τους Διδασκάλους της Σοφίας, αυτός ο Τόπος της Αγάπης και της Δύναμης θα εγκατασταθεί στη γη και θ’ αναγνωρισθεί δημόσια· τα αποτελέσματα αυτής της εμφάνισης κι αυτής της αναγνώρισης θα είναι τρομακτικά και θα προκαλέσουν μια εξίσου τρομακτική επίθεση και προσπάθεια από τις Δυνάμεις του Κακού – εκτός κι αν η ίδια η ανθρωπότητα σφραγίσει πρώτα “την πύλη του κακού”. Αυτό πρέπει να γίνει με την εδραίωση ορθών ανθρώπινων σχέσεων.

Μια άλλη απάντηση στην οποία θα σας ζητούσα να στοχασθείτε, είναι ότι ο Χριστός και η πνευματική Ιεραρχία δεν παρεμβαίνουν ποτέ – αδιάφορο ποιο μπορεί να είναι το κίνητρο – πάνω στο θείο δικαίωμα της ανθρωπότητας να επιτύχει την απελευθέρωση πολεμώντας για την ελευθερία ατομικά, εθνικά και διεθνώς. Όταν η αληθινή ελευθερία θα καλύπτει τη γη, θα δούμε το τέλος της τυραννίας, πολιτικά και θρησκευτικά. Δεν αναφέρομαι εδώ στη σύγχρονη δημοκρατία που προς το παρόν είναι μια φιλοσοφία ευσεβούς πόθου, αλλά σ’ εκείνη την πολιτική κατάσταση όπου θα κυβερνούν οι ίδιοι οι λαοί· αυτοί οι λαοί δε θ’ ανέχονται καμιά αυθεντία στην εκκλησία ή τον ολοκληρωτισμό οποιουδήποτε πολιτικού συστήματος ή κυβέρνησης· δε θα δέχονται ούτε θα επιτρέπουν να κυβερνά οποιοδήποτε σώμα ανθρώπων που θ’ αναλαμβάνει να τους πει τι πρέπει να πιστεύουν για να σωθούν, ή ποια κυβέρνηση πρέπει να δεχθούν. Δε λέω ότι οι επιθυμητοί αυτοί στόχοι πρέπει να είναι εκπληρωμένα γεγονότα στη γη πριν έρθει ο Χριστός. Λέω ότι αυτή η στάση προς τη θρησκεία και την πολιτική πρέπει να είναι γενικά αποδεκτή σαν αναγκαία για όλους τους ανθρώπους κι ότι πρέπει να έχουν γίνει επιτυχή βήματα προς την κατεύθυνση των ορθών ανθρώπινων σχέσεων.

Αυτά είναι τα πράγματα στα οποία ο νέος όμιλος υπηρετών του κόσμου, οι μαθητές, οι ζηλωτές και οι άνθρωποι καλής θέλησης παντού πρέπει να πιστεύουν και να διδάσκουν σε προετοιμασία για τον ερχομό Του. 

(Αλίκη Μπέιλη, Eξωτερίκευση της Ιεραρχίας)

        ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΘΕΝΟ 

 ΑΚΡΙΒΗΣ ΩΡΑ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΥ 21.09 - Κυριακή 7/9/2025

Tα Στοιχειακά και οι Mικρότεροι Nτέβα της Yγρής Ύλης

Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός

 

Yπάρχει επίσης στενή εσωτερική σχέση ανάμεσα στο γεγονός που βρίσκεται πίσω απ’ τα Bιβλικά λόγια “και πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω του ύδατος”  και στη διευθετημένη γνήσια δραστηριότητα της Mεγάλης Mητέρας καθώς εκτελεί το έργο της σωματικής δόμησης κάτω από την παρόρμηση της επιθυμίας.

H αληθινή σχέση μεταξύ του αστρικού πεδίου και του φυσικού πεδίου θα γίνει προφανής μόνο όταν οι σπουδαστές λάβουν προσεκτικά υπόψη ότι το αστρικό πεδίο του ηλιακού συστήματος είναι το έκτο υποπεδίο του κοσμικού φυσικού πεδίου κι απαρτίζει το ολικό άθροισμα της υγρής ουσίας του λογοϊκού φυσικού σώματος.

Όταν αυτό γίνει αντιληπτό, το έργο της ντεβαϊκής ουσίας αποκτά την πρέπουσα θέση· ο παράγων της επιθυμίας ή της αστρικής κίνησης και της ανακλαστικής του δράσης στο φυσικό σώμα μέσω του έκτου υποπεδίου θα γίνει φανερός κι η Mεγάλη Mητέρα θα ιδωθεί ότι έχει ενεργό εμπλοκή, υπό την επιρροή της επιθυμίας, στο έργο της δόμησης, γαλούχησης και παραγωγής εκείνης της θερμότητας και υγρασίας που κάνει εφικτή την εκδήλωση.

H Mητέρα είναι ο μέγιστος των ντέβα και συνδέεται στενά με τους ντέβα των υδάτων, γιατί η υγρασία του ενός ή του άλλου είδους είναι ουσιώδης για κάθε ζωή.

Συνεπώς η έκτη αρχή ή η όψη της αγάπης (η Xριστική αρχή) και το έκτο πεδίο συνδέονται· υπάρχει αλληλεπίδραση ενέργειας μεταξύ του τέταρτου κοσμικού αιθέρα ή βουδδικής ενέργειας και του έκτου πεδίου ή αστρικής ενέργειας.

 Oι ντέβα και των δύο αυτών πεδίων ανήκουν ουσιαστικά σε ομάδες στις οποίες προΐσταται η Ποσειδώνεια επιρροή, οπότε το αστρικό πεδίο μπορεί και τελικά θα αντανακλάσει άμεσα το βουδδικό.

Oι μείζονες δομητές ντέβα στο δεύτερο πεδίο του ηλιακού συστήματος, το εναδικό πεδίο ή δεύτερο κοσμικό αιθέρα, κατευθύνουν τις ενέργειες των χειριστών ντέβα του τέταρτου κοσμικού αιθέρα, του βουδδικού πεδίου.

Oι χειριστές ντέβα του τέταρτου κοσμικού αιθέρα θα πραγματώσουν στην κατάλληλη εξελικτική πορεία το σχέδιο σε αντικειμενική τελείωση με το μέσον της ζώσας ουσίας των μικρότερων ντέβα του υγρού ή αστρικού πεδίου.

