«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 20.30 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

9 Ιανουαρίου 2022

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή Κ.Β.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ  (Μέρος Β΄)

Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ, σελ. 437

 Καθώς ο μυημένος προχωρά στο Δρόμο, φτάνει στο κρίσιμο στάδιο όπου «αναγνωρίζει την αποκάλυψη». Θα σας ζητούσα να σκεφτείτε προσεκτικά τις τρεις αυτές λέξεις, επειδή συνεπάγονται την αντίληψη μερικών αληθειών που τείνουν να λησμονούνται. Για παράδειγμα, της αλήθειας ότι η αποκάλυψη είναι η αποκάλυψη εκείνου που είναι πάντα παρόν· δεν είναι στην πραγματικότητα αποκάλυψη κάτι νέου και μέχρι τώρα άγνωστου. Για να το θέσουμε με απλούστατους όρους: ο μυημένος ανακαλύπτει ότι μπορεί να αντιληφθεί περισσότερα από όσα γνώριζε ποτέ ότι υπήρχαν ή ήταν αντιληπτά, αλλά ότι αντιλαμβάνεται μόνο κάτι που υπήρχε πάντα εκεί. Ανακαλύπτει ότι ο περιορισμός είναι μέσα του και η Οδός της Αποκάλυψης είναι να ανακαλύψει και να απορρίψει τους δικούς του προσωπικούς ή, μάλλον, ατομικούς περιορισμούς.

Προβλήματα της Ανθρωπότητας, σσ. 140-141

 Ανατέλλει η μέρα κατά την οποία όλες οι θρησκείες θα θεωρηθεί ότι απορρέουν από μία μεγάλη πνευματική πηγή· ότι στο σύνολό τους αποτελούν τη ρίζα από την οποία θα προκύψει ασφαλώς η νέα παγκόσμια θρησκεία. Έτσι δεν θα υπάρχουν πλέον χριστιανοί ή ειδωλολάτρες, ούτε Ιουδαίοι ή εθνικοί, αλλά ένα μεγάλο σώμα πιστών που θα προέρχονται από όλες τις υπάρχουσες θρησκείες. Θα παραδέχονται τις ίδιες αλήθειες, όχι σαν θεολογικά δόγματα, αλλά ως ουσιαστικά στοιχεία της πνευματικής ζωής· θα συναλλάσσονται μέσα σ΄ ένα κοινό πλαίσιο αδελφοσύνης και ανθρώπινων σχέσεων· θα συνομολογούν τη θεία καταγωγή τους και θα συνεργάζονται με το θείο Σχέδιο, που θα τους αποκαλύπτεται από τους πνευματικούς ηγέτες της φυλής και θα υποδεικνύει τα διαδοχικά βήματα πάνω στην Ατραπό της Θείας Προσέγγισης. Αυτή η παγκόσμια θρησκεία δεν είναι μια ουτοπία, αλλά κάτι που ήδη διαμορφώνεται σήμερα.

 Ο δεύτερος μίτος για την πνευματική ζωή είναι η προσδοκία της αποκάλυψης. Ποτέ ως τώρα η ανθρώπινη ανάγκη δεν υπήρξε τόσο μεγάλη και η πεποίθηση για μια αποκάλυψη τόσο απόλυτη· ούτε το ανθρώπινο πνεύμα επικαλέστηκε ποτέ ως τώρα τόσο έντονα τη θεία αρωγή, γεγονός που κάνει άμεσα εφικτή μια μεγάλη αποκάλυψη. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τί θα είναι αυτή η αποκάλυψη. Η φύση του Θεού αποκαλύφθηκε βαθμιαία, και μάλιστα παράλληλα με την εξελικτική ανάπτυξη της ανθρώπινης συνείδησης. Δεν μας επιτρέπεται να την προσδιορίσουμε ή να την οριοθετήσουμε με την περιορισμένη μας λογική, αλλά απλώς να προετοιμαζόμαστε γι’ αυτήν, ν’ αναπτύσσουμε την ενορατική μας αντίληψη και να ζούμε περιμένοντας το αποκαλυπτικό φως.

Επανεμφάνιση του Χριστού, σσ. 148-149

Μια άλλη μεγάλη Προσέγγιση της θειότητας και μια άλλη πνευματική αποκάλυψη είναι πλέον εφικτή. Μια νέα αποκάλυψη αιωρείται πάνω από το ανθρώπινο γένος κι Εκείνος που θα τη φέρει και θα την εφαρμόσει έρχεται σταθερά πλησιέστερα σ’ εμάς. Τί θα φέρει στο ανθρώπινο γένος η μεγάλη αυτή προσέγγιση δεν είναι ακόμα γνωστό. Θα μας φέρει ασφαλώς σαφή αποτελέσματα, όπως και οι προηγούμενες αποκαλύψεις και οι αποστολές Εκείνων που ήρθαν ανταποκρινόμενοι στις προηγούμενες αιτήσεις της ανθρωπότητας. Ο παγκόσμιος πόλεμος εξάγνισε το ανθρώπινο γένος. Ένας νέος ουρανός και μια νέα γη είναι στο δρόμο τους. Τί άραγε εννοεί ο ορθόδοξος θεολόγος και κληρικός όταν χρησιμοποιεί τις λέξεις «ουρανός καινός»; Μήπως οι λέξεις αυτές υποδηλώνουν κάτι εντελώς νέο και μια νέα αντίληψη ως προς τον κόσμο της πνευματικής πραγματικότητας; Μήπως ο ερχόμενος μας φέρνει μια νέα αποκάλυψη για την καθαυτή φύση του Θεού; Γνωρίζουμε άραγε όλα όσα μπορούν να γίνουν γνωστά για το Θεό; Αν είναι έτσι, τότε ο Θεός είναι πολύ πεπερασμένος. Δεν είναι άραγε δυνατό οι τωρινές ιδέες μας για το Θεό ως Παγκόσμιο νου, Αγάπη και Θέληση να εμπλουτιστούν με κάποια νέα ιδέα ή ποιότητα, για την οποία δεν έχουμε ακόμα κανένα όνομα ή λέξη και για την οποία δεν έχουμε την παραμικρή αντίληψη; Κάθε μια από τις τρεις τωρινές έννοιες της θειότητας – Τριάδας – ήταν εντελώς νέα όταν αρχικά παρουσιάστηκε διαδοχικά στο νου ή στη συνείδηση του ανθρώπου.

Για μερικά χρόνια τώρα η πνευματική Ιεραρχία του πλανήτη μας έρχεται πλησιέστερα στην ανθρωπότητα και η προσέγγισή της ευθύνεται για τις μεγάλες ιδέες της ελευθερίας, που είναι τόσο κοντά στην καρδιά των ανθρώπων παντού. Το όνειρο της αδελφότητας, της συντροφικότητας, της παγκόσμιας συνεργασίας και μια ειρήνης που βασίζεται σε ορθές ανθρώπινες σχέσεις αποσαφηνίζεται στο νου μας. Οραματιζόμαστε επίσης μια νέα και ζωτική παγκόσμια θρησκεία, μια οικουμενική πίστη που θα έχει τις ρίζες της στο παρελθόν, αλλά θα αποσαφηνίζει την ανατέλλουσα νέα ομορφιά και την επερχόμενη ζωτική αποκάλυψη.

 Γοητεία ένα Παγκόσμιο Πρόβλημα, σσ. 185-186

Θα ήθελα να τονίσω ότι οι δυο νέοι αποκαλυπτικοί Πράκτορες που ήρθαν ποτέ στη γη κατά τη διάρκεια της σύγχρονης ιστορίας έκαναν τις εξής απλές αποκαλύψεις στην ανθρωπότητα: 1. Η αιτία όλων των ανθρώπινων δεινών είναι η επιθυμία και η προσωπική ιδιοτέλεια. Εγκαταλείψτε την επιθυμία και θα είστε ελεύθεροι. 2. Υπάρχει ένας δρόμος ελευθερίας και οδηγεί στη φώτιση. 3. Δεν ωφελεί τον άνθρωπο να κερδίσει όλον τον κόσμο και να χάσει την ψυχή του. 4 . Κάθε ανθρώπινο όν είναι Υιός του Θεού και 5. Υπάρχει ένας δρόμος ελευθερίας και είναι ο δρόμος της αγάπης και της θυσίας.