 Όταν το κάνουν, θα παρατηρηθούν δύο αποτελέσματα: πρώτο, το αστρικό πεδίο θα αντανακλά τέλεια το βουδδικό πεδίο και δεύτερο, αποτέλεσμα του τελευταίου θα είναι ότι το φυσικό πεδίο θα προσφέρει τον ακριβή αναγκαίο φορέα για μικροκοσμική ή μακροκοσμική έκφραση μέσω της δύναμης του ύδατος ή της επιθυμίας.

----------------------------------------------------------------------------------------------------

Oι ντέβα του έκτου φυσικού υποπεδίου μπορούν να διαιρεθούν σε τρεις ομάδες κι αυτές πάλι σε επτά και σε σαράντα εννέα, αντιστοιχώντας έτσι σε όλες τις ομάδες στο ηλιακό σύστημα. Oι ομάδες αυτές (στην ουσιώδη φύση τους) ανταποκρίνονται “περισσότερο σ’ εκείνο που είναι πάνω από εκείνο που είναι κάτω”, κάτι που αποτελεί μόνο έναν αποκρυφιστικό τρόπο έκφρασης της οικείας σχέσης μεταξύ των ντέβα του πυρός και των ντέβα του ύδατος και μια άρνηση της στενής σχέσης μεταξύ των υδάτινων ντέβα και των γήινων. Σε αποκρυφιστική έκφραση, με τη δράση των πύρινων ντέβα απελευθερώνονται οι υδάτινοι ντέβα.

Oι ντέβα του ύδατος βρίσκουν την ατραπό της υπηρεσίας στο μεγάλο τους έργο της γαλούχησης κάθε φυτικής και ζωικής ζωής στον πλανήτη· στόχος τους είναι να εισέλθουν στην ανώτερη αυτή ομάδα ντέβα που ονομάζουμε αεριώδεις ή πύρινους ντέβα. Aυτοί με τη δράση του πυρός τους επί των υδάτων παράγουν εκείνη τη ακολουθία εξάτμισης, συμπύκνωσης και τελικής καταστάλαξης, η οποία – με τη συνεχή της δραστηριότητα – γαλουχεί όλη τη ζωή πάνω στη γη. Έτσι μπορούν να ιδωθούν πάλι σε λειτουργία οι ψυχικοί νόμοι της αγάπης στο ντεβαϊκό βασίλειο όπως και στο ανθρώπινο· πρώτα η απόσυρση ή ο διαχωρισμός της μονάδας απ’ την ομάδα (που καλείται ατομικοποίηση στον άνθρωπο κι εξάτμιση στο υδάτινο βασίλειο). Έπειτα η συμπύκνωση ή η συγχώνευση της μονάδας με μια νεότερη ή ανώτερη ομάδα κι αυτό το ονομάζουμε συμπύκνωση για τους ντέβα των υδάτων και μύηση για τον άνθρωπο· τέλος η θυσία της ομάδας των ανθρώπινων ή ντεβαϊκών ατόμων για το καλό του συνόλου. Έτσι ο νόμος της υπηρεσίας και της θυσίας διέπει όλη τη δεύτερη θεία όψη σε όλα τα τμήματά της, μεγάλα ή μικρά. Έτσι έχει ο νόμος. Aλλά στο ανθρώπινο βασίλειο, παρότι η αγάπη είναι η εκπλήρωση του νόμου, προσεγγίζεται πάνω στην ατραπό του πόνου και της θλίψης και κάθε ειλικρινής εραστής και υπηρέτης της ανθρωπότητας εκτείνεται στο σταυρό ωσότου επικρατήσει σ’ αυτόν η έκτη αρχή κι ο έκτος τύπος ύλης των σωμάτων του υπαχθεί ολοκληρωτικά στην ανώτερη ενέργεια.  Στην περίπτωση των ντέβα η αγάπη είναι η εκπλήρωση του νόμου χωρίς πόνο ή θλίψη. Αποτελεί γι’ αυτούς τη γραμμή ελάχιστης αντίστασης, γιατί είναι η μητρική όψη, η θηλυκή πλευρά της εκδήλωσης και η εύκολη ατραπός γι’ αυτούς είναι να δίνουν, να γαλουχούν και να φροντίζουν. Συνεπώς οι ντέβα των υδάτων διαχύνονται στην υπηρεσία του φυτικού και ζωικού βασιλείου κι ό,τι τους συγκρατεί στο έκτο υποπεδίο θα υπερπηδηθεί τελικά με τα μετουσιωτικά πυρά και οι ντέβα αυτοί με την αποκρυφιστική “απόσταξη κι εξάτμιση” θ’ αποτελέσουν τελικά τμήμα της αεριώδους πύρινης ομάδας και θα καταστούν εκείνα τα πυρά που συνιστούν τη βάση της θείας αλχημείας.

Mιλώντας γενικά πρέπει να θυμάστε ότι οι γήινοι ντέβα της πυκνότατης ύλης αποβαίνουν στην πορεία της εξέλιξης ντέβα των υδάτων και βρίσκουν τελικά το δρόμο τους προς το αστρικό πεδίο, το κοσμικό υγρό· οι ντέβα των υδάτων του φυσικού πεδίου βρίσκουν δια της υπηρεσίας το δρόμο τους προς το αεριώδες υποπεδίο και κατόπιν προς το κοσμικό αεριώδες, καθιστάμενοι ντέβα του νοητικού πεδίου. Το τελευταίο κυριολεκτικά και αποκρυφιστικά συνιστά τη μετουσίωση της επιθυμίας σε σκέψη.

   Δ Ι Α Λ Ο Γ Ι Σ Μ Ο Σ 

ΕΠΙΚΚΛΗΣΗ ΣΕΙΡΙΟΥ

ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΣΗ ΜΕ ΤΗ ΘΕΙΑ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, 
ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΟΥ ΝΟΥ, ΤΗΣ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ  

Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2025 στις 20.00

πραγματοποιείται –2 φορές το μήνα– βράδυ Τετάρτης 

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΑ ΜΑΘΗΤΗ

1. Πρωινός Διαλογισμός- Τρίγωνα

2. Διατηρήστε την μεσημεριανή ανάμνηση, συνδεόμενοι με την ψυχή και λέγοντας την επίκληση του μαθητή:

Είθε η ενέργεια του θεϊκού μου Εαυτού να με εμπνεύσει

Και το φως της ψυχής μου να κατευθύνει.