Η ζωή των Αποκαλυπτών αυτών ήταν συμβολικές παρουσιάσεις εκείνου που δίδαξαν και η υπόλοιπη διδασκαλία Τους δεν ήταν παρά επέκταση του κεντρικού Τους θέματος. Η συνεισφορά Τους ήταν ακέραιο τμήμα της γενικής αποκάλυψης των αιώνων που οδήγησε τους ανθρώπους από την πρωτόγονη κατάσταση της ανθρώπινης ύπαρξης στην πολύπλοκη κατάσταση του σύγχρονου πολιτισμού. Η γενική αυτή αποκάλυψη μπορεί να αποκληθεί η Αποκάλυψη της Ατραπού που οδηγεί από την μορφή στο Κέντρο όλης της ζωής· η καθαρότητα της αποκάλυψης αυτής διατηρήθηκε ανά τους αιώνες από μια μικρή ομάδα μαθητών, μυημένων και αληθινών εσωτεριστών, που ήταν πάντα παρόντες στη Γη υπερασπίζοντας την απλότητα αυτής της διδασκαλίας, αναζητώντας εκείνους που μπορούσαν να ανταποκριθούν σε αυτή και να αναγνωρίσουν το σπέρμα ή σπόρο της αλήθειας και εκπαιδεύοντας ανθρώπους να πάρουν τη θέση Τους και να βαδίσουν στο δρόμο της ενορατικής αντίληψης. Ένα από τα κύρια έργα της Ιεραρχίας είναι να αναζητά και να βρίσκει εκείνους που είναι ευαίσθητοι στην αποκάλυψη και των οποίων οι διάνοιες είναι εκπαιδευμένες ώστε να διατυπώνουν τις αναδυόμενες αλήθειες με τέτοιο τρόπο ώστε να φτάσουν στα αυτιά των παγκόσμιων στοχαστών σχετικά αναλλοίωτες. Όμως κάθε αποκάλυψη, όταν μπαίνει σε λέξεις και λεκτικές μορφές χάνει κάτι από τη θεία της καθαρότητα.

 Πολλές από τις αποκαλύψεις του παρελθόντος ήρθαν στις γραμμές της θρησκευτικής παρόρμησης και καθώς η πλάνη πύκνωνε και μεγάλωνε με τον καιρό η αρχική απλότητα όπως μεταδόθηκε από τους Αποκαλυπτές της χάθηκε. Κάθε βασική αποκάλυψη παρουσιάστηκε με την απλούστερη μορφή. Αργότερα προσήλθαν οι προσθήκες, οι διάνοιες των ανθρώπων κατέστησαν τη διδασκαλία πολύπλοκη με τις νοητικές τους διατριβές, ωσότου οικοδομήθηκαν τα μεγάλα θεολογικά συστήματα τα οποία αποκαλούμε, λόγου χάρη, χριστιανική εκκλησία και βουδιστικό σύστημα. Οι ιδρυτές τους θα είχαν μεγάλη δυσκολία να αναγνωρίσουν τα δυο ή τρία θεμελιώδη και θεία γεγονότα ή αλήθειες που επιδίωξαν να αποκαλύψουν και να τονίσουν, τόσο μεγάλος είναι ο μανδύας της πλάνης που έπεσε πάνω στις απλές διακηρύξεις του Χριστού και του Βούδα. Οι τεράστιοι καθεδρικοί και οι πομπώδης τελετές των ορθοδόξων απέχουν πολύ από τον ταπεινό τρόπο ζωής του Χριστού, του διδασκάλου όλων των διδασκάλων και του δασκάλου αγγέλων και ανθρώπων και από την απλότητα του τωρινού τρόπου ζωής Του καθώς παρατηρεί και αναμένει την επιστροφή του λαού του στον απλό δρόμο της πνευματικής αντίληψης.

Γοητεία ένα Παγκόσμιο Πρόβλημα, σσ. 187-188

Μεγάλο μέρος της αληθινής αποκάλυψης από την εποχή του Χριστού ήρθε στον κόσμο πάνω στην γραμμή της επιστήμης… Οι αποκαλύψεις της επιστήμης, όταν είναι βασικές και θεμελιώδης, είναι εξίσου θείες με εκείνες της θρησκείας αλλά αμφότερες εκπορνεύτηκαν για να ικανοποιήσουν την ανθρώπινη απαίτηση. Πλησιάζει η εποχή κατά την οποία θα καταβάλει κάθε προσπάθεια για να θεραπεύσει τις πληγές της ανθρωπότητας και να οικοδομήσει ένα καλύτερο και ευτυχέστερο κόσμο.

Γοητεία ένα Παγκόσμιο Πρόβλημα, σελ 189

Υπάρχει κάπως λιγότερη πλάνη συγκεντρωμένη γύρω από τις αποκαλύψεις τις επιστήμης από ότι γύρω από τις αποκαλύψεις που η ανθρωπότητα αποκαλεί πιο συγκεκριμένα πνευματικές αλήθειες. Ένας λόγος έγκειται στο γεγονός ότι η τελευταία μεγάλη πνευματική αποκάλυψη που δόθηκε από τον Χριστό δόθηκε δύο χιλιάδες χρόνια πριν και η ανάπτυξη του ανθρώπινου νου και η ανταπόκριση τού στην αλήθεια αυξήθηκε κατά πολύ από τότε. Η αποκαλύψεις τις επιστήμης πάλι, είναι κυρίως αποτέλεσμα ομαδικής έντασης, που εστιάζεται τελικά σ’ έναν ενορατικό δέκτη και ως εκ τούτου η αποκάλυψη προστατεύεται.

Γοητεία ένα Παγκόσμιο Πρόβλημα, σελ 205

Η ατραπός της Εξέλιξης είναι στην πραγματικότητα η ατραπός των αναγνωρίσεων που οδηγούν σε αποκάλυψη… Προχωρούμε από φως σε φως, από αποκάλυψη σε αποκάλυψη, ωσότου περάσουμε από το βασίλειο του φωτός στο βασίλειο της ζωής που είναι ακόμα για μας καθαρό σκότος.

 

 

«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 20.30 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

2 Ιανουαρίου 2022

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή Κ.Β.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Αλίκη Μπέιλη, «Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ», σελ. 252

Όλος ο στόχος της μυητικής προπαρασκευαστικής διαδικασίας είναι να φέρει αποκάλυψη. Πρέπει πάντα να έχετε υπόψη ότι αυτό που αποκαλύπτεται είναι αιώνια παρόν. Υπάρχει λοιπόν αποκρυφιστική αλήθεια στη δήλωση ότι “ουδέν καινόν υπό τον ήλιον”. Όλα όσα αποκαλύπτονται στην Ατραπό της Μαθητείας και της Μύησης είναι για πάντα εκεί, αλλά εκείνο που μπορεί ν’ αντιληφθεί, να προσεγγίσει και να συμπεριλάβει, αναπτύχθηκε στη διάρκεια των αιώνων. Πάνω στην Ατραπό της Μαθητείας, στα πρώιμα στάδια, οφθαλμός της όρασης είναι ο φωτισμένος νους. για το οποίο ο οφθαλμός του νου αποτελεί εξωτερίκευση – η Πάνω στην Ατραπό της Μύησης είναι εκείνο ενορατική αντίληψη της ψυχής καθαυτής. Αλλά καθώς προχωρά η εξέλιξη, εκείνο που φτάνει σε σημείο αντίληψης κάθε υφιστάμενης αλήθειας, διαφοροποιείται σημαντικά με την πάροδο των αιώνων. Επίσης ο μύστης του παρόντος έχει σαφώς μεγαλύτερη αντίληψη κι ερμηνεύει ακριβέστερα και η όρασή του είναι διεισδυτικότερη απ’ ό,τι του μύστη της Ατλάντειας εποχής κι ο μυημένος που θα επιτύχει μυητική-αντίληψη στη διάρκεια της επερχόμενης Υδροχοϊκής Εποχής, θα είναι πολύ πιο προχωρημένος από εκείνους που λειτουργούν τώρα ως οι μύστες του σήμερα.

«Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ», σελ. 257

Δήλωσα ότι η μύηση είναι ουσιαστικά για το μαθητή μια διαδικασία αποκάλυψης. Για το μαθητή που προετοιμάζεται να λάβει μύηση, η έμφαση τίθεται αναγκαστικά στην αναγνώριση – τη νοήμονα αναγνώριση εκείνου που πρόκειται να αποκαλυφθεί. Αυτό απαιτεί τη συγκεκριμένη από μέρους του ανάδυση από τον κόσμο της γοητείας προκειμένου να υπάρξει καθαρή αντίληψη του νέου οράματος· ένα νέο φως πέφτει πάνω στις παλιές και πολύ γνωστές αλήθειες, έτσι ώστε η σημασία τους μεταβάλλεται εξαιρετικά και με την αλλαγή αυτή το σχέδιο ή ο σκοπός της Θεότητας αποκτά μια εντελώς νέα έννοια. O άπειρος νεόφυτος δέχεται συνεχώς αποκαλύψεις και καταγράφει όσα θεωρεί σαν πολύ ασυνήθιστες ενοράσεις. Αυτό όμως που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι αποκτά επίγνωση της ψυχικής γνώσης, ενώ για το μυημένο η ενόραση είναι πάντοτε η αποκάλυψη του σκοπού της Σαμπάλλα και η πραγματοποίηση, τόσο απ’ τη βραχυπρόθεσμη όσο κι απ’ τη μακροπρόθεσμη σκοπιά, του θείου Σχεδίου.

«Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ», σελ. 293

Καθώς ο άνθρωπος σαν ανθρώπινο ον, ο άνθρωπος σαν μαθητής και ο άνθρωπος σαν μυημένος προχωρά βαθμιαία στο ρεύμα της ζωής, η αποκάλυψη έρχεται βήμα προς βήμα, κινούμενη από ένα μεγάλο σημείο εστίασης σε άλλο, ωσότου τίποτε πλέον δε μένει να αποκαλυφθεί.

«Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ», σελ. 308

Κάθε αποκάλυψη έχει τη θέση της σε μια μεγάλη σειρά αποκαλύψεων και φωτίσεων· ο μαθητής πρέπει να βρει μέσα στη μορφή της αποκάλυψης εκείνο που πρέπει να χρησιμοποιήσει προκειμένου να επιτύχει το προκαθορισμένο επόμενο σημείο της επιτευχθείσας αποκάλυψης.

 «Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ», σσ. 312/3

… από τη στιγμή που ο μυημένος διείσδυσε στο σημείο όπου είναι εφικτή η αποκάλυψη, επιτυγχάνει αυτόματα την αναγκαία σταθεροποίηση, συγκέντρωση, ισορροπία, πόλωση και εστίαση που θα του επιτρέψουν να μεταφράσει εκείνο που του αποκαλύφθηκε με όρους και σύμβολα τα οποία θα μεταφέρουν κάποια σημασία στους διανοούμενους με τους οποίους εργάζονται κατεξοχήν όλοι οι μυημένοι. […] το πιο επιτακτικό και δύσκολο μέρος του έργου του είναι να εκτιμήσει ορθά την κατασταλάζουσα αλήθεια, πληροφορία ή αποκάλυψη κι έπειτα να της δώσει ένα εξίσου σωστό σχήμα, ώστε να μπορέσει να ικανοποιήσει την άμεση ανθρώπινη ανάγκη.

«Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ», σσ. 318/9

Καθώς ο άνθρωπος προοδεύει πλησιέστερα στο στόχο του, διαπιστώνει πως αρχίζει ν’ αντιλαμβάνεται ότι ολόκληρη η τεχνική της ανέλιξης αυτής συνιστά μια ακολουθία αποκαλύψεων που προκύπτουν από την από μέρους του αναγνώριση των υποκειμενικών σημασιών οι οποίες έχουν φύση εντελώς διαφορετική από τις συνηθισμένες και προφανείς έννοιες. […] Η μόνη μου προσπάθεια σήμερα είναι να υποδείξω τη σχέση μεταξύ μύησης και αποκάλυψης. Η αποκάλυψη – που εισάγεται από ορθό προσανατολισμό και ορθή σκέψη – είναι μέρος της εκπαίδευσης του μυημένου και πολλοί που εκγυμνάζονται έτσι καθυστερούν την πρόοδό τους καθώς δεν αναγνωρίζουν την αποκάλυψη όταν αγγίζει τη γραμμή του πνευματικού τους ορίζοντα.

«Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ», σελ. 321

Η αποκάλυψη σπάνια εισβάλλει με όλη την πληρότητα της ομορφιάς της στη συνείδηση του μαθητή· είναι μια βαθμιαία και σταθερά ανελισσόμενη διαδικασία.

«Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ», σελ. 346

Η ζωή για όλους τους ανθρώπους παντού είναι πλήρης αποκαλύψεων που αναγνωρίζονται ή δεν αναγνωρίζονται· θα μπορούσε να ειπωθεί ότι δεν υπάρχει κάτι περισσότερο, αν και η πλειονότητά τους έχει μικρή σημασία εκτός από τη συνδυασμένη τους ακολουθία. Θα μπορούσε μάλλον να θεωρηθεί ότι δημιουργούν ή συνιστούν ένα “πεδίο αποκάλυψης”

«Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ», σσ. 367/8

[…] στη μυητική διαδικασία όσον αφορά το μαθητή, η αποκάλυψη είναι απλώς ένας τρόπος έκφρασης των σταθερά επαναλαμβανόμενων αποτελεσμάτων της πίεσης προς τα εμπρός και της όρασης. Σε ολόκληρη την εξελικτική διαδικασία δεν υπάρχει ουσιαστικά τίποτε παρά μια αύξουσα αποκάλυψη. Oι δύο όροι, Εξέλιξη και Αποκάλυψη, πηγαίνουν μαζί. Κάθε διάκριση βρίσκεται μέσα στο πεδίο της αποκάλυψης ή – για να το διατυπώσω αλλιώς – μέσα στα διάφορα πεδία συνείδησης και ιδιαίτερα σ’ εκείνο όπου συμβαίνει η αποκάλυψη. […]

Η αποκάλυψη είναι και άμορφη και σε μορφή και όσο πλησιέστερα βρίσκεται στην αντίληψη τόσο λεπτοφυέστερη και στερημένη μορφής θα είναι η αποκάλυψη. […]

[…] μπορεί να είναι εικονικό σύμβολο ή λεπτοφυής εκδήλωση· μπορεί να εκφρασθεί μόνο με λέξεις ή μπορεί να πάρει τη μορφή μη λεκτικής αναγνώρισης· μπορεί να είναι στόχος ή μια μελλοντικά αισθητή δυνατότητα, αλλά μπορεί να είναι επίσης κίνητρο και η δυναμική παρόρμηση της ζωής του μυημένου, γιατί δεν είναι απόμακρη αλλά αληθινή όψη του θείου εξοπλισμού του.

«Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ», σελ. 389

Μιλάτε για σειρά μυήσεων, αλλά οι Διδάσκαλοι μιλούν με όρους μιας σειράς αποκαλύψεων και το έργο Τους με τους μαθητές Τους είναι να τους προετοιμάσουν για αποκάλυψη. Να έχεις υπόψη, αδελφέ μου, ότι είναι δύσκολο να λάβεις και να κρατήσεις μια αποκάλυψη – κάτι που συχνά παραβλέπεται. Είναι εξαντλητική για την προσωπικότητα του μαθητή, αλλά δεν έχει καμιά χρησιμότητα εκτός αν την αναγνωρίσει η προσωπικότητα· είναι υπερβολικά διεγερτική και ο μυημένος διέρχεται από τα τρία στάδια που αφορούν την αποκάλυψη: Πρώτα έρχεται το στάδιο της έκστασης και της υπέρτατης αναγνώρισης· έπειτα ακολουθεί σκοτάδι και σχεδόν απόγνωση καθώς η αποκάλυψη σβήνει κι ο μαθητής διαπιστώνει ότι πρέπει να βαδίσει πάλι στο συνηθισμένο φως του κόσμου· γνωρίζει πλέον τι είναι, αλλά στο σημείο αυτό βρίσκεται η δοκιμασία του, γιατί πρέπει να προχωρήσει σ’ αυτή την εσώτερη γνώση αλλά να αφήσει κατά μέρος τη διέγερση της αποκάλυψης. Τελικά απορροφάται τόσο με την υπηρεσία του, με τη βοήθεια των συνανθρώπων του και με την καθοδήγησή τους προς την επόμενη αποκάλυψή τους, ώστε η διέγερση και η αντίδραση λησμονιούνται. Τότε ανακαλύπτει με έκπληξή του ότι κάθε στιγμή και κατά βούληση – αν αυτό εξυπηρετεί τα ανιδιοτελή του ενδιαφέροντα – η αποκάλυψη είναι για πάντα δική του. Συλλογισθείτε σ’ αυτό.

«Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ», σελ. 417

Καμιά μύηση δεν είναι εφικτή χωρίς προηγούμενη αποκάλυψη κι ακόμη κάθε μύηση οδηγεί σε επακόλουθη αποκάλυψη. O σκοπός κάθε μύησης είναι μια παρεχόμενη αποκάλυψη, όμως καμιά μύηση δεν επιτυγχάνεται χωρίς μια προηγούμενη αυτοπροκαλούμενη και μη παρεχόμενη αποκάλυψη. 

«Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ», σσ. 434/5

Η λέξη “αποκάλυψη” είναι από εκείνες που χρησιμοποιήθηκαν υπερβολικά άτοπα απ’ τους μυστικιστές της Εκκλησίας κι απ’ τις μεγάλες παγκόσμιες θρησκείες· η εκ μέρους τους χρήση της έχει συνήθως ιδιοτελή φύση και συνεπάγεται την αντίληψη ότι η αποκάλυψη αποτελεί την κατάλληλη ανταμοιβή που χορηγείται στο μυστικιστή εξαιτίας των αγώνων του και της βαθιάς του αναζήτησης του Θεού. […] Αιφνίδια φαίνεται να τερματίζεται η αναζήτησή του και του απονέμεται η ανταμοιβή υπό μορφή αποκάλυψης. Αυτή η διαδικασία και ακολουθία γεγονότων ήταν η συνήθης μορφή επί αιώνες και η ιδέα του Υπερβατικού Θεού κυριαρχούσε διαρκώς στη θρησκευτική σκέψη. Αλλά η χορηγούμενη αποκάλυψη σχετίζεται στην πραγματικότητα (μέχρι την έκτη Μύηση) με τον Πανταχού Παρόντα Θεό, το Θεό στη μορφή, το Θεό στην ανθρώπινη καρδιά και μ’ εκείνη την καλυμμένη και κρυμμένη υπέρτατη Πραγματικότητα που κινητοποιεί κάθε ύπαρξη και που έχει πάντα συνειδητή επίγνωση του εαυτού της. Η αποκάλυψη είναι μια πρόοδος διείσδυσης: πρώτα στη Διάνοια, έπειτα στην Καρδιά και τελικά στο Σκοπό του Ενός στον Oποίο ζούμε και κινούμαστε και υπάρχουμε.

«Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ», σελ. 436

Το όλο θέμα της αποκάλυψης είναι η αποκάλυψη του φωτός και αυτό συνεπάγεται πολλές διαφορετικές ερμηνείες της λέξης “φως”· αφορά την ανακάλυψη των φωτισμένων περιοχών ύπαρξης που διαφορετικά θα έμεναν άγνωστες και συνεπώς κρυμμένες. Δημιουργούμε φως· χρησιμοποιούμε φως· ανακαλύπτουμε μεγαλύτερα φώτα που χρησιμεύουν να μας αποκαλύψουν τον Άγνωστο Θεό. Το καθοδηγητικό φως μέσα μας είναι εκείνο που τελικά αποκαλύπτει τα λαμπρότερα εκείνα φώτα που εισάγουν τη διαδικασία της αποκάλυψης. Μιλώ συμβολικά, αδελφέ μου, όπως μπορείς καλά να καταλάβεις.

 ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΝEAΣ ΣΕΛΗΝΗΣ στον ΑΙΓΟΚΕΡΩ 2/1/2022 - ΩΡΑ 20.00

ΝΕΑ ΣΕΛΗΝΗ

Υπάρχουν κάποιες αντιστοιχίες, οι οποίες έχουν αποκρυφιστικό ενδιαφέρον καθόσον σχετίζονται με εκείνες τις μεγάλες διευρύνσεις συνείδησης που ονομάζονται μυήσεις και με το διαλογιστικό/ενατενιστικό έργο κατά την περίοδο της Νέας Σελήνης.

Στον κύκλο των 24 ωρών η Νέα Σελήνη αντιστοιχεί στις 24:00, ενώ η Πανσέληνος στις 12:00 και το ¼ της σελήνης αντιστοιχεί στις 6:00 ενώ τα 2/4 στις 18:00.

Η Νέα Σελήνη στον κύκλο της ίδιας της σελήνης αντιστοιχεί στην «πλημμυρίδα», όπως και η Πανσέληνος, ενώ το 1/4 της σελήνης και τα 2/4 αντιστοιχούν στην «αμπώτιδα».

Στον κύκλο του έτους η Νέα Σελήνη αντιστοιχεί στο χειμερινό ηλιοστάσιο, η Πανσέληνος στο θερινό ηλιοστάσιο και τα τέταρτα αντίστοιχα με τις δυο ισημερίες, εαρινή και φθινοπωρινή. Η Νέα Σελήνη αντιστοιχεί στη «σκοτεινή» περίοδο του έτους, ενώ η Πανσέληνος στη «φωτεινή».

Αυτό που συχνά διαφεύγει της προσοχής μας είναι ότι το Πνεύμα, η Μονάδα, η Σαμπάλλα, η Θέληση αντιστοιχούν σε ό,τι θα μπορούσε να ονομαστεί «σκότος».

Ας φέρουμε στο νου μας τους στίχους για την προετοιμασία που χρησιμοποιούμε στο τυπικό διαλογισμού μας: «...πίσω από τους μαχητές, ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι απαστράπτει το φως της Ιεραρχίας.»

Η σύνδεση είναι ο μαθητής-μαχητής, το εγωικό μέρος της ύπαρξης –ψυχή– ως φως, μετά έρχεται το φως της Ιεραρχίας –βουδικό πεδίο– και έπειτα, πέραν του βουδικού το σκοτάδι, το Πνεύμα.

Η Νέα Σελήνη μπορεί να ονομαστεί έτσι «Σαμπαλική Σελήνη». Ενώ η Πανσέληνος αφορά κυρίως την όψη της «Συνείδησης» και κατά συνέπεια διέπεται πρωτίστως από τη δεύτερη όψη, η Νέα Σελήνη διέπεται από ενέργειες της πρώτης όψης.

Ένας αδελφός ονόμασε τη Νέα Σελήνη «δυναμική κρούση που εντυπώνει τη Θέληση στον τριπλό κόσμο και τις κατώτερες συνθήκες».

Στην παραπάνω πρόταση αποτυπώνεται και η δυναμικότητα των ενεργειών της πρώτης όψης, Θέληση, και η κρούση της στην πράξη, στον τριπλό κόσμο. Η «Θέληση», η «Σαμπάλλα», η «πράξη-δράση», το «Πνεύμα» διέπονται και αφορούν ενέργειες της πρώτης όψης.

Ενώ η Πανσέληνος μπορεί να συνδεθεί με τη Φώτιση, η Νέα Σελήνη μπορεί να συνδεθεί με τη Θέληση σε δράση.

Γι’ αυτό και χρησιμοποιείται από τις υπάρχουσες σχολές εσωτερισμού ως διαλογιστική στιγμή. Έτσι η Νέα Σελήνη στο τυπικό του διαλογισμού που χρησιμοποιούμε αντιστοιχεί, κατά μια άποψη στο «κατώτερο διάλειμμα», κατά το οποίο επισυμβαίνει μια ευθυγράμμιση του φυσικού εγκεφάλου και του Νου, στις τρεις του υποδιαιρέσεις. Η Πανσέληνος αντιστοιχεί στο ανώτερο διάλειμμα, κατά το οποίο επισυμβαίνει ευθυγράμμιση μεταξύ ψυχής-νου-εγκεφάλου.

Τα δυο αυτά στάδια, το κατώτερο και το ανώτερο διάλειμμα είναι διακριτά και αποτελούν μέρος του τυπικού του διαλογισμού.

Κατά την Νέα Σελήνη, οι μαθητές «ενισχύουν» το έργο του Νέου Όμιλου Εξυπηρετητών του Κόσμου, διότι ο Όμιλος αυτών των Παγκόσμιων μαθητών/εξυπηρετητών εργάζεται κάτω από την ώθηση των σαμπαλλικών ενεργειών. Έτσι και ο διαλογισμός της Νέας Σελήνης αφορά το έργο τους.

Η μορφή μπορούμε να πούμε πως εξαφανίζεται-μα εμφανίζεται- στο σκοτάδι της Νέας Σελήνης, καθώς όπως λέει κι ο Θιβετανός σχολιάζοντας στο βιβλίο Ακτίνες και Μυήσεις, Κανόνας ΙΧ:

«.....Τα Άσραμ στα ατμικά επίπεδα είναι υπό τον έλεγχο του Διδασκάλου Μ. ο Οποίος καλλιεργεί την όψη θέληση μέσα στις αναπτυγμένες μορφές και (όπως το εκφράζει το Αρχαίο Σχόλιο) “προσθέτει σκοτάδι στο φως έτσι ώστε να εμφανίζονται τα αστέρια, γιατί στο φως τα αστέρια δε λάμπουν, αλλά στο σκοτάδι το φως δεν διαχέεται, αλλά μόνο εστιασμένα σημεία ακτινοβολίας”. Ο συμβολισμός θα σας είναι καταφανής, αλλά όχι η πλήρης σημασία...». (Α+Μ: 168)

 ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ - ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

  Η  Μεγάλη  Γέννηση (The Great Birth)
όταν ο υποψήφιος γεννά τον θεό μέσα του

Οι 4 τροπές του Ήλιου είναι «στιγμές» μύησης από τα αρχαιότερα χρόνια.

Χειμερινό ηλιοστάσιο: η «Μεγάλη Γέννηση», όταν ο υποψήφιος γεννά τον θεό μέσα του· μια γέννηση που πράγματι είναι η γέννηση του Βούδα ή η γέννηση του Χριστού, του Μίθρα και όλων των «χρηστών» Υιών του Θεού.