Είθε να οδηγηθώ από το σκοτάδι στο φως,

Από τον θάνατο στην αθανασία,

Από το μη πραγματικό στο Πραγματικό.

 

3. Στις 5.00  μ.μ. κάθε μέρα, καθώς λέτε τα παρακάτω λόγια, βάλτε όλη τη δύναμη της ψυχής και του νου σας πίσω τους. Θεωρήστε το έργο που κάνετε τότε ως μια βαθιά χρήσιμη πράξη υπηρεσίας, την οποία προσφέρετε σε συνεργασία με τις Δομικές Δυνάμεις του Σύμπαντος:

Είθε η δύναμη της Μίας Ζωής να διαχέεται μέσα από την ομάδα όλων των αληθινών υπηρετών.

Είθε η Αγάπη της Μίας Ψυχής να χαρακτηρίζει τις ζωές

 όλων όσων επιδιώκουν να υπηρετήσουν τους Μεγάλους.

Είθε να εκπληρώσω το μέρος μου στο Ένα Έργο με αυταπάρνηση, αβλάβεια και ορθό λόγο.

Σημείωση: (Ο Θιβετιανός το αποκαλεί «ώρα επαφής με το ηλιοβασίλεμα». Μας λένε ότι ο Χριστός και η Ιεραρχία τηρούν αυτήν την ώρα καθημερινά, ψάλλοντας τη Μεγάλη Επίκληση για την ανθρωπότητα.)

4. Τέλος, καθώς κοιμάστε το βράδυ, μπορείτε να πείτε την Γκαγιάτρι.

Ω Εσύ που Υποβαστάζεις το σύμπαν,

Από τον Οποίο όλα προέρχονται,

Στον Οποίο όλα τα πράγματα επιστρέφουν,

Αποκάλυψε σε μας το πρόσωπο του αληθινού Πνευματικού Ήλιου

Κρυμμένο πίσω από ένα δίσκο χρυσού Φωτός

Έτσι ώστε να γνωρίσουμε την Αλήθεια

Και να κάνουμε ολόκληρο το καθήκον μας

Καθώς πορευόμαστε προς στα ιερά σου Πόδια.

Αν αυτές οι οδηγίες ακολουθηθούν με προσοχή, θα πρέπει να είναι δυνατό να γίνει ένα ευρύτερο και βαθύτερο έργο.

Αφήστε τη Χαρά να εισέλθει σε όλες τις προσπάθειές σας.

Το να σας καθοδηγήσει πράγματι το Φως των ψυχών σας και να μπορέσουμε όλοι να σταθούμε μαζί σε αυτό το Φως, είναι η επιθυμία του δασκάλου και Αδελφού σας -. (μαθήτρια R.S.W.)

Σείριος, ΓΗ και ΑΦΡΟΔΙΤΗ

Ο αριθμός 5 είναι ο αριθμός του μάνας ή του νου και της Αφροδίτης.

«Οι επιρροές του Σείριου, τρεις σε αριθμό, επικεντρώνονται στον αστέρα Regulus ή Βασιλίσκο, το οποίο είναι αστέρι πρώτου μεγέθους και αναφέρεται ως "η καρδιά του Λιονταριού».  O Σείριος, ο Ήλιος, ο Ερμής και η Σελήνη είναι οι κυρίαρχες επιδράσεις που ασκούνται ή/και αφορούν τον μυημένο υποψήφιο που εργάζεται στις τάξεις της τρίτης μύησης. (Ε.Α:300)

Τόσο ο Σείριος όσο και η Αφροδίτη ήταν υπεύθυνοι για την αφύπνιση της συνείδησης   της «ζωώδους ανθρωπότητας» στην αρχαία Λεμούρια, πριν από 21,6 εκατομμύρια χρόνια. (Phillip Linsday- video “The hidden history of Humanity”).

Σταδιακά ο Σείριος κινείται πιο κοντά στο Ηλιακό Σύστημά μας, μας λέγουν οι επιστήμονες, οπότε θα αυξηθεί η φωτεινότητά του τα επόμενα 60.000 χρόνια. Μετά το χρονικό αυτό διάστημα θα αρχίσει να υποχωρεί, αλλά θα εξακολουθήσει να είναι το πιο λαμπρό αστέρι στον ουρανό της Γης για τα επόμενα 210.000 χρόνια. (Μ.Richmond)

Από 25/8-19/9 η Αφροδίτη θα βρίσκεται στο Λέοντα.

Η Αφροδίτη στον Λέοντα είναι μια πολύ μαγνητική και χαρισματική θέση και εσωτερικά συνδέεται με τον πανίσχυρο αστέρα Σείριο.

Η Αφροδίτη θεωρείται ως ο «ανώτερος εαυτός» ή το «alter ego» της Γης (η ψυχή της) και ο Σείριος είναι ο «ανώτερος εαυτός» (η ψυχή), όπως είδαμε του ηλιακού μας συστήματος στο σύνολό του.

Η Αφροδιτιανή διάταξη, ευρισκόμενη στον πέμπτο γύρο, έχει συντονίσει και αναπτύξει την πέμπτη αρχή του μάνας, έχουν συνθέσει τις 4 κατώτερες  αρχές ή φορείς και έτσι η βουδδική της όψη αποτελεί μία έκφραση δια του τελειοποιηθέντος πέμπτου.

O Oυράνιος μας Άνθρωπος (πλανητικός Λόγος της Γης-όχι ο Σανάτ Κουμάρα) θα επιτύχει στον πέμπτο γύρο ένα παράλληλο σημείο εξέλιξης και η πέμπτη αρχή, όπως αναφέρθηκε, δε θ’ αποτελεί πλέον αντικείμενο της προσοχής Tου όσον αφορά τις ανθρώπινες μονάδες…

H Aφροδίτη μπορεί να σχετίζεται με τη μετάδοση της διέγερσης που κατέληξε σε μεγάλα γεγονότα πάνω στη Γη μέσω της Αφροδιτιανής αλύσου της διάταξής μας, όπως ειπώθηκε παραπάνω πριν 21,6 εκ.χρόνια, αλλά η διάταξή μας έδωσε κατά ένα μυστηριώδη τρόπο περισσότερα από όσα δέχθηκε, αν και το δώρο δεν ήταν της ίδιας φύσης , μας λέει ο Δ.Θ.

Η Αφροδιτιανή επιρροή στην άλυσό μας και στον πλανήτη μας, μπορεί να προκάλεσε μια διέγερση ορισμένων ομάδων της τέταρτης Δημιουργικής Iεραρχίας, της ανθρώπινης, αλλά προκάλεσε ΕΠΙΣΗΣ ένα παράλληλο γεγονός πολύ μεγαλύτερης έκτασης στην Αφροδιτιανή διάταξη.

Το τελευταίο επηρέασε την έκτη Iεραρχία, μια από τις ντεβαϊκές Iεραρχίες που εδρεύει στη διάταξη της Aφροδίτης (καθώς η Αφροδίτη έχει ψυχή 6^ης ακτίνας). Η διέγερση αυτή εκπορεύθηκε διαμέσου της έκτης αλύσου μας (ή της δεύτερης ανάλογα από πού μετράει κάποιος) και επηρέασε την αντίστοιχη άλυσο της Αφροδιτιανής διάταξης.

Κάτω           Όνομα          Ακτίνα         Ζώδιο                  Ενέργεια                      Σχόλια  Πάνω

  6      Θείες Φλόγες         Ι                 Λέων                   Παρασάκτι                     Πυρ–Αήρ   7

         Θείες Ζωές                          Πλανήτης–Ήλιος     Υπέρτατη ενέργεια       Λογοϊκό Πεδίο

                                                     Χρώμα–Πορτοκαλί

(ΕΑ:37-49)

Η διαφορά μεγέθους μπορεί να φανεί στο γεγονός ότι στην περίπτωσή μας επηρεάσθηκε μόνο μια σφαίρα, ενώ η επιρροή της διάταξής μας στην Aφροδιτιανή ήταν τέτοια ώστε διεγέρθηκε μια ολόκληρη άλυσος.

Aυτή προκλήθηκε μέσα από τη θετική πολικότητα του Oυράνιου Aνθρώπου της Γήινης διάταξης.

      «ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

Κυριακή 31 Αυγούστου 2025

                                               Κείμενο που διαμοιράστηκε

Πριν από πολλά χρόνια υπέδειξα ότι ο Χριστός θα έρθει με τρεις τρόπους ή μάλλον το γεγονός της Παρουσίας Του θα μπορούσε να αποδειχθεί σε τρεις διακριτές φάσεις.

Είπα τότε ότι η πρώτη κίνηση που θα έκανε η Ιεραρχία θα ήταν να διεγείρει την πνευματική συνείδηση στον άνθρωπο, να εφελκύσει τις πνευματικές απαιτήσεις της ανθρωπότητας σε μεγάλη κλίμακα και να γαλουχήσει – σε παγκόσμια κλίμακα – τη Χριστική συνείδηση στην ανθρώπινη καρδιά. Αυτό έχει ήδη γίνει και με πολύ δραστικά αποτελέσματα. Η αναμφισβήτητη έκφραση της πραγματικής φύσης αυτής της διαδικασίας είναι οι κραυγαλέες απαιτήσεις των ανθρώπων καλής θέλησης, των εργατών για την ευημερία κι εκείνων που είναι αφιερωμένοι στη διεθνή συνεργασία, στην ανακούφιση της παγκόσμιας δυστυχίας και στην εδραίωση ορθών ανθρώπινων σχέσεων. Αυτή η φάση του προπαρασκευαστικού έργου που είναι ενδεικτική του ερχομού Του, έχει πια φτάσει σε ένα στάδιο που τίποτε δεν μπορεί να αναχαιτίσει την πρόοδό της ή να επιβραδύνει την ορμή της. Παρά τα φαινόμενα, αυτή η έγερση της Χριστικής συνείδησης ήταν επιτυχής κι ό,τι φαίνεται σαν αντίθετη δραστηριότητα δεν έχει μακροπρόθεσμη σημασία κι έχει απλώς προσωρινή φύση.

Σας είπα ότι η δεύτερη κίνηση της Ιεραρχίας θα ήταν να εντυπώσει το νου των φωτισμένων ανθρώπων παντού με πνευματικές ιδέες που ενσωματώνουν τις νέες αλήθειες, με την “κάθοδο” (αν μπορώ να την ονομάσω έτσι) των νέων εννοιών που θα διέπουν την ανθρώπινη ζωή και με την επισκίαση όλων των παγκόσμιων μαθητών και του νέου ομίλου υπηρετών από τον ίδιο τον Χριστό. Θα θυμηθείτε στην ιστορία της Βίβλου πώς ο Χριστός εφέλκυσε συμβολικά την αναγνώριση του Ιωάννη του Βαπτιστή και μετέδωσε τα πράγματα του Βασιλείου του Θεού στους μαθητές που βάδιζαν προς τους Εμμαούς, παρότι δεν αναγνώρισαν το Σύντροφό τους. Αυτή η σχεδιασμένη κίνηση της Ιεραρχίας βαίνει επίσης καλά· οι άνδρες και οι γυναίκες παντού και σε κάθε τμήμα της ζωής διακηρύσσουν τις νέες εκείνες αλήθειες που πρέπει να καθοδηγούν στο μέλλον την ανθρώπινη ζωή· δομούν τις νέες εκείνες οργανώσεις, κινήσεις και ομάδες – μεγάλες ή μικρές – που θα εξοικειώσουν τη μάζα των ανθρώπων με την πραγματικότητα της ανάγκης και τον τρόπο ικανοποίησής της. Το κάνουν επειδή ελαύνονται σ’ αυτό απ’ τη θέρμη της καρδιάς τους και την αγαπητική τους ανταπόκριση στην ανθρώπινη δυστυχία· χωρίς να το διατυπώνουν έτσι, εργάζονται ωστόσο για να κάνουν ορατό το Βασίλειο του Θεού πάνω στη γη. Δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί αυτά τα γεγονότα μπροστά στην πολλαπλότητα αυτού του τύπου των οργανώσεων, των βιβλίων και των ομιλιών.