Την εποχή του Χειμερινού Ηλιοστασίου, υπάρχουν δύο κύριοι βαθμοί μύησης που πρέπει να περάσουν οι νεοφώτιστοι ή οι μυημένοι: Ο τέταρτος, κατά τον οποίο ο μυημένος φτάνει μέχρι τις Πύλες του Ήλιου, μέσω της ηλεκτρικής οδού και ο  έβδομος βαθμός  ή τελευταίος, η έβδομη μύηση, που απαντάται σε σπάνια χρονικά διαστήματα –λέγεται ότι απαιτούνται 2.160 ανθρώπινα χρόνια  για κάθε Μεγάλη Γέννηση, των «Βουδών» και των «Χριστών».

Όταν οι πλανήτες Ερμής και Αφροδίτη,  Ήλιος και Σελήνη και Γη βρεθούν σε συζυγία τότε η Μονάδα του Μυημένου μέσω του ηλεκτρομαγνητικού μονοπατιού, περνάει στον Ήλιο και φτάνει απευθείας στην Καρδιά του Ήλιου.

Καθώς είναι  σχετικό το θέμα του ηλεκτρισμού, αποτελεί όπως ειπώθηκε παραπάνω, μέρος της διαδικασίας της μύησης, επαναλαμβάνω κάποιες προτάσεις από την Ηλεκτρική Γέφυρα, στην οποία έχουμε αναφερθεί και μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα του LucisTrust.

«Η κατανόηση του ηλεκτρισμού είναι το κλειδί για την ολοκλήρωση της επιστήμης σε ένα ενοποιημένο σύνολο, παρέχοντας ένα μαγνητικό υπόβαθρο όπου:

Α. …το Θείο Σχέδιο θα μπορέσει να απλώσει τις ρίζες του και η μελλοντική εσωτερική διδασκαλία να ευδοκιμήσει με ασφάλεια.

Β. …μια από καιρό αναμενόμενη αποκάλυψη της σχέσης της ανθρωπότητας με το συμπαντικό όλο.

Γ. …Η εγκαθίδρυση της αδελφοσύνης σαν ένα οριστικό γεγονός στη φύση, μπορεί τότε να έρθει σαν ένα φυσικό επακόλουθο.

Η Ηλεκτρική Γέφυρα είναι ένα πανίσχυρο σύμβολο υπηρεσίας στα πεδία της επιστήμης και της φιλοσοφίας... Η συνθέτουσα φύση του ηλεκτρισμού είναι εκείνη που θα παράσχει τη βάση για μια νέα Υδροχοϊκή Επιστήμη της Διασύνδεσης, παρέχοντας στον αποκρυφισμό τη δυνατότητα να συνδεθεί με την επιστήμη του πεπερασμένου νου και να αποκαλύψει τη θεϊκή φύση της πραγματικότητας.

Η ακόλουθη προσέγγιση και οραματισμός προτείνεται:

1. Οραματιστείτε μια γραμμή φωτεινής ενέργειας ενωμένη με εκείνη που δημιουργείται από άλλους συνεργάτες, να διεισδύει στην επιστήμη των μυημένων και να αγκυροβολεί στην επιστήμη της ανθρωπότητας.

2. Προχωρήστε στη δημιουργική χρήση αποσπασμάτων της παρουσίασης «Ηλεκτρική Γέφυρα» μέσω αποκρυφιστικού στοχασμού, δομώντας σαν αποτέλεσμα ένα σημείο νοητικής έντασης εντός της φωτεινής αυτής γέφυρας και ενδυναμώνοντας το δεσμό ανάμεσα στους δυο κόσμους σκέψης, τον ανθρώπινο και τον θείο.

3. Οραματιστείτε την ενέργεια των μυστηρίων να δονεί ως κάτω τη γέφυρα, εφελκύοντας ένα νέο σκεπτικό στους επιστημονικούς κύκλους σε ότι αφορά τον ηλεκτρικό χαρακτήρα της πραγματικότητας." (από την Ηλεκτρική Γέφυρα-Εισαγωγή)

Επιπλέον

Την περίοδο αυτή  προσπαθήστε να αποκτήσετε επίγνωση αυτού που έχει προβάλλει στη συνείδησή σας κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών, από την Φθινοπωρινή Ισημερία έως  το Ηλιοστάσιο. Δημιουργείστε ένα σύμβολο, μια σπερματική σκέψη, μια εικόνα που θα συμβολίζει την ποιότητα που έχει προβάλλει στη συνείδησή σας το τελευταίο τρίμηνο. Αποφασίστε κατά πόσο είστε αποφασισμένοι να επιτρέψτε στην ποιότητα αυτή να ριζώσει στη ζωή της  ψυχής.

 

Το Χειμερινό Ηλιοστάσιο επισυμβαίνει στις  21/12, ώρα 17.58 (βόρειο ημισφαίριο) στον άξονα  ΑΙΓΟΚΕΡΩ- ΚΑΡΚΙΝΟΥ με ιδιαίτερα ισχυρές και εξαιρετικά διαθέσιμες αντίστοιχες ενέργειες.

Για τις 4 τροπές του Ήλιου δες:

http://www.theosophydownunder.org/library/theosophical-articles/

Για την Ηλεκτρική Γέφυρα:

https://www.lucistrust.org/el/the_electric_bridge

   ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΤΟΞΟΤΗ

  ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟ 18 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ  

Η ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ, ΤΗΣ 5ης ΑΚΤΙΝΑΣ

(Από Εlena Drachini, Univericty of the Seven Rays 2021 + κάποια αποσπάσματα από την «Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός»)

Όλες οι ψυχές στο νοητικό πεδίο έχουν μορφές Ηλιακών Αγγέλων, των θείων Υιών του νου που ονομάζουμε Εγώ ή Ψυχή ή Ηλιακό Άγγελο.

Ο Ηλιακός Άγγελος, ο Υιός του Νου, εκφράζει νοημοσύνη μέσω του κατώτερου και ανώτερου νου και είναι το σημείο της ενοποίησης.

Είναι ένας στοργικός νους, που χρησιμοποιεί την κάθε εμπειρία για να εκφράσει πληρέστερα την Αγάπη-Σοφία. Εκφράζεται πλήρως μέσα από τα πέταλα αγάπης του εγωϊκού λωτού και σχετίζεται με την 2^η όψη της Πνευματικής Τριάδας, αυτή του Buddhi.

Η Αφροδίτη και ο Ερμής, που μεταφέρουν και οι δύο την 5^η ακτίνα εμπλέκονται εδώ.

Η ΔΥΝΑΜΗ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗΣ της 5^ης ακτίνας αντιπροσωπεύεται από την ΑΦΡΟΔΙΤΗ.

Η ΔΙΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ προέρχεται από τον ΕΡΜΗ.

Οι Ηλιακοί Άγγελοι βρίσκουν την κύρια έκφρασή τους στο 5^ο επίπεδο, μέσα από το αιτιώδες σώμα της ψυχής.

Η συγχώνευση ψυχής/προσωπικότητας οδηγεί στην εκδήλωση της ενοικούσης ψυχής, του Ηλιακού Αγγέλου.

Ο Ηλιακός Άγγελος δεν είναι πραγματικά η ψυχή αυτή καθαυτή, αλλά μέρος της ενέργειάς του αποτελεί την ψυχή στο ανώτερο νοητικό επίπεδο.

Ο Ηλιακός Άγγελος παραμένει εστιασμένος στη δική του ανώτερη φύση και ταυτόχρονα διαπερνά το αιτιώδες σώμα. Έτσι, όταν μεταφέρουμε την σκέψη μας στην συνείδηση της ψυχής, εισερχόμαστε σε ένα τμήμα της συνείδησης του Ηλιακού Αγγέλου.

Το 5^ο πεδίο, ως το πεδίο της ψυχής, κυβερνάται γενικά από την 2^η ακτίνα και οι Ηλιακοί Άγγελοι είναι επίσης οι εκπρόσωποι της δεύτερης όψης, υποδεικνύοντας την σχέση μεταξύ της 5ης και της 2ης ακτίνας και κατά συνέπεια την στενή σχέση μεταξύ αγάπης και νου.

Η ποιότητα της 5^ης ακτίνας ανταποκρίνεται εύκολα στη 2^η ακτίνα του ηλιακού μας συστήματος και αυτό συνέβαλε στην εμφάνιση της ψυχής ή του υιού του νου στο νοητικό επίπεδο.

Η ψυχή, ο υιός του νου ή ο ηλιακός άγγελος στο νοητικό επίπεδο έρχεται υπό την επίδραση της 5^ης ακτίνας, καθώς κυβερνά την ψυχική ενέργεια.

Η ενέργεια της 5^ης ακτίνας ανταποκρίνεται στις εντυπώσεις από την ψυχή και στις εντυπώσεις μέσω της ανταχκαράνας από την Πνευματική Τριάδα.

Η 5^η ακτίνα είναι ο δεκτικός παράγοντας της φώτισης, η πιο λαμπρή ακτίνα. Η διαίσθηση είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της φώτισης.

Η ενέργεια του Αγγέλου της Παρουσίας είναι η συνειδητή ενέργεια της ψυχής, του Ηλιακού Αγγέλου και ενσαρκώνει την ακτίνα ψυχής.

Ο Άγγελος της Παρουσίας είναι η ψυχή της οποίας η φύση είναι η αγάπη, φως και χωρίς αποκλεισμούς κατανόηση. Δείχνει θεϊκή δυνατότητα και το μέλλον, αποκαλύπτοντας στον μαθητή το επόμενο βήμα προς την απελευθέρωση που εκπροσωπείται από τον Ουρανό, ο οποίος φέρει από την 5^η ακτίνα [ίσως ψυχική ή/και μοναδική ακτίνα].

Ουρανός – ο ανώτερος ή αφηρημένος νους, η κατώτερη όψη της Πνευματικής Τριάδας, που τη συνδέει με το ατμικό πεδίο και αποτελεί την γέφυρα μεταξύ του νοητικού και του ατμικού.

Η 5^η ακτίνα της Αφροδίτης και η αναπαράσταση του Υιού του νου, ο ηλιακός άγγελος, πρέπει τελικά να δώσει τη θέση του στην Παρουσία.

Η Παρουσία είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από όλες τις αποκαλύψεις και είναι στην πραγματικότητα ο Θεός (διαπερνώντας το ΟΛΟ). Η αποκάλυψη της Παρουσίας έρχεται μέσω του Αγγέλου.

Ο Άγγελος της Παρουσίας αναγνωρίζεται ως ο αποκαλυπτής της θεότητας. Αυτή η αναγνώριση της θεότητας είναι φυσικά προοδευτική.

Μας λένε ότι η λέξη «αναγνώριση» είναι μία από τις σημαντικότερες στην ορολογία του αποκρυφισμού και κρατά το μυστήριο της Ύπαρξης.

Στον άνθρωπο έχουν αγκυροβολήσει 2 μεγάλες ενέργειες. Η μία δεν «ενσαρκώθηκε», ονομάζεται Παρουσία, και η άλλη είναι ο Άγγελος της Παρουσίας.

Αυτές οι δύο ενέργειες είναι η ψυχή-Ηλιακός Άγγελος, που σχετίζεται με τον Άγγελο της Παρουσίας, και η Μονάδα που σχετίζεται με την Παρουσία.

 Ο Άγγελος ενσαρκώνει την ακτίνα της ψυχής και η Παρουσία ενσαρκώνει τη Μοναδική ακτίνα. Και οι δύο αυτές ενέργειες ρυθμίζουν δυναμικά ή διακριτικά την προσωπικότητα.

Ο Άγγελος της Παρουσίας και ο Ηλιακός Άγγελος μαζί με το αιτιώδες σώμα είναι μέρος μας. Ο Άγγελος απορροφάται από την Παρουσία που αντιπροσωπεύεται στην Πνευματική Τριάδα.

Η ακτίνα της Πνευματικής Τριάδας είναι η ίδια με την ακτίνα της ψυχής. Λέγεται ότι η Πνευματική Τριάδα είναι το αληθινό μας Εγώ.

Τα ζωδιακά σημεία του Σκορπιού, του Τοξότη και του Αιγόκερω οδηγούν στη συγχώνευση του Ενοίκου ή της προσωπικότητας και του Αγγέλου.

Ο Ερμής σε κάποια επίπεδά του ανταποκρίνεται στην 5^η ακτίνα και ως ανώτερος νους είναι ο αποκαλυπτής της Πνευματικής Τριάδας ή της Παρουσίας της ψυχής ή του Αγγέλου στο 5^ο πεδίο. Αυτό οδηγεί τον μαθητή στο στάδιο της 3^ης μύησης.

Ακριβώς όπως η προσωπικότητα χάνεται στο φως της ψυχής, του ηλιακού αγγέλου, έτσι και η ίδια η ψυχή εξαφανίζεται και η δύναμη και η λάμψη της ξεθωριάζουν όταν εμφανίζεται η Παρουσία, η οποία μέχρι τότε την έχει συγκαλύψει.

Μόνο η εξαγνισμένη προσωπικότητα μπορεί να συγχωνευτεί με τον Άγγελο.

Η Αφροδίτη στον Ταύρο αντιπροσωπεύει το φως του Ηλιακού Αγγέλου.

Η πτώση της Αφροδίτης στην Παρθένο αντικατοπτρίζει την πτώση του Ηλιακού Αγγέλου σε ύλη για λόγους υπηρεσίας.

Η Αφροδίτη είναι 5^η ακτίνα στο επίπεδο της ψυχής της και 2^η ακτίνα στην προσωπικότητά της, τονίζοντας τη σχέση 2/5.

Υπάρχει ακόμα μεγαλύτερη έμφαση σε σχέση με την 2^η και 5^η ακτίνα μέσω του 2^ου ή μοναδιαίου πεδίου και του 5^ου ή νοητικού. Η σχέση αυτών των μεγάλων ενεργειών καθιστά δυνατή την 3^η μύηση.

Η Αφροδίτη στο επίπεδο της μονάδας είναι 2^η και 6^η (ακτίνα+υποακτίνα) και έτσι αυτές οι δύο ακτίνες αντιπροσωπεύουν την ανώτερη φύση της Αφροδίτης, αλλά πρέπει να την φτάσουμε μέσω της 5^ης ακτίνας ψυχής της.

Οι 2^η και 6^η ακτίνες της μονάδας (ακτίνα+υποακτίνα) της Αφροδίτης την συνδέουν με τον Ποσειδώνα, ο οποίος εξαρτάται επίσης από τις ακτίνες 2 & 6. Ο Ποσειδώνας αντιπροσωπεύει τον Υπερβατικό ή Βουδικό νου, το buddhi ή την επίμονη συνειδητή πνευματική επίγνωση που χαρακτηρίζεται από καθαρή λογική και αλήθεια.

Αστρολογικά αυτό αναγνωρίζεται στη σχέση μεταξύ Αφροδίτης και Ποσειδώνα και μεταξύ των ζωδιακών σημείων των Δίδυμων και των Ιχθύων· μέσω της κυριαρχίας του Ποσειδώνα στους Ιχθείς και της έξαρσης της Αφροδίτης στους Ιχθύες που συνδέεται με τους Δίδυμους, καθώς είναι ο εσωτερικός κυβερνήτης.

Η στροφή/stanza της 5^ης ακτίνας (μία από τις επτά στροφές των μυήσεων) ασχολείται με το θέμα της 3^ης μύησης και την συγχώνευση του Αγγέλου της Παρουσίας, μια προέκταση του Ηλιακού Αγγέλου, με τον άνθρωπο που κατάφερε να πολωθεί υπό το φως του αιτιώδους σώματος στο 5^ο πεδίο.

Ο μυημένος ή υπό μύηση υποψήφιος –για την 3^η μύηση– υπόκειται στην επίδραση των ενεργειών από τον Σκορπιό, τον Αιγόκερω και τους Ιχθείς και είναι αυτές οι τρεις δυνάμεις που του επιτρέπουν να πάρει την τρίτη 3^η μύηση.

Ο Ερμής, η Αφροδίτη και ο Πλούτωνας ως ιεραρχικοί κυβερνήτες αυτών των 3 σημείων, που έχουν την 5η ακτίνα σε ορισμένες όψεις τους (μοναδική, ψυχική ή προσωπικότητα), θα πρέπει να εξεταστούν.

Ο Άρης κυβερνά την προσωπικότητα στο σύνολό της κατά την 3^η μύηση, όπου ο τελικός αγώνας μεταξύ του Ηλιακού Αγγέλου και του Ενοίκου ή της προσωπικότητας φέρνει την ψυχή στην έδρα της εξουσίας.

Ο Άρης έχει την 5^η ακτίνα πιθανώς στην μονάδα του. Η 3^η μύηση και ο Ηλιακός Άγγελος κυβερνώνται επίσης από την 5η ακτίνα.

Αστρολογικά θα υπάρχει ισχυρή σχέση μεταξύ Αφροδίτης και Άρη κατά τη στιγμή της 3^ης μύησης,

Η σύνδεση της 5^ης ακτίνας της Αφροδίτης με την 5^η ακτίνα του Ηλιακού Αγγέλου παρέχει την 5^η ακτίνα που απαιτείται στην 3^η μύηση για να εξολοθρευθεί η θυμαπάτη.

Όταν η επισκιάζουσα Παρουσία αποκαλύπτεται από την διαίσθηση μέσω του Αγγέλου και όταν αναγνωρίζεται, η ψευδαίσθηση παύει.