Τρίτο, σας είπα ότι ο Χριστός μπορεί να έρθει προσωπικά και να βαδίσει μεταξύ των ανθρώπων όπως έκανε και πριν. Αυτό δεν έχει συμβεί ακόμη, αλλά καταστρώνονται σχέδια που θα Tου επιτρέψουν να το κάνει. Αυτά τα σχέδια δεν περιλαμβάνουν τη γέννηση κάποιου καλού παιδιού σε κάποιο καλό σπίτι στη γη· δε θα προκαλέσουν τους άγριους ισχυρισμούς και την εύπιστη αναγνώριση των καλοπροαίρετων και των μη νοήμονων, όπως τόσο συχνά συμβαίνει σήμερα, ούτε θα εμφανισθεί κάποιος και θα πει: Αυτός είναι ο Χριστός. Είναι εδώ ή εκεί. Όμως θα σας τόνιζα ότι η πλατιά εμφάνιση τέτοιων μύθων και ισχυρισμών, παρότι ανεπιθύμητη, παραπλανητική κι εσφαλμένη, δείχνει ωστόσο την ανθρώπινη προσδοκία για τον επικείμενο ερχομό Του. Η πίστη στον ερχομό Του είναι βασική για την ανθρώπινη συνείδηση. Το πώς θα έρθει, με ποιο τρόπο, δεν μπορώ και δεν πρέπει να το πω. Η ακριβής στιγμή δεν έχει ακόμη φτάσει, ούτε έχει καθορισθεί η μέθοδος της εμφάνισής Του. Η πραγματική φύση των δύο προηγούμενων και προπαρασκευαστικών κινήσεων που έγιναν ήδη από την Ιεραρχία υπό τη διεύθυνσή Του, είναι η εγγύηση ότι θα έρθει κι ότι – όταν το κάνει – το ανθρώπινο γένος θα είναι έτοιμο.

Θα ήθελα για λίγο να συνοψίσω ορισμένες όψεις του έργου που κινητοποίησε πριν δύο χιλιάδες χρόνια, επειδή κρατά το κλειδί του μελλοντικού έργου Του. Κάποιο απ’ αυτό σας είναι καλά γνωστό, γιατί τονίσθηκε από τις παγκόσμιες πίστεις και ιδιαίτερα απ’ τους δασκάλους της Χριστιανικής πίστης. Αλλά όλοι τους έκαναν να φαίνεται το έργο Του δύσκολο να το συλλάβει ο άνθρωπος και η ακατάλληλη έμφαση που δόθηκε στη θειότητά Του (μια έμφαση που ποτέ δεν έδωσε ο Ίδιος) το έκαναν να φαίνεται ότι Αυτός και μόνον Αυτός και κανείς άλλος δε θα μπορούσε να κάνει τα ίδια πράγματα. Oι θεολόγοι λησμόνησαν ότι ο Ίδιος δήλωσε ότι “μείζονα τούτων ποιήσετε, ότι εγώ προς τον πατέρα μου πορεύομαι” (Ιωάν. xiv, 12). Εδώ υποδεικνύει πως αυτό το πέρασμα στον Oίκο του Πατρός θα καταλήξει σε μια τέτοια εισροή πνευματικής δύναμης, διόρασης και δημιουργικής εκπλήρωσης στους ανθρώπους, ώστε οι πράξεις τους θα Τον ξεπεράσουν. Λόγω της διαστρέβλωσης της διδασκαλίας Του και της απόμακρης σχέσης της με τον άνθρωπο, δεν έχουμε κάνει ακόμη αυτά τα “μείζονα”. Κάποια μέρα θα τα κάνουμε σίγουρα και – σε κάποιες γραμμές – τα κάναμε ήδη. Ας συσχετίσω κάποια από τα πράγματα που έκανε, τα οποία μπορούμε να κάνουμε και στα οποία θα βοηθήσει.

1. Για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία η αγάπη του Θεού ενσωματώθηκε σ’ έναν άνθρωπο κι ο Χριστός εγκαινίασε την εποχή της αγάπης. Αυτή η έκφραση της θεία αγάπης πραγματώνεται ακόμη· ο κόσμος δεν είναι ακόμη γεμάτος αγάπη και είναι λίγοι όσοι κατανοούν την αληθινή έννοια της λέξης. Αλλά – μιλώντας συμβολικά – όταν τα Ηνωμένα Έθνη προβάλλουν με πραγματική κι αληθινή ισχύ, τότε θα εξασφαλισθεί η ευημερία του κόσμου. Τι άλλο είναι αυτή η ευημερία παρά αγάπη σε δράση; Τι είναι οι ορθές ανθρώπινες σχέσεις παρά αγάπη μεταξύ ανθρώπων, ομάδων κι εθνών; Τι είναι η διεθνής συνεργασία παρά αγάπη σε παγκόσμια κλίμακα; Αυτά είναι τα πράγματα που εξέφρασε η αγάπη του Θεού στον Χριστό κι αυτά είναι τα πράγματα για τα οποία εργαζόμαστε τώρα για να έρθουν σε ύπαρξη. Επιχειρούμε να το κάνουμε σε τεράστια κλίμακα κι αυτό παρά την αντίθεση – μια αντίθεση η οποία μόνο προσωρινά μπορεί να επιτύχει, επειδή είναι τέτοια η δυναμικότητα του αφυπνισμένου πνεύματος του ανθρώπου. Αυτά είναι τα πράγματα τα οποία η Ιεραρχία με τις ήδη επιτυχείς διεργασίες της βοηθά και θα συνεχίσει να βοηθά.

2. O Χριστός δίδαξε επίσης ότι το Βασίλειο του Θεού βρίσκεται στη Γη και μας είπε να αναζητήσουμε πρώτα αυτό το βασίλειο και να εγκαταλείψουμε όλα τα πράγματα για χάρη του. Αυτό το Βασίλειο ήταν πάντοτε μαζί μας και το αποτελούν όλοι εκείνοι οι οποίοι ανά τους αιώνες αναζήτησαν τους πνευματικούς στόχους, απελευθερώθηκαν από τους περιορισμούς του φυσικού σώματος, τους συναισθηματικούς ελέγχους και τον παρεμποδιστικό νου. Oι πολίτες του είναι εκείνοι που σήμερα (άγνωστοι στην πλειονότητα) ζουν σε φυσικά σώματα, εργάζονται για την ευημερία της ανθρωπότητας, χρησιμοποιούν την αγάπη αντί για το συναίσθημα σαν γενική τεχνική τους κι αποτελούν εκείνο το μεγάλο σώμα των “φωτισμένων Διανοιών” που καθοδηγούν το πεπρωμένο του κόσμου. Το Βασίλειο του Θεού δεν είναι κάτι που θα κατέλθει στη γη όταν οι άνθρωποι είναι αρκετά καλοί! Είναι κάτι που λειτουργεί επαρκώς σήμερα κι απαιτεί αναγνώριση. Είναι ένα οργανωμένο σώμα που εφελκύει ήδη αναγνώριση από εκείνους τους ανθρώπους που ζητούν πρώτα το Βασίλειο του Θεού κι έτσι ανακαλύπτουν ότι το Βασίλειο που αναζητούν είναι ήδη εδώ. Eίναι γνωστό σε πολλούς ότι ο Xριστός και οι μαθητές Tου είναι φυσικά παρόντες στη Γη και το Βασίλειο που κυβερνούν, με τους νόμους και τους τρόπους δραστηριότητάς του, είναι και ήταν οικείο σε πολλούς σ’ όλη τη διάρκεια των αιώνων.

O Χριστός είναι ο Παγκόσμιος Θεραπευτής και Σωτήρας. Εργάζεται επειδή είναι η ψυχή που ενσωματώνει όλη την Πραγματικότητα. Σήμερα εργάζεται όπως εργάσθηκε στην Παλαιστίνη πριν δύο χιλιάδες χρόνια μέσω ομίλων. Εκεί εργάσθηκε μέσω των τριών αγαπημένων μαθητών Του, μέσω των δώδεκα αποστόλων, μέσω των επιλεγμένων εβδομήντα και των ενδιαφερθέντων πεντακοσίων… Τώρα εργάζεται μέσω των Διδασκάλων Του και των ομίλων Τους κι έτσι εντείνει πολύ τις προσπάθειές Του. Μπορεί και θα εργασθεί μέσω όλων των ομίλων στο μέτρο που προσαρμόζονται για σχεδιασμένη υπηρεσία, για διανομή αγάπης κι έρχονται σε συνειδητή ευθυγράμμιση με τη μεγάλη δυναμικότητα των εσώτερων ομίλων.

Oι εσωτεριστές, οι αποκρυφιστές σπουδαστές, οι Ροδόσταυροι και οι Θεόσοφοι διακήρυσσαν πάντα τη φυσική Παρουσία του Χριστού, αλλά διαστρέβλωσαν τόσο τη διδασκαλία με δογματικές διαβεβαιώσεις σε ασήμαντες λεπτομέρειες και με γελοίους ισχυρισμούς, ώστε εφέλκυσαν ελάχιστη αναγνώριση της υποκείμενης αλήθειας, ούτε απεικόνισαν ένα Βασίλειο ελκυστικό. Όμως αυτό το Βασίλειο υπάρχει και δεν είναι ένας τόπος με πειθαρχίες ή με χρυσές άρπες και γεμάτος από μη νοήμονες φανατικούς, αλλά ένας τόπος υπηρεσίας, όπου κάθε άνθρωπος έχει ένα πλήρες πεδίο για την άσκηση της θειότητάς του στην ανθρώπινη υπηρεσία.

3. Στη Μεταμόρφωση ο Χριστός αποκάλυψε τη δόξα που είναι έμφυτη σ’ όλους τους ανθρώπους. Εκεί εμφανίζεται η τριπλή κατώτερη φύση – φυσική, συναισθηματική και νοητική – να υποκλίνεται μπροστά στη δόξα που αποκαλύπτεται. Εκείνη τη στιγμή όπου ο Ενυπάρχων Χριστός ήταν σε φυσική μορφή, όπου η ανθρωπότητα αντιπροσωπευόταν από τους τρεις αποστόλους, ήρθε μια Φωνή από τον Oίκο του Πατρός που αναγνώριζε την αποκαλυφθείσα θειότητα και την Yικότητα του Μεταμορφωμένου Χριστού. Πάνω σ’ αυτή την έμφυτη θειότητα, πάνω σ’ αυτή την αναγνωρισμένη Υικότητα βασίζεται η αδελφότητα όλων των ανθρώπων – μία ζωή, μία δόξα που θα αποκαλυφθεί και μία θεία σχέση. Σήμερα σε μεγάλη κλίμακα (ακόμη κι όταν παραβλέπονται οι επιπτώσεις της θειότητας) η δόξα του ανθρώπου και οι θεμελιώδεις σχέσεις του είναι ήδη γεγονός στην ανθρώπινη συνείδηση. Συνοδευτικό εκείνων των χαρακτηριστικών που προς το παρόν είναι θλιβερά κι εμφανίζονται ν’ αρνούνται κάθε ισχυρισμό για θειότητα, είναι το θαύμα της επίτευξης του ανθρώπου, ο θρίαμβός του πάνω στη φύση. Η δόξα της επιστημονικής επίτευξης και η μεγαλειώδης μαρτυρία της δημιουργικής τέχνης – τόσο της σύγχρονης όσο και της αρχαίας – δεν αφήνουν περιθώρια στην αμφιβολία για τη θειότητα του ανθρώπου. Εδώ πάλι είναι τα “μείζονα” για τα οποία μίλησε ο Χριστός κι εδώ πάλι είναι ο θρίαμβος του Χριστού μέσα στην ανθρώπινη καρδιά.

Ότι αυτός ο θρίαμβος της Χριστικής συνείδησης πρέπει ν’ αναφέρεται πάντα με όρους θρησκείας, εκκλησιαστικής κι ορθόδοξης πίστης, είναι ένας από τους απίστευτους θριάμβους των δυνάμεων του κακού. Το να είναι κανείς πολίτης του Βασιλείου του Θεού δε σημαίνει ότι πρέπει αναγκαστικά να είναι μέλος κάποιας ορθόδοξης εκκλησίας. O θείος Χριστός στην ανθρώπινη καρδιά μπορεί να εκφρασθεί σε πολλά διαφορετικά τμήματα της ανθρώπινης ζωής – στην πολιτική, στην τέχνη, στην οικονομική έκφραση και στην αληθινή κοινωνική διαβίωση, στην επιστήμη και στη θρησκεία. Θα ήταν συνετό να θυμάστε εδώ ότι τη μόνη φορά που καταγράφηκε πως επισκέφθηκε ο Χριστός (ως ενήλικος) το Ναό των Ιουδαίων, δημιούργησε μεγάλη αναταραχή! Η ανθρωπότητα περνά από δόξα σε δόξα και στο μεγάλο πανόραμα της ιστορίας αυτό είναι έντονα φανερό. Σήμερα η δόξα αποκαλύπτεται σε κάθε τμήμα της ανθρώπινης δραστηριότητας και είναι πολύ κοντά η Μεταμόρφωση εκείνων που βρίσκονται στην κορυφή του κύματος του ανθρώπινου πολιτισμού.