Η Αφροδίτη στον Αιγόκερω είναι το σημάδι της μύησης, καθώς ο Ιεραρχικός ηγεμόνας της στην 3^η μύηση παρέχει το φως στην κορυφή του βουνού και η τοποθέτησή της στον Αιγόκερω αντιπροσωπεύει την πνευματική αγάπη.

Μας λένε ότι η 3^η και η 5^η ακτίνα λειτουργούν κατεξοχήν μέσω του Αιγόκερω και ενσωματώνουν την 3^η όψη της θεότητας, της ενεργούς νοημοσύνης συν αυτή της επικουρικής της δύναμης, της 5ης ακτίνας του νου.

Αυτές διαχέονται από τον Αιγόκερω μέσω του Κρόνου και μέσω της Αφροδίτης, που τις συνδέει με τον Ζυγό, τους Δίδυμους και τον Ταύρο. Αυτοί οι τέσσερις αστερισμοί αποτελούν ισχυρές ενέργειες και μεταξύ τους παράγουν εκείνες τις συνθήκες που θα επιτρέψουν στον μυημένο να αποδείξει την ετοιμότητα και την ικανότητά του για μύηση.

Ο Ερμής, ως αποκαλυπτής της Πνευματικής Τριάδας στην ψυχή, μεταφέρει τον μαθητή στο στάδιο της 3^ης μύησης.

Αρχίζουμε να χρησιμοποιούμε τη σειριανή ενέργεια στην 3^η μύηση.Ο Σείριος είναι η πηγή των Ηλιακών Αγγέλων που τώρα υπηρετούν την ανθρωπότητα σε αυτόν τον πλανήτη. Μια πτυχή της σειριανής ενέργειας είναι σίγουρα μανασική. Η 5^η ακτίνα είναι εμφανής στη σειριανή έκφραση, αν και δεν είναι η μόνη ακτίνα που εκφράζεται μέσω του Σείριου.

Υπάρχει ένα κενό μεταξύ της ψυχικής μονάδας στο 4^ο νοητικό υποπεδίο και του ηλιακού αγγέλου στο 3^ο υποπεδίο που πρέπει να γεφυρωθεί. Αν και το μόνιμο ατομικό τρίγωνο εμπερικλείεται στην αιτιώδη περιφέρεια, ωστόσο, από την άποψη της συνείδησης υπάρχει αυτό που πρέπει να γεφυρωθεί.

Υπήρχε ένας μαθητής στην ομάδα του Θιβετανού για τον οποίο η επαφή με την Παρουσία –συνειδητά και με κατανόηση της διαδικασίας– ήταν ο στόχος για το υπόλοιπο της ζωής του στο συγκεκριμένο σώμα του που ρυθμίζονταν από την 3^η ακτίνα.

Είχε προσωπικότητα 5^ης ακτίνας και η Αφροδίτη, εκπροσωπώντας τον Άγγελο της Παρουσίας, ήταν στον Υδροχόο, παρέχοντας ισχυρή εστίαση 5ης ακτίνας.

Η Αφροδίτη, ως ιεραρχικός ηγεμόνας του Αιγόκερω ήταν ο αποθέτης του Κρόνου στον Αιγόκερω. Ο Κρόνος ήταν σε σύνοδο με το Μεσουράνημα στον Αιγόκερω, που αντιπροσώπευε τον στόχο και ο Κρόνος και ο Αιγόκερως παρείχαν την 3^η ακτίνα.

Ο Κρόνος ήταν σε αντίθεση με τον Ουρανό, τον κυβερνήτη του Υδροχόου. Ο Ουρανός είχε όψη (στο γενέθλιο ωροσκόπιο) με την Αφροδίτη στον Υδροχόο και τον αποθέτη του.

(Ο αποθέτης είναι ένας πλανήτης στο σημείο του οποίου ένας άλλος πλανήτης βρίσκεται στον γενέθλιο χάρτη και ο κάτοικος πλανήτης αποκτά δύναμη όταν ο αποθέτης του είναι επίσης ισχυρός.)

Έτσι, αυτές οι ενέργειες μαζί παρείχαν ισχυρή επιρροή 3^ης και 5^ης ακτίνας που αποδεικνύεται λόγω των στενών σχέσεων μεταξύ των πλανητών και των ζωδιακών σημείων που μεταφέρουν αυτές τις ενέργειες.

Στην stanza της 5^ης ακτίνας (στο βιβλίο Εσωτέρα Ψυχολογία, ΙΙ) υπάρχει μια ένδειξη της διαδικασίας συγχώνευσης του Αγγέλου με την προσωπικότητα στην 3^η μύηση διαμέσου 3 όψεων.

Ο Άγγελος της Παρουσίας «στέκει» και για τις 3 όψεις: – επάνω την Πνευματική Τριάδα, κάτω την ολοκληρωμένη προσωπικότητα και επίσης κάτι που είναι πάντα, εκπροσωπώντας τη Μονάδα.

Στην Διδασκαλία των μπλε βιβλίων αναφέρεται ένα τρίγωνο που συνδέει 3 κέντρα:

1/ Καρδιά, αποκαλύπτει την πρόσληψη του φωτός και της ακτινοβολίας του φωτός

2/ Λαιμό που αντιπροσωπεύει την γνώση

3/ Κέντρο «ανάμεσα στις ωμοπλάτες» στο νοητικό πεδίο

Στο βιβλίο της Πραγματείας επί του Κοσμικού Πυρός αναφέρεται ένα κέντρο που υπάρχει μεταξύ των ωμοπλατών και ονομάζεται μανασικό κέντρο.

Υπάρχει μια περίοδος μεταφοράς της ενέργειας των κατώτερων κέντρων κάτω από το διάφραγμα στο ανώτερο τμήμα του κορμού.

Στον κορμό υπάρχουν τρία κέντρα, η καρδιά, ο λαιμός και το κέντρο μεταξύ των ωμοπλάτων ή μανασικό κέντρο.

Τα κέντρα αυτά αντικατοπτρίζουν τις 3 όψεις που εξυπηρετεί ο Άγγελος της Παρουσίας, Πνευματική Τριάδα, Προσωπικότητα, Μονάδα.

Πρέπει να σημειωθεί ότι το κέντρο μεταξύ των ωμοπλάτων δεν είναι ένα «ιερό κέντρο» αλλά είναι προσωρινής φύσης και δημιουργείται από τον ίδιο τον υποψήφιο κατά τη διάρκεια της διαδικασίας μεταφοράς.

(Σχετικό απόσπασμα: Tα διάφορα τρίγωνα ζωογονούνται και προχωρούν σε αυξημένη δραστηριότητα με την κατάλληλη γεωμετρική πρόοδο, ενώ το κέντρο ανάμεσα στις ωμοπλάτες, το σημείο σύγκλισης ορισμένων πυρών, αποβαίνει ενεργό. Aυτό υποδηλώνει ένα συγκεκριμένο στάδιο της διαδικασίας μεταφοράς των πυρών σε ανώτερα κέντρα. Μιλώντας γενικά, αυτή η περίοδος μεταφοράς της θερμότητας ή ενέργειας των κατώτερων κέντρων στα ανώτερα μπορεί να διαιρεθεί σε δύο μέρη: πρώτο, εκείνο κατά το οποίο τα κέντρα στο κατώτερο τμήμα του σώματος (εκείνα κάτω του διαφράγματος) μεταφέρονται στα κέντρα του ανώτερου τμήματος του κορμού. Aυτά τα κέντρα του κορμού είναι τρία, η καρδιά, ο λαιμός και το κέντρο ανάμεσα στις ωμοπλάτες. Πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι το κέντρο του λαιμού εδράζεται στο κατώτερο τμήμα του λαιμού και κανονικά ανήκει στον κορμό κι όχι στο κεφάλι. Θα πρέπει επίσης να δηλωθεί εδώ ότι το κέντρο ανάμεσα στις ωμοπλάτες δεν είναι «ιερό» κέντρο, αλλά έχει προσωρινή φύση και δημιουργείται από τον ίδιο το ζηλωτή κατά τη διάρκεια της διαδικασίας μεταφοράς. ΠΚΠ:864 )

Τα πυρά των κατώτερων κέντρων (κάτω από το διάφραγμα) είναι μέχρι την στιγμή της δεύτερης μύησης, συνήθως τοποθετημένες στο κέντρο ανάμεσα στις ωμοπλάτες.

Νομίζω ότι αυτό το κέντρο θα μπορούσε να είναι ακριβώς πάνω από το κέντρο της καρδιάς (vagus) και έτσι μεταξύ της καρδιάς και του λαιμού και θα βρίσκεται υπό την επήρεια του Ερμή.

Κατά τη δεύτερη μύηση τα πυρά αυξάνονται μέχρι το κεφάλι και όλα τα πυρά του κορμού είναι στη συνέχεια ενεργά. Το μόνο που μένει να κάνουμε τότε είναι να τα συγκεντρώσουμε, να παράγουμε την απαραίτητη γεωμετρική αλληλεπίδραση μεταξύ των επτά κέντρων της κεφαλής (όλα τα του κορμού+ άζνα+κεφαλή) και στη συνέχεια να τα εστιάσουμε όλα πριν από την τελική απελευθέρωση στο υψηλότερο κέντρο όλων -το ανώτατο κεφαλικό κέντρο .

(Σχετικό απόσπασμα: Aρκεί να υποδείξω ότι τα πυρά των κατώτερων κέντρων –εκείνων που βρίσκονται κάτω απ’ το διάφραγμα– έχουν συνήθως ανέλθει μέχρι το κέντρο ανάμεσα στις ωμοπλάτες όταν προσεγγίζεται η δεύτερη μύηση· κατά τη δεύτερη μύηση ανέρχονται μέχρι την κεφαλή και τότε όλα τα πυρά του κορμού είναι ενεργά. Ό,τι απομένει τότε να γίνει είναι να επικεντρωθούν, να προκληθεί η αναγκαία γεωμετρική αλληλεπίδραση μεταξύ των επτά κεφαλικών κέντρων κι έπειτα να εστιασθούν όλα πριν την τελική απελευθέρωση στο ανώτατο κέντρο όλων. ΠΚΠ:886 )

Όταν ένας άνθρωπος πολώνεται στο νοητικό του σώμα, αρχίζει να γεφυρώνει την ανταχκαράνα. Όταν το κέντρο μεταξύ των ωμοπλάτων, το μανασικό κέντρο, δονείται δυναμικά, κατόπιν το κύριο κέντρο alta και το κεφαλικό κέντρο, μέσω του κέντρου του λαιμού μπορούν να ενωθούν.

(Σχετικό απόσπασμα: Ένα άλλος ενδιαφέρων υπαινιγμός βρίσκεται στο γεγονός ότι μεταξύ αυτών των κέντρων της σπονδυλικής στήλης υφίστανται ορισμένα κενά (αν μπορώ να το εκφράσω έτσι) που πρέπει (στην πορεία της εξέλιξης) να γεφυρωθούν από την ενεργητική δράση του γοργά εντεινόμενου κραδασμού της μονάδας δύναμης. Ανάμεσα στην τριπλή ενέργεια της σπονδυλικής στήλης και το κέντρο άλτα μάγιορ υπάρχει ένα χάσμα, όπως ακριβώς υπάρχει κι εκείνο που πρέπει να γεφυρωθεί ανάμεσα στον τριπλό κατώτερο άνθρωπο και το εγωικό σώμα, ή μεταξύ της νοητικής μονάδας επί του τέταρτου υποπεδίου του νοητικού πεδίου και του ηλιακού Αγγέλου επί του τρίτου υποπεδίου. Παρότι μας λέγεται ότι η μόνιμη ατομική τριάδα είναι έγκλειστη στην αιτιώδη περιφέρεια, όμως από τη σκοπιά της συνείδησης υφίσταται εκείνο που πρέπει να γεφυρωθεί. Επίσης μεταξύ του κέντρου άλτα μάγιορ και του υπέρτατου κεφαλικού κέντρου υπάρχει ένα άλλο χάσμα – μια αντιστοιχία του χάσματος που εντοπίζεται μεταξύ του πεδίου του Εγώ και του κατώτατου σημείου της Tριάδας, του μανασικού μόνιμου ατόμου. Όταν ο άνθρωπος κατασκευάσει την αντασκάρανα (που το κάνει στη διάρκεια των τελικών σταδίων της εξέλιξής του στους τρεις κόσμους) το χάσμα αυτό γεφυρώνεται και η Eνάδα και το Eγώ συνδέονται στενά. Όταν ο άνθρωπος πολώνεται στο νοητικό του σώμα, αρχίζει να γεφυρώνει την αντασκάρανα. Όταν το κέντρο ανάμεσα στις ωμοπλάτες, το οποίο αναφέρθηκε νωρίτερα σ’ αυτή την Πραγματεία σαν μανασικό κέντρο, δονείται ισχυρά, τότε το κέντρο άλτα μάγιορ και το κεφαλικό κέντρο μπορούν να ενοποιηθούν μέσω του κέντρου του λαιμού. ΠΚΠ:1160 ).

Την περίοδο της 3^ης μύησης, στο νοητικό πεδίο δημιουργείται μια άμεση γραμμή οράματος μέσω της ευθυγράμμισης του συγκεκριμένου νου-Γιου του Νου και της αφηρημένης διάνοιας. Αυτό επιφέρει τις ενέργειες του Ερμή και της Αφροδίτης.

Ο Ερμής είναι ο αποκαλυπτής της Πνευματικής Τριάδας στην ψυχή, ο Ηλιακός Άγγελος εκπροσωπείται από την Αφροδίτη. Και οι δύο πλανήτες παρέχουν την 5^η ακτίνα.

Στην 1^η και 2^η μύηση ο Άγγελος της Παρουσίας στέκεται ανάμεσα στον μαθητή – μυημένο και την Παρουσία. Στις μεταγενέστερες μυήσεις, ο Άγγελος της Παρουσίας είναι ο ίδιος ο Χριστός, ένας με την ψυχή ή τον μεμονωμένο Άγγελο της Παρουσίας του μαθητή-μυημένου.

Στην 3^η μύηση ο μυημένος αισθάνεται αμυδρά μια μεγάλη Ταυτότητα και μια ζώσα Ενότητα αποκαλούμενη Παρουσία και αναγνωρίζει ότι πρέπει να συνενωθούν.

Η 1^η και η 2^η μύηση έχουν πολύ μικρή επίδραση στην ψυχή στο δικό της πεδίο και επηρεάζουν μόνο την ενσαρκωμένη ψυχή, ένα τμήμα δηλαδή του συνόλου της.

Η 3^η μύηση συνδέεται με το φως και την όραση και έτσι με την Αφροδίτη (υπερκόσμιο φως) και τον Ήφαιστο (εκτυφλωτικό φως) και την εμφάνιση της πνευματικής όρασης.

Ο μυημένος καταγράφει την πρώτη πραγματική εικόνα του "Ενοίκου στο Κατώφλι της Θεότητας" και του "Αγγέλου της Παρουσίας".

Το μέσο της αποκάλυψης στην 3^η μύηση είναι η ανταχκαράνα, η οποία από αυτήν την στιγμή γίνεται ο συνδετικός σύνδεσμος και ο εσώτερος τρόπος όρασης.

Το όργανο λήψης είναι το μάτι της ψυχής (όχι το 3^ο μάτι) που από τώρα και στο εξής στρέφεται προς το ανώτερο φως. Κατά συνέπεια εμπλέκεται το κεφαλικό κέντρο (ο αδένας της επίφυσης) και μια δευτερεύουσα ευθυγράμμιση πραγματοποιείται, σε ένα υψηλό σημείο κατά την διάρκεια της 3^ης μύησης μεταξύ του κέντρου άζνα, της κεφαλής, και του ψυχικού σώματος. Αυτό επιτρέπει στον μυημένο, για πρώτη φορά να ευθυγραμμιστεί πλήρως και να προβάλλει κατευθείαν από το κέντρο της κεφαλής στο Άτμα, το ανώτερο σημείο της Πνευματικής Τριάδας.

Μέσω αυτής της ευθυγράμμισης είναι δυνατή η ξαφνική κάθοδος της μεταμορφωτικής δόξας. (ΜΝΕ,ΙΙ:399). Από αυτή τη στιγμή το 3^ο μάτι αρχίζει να λειτουργεί ως συλλέκτης φωτός από την Πνευματική Τριάδα και μέσω της ανταποκριτικότητάς του προς τον συγκεκριμένο νου, γίνεται διερμηνέας όλων των ανώτερων εμπειριών και τότε ο Ερμής αποβαίνει κυβερνήτης του άζνα.

Ο Νιρβανικός ή Ατμικός νους συνδέει την Πνευματική Τριάδα με το νοητικό πεδίο μέσω της Αντακαράνας. Το ατμικό πεδίο ελέγχεται από τον Ζυγό και ο Κρόνος είναι ο μοναδικός κυβερνήτης του.

Ο Ουρανός αντιπροσωπεύει τον ανώτερο ή τον αφηρημένο νου ως την κατώτερη όψη της Πνευματικής Τριάδας και παρέχει τη γέφυρα μεταξύ του νοητικού και του ατμικού πεδίου.

Ο Κρόνος και ο Ουρανός παρέχουν την 5^η ακτίνα και συνδέουν το 5^ο ή Ατμικό πεδίο, μετρώντας από κάτω και το 5^ο ή νοητικό πεδίο, μετρώντας από πάνω.