4. Τελικά στο θρίαμβο της Σταύρωσης ή (όπως εκφράζεται με μεγαλύτερη ακρίβεια στην Ανατολή) στη Μεγάλη Απάρνηση, ο Χριστός για πρώτη φορά αγκυροβόλησε στη γη ένα ισχυρό νήμα της θείας Θέλησης, καθώς εκπορεύθηκε από τον οίκο του Πατρός (Σαμπάλλα), πέρασε στη κατανοούσα φύλαξη του Βασιλείου του Θεού και με το μέσον του Χριστού ήρθε στην προσοχή του ανθρώπινου γένους. Με τη συμβολή ορισμένων μεγάλων Υιών του Θεού οι τρεις θείες όψεις ή χαρακτηριστικά της θείας Τριάδας – θέληση, αγάπη και νοημοσύνη – έγιναν μέρος της ανθρώπινης σκέψης κι έφεσης. Oι Χριστιανοί τείνουν να ξεχνούν ότι η κρίση στις τελευταίες ώρες του Χριστού δεν ήταν εκείνη στις ώρες που πέρασε πάνω στο Σταυρό, αλλά στη διάρκεια εκείνων που πέρασε στον Κήπο της Γεθσημανή, όταν η θέλησή Του – με αγωνία και σχεδόν με απόγνωση – υποτάχθηκε σ’ εκείνη του Πατρός. “Πάτερ”, είπε, “πλην μη το θέλημά μου, αλλά το σον γινέσθω”. (Λουκ. xxii, 42.)

Κάτι νέο, αν και σχεδιασμένο από τα βάθη του χρόνου, συνέβη σ’ εκείνο τον ήσυχο κήπο· ο Χριστός, αντιπροσωπεύοντας το ανθρώπινο γένος, αγκυροβόλησε ή εδραίωσε τη θέληση του Πατρός πάνω στη γη κι έκανε εφικτό για τη νοήμονα ανθρωπότητα να την εκτελέσει. Μέχρι τότε αυτή η Θέληση ήταν γνωστή στον Oίκο του Πατρός· αναγνωρίσθηκε και προσαρμόσθηκε στην παγκόσμια ανάγκη απ’ την Πνευματική Ιεραρχία που εργάζεται υπό τον Χριστό κι έτσι πήρε μορφή σαν θείο Σχέδιο. Σήμερα, εξαιτίας εκείνου που έκανε ο Χριστός τη στιγμή της κρίσης Του πριν από εκατοντάδες χρόνια, η ανθρωπότητα μπορεί να προσθέσει τις προσπάθειές της στην εκτέλεση του Σχεδίου. Η θέληση-για-το-καλό του Oίκου του Πατρός μπορεί να γίνει η καλή θέληση του Βασιλείου του Θεού και μπορεί να μετασχηματισθεί σε ορθές ανθρώπινες σχέσεις απ’ τη νοήμονα ανθρωπότητα. Έτσι η άμεση γραμμή ή νήμα της θέλησης του Θεού φτάνει τώρα από τον ανώτατο τόπο στο κατώτατο σημείο και μπορεί την κατάλληλη εποχή να γίνει ένα καλώδιο ανόδου για τους υιούς των ανθρώπων και καθόδου για το αγαπητικό, ζωντανό πνεύμα του Θεού.

Θα ήθελα να ξεχάσετε την απόσταση, την απομάκρυνση και την ασάφεια και να αντιληφθείτε ότι μιλώ για ακριβή και κυριολεκτικά γεγονότα πάνω στον πλανήτη μας. Ασχολούμαι με αναγνωρίσεις και συμβάντα και με πραγματικά γεγονότα που αποτελούν συνειδητό κτήμα πολλών. Η ιστορία του Χριστού κι ο Χριστός στην ανθρώπινη καρδιά είναι πλανητικά γεγονότα.

Υπάρχει μια όψη αυτής της επιστροφής του Χριστού που δεν την έθιξα ποτέ και για την οποία δεν έχει γίνει ποτέ αναφορά. Εγώ, ένας ταπεινός μαθητής του Χριστού, θα ήθελα εδώ να μιλήσω γι’ αυτό. Είναι ο παράγοντας του τι θα σημαίνει για τον Χριστό αυτός ο ερχομός πάλι μεταξύ των ανθρώπων, αυτή η επιστροφή στην εξωτερική καθημερινή δραστηριότητα, καθώς την αντιμετωπίζει. Πώς θα νιώθει όταν φτάσει η ώρα της εμφάνισής Του;

Υπάρχει μια μεγάλη μύηση που αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη, στην οποία δώσαμε το όνομα Ανάληψη. Γι’ αυτή δεν ξέρουμε τίποτε. Ελάχιστες πληροφορίες μας δίνονται στην ιστορία του Ευαγγελίου: το γεγονός της βουνοκορφής, των παριστάμενων θεατών και των λόγων του Χριστού που διαβεβαίωναν ότι δεν πρόκειται να τους αφήσει. Τότε τα νέφη τον έκρυψαν απ’ την όρασή τους. Δεν ήταν κανείς παρών που θα μπορούσε να προχωρήσει μαζί Του. Η συνείδησή τους δεν μπορούσε να διεισδύσει στον τόπο που διάλεξε να πάει· παρερμήνευσαν ακόμη τα λόγια Του και μόνο με μια ασαφή και μυστικιστική έννοια κατανόησε η ανθρωπότητα την εξαφάνισή Του ή τη σημασία της παραμονής Του ή της απαρατήρητης Παρουσίας Του. Αυτοί που παρατηρούσαν διαβεβαιώθηκαν από δύο Γνώστες του Θεού, οι Oποίοι ήταν επίσης παρόντες, πως θα έρθει πάλι με παρόμοιο τρόπο. Αναλήφθηκε. Τα σύννεφα Τον πήραν και σήμερα τα σύννεφα που καλύπτουν τον πλανήτη μας περιμένουν να Τον αποκαλύψουν.

Τώρα περιμένει να κατέλθει. Αυτή η κάθοδος στο δυστυχισμένο κόσμο των ανθρώπων μπορεί να μην Του παρουσιάζει κάποια θελκτική εικόνα. Από το ήρεμο ορεινό καταφύγιο όπου περίμενε, καθοδηγούσε κι επέβλεπε την ανθρωπότητά μας κι όπου εκπαίδευε τους μαθητές Του, τους μυημένους και το νέο όμιλο υπηρετών του κόσμου, πρέπει να έρθει και να πάρει την εξέχουσα θέση Του στην παγκόσμια σκηνή και να αναλάβει το ρόλο Του στο μεγάλο δράμα που παίζεται εκεί. Αυτή τη φορά θα παίξει το ρόλο Του χωρίς κάλυμμα, όπως έκανε προηγουμένως, αλλά μπροστά στα μάτια ολόκληρου του κόσμου. Λόγω της μικρότητας του πλανήτη μας και της επικράτησης του ραδιοφώνου, της τηλεόρασης και της ταχύτητας της επικοινωνίας, ο ρόλος Του θα παρατηρείται απ’ όλους και σίγουρα γι’ Αυτόν η προοπτική πρέπει να επιφυλάσσει κάποιο τρόμο, πρέπει να παρουσιάζει τις δοκιμασίες και τις μεγάλες προσαρμογές της, συν μια επώδυνη κι αναπόφευκτη εμπειρία. Δε θα έρθει σαν ο παντοδύναμος Θεός της αδαούς δημιουργίας του ανθρώπου, αλλά ως ο Χριστός, ο Ιδρυτής του Βασιλείου του Θεού στη Γη, για να ολοκληρώσει το έργο που ξεκίνησε και να επιδείξει πάλι τη θειότητα σε πολύ πιο δύσκολες περιστάσεις....

Αλλά πριν μπορέσουν να συμβούν όλα αυτά, πρέπει να εισέλθει πάλι στο δημόσιο στίβο, να παίξει το ρόλο Του στις παγκόσμιες υποθέσεις και να αποδείξει την προοπτική της αποστολής Του. Θα συγκεντρώσει γύρω Του, με σάρκα και οστά, τους επιλεγμένους συνεργάτες και συμβούλους Του· δε θα είναι εκείνοι που συγκεντρώθηκαν γύρω Του στις προηγούμενες απλούστερες μέρες, αλλά εκείνα τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας τα οποία Τον αναγνωρίζουν σήμερα και προετοιμάζονται να εργασθούν μαζί Του στο μέτρο που μπορούν. Είναι ένας διαφορετικός κόσμος στον οποίο σχεδιάζει τώρα να επιστρέψει κι αυτό οφείλεται κυρίως στη διανοητική ανάπτυξη της μάζας των ανθρώπων. Αυτό Του παρουσιάζει τρομακτικές δυσκολίες, γιατί τώρα πρέπει να προσεγγισθούν οι διάνοιες των ανθρώπων κι όχι μόνο οι καρδιές τους (όπως τις προηγούμενες μέρες), αν η Θέληση του Θεού πρόκειται να εκτελεσθεί με νοημοσύνη στη Γη. Το κύριο έργο Του είναι ασφαλώς η εδραίωση ορθών ανθρώπινων σχέσεων σε κάθε τμήμα της ανθρώπινης ζωής. Θα σας ζητούσα να χρησιμοποιείτε τη θεία φαντασία σας και να προσπαθείτε να σκεφθείτε ποιες πρέπει να είναι οι επιπτώσεις του έργου που αντιμετωπίζει· θα σας ζητούσα να συλλογισθείτε τις δυσκολίες που πρέπει αναπόφευκτα ν’ αντιμετωπίσει – τη δυσκολία πάνω απ’ όλα της μαζικής εσφαλμένης διανοητικής έμφασης.

Ζητήθηκε απ’ Αυτόν, τον Αντιπρόσωπο της αγάπης του Θεού, να εργασθεί πάλι στον παγκόσμιο στίβο, εκεί όπου το προηγούμενο μήνυμά Του εξουδετερώθηκε, λησμονήθηκε ή παρερμηνεύθηκε για δύο χιλιάδες χρόνια κι όπου το μίσος και η χωριστικότητα διέκριναν όλους τους ανθρώπους παντού. Αυτό θα Τον βυθίσει σε μια ξένη ατμόσφαιρα και σε μια κατάσταση που θα χρειασθούν όλα τα θεία εφόδια Του και θα δοκιμασθεί μέχρις εσχάτων. Η γενικά αποδεκτή ιδέα ότι θα επιστρέψει σαν θριαμβευτής πολεμιστής, παντοδύναμος κι ακαταμάχητος, δεν έχει ασφαλώς καμιά πραγματική βάση. Ότι τελικά θα οδηγήσει το λαό Του, την ανθρωπότητα, στην Ιερουσαλήμ είναι ένα γεγονός που θεμελιώνεται σε ένα σίγουρο θεμέλιο· αλλά δε θα είναι μια Ιουδαϊκή πόλη που καλείται Ιερουσαλήμ, αλλά “ο τόπος της ειρήνης” (όπως σημαίνει η λέξη Ιερουσαλήμ). Μια προσεκτική εξέταση της παγκόσμιας κατάστασης σήμερα και μια αφιερωμένη χρήση της φαντασίας θα αποκαλύψει στον ειλικρινή στοχαστή πόσο τρομακτικό είναι το έργο που έχει αναλάβει. Αλλά Αυτός “εστήριξε το πρόσωπον αυτού του πορεύεσθαι εις Ιερουσαλήμ” (Λουκ. ix, 51)· θα εμφανισθεί πάλι και θα οδηγήσει το ανθρώπινο γένος σε έναν πολιτισμό και σε μια κατάσταση συνείδησης της οποίας ο παγκόσμιος βασικός τόνος θα είναι οι ορθές ανθρώπινες σχέσεις και η παγκόσμια συνεργασία για το καλό όλων. Αυτός – μέσω του νέου ομίλου υπηρετών του κόσμου και των ανθρώπων καλής θέλησης – θα ολοκληρώσει τη σύνδεσή Του με τη Θέληση του Θεού (τα του Πατρός Του) με τέτοιο τρόπο ώστε η αιώνια θέληση-για-το-καλό θα μεταφρασθεί απ’ την ανθρωπότητα σε καλή θέληση και ορθές σχέσεις. Τότε θα γίνει το έργο Του· θα είναι πάλι ελεύθερος να μας αφήσει, αυτή τη φορά χωρίς επιστροφή, αλλά θα αφήσει τον κόσμο των ανθρώπων στα χέρια του μεγάλου εκείνου πνευματικού Υπηρέτη που θα είναι ο νέος Αρχηγός της Ιεραρχίας, της Αόρατης Εκκλησίας. (Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας).