TΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ - ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΟΥ ΣΕΙΡΙΟΥ -

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΣΤΟ ΛΕΟΝΤΑ 

Ο Αύγουστος που κυβερνάται από το Λέοντα, είναι ο μήνας του άστρου του Κυνός ή του Σειρίου, φέρνοντας έτσι σε στενή σχέση το Σείριο με το Λέοντα. Ο Λέων κυβερνάται με κοσμική έννοια (κι εντελώς ξέχωρα από το ηλιακό μας σύστημα) από το Σείριο. Ο Σείριος είναι ο οίκος της μείζονος εκείνης Στοάς στην οποία εισάγει τον άνθρωπο η πέμπτη μύηση και τον εισάγει σαν ταπεινό μαθητή. Αργότερα όταν ιδρυθεί και λειτουργήσει η νέα παγκόσμια θρησκεία, θα βρούμε ότι το μεγάλο μηνιαίο φεστιβάλ του Αυγούστου, που γίνεται τον καιρό της πανσελήνου, θα είναι αφιερωμένο στην επίτευξη επαφής με τη Σειριακή δύναμη μέσω της Ιεραρχίας. 

(ΕΑ: 299)

«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

19 Ιουλίου 2020

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή Σ.Κ.:

6. Αναπνοή Μου είναι η τόλμη προς την Ομορφιά.

Το ξεχείλισμα μέσα από τη θυσία θα σε οδηγήσει σε χαρούμενη πραγμάτωση 

στην αναζήτησή σου της Αλήθειας.

Απόφευγε την υπναλέα ζωή.

Να αγαπάς εκείνη τη ζωή που σπινθηρίζει με ψυχές 
σμιλευμένες από τη Θεϊκή Ακτινοβολία.

Δυνάμωσε την αυξανόμενη ισχύ του πνεύματός σου.

Να θυμάσαι πάντα τις Πύλες τις φανερωμένες από Μας.

Η αγνή Πνοή της Ευδαιμονίας Μας σου μεταδίδει τη ζωντανή τροφή 
στην καθημερινή ζωή σου.

Μπρος στο Ναό ας σκοντάψει ο χορός της οργής!

Την εστία σου θα φωτίσει το πυρ της αφοβίας.

Εμείς στέλνουμε το φως σε εκείνους που χαμογελούν μπροστά στο σκοτάδι.

Το πνεύμα σου υψώνεται κιόλας και η φλεγόμενη καρδιά 
δεν θα γίνει στάχτη από το κρύο.

Το Δεξιό Χέρι του Θεού εκτείνεται και

Αναγγέλλει την Αυγή της Μέρας.

(Φύλλα από τον Κήπο του Μορύα – Το Κάλεσμα, 1924).

4^ο Νόμος: Ακτίνα της Αρμονία ή του Κάλλους: Αρμονίας μέσω ελέγχου, ενός 
ελέγχου που συνεπάγεται τη γνώση της σοφίας. Πρόκειται για την αρμονία της ομοιότητας· 
της εξισορρόπησης των πάντων διά της αντίληψης των νόμων του μαγνητισμού που επιφέρει το συντονισμό των πολλών διαφοροποιήσεων σε μια ομοιογένεια.

(Aλίκη Μπέιλη, Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός, σ. 585)

Οι 4 ελευθερίες:

1.      Η ελευθερία του λόγου και της έκφρασης οπουδήποτε στο κόσμο

2.      Η ελευθερία κάθε ατόμου να λατρεύει το Θεό με το δικό του τρόπο- οπουδήποτε στον κόσμο.

3.      Η ελευθερία από τη στέρηση- η οποία μεταφρασμένη σε παγκόσμιους όρους σημαίνει οικονομική κατανόηση που θα εξασφαλίσει σε κάθε έθνος μια υγιή ειρηνική ζωή για τους κατοίκους του – οπουδήποτε στον κόσμο

4.      Η ελευθερία από φόβο – η οποία μεταφρασμένη σε παγκόσμιους όρους, σημαίνει μια παγκόσμια μείωση των εξοπλισμών σε τέτοιο σημείο και μέσα από μια τέτοια διαδικασία, που κανένα έθνος δε θα είναι σε θέση να διαπράξει μια φυσική επίθεση σε βάρος οποιουδήποτε γείτονα – οπουδήποτε στον κόσμο.

(Αλίκη Μπέιλη, Η Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας, σ. 319)

Είναι πλάνη να πιστεύετε όπως κάνουν μερικοί, ότι η κύρια τάση του έργου του Χριστού βρίσκεται μέσα από τις εκκλησίες ή τις παγκόσμιες θρησκείες. Εργάζεται αναγκαστικά μέσα από αυτές όταν το επιτρέπουν οι συνθήκες και όταν υπάρχει ένας ζωντανός πυρήνας αληθινής πνευματικότητας μέσα τους, ή όταν η επικλητική τους έκκληση είναι αρκετά δυναμική ώστε να Τον προσεγγίσει. Χρησιμοποιεί κάθε δυνατό αγωγό με τον οποίο μπορεί να διευρυνθεί η συνείδηση του ανθρώπου και να επέλθει ορθός προσανατολισμός. Είναι όμως περισσότερο αλήθεια να πούμε πως εργάζεται με συνέπεια ως Παγκόσμιος Δάσκαλος, και ότι οι εκκλησίες δεν είναι παρά ένας από τους μεγάλους δρόμους της διδασκαλίας που χρησιμοποιεί. Όλα όσα φωτίζουν το νου των ανθρώπων, κάθε προπαγάνδα που τείνει να επιφέρει ορθές ανθρώπινες σχέσεις, όλοι οι τρόποι απόκτησης της αληθινής γνώσης, όλες οι μέθοδοι μετουσίωσης της γνώσης σε σοφία και κατανόηση , όλα όσα επεκτείνουν τη συνείδηση της ανθρωπότητας και όλων των υπανθρώπινων επιπέδων επίγνωσης και ευαισθησίας, όλα όσα διαλύουν τη θυμική αυταπάτη και την πλάνη, καταστρέφουν την αποκρυστάλλωση και διαταράσσουν κάθε στατική συνθήκη, βρίσκονται κάτω από τις πραγματικές δραστηριότητες του τμήματος μέσα στην Ιεραρχία της οποίας προΐσταται. Περιορίζεται από την ποιότητα και τη ολκή της επικλητικής έκκλησης της ανθρωπότητας, και αυτή με τη σειρά της καθορίζεται από το σημείο της εξέλιξης που έχει επιτευχθεί. 

      Στο Μεσαίωνα της Ιστορίας, και πιο πριν, οι εκκλησίες και οι σχολές της φιλοσοφίας ήταν που πρόσφεραν τους κύριους δρόμους προσέγγισης για τη δραστηριότητά Του, αλλά σήμερα δε συμβαίνει αυτό. Αυτό είναι ένα σημείο που καλά θα κάνουν να το θυμούνται οι εκκλησίες και η οργανωμένη Θρησκεία. Τώρα υπάρχει μια μετατόπιση της έμφασής Του και της προσοχής Του, σε δυο τομείς προσπάθειας: Πρώτο, στον τομέα της παγκόσμιας διαδεδομένης εκπαίδευσης. Δεύτερο στη σφαίρα της εκπλήρωσης με νοημοσύνη, εκείνων των δραστηριοτήτων που βρίσκονται κάτω από τον τομέα διακυβέρνησης στις 3 της όψεις, της πολιτικής ικανότητας, της πολιτικής επιστήμης, και της νομοθεσίας. Οι κοινοί άνθρωποι αφυπνίζονται σήμερα στη σπουδαιότητα και στην υπευθυνότητα της κυβέρνησης. Επομένως γίνεται αντιληπτό από την Ιεραρχία ότι πριν μπορέσει να υπάρξει ο κύκλος της αληθινής δημοκρατίας (όπως υπάρχει ουσιαστικά και τελικά θα καταδειχτεί) είναι τρομακτικά αναγκαία η εκπαίδευση των μαζών σε μια συνεργατική πολιτική ικανότητα, σε μια οικονομική σταθερότητα μέσα από τον ορθό συμμερισμό και σε διαυγή πολιτική αλληλεπίδραση. Η μακρόχρονη διάσταση ανάμεσα στην πολιτική και τη Θρησκεία πρέπει να τερματιστεί, και αυτό μπορεί να γίνει τώρα εξαιτίας του υψηλού επιπέδου της ανθρώπινης μαζικής νοημοσύνης και εξαιτίας του γεγονότος ότι η επιστήμη έφερε όλους τους ανθρώπους τόσο κοντά ώστε ότι συμβαίνει σε κάποια απομακρυσμένη περιοχή της επιφάνειας της γης να είναι θέμα γενικού ενδιαφέροντος μέσα σε λίγα λεπτά. Ο χρόνος και το διάστημα έχουν εκμηδενιστεί.

(Αλίκη Μπέιλη, Η Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας, σ. 479

Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΤO ΙΔΑΝΙΚΟ

Άγκνι Γιόγκα (New Era Community)

180. Είτε σε δράση, είτε σε ακινησία, αγωνίζομαι. Είτε μαθαίνω, είτε δίνω γνώση, εξακολουθώ να αγωνίζομαι. Είτε μόνος, είτε μαζί με το πλήθος, αγωνίζομαι.

    Πώς να εντείνει κανείς το μόχθο; Ποιες είναι οι ρίζες και οι συνθήκες του σε αναφορά με την ποιότητα της εργασίας και τη δράση για την οποία έχετε ήδη ακούσει. Αυτές είναι οι συνθήκες: πλήρης αποδοχή του φορτίου της ζωής και πραγμάτωση της ανασφάλειας που εμπεριέχει. Η υπερ-φόρτωση προσδίδει στο σώμα δυναμική ένταση. Η πραγμάτωση επικίνδυνων καταστάσεων κάθε ώρα της ζωής προσφέρει ευαισθησία και γνώση του αμετάκλητου.

    Εάν η σκόνη στο μάτι μετατραπεί σε ακτίνα φωτός, τότε το φτερό της πτέρυγας ενός πουλιού στο χώρο προκαλεί βροντές στους απομακρυσμένους κόσμους. Πώς λοιπόν να εξηγήσουμε, στο δυτικό νου, την ευαισθησία της κοσμικής συσκευής; Πώς να αντιληφθείτε ότι οι εκρήξεις σας είναι πιο καταστροφικές από την καταστροφή ενός ουράνιου σώματος, διότι η καταστροφή ενός ουράνιου σώματος λαμβάνει χώρα σε συμφωνία με όλες τις συνθήκες που το περιβάλλουν. Εσείς δεν θα τοποθετούσατε ένα εργοστάσιο πάνω από ένα επικίνδυνο σπήλαιο, αλλά θα επιλέγατε ένα καλύτερο μέρος – γι’ αυτό μιλάμε για κατάλληλες συνθήκες.

    Είναι δυνατόν να δημιουργηθεί μια συμφωνία εκρήξεων και είναι δυνατόν να δημιουργηθούν αρμονίες μηχανών. Ακόμη και εκείνοι με ελαττωματική ακοή παρατηρούν ότι μερικές φορές ακούν μια χαμηλή φωνή καλύτερα από μια κατακραυγή – αυτό σημαίνει ότι η ποιότητα είναι σημαντική, όχι η ένταση μόνο. Πράγματι, η ποιότητα κάθε δράσης επιβάλλει μεγάλη ευθύνη και είναι γεμάτη από τον κίνδυνο ανεπανόρθωτης βλάβης.

    Κάποιος πρέπει να συνηθίσει στα χείλη της αβύσσου, έχοντας πλήρη συνείδηση των γύρω γκρεμών, και κανείς δεν πρέπει να φοβάται να ενεργεί υπό υπερβολική επιβάρυνση. Έτσι, οι έμπειροι κούληδες μεταφέρουν τα βάρη τους πάνω στο βουνό με τραγούδια. Αυτό το τραγούδι, διαποτισμένο με μόχθο, δεν θα ενοχλήσει τον χώρο.

    Ήρθαμε στα θέατρά σας και δεν είδαμε παρά ελάχιστη χρησιμότητα σ’ αυτά. Το τραγούδι, το χρώμα και ο ήχος δεν πρέπει να κλείνονται σε τεχνητά θερμοκήπια. Αυτές οι αξίες πρέπει να συνοδεύουν τη ζωή, ανώνυμα περιβάλλουν τους ανθρώπους με το χάδι της ομορφιάς.

    Ο μεγάλος καλλιτέχνης Asvaghosha προτίμησε το παζάρι και την πλατεία, προκειμένου να βρει το δρόμο προς την καρδιά του λαού. Η ομορφιά διδάσκει τo ιδανικό.

    Γνωρίζετε και καταλαβαίνετε την ευγενική έννοια Avatar, αλλά για να το επιτύχετε, είναι απαραίτητο να γίνετε Avakara – ο άψογα εμπνευσμένος.

«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

5 Ιουλίου 2020

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από τον αδελφό Δ.Μ.:

3. O Νόμος της Υπηρεσίας

[…]

Ερχόμαστε τώρα στην εξέταση του τρίτου Νόμου της Ψυχής, ο οποίος προορίζεται να διέπει κάθε ψυχική δραστηριότητα. Είναι ο Νόμος της Υπηρεσίας. Ωστόσο προτού επεξηγήσουμε αυτό το θέμα, υπάρχουν τρία πράγματα που επιζητώ να πω και που αξίζουν την αμέριστη προσοχή μας.

… το αποτέλεσμα κάθε επαφής που επιτυγχάνεται στο διαλογισμό και ο βαθμός της επιτυχίας μας καθορίζονται από την επακόλουθη υπηρεσία στη φυλή. Αν υπάρχει ορθή κατανόηση, θα υπάρχει αναγκαστικά ορθή δράση.

[…]

… ο Νόμος της Υπηρεσίας είναι κάτι από το οποίο δεν υπάρχει διαφυγή. H αποφυγή φέρνει τις ποινές της, αν η αποφυγή αυτή είναι συνειδητή. H ικανότητα για υπηρεσία σημαδεύει ένα συγκεκριμένο στάδιο προόδου στην Ατραπό και μέχρι να προσεγγισθεί αυτό το στάδιο δεν μπορεί να δοθεί η αυθόρμητη υπηρεσία που προσφέρεται με αγάπη και καθοδηγείται από σοφία. Ό,τι συναντάται μέχρι εκείνη τη στιγμή είναι καλή πρόθεση, ανάμεικτα κίνητρα και συχνά φανατισμός.

[…]

… ο Νόμος της Υπηρεσίας εκφράσθηκε για πρώτη φορά πλήρως απ’ τον Χριστό πριν δύο χιλιάδες χρόνια. Ήταν ο πρόδρομος της Yδροχοϊκής Εποχής, απ’ όπου και η διαρκής Του έμφαση στο γεγονός πως ήταν το “ύδωρ της ζωής”, το “ζων ύδωρ” που χρειάζονταν οι άνθρωποι. Απ’ όπου και το εσωτερικό όνομα αυτού του νόμου είναι εκείνο του “ύδατος και των ιχθύων”. H Iχθυακή Εποχή αργά, πολύ αργά, προετοίμασε το δρόμο για τη θεία έκφραση της υπηρεσίας που θα είναι η δόξα των ερχόμενων αιώνων. Σήμερα έχουμε έναν κόσμο που φτάνει σταθερά στην αντίληψη ότι “ουδείς γαρ ημών εαυτώ ζη” κι ότι μόνο όταν η αγάπη για την οποία τόσα έχουν γραφεί και ειπωθεί, βρει τη διέξοδό της στην υπηρεσία, θα μπορέσει ο άνθρωπος να αρχίσει να στέκεται στο ύψος της έμφυτης ικανότητάς του.

Το σύμβολο της Yδροχοϊκής Εποχής είναι εκείνο ενός ανθρώπου που κουβαλά στους ώμους του μια στάμνα με νερό τόσο γεμάτη, ώστε χύνεται σ’ όλους ανεξαιρέτως κι όμως δε λιγοστεύει. Το σύμβολο αυτού του Νόμου της Υπηρεσίας είναι πολύ όμοιο, αλλά η διαφορά βρίσκεται σ’ αυτό: ο άνθρωπος στέκει εντελώς ισορροπημένος υπό μορφή σταυρού με τους βραχίονες σε έκταση και με το δοχείο του νερού πάνω στο κεφάλι του. Στη διαφορά αυτή βρίσκονται πολλά με πραγματική σημασία. H στάμνα του νερού, που ισορροπείται στους ώμους, είναι σημάδι του βάρους της υπηρεσίας. Δεν είναι εύκολο να υπηρετούμε. O άνθρωπος μόλις αρχίζει σήμερα να μαθαίνει πώς να υπηρετεί. Το δοχείο του νερού πάνω στο κεφάλι του ανθρώπου που ήταν πάνω στο σταυρό της θυσίας για τόσο πολύ χρόνο ώστε η στάση του έγινε εντελώς φυσική, δείχνει ότι ο σταυρός που τον στήριζε για τόσο μεγάλο διάστημα, έχει πια εξαφανισθεί. O άνθρωπος με το δοχείο του νερού πάνω στο κεφάλι του μας δείχνει ευστάθεια, ισοζύγιο και ισορροπία. Γι’ αυτή την ισορροπία τον έχει προετοιμάσει η κατανόηση του Νόμου της Μαγνητικής Ώθησης. Είναι ο Νόμος της Πολικής Ένωσης και από το σύμβολό του προέρχεται το ζωδιακό σύμβολο του αστερισμού του Ζυγού – ισορροπία και υπηρεσία. Αυτές είναι οι δύο εκφράσεις της Θειότητας που αποτελούν σήμερα τον επόμενο μεγάλο αντικειμενικό σκοπό του ανθρώπου.

H υπηρεσία ερμηνεύεται συνήθως σαν κάτι εξαιρετικά επιθυμητό και σπάνια γίνεται αντιληπτό πόσο πολύ δύσκολη είναι ουσιαστικά. Συνεπάγεται μεγάλη θυσία χρόνου και συμφέροντος και προσωπικών ιδεών, απαιτεί εξαιρετικά σκληρή δουλειά, επειδή συνεπάγεται εσκεμμένη προσπάθεια, συνειδητή σοφία και την ικανότητα να εργαζόμαστε χωρίς προσκόλληση. Aυτές τις ποιότητες δεν είναι εύκολο να τις επιτύχει ο μέσος ζηλωτής κι όμως σήμερα η τάση για υπηρεσία είναι μια στάση που ισχύει για μια τεράστια πλειονότητα ανθρώπων στον κόσμο. Tέτοια υπήρξε η επιτυχία της εξελικτικής διαδικασίας. [121]

[…]

Πώς ορίζουμε τη λέξη “Υπηρεσία”;

O ορισμός αυτής της λέξης δεν είναι εύκολος. Έγινε μεγάλη προσπάθεια να την ορίσουμε από τη σκοπιά της γνώσης της προσωπικότητας. Η υπηρεσία μπορεί να ορισθεί σύντομα σαν το αυθόρμητο αποτέλεσμα της ψυχικής επαφής. H επαφή αυτή είναι τόσο σαφής και σταθερή ώστε η ζωή της ψυχής μπορεί να διαχυθεί στο όργανο [125] που η ψυχή πρέπει κατ’ ανάγκη να χρησιμοποιήσει στο φυσικό πεδίο. Είναι ο τρόπος με τον οποίο η φύση αυτής της ψυχής μπορεί να καταδειχθεί στον κόσμο των ανθρώπινων υποθέσεων. H υπηρεσία δεν είναι ποιότητα ή κατόρθωμα· δεν είναι μια δραστηριότητα για την οποία οι άνθρωποι πρέπει να μοχθούν επίπονα, ούτε είναι μέθοδος παγκόσμιας σωτηρίας. Αυτή η διάκριση πρέπει να συλληφθεί με σαφήνεια, αλλιώς η όλη μας στάση σ’ αυτή την αποφασιστική κατάδειξη της επιτυχίας της εξελικτικής διαδικασίας στην ανθρωπότητα θα είναι εσφαλμένη. Η υπηρεσία είναι μια εκδήλωση ζωής. Είναι ψυχική παρόρμηση και είναι στον ίδιο βαθμό μια εξελικτική ώθηση της ψυχής όσο η παρόρμηση για αυτοσυντήρηση ή για αναπαραγωγή του είδους είναι μια εκδήλωση της ζωώδους ψυχής. Αυτή είναι σημαντική δήλωση. Πρόκειται για ένα ψυχικό ένστικτο, αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μια τόσο ανεπαρκή έκφραση και συνεπώς είναι έμφυτη και ιδιάζουσα στην ψυχική ανέλιξη. Είναι το εξέχον χαρακτηριστικό της ψυχής, όπως ακριβώς η επιθυμία είναι το εξέχον χαρακτηριστικό της κατώτερης φύσης. Είναι ομαδική επιθυμία, όπως ακριβώς στην κατώτερη φύση είναι η επιθυμία της προσωπικότητας. Είναι η παρόρμηση για το ομαδικό καλό. Συνεπώς δεν μπορεί να διδαχθεί ή να επιβληθεί σ’ ένα πρόσωπο σαν επιθυμητή απόδειξη της έφεσης που λειτουργεί εξωτερικά και βασίζεται σε μια θεωρία υπηρεσίας. Είναι απλώς το πρώτο πραγματικό αποτέλεσμα που εκδηλώνεται στο φυσικό πεδίο, του γεγονότος ότι η ψυχή αρχίζει να εκφράζεται στην εξωτερική εκδήλωση.

Ούτε η θεωρία ούτε η έφεση μπορούν να κάνουν έναν άνθρωπο πραγματικό υπηρέτη. Πώς λοιπόν υπάρχει τόση μεγάλη δραστηριότητα υπηρεσίας σε εκδήλωση στον κόσμο σήμερα;

Απλώς επειδή η ζωή, τα λόγια και τα έργα του πρώτου Μεγάλου Υπηρέτη του κόσμου, Εκείνου που ήρθε για να μας αποσαφηνίσει τι είναι ουσιαστικά η υπηρεσία, είχαν αναγκαστικά ένα αποτέλεσμα και οι άνθρωποι σήμερα επιχειρούν ειλικρινά να μιμηθούν το παράδειγμά Tου, αντιλαμβανόμενοι ελάχιστα ότι η μίμηση δεν τους αποφέρει αληθινά αποτελέσματα, αλλά τους δείχνει μόνο μια αυξανόμενη δυνατότητα. [126]

Όλοι αυτοί οι νόμοι της Ψυχής (κι ο Νόμος της Υπηρεσίας δεν αποτελεί εξαίρεση) εκδηλώνονται αναπόφευκτα με δύο τρόπους. Πρώτο, έχουμε το αποτέλεσμά τους πάνω στο άτομο. Αυτό συμβαίνει όταν προσεγγισθεί οριστικά η ψυχή και ο μηχανισμός της ψυχής αρχίσει να ανταποκρίνεται. Η απόδειξή του πρέπει να εκδηλωθεί πλέον ανάμεσα στους εσωτεριστές σπουδαστές που είναι διασκορπισμένοι σ’ όλο τον κόσμο, γιατί έχουν φθάσει σ’ ένα σημείο όπου ο αληθινός υπηρέτης μπορεί να προβάλει από τις τάξεις τους και να αποτελέσει μαρτυρία μιας εδραιωμένης ψυχικής επαφής. Δεύτερο, αυτοί οι ψυχικοί νόμοι αρχίζουν να έχουν ένα ομαδικό αποτέλεσμα στην ίδια την ανθρωπότητα και να επηρεάζουν τη φυλή των ανθρώπων σαν σύνολο. Το αποτέλεσμα αυτό έχει κάπως τη φύση μιας αντανάκλασης στην κατώτερη φύση μιας ανώτερης συνείδησης και γι’ αυτό έχουμε σήμερα πολλή σπουδή για υπηρεσία και μεγάλη φιλανθρωπική προσπάθεια. Όμως στο σύνολό της είναι βαθιά χρωματισμένη από την προσωπικότητα και συχνά προκαλεί μεγάλη βλάβη, γιατί οι άνθρωποι επιδιώκουν να επιβάλουν τις δικές τους ιδέες για την υπηρεσία και τις προσωπικές τεχνικές τους πάνω σε άλλους ζηλωτές. Μπορεί να έχουν γίνει ευαίσθητοι στην εντύπωση, αλλά συχνά παρερμηνεύουν την αλήθεια και είναι πολωμένοι στους σκοπούς της προσωπικότητας. Πρέπει να μάθουν να δίνουν έμφαση στην ψυχική επαφή και σε μια ενεργό οικειότητα με την εγωική ζωή κι όχι στη μορφική πλευρά της υπηρεσίας. Aς παρακαλέσω όσους από σας ανταποκρίνονται σ’ αυτές τις ιδέες και είναι ευαίσθητοι στην ψυχική εντύπωση (συχνά παρερμηνεύοντας την αλήθεια, όντας πολωμένοι στους σκοπούς της προσωπικότητας) να δίνουν έμφαση στην ψυχική επαφή κι όχι στη μορφική πλευρά της υπηρεσίας. Η δραστηριότητα της μορφικής πλευράς τονίζει τη φιλοδοξία της προσωπικότητας, καλύπτοντάς τους με τη γοητεία της υπηρεσίας. Αν δίνεται προσοχή στο ουσιώδες της υπηρεσίας – την ψυχική επαφή – τότε η παρεχόμενη υπηρεσία θα ρέει αυθόρμητα στις ορθές γραμμές και θα φέρνει πολύ καρπό. Μία ελπιδοφόρα ένδειξή της είναι η αφίλαυτη υπηρεσία και η βαθιά ροή της πνευματικής ζωής που εκδηλώθηκε στον κόσμο τελευταία.

(Αλίκη Μπέιλη, Εσωτερική Ψυχολογία Τόμος ΙΙ, Επιλογή κειμένων από τις σελ. 118-121 και σελ. 124-127

O ΠΡΩΤΟΣ ΦΥΛΑΚΑΣ ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ

Μία από τις σημαντικότερες εμπειρίες στους ανώτερους κόσμους είναι αυτή της «Συνάντησης με τον Φύλακα του Κατωφλίου». Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει μόνο ένας τέτοιος φύλακας, αλλά δύο. Ο ένας είναι γνωστός ως «ο Ελάσσων», ο άλλος ως «ο Μέγας». Ο μαθητής συναντά τον πρώτο όταν, αρχίζει να χαλαρώνει τη σύνδεση του-παίρνει τη θέση του Παρατηρητή- με τη βούληση, τις σκέψεις και τα συναισθημάτα του σε αναφορά με το αιθερικό και αστρικό σώμα. Η συνάντηση με τον Μεγαλύτερο Φύλακα συμβαίνει όταν αυτή η χαλάρωση της παραπάνω σύνδεσης επεκτείνεται περαιτέρω και στο φυσικό σώμα (δηλαδή στον εγκέφαλο).

Ο Ελάσσων Φύλακας του Κατωφλίου είναι ένα ανεξάρτητο ον. Δεν υπήρχε πριν το άτομο να φτάσει σε αυτό το συγκεκριμένο επίπεδο εξέλιξής του. Είναι δημιούργημα του ατόμου.

Μόνο μία από τις βασικές του λειτουργίες μπορεί να περιγραφεί εδώ.

Αρχικά ας παρουσιάσουμε σε αφηγηματική μορφή τη συνάντηση του αποκρυφιστή με τον Φύλακα στο Κατώφλι. Εξαιτίας αυτής καθαυτής της συνάντησης, ο πρώτος –ο αποκρυφιστής- αποκτά επίγνωση του διαχωρισμού της σύνδεσής του με τα νήματα των σκέψεων του, των επιθυμιών και των συναισθήματων του.

Ένα φασματικό πλάσμα, είναι αυτό που στην πραγματικότητα, αντικρύζει ο μαθητής. Χρειάζεται να επιστρατεύσει τη νοημοσύνη και την πίστη του στην ασφάλεια του δρόμου προς τη σοφία που έχει αποκτήσει κατά την προηγούμενη εκπαίδευσή του.

Ο Φύλακας διακηρύσσει τη σπουδαιότητά Τουμε λέξεις όπως αυτές: - «Μέχρι σήμερα, δυνάμεις που ήταν αόρατες από εσάς σας παρακολουθούσαν. Δούλεψαν έτσι ώστε κατά τη διάρκεια της ζωής σας, οι καλές σας πράξεις έφεραν την ανταμοιβή τους, οι κακές σας πράξεις τα καταστροφικά τους αποτελέσματα. Μέσω της επιρροής τους ο χαρακτήρας σας διαμορφώθηκε από τις εμπειρίες και τις σκέψεις σας. Ήταν τα όργανα της μοίρας σας. Αυτοί ήταν που διέταξαν το μέτρο της χαράς και του πόνου που σας δόθηκε σε οποιαδήποτε από τις ενσαρκώσεις σας, σύμφωνα με τη συμπεριφορά σας σε προηγούμενες ζωές. Σας κυβερνούσαν υπό τον νόμο του Κάρμα.

Τώρα θα σας απελευθερώσουν από ένα μέρος του περιορισμού που σας επέβαλαν, και ό,τι αυτοί έχουν επιτύχει για εσάς πρέπει τώρα να το πετύχετε εσείς. Στο παρελθόν έχετε υποστεί πολλά σκληρά χτυπήματα από τη Μοίρα. Δεν ξέρατε γιατί; Καθένα ήταν το αποτέλεσμα μιας ολέθριας πράξης σε μια ζωή που πέρασε. Αρδεύσατε χαρά και ευδαιμονία. Κι αυτά ήταν καρποί προηγούμενων πράξεων. Στον χαρακτήρα σας έχετε πολλές όμορφες αρετές, πολλά άσχημα ελαττώματα. Και τα δύο αυτάέχουν υφανθεί από περασμένες εμπειρίες και σκέψεις σας. Μέχρι τώρα δεν το γνωρίζατε. Μόνο τα αποτελέσματα σας αποκαλύπτονταν. Αλλά οι Καρμικές Δυνάμεις, γνώριζαν όλες τις πράξεις των προηγούμενων ζωών σας, όλες τις σκοτεινές σκέψεις και τα συναισθήματά σας. Έτσι έχει διαμορφωθεί αυτό που είστε τώρα και ο τρόπος με τον οποίο ζείτε σήμερα.

«Όμως ήρθε η ώρα που όλες οι καλές και οι κακές πτυχές της περασμένης ζωής σας θα παρουσιαστούν μπροστά σας. Μέχρι τώρα ήταν συνυφασμένες με ολόκληρη την ύπαρξή σας. Ήταν μέσα σας και δεν μπορούσατε να τις δείτε, όπως δεν μπορείτε να δείτε τον εγκέφαλό σας με τα μάτια σας.Τώρα, όμως, οι πτυχές των περασμένων ζωών αποσπάσθηκαν από εσάς και προβάλλουν ‘έξω’ από την προσωπικότητά σας. Συνθέτουν μίαν ανεξάρτητη μορφή, την οποία μπορείτε να παρατηρήσετε, όπως ακριβώς παρατηρείτε τις πέτρες και τα λουλούδια του εξωτερικού κόσμου. Εγώ – Είμαι εκείνο το ον που φέρει ένα σώμα σφυρήλατο από τις ευγενείς και τις ασεβείς σας πράξεις. Το‘φασματικό’ μου ένδυμα είναι υφασμένο σύμφωνα με τις καταχωρήσεις σας στο βιβλίο της ζωής σας.

 Μέχρι τώρα με φέρατε αόρατα μέσα σας, και είναι καλό για εσάς αυτό που γινόταν, γιατί η σοφία του πεπρωμένου που ήταν κρυμμένη ακόμη και από τον εαυτό σας, εργάστηκε έτσι μέχρι τώρα, ώστε να εξαλειφθούν οι ατέλειες που αποτυπώνονταν στη μορφή μου. Τώρα που εμφανίστηκα, αυτή η κρυφή σοφία διαχωρίζεται και φεύγει από εσάς. Στο εξής δεν θα σας προβληματίζει πλέον. Θα αφήσει τώρα τη δουλειά στα χέρια σας μόνο. Πρόκειται να γίνω ένα πλήρες και θαυμάσιο ον, ώστε να μην πέσουμε σε φθορά. Εάν αυτό, το τελευταίο, πρέπει να συμβεί, τότε θα σας σύρω σε έναν σκοτεινό και ερειπωμένο κόσμο. Εάν όμως το αποφύγετε αυτό, αφήστε τη δική σας σοφία να γίνει τόσο μεγάλη που να μπορεί να αναλάβει από μόνη της το καθήκον εκείνης της άλλης σοφίας που ήταν κρυμμένη από εσάς, και τώρα απομακρύνεται.

 «Όταν περάσεις το κατώφλι μου, δεν θα σε αφήσω ποτέ, θα είμαι πάντοτε στο πλευρό σου. Από εδώ και στο εξής, όταν κάνετε ή σκέφτεστε κάτι κακό, θα διακρίνετε αμέσως την ενοχή σας στη φρικτή, δαιμονική παραμόρφωση της μορφής μου. Μόνο όταν κάνετε «καλό» όλες τις παλιές κακές σας πράξεις και ανυψωθείτε τόσο πολύ που το περαιτέρω κακό να γίνει κάτι αδύνατο για εσάς – μόνο τότε θα γίνει η μεταμόρφωσή μου σε μια ακτινοβόλα ωραία ύπαρξη. Τότε θα ενωθώ και πάλι μαζί σας σε ένα ον για να σας βοηθήσω στην περαιτέρω δραστηριότητάς σας.

«Το κατώφλι μου είναι κατασκευασμένο από κάθε αίσθημα φόβου στο οποίο ακόμη ανταποκρίνεσαι, από κάθε μείωση της δύναμης που θα έπρεπε να αναλαμβάνει την πλήρη ευθύνη για όλες τις πράξεις και τις σκέψεις σας. Όσο έχετε ακόμα φόβο για την διακυβέρνηση της μοίρας σας, όλα όσα ανήκουν σε αυτό το κατώφλι δεν αποτελούν μέρος του οικοδομήματός σας / δεν ενσωματώνονται σε αυτό. Ακόμη και να λείπει μία μόνο πέτρα, πρέπει να σας απαγορευθεί η είσοδος, γιατί αλλιώς θα σκοντάψετε. Μην επιδιώξετε λοιπόν να περάσετε το κατώφλι μου μέχρι να νιώσετε τον εαυτό σας απελευθερωμένο από κάθε φόβο, έτοιμο για την υψηλότερη ευθύνη.

«Μέχρι τώρα έχω προβάλλει έξω από την προσωπικότητά σου μόνο όταν ο Θάνατος σε καλούσε να αφήσεις μια γήινη ζωή, αλλά ακόμα και τότε η μορφή μου ήταν καλυμμένη από σένα. Μόνο οι δυνάμεις του πεπρωμένου που σε παρακολουθούσαν μπορούσαν να με δουν, και ήταν σε θέση, σε αναλογία με την εμφάνισή μου, να σε καθοδηγήσουν, στο διάστημα μεταξύ θανάτου και νέας γέννησης, ώστε όλη η δύναμη και η συσσωρευμένη ικανότητά σου να οικοδομήσουν μια νέα επίγεια ύπαρξη, με την οποία θα μπορούσες να εργαστείς για την αύξηση της ακτινοβολίας της μορφής μου και τη διασφάλιση της προόδου σου. Εξ αιτίας της ατέλειάς μου, οι δυνάμεις του πεπρωμένου ενεργοποιήθηκαν ξανά και ξανά, έτσι ώστε να σε οδηγήσουν πίσω σε μια νέα ενσάρκωση στη γη. Όταν πέθαινες, ήμουν εκεί. Και, σε συνάρτηση/συμφωνία με εμένα, οι Κύριοι του Κάρμα διαμόρφωναν τον τρόπο της επαναγέννησής σου.

«Μόνο όταν μέσα από μια ατελείωτη σειρά ζωών με οδηγήσεις στην τελειότητα, δεν θα χρειάζεται να κατέλθεις πλέον ανάμεσα στις δυνάμεις του θανάτου, αλλά, έχοντας ενωθεί εντελώς μαζί μου, θα περάσεις μαζί μου στην αθανασία.

«Έτσι στέκομαι μπροστά σου σήμερα ορατός, καθώς πάντα στάθηκα αόρατος δίπλα σου την ώρα του θανάτου.

 Όταν θα έχετε περάσει το κατώφλι μου, θα μπείτε σε εκείνα τα βασίλεια που μόνο μέσω φυσικού θανάτου θα μπορούσατε να προσπελάσετε. Θα εισέλθετε με πλήρη γνώση, και στο εξής, όταν και πάλι περιπλανηθείτε στη γη, θα μετακινείστε μέσω του βασιλείου του θανάτου, που είναι το βασίλειο της αιώνιας ζωής. Είμαι πράγματι ο άγγελος του Θανάτου, αλλά ταυτόχρονα είμαι ο φορέας μιας άφθαρτης ανώτερης ζωής. Μέσω εμού, θα πεθάνεις ενώ ζεις στο σώμα σου, για να ξαναγεννηθείς ως αθάνατη ύπαρξη.

«Το βασίλειο στο οποίο εισέρχεσαι τώρα, θα σε εισάγει στον κόσμο των υπερανθρώπινων όντων, και σε αυτό το βασίλειο θα γνωρίσεις την ευτυχία. Αλλά η πρώτη σου γνωριμία σε αυτόν τον κόσμο θα πρέπει να γίνει με εμένα, εγώ είμαι δικό σου δημιούργημα. Στο παρελθόν έζησα μέσα σου, αλλά τώρα μέσα από εσένα έχω εξελιχθεί σε μια ξεχωριστή ύπαρξη που στέκεται εδώ μπροστά σου ως το ορατό μέτρο των μελλοντικών σου πράξεων, και η διαρκήςπαρακολούθησή σου.Κατάφερες να με διαμορφώσεις, αλλά ανέλαβες έτσι και το καθήκον να με μεταμορφώσεις. "

Αυτό που παρουσιάστηκε μέχρις εδώ σε αφηγηματική μορφή, δεν πρέπει να φανταστεί κανείς ότι είναι απλώς κάτι αλληγορικό, αλλά θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι είναι μια εμπειρία του μαθητή που βρίσκεται σε κάποιο πραγματικά υψηλό βαθμό. Ο Φύλακας θα τον προειδοποιήσει να μην προχωρήσει περισσότερο εάν δεν αισθανθεί από μόνος του τη δύναμη που απαιτείται για την εκπλήρωση των απαιτήσεων που έχουν διατυπωθεί παραπάνω. Αν η μορφή του Φύλακα είναι τρομακτική, αυτό συμβαίνει γιατί ο φύλακας είναι το αποτέλεσμα των προηγούμενων ζωών του μαθητή, του δικού του χαρακτήρα, που πρόβαλε σε μια ανεξάρτητη ζωή.

Αυτή η αφύπνιση προκαλείται από τον αμοιβαίο διαχωρισμότης βούλησης, των σκέψεων και των συναισθημάτων. Είναι μια εμπειρία βαθύτατης σπουδαιότητας όταν κάποιος αντιλαμβάνεται για πρώτη φορά ότι έχει δημιουργήσει ένα πνευματικό ον. Το επόμενο πράγμα που πρέπει να στοχεύσει είναι η προετοιμασία του απόκρυφου μαθητή, ώστε να αντέξει το φοβερό θέαμα χωρίς ίχνος δειλίας και τη στιγμή της συνάντησης να αντιλαμβάνεται πραγματικά ότι η δύναμή του έχει αυξηθεί τόσο ώστε να μπορεί να αναλάβει να πραγματοποιήσει με πλήρη συνειδητοποίηση το δοξασμό ή τη μεταμόρφωση του Φύλακα.

Ως αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης με τον Φύλακα του Κατωφλίου, εάν είναι επιτυχής, ο επόμενος φυσικός θάνατος του μαθητή θα είναι ένα γεγονός εντελώς διαφορετικό από αυτό που ήταν πριν γι` αυτόν ο θάνατος. Συνειδητά θα περνάει στο θάνατο και θα αφήνει στην άκρη το φυσικό σώμα, σα να αφήνει ένα φθαρμένο ρούχο ή ένα άχρηστο, για ενοικίαση σπίτι. Αυτός - ο φυσικός θάνατός του - είναι τώρα μόνο ένα σημαντικό γεγονός για εκείνους που έχουν ζήσει μαζί του, των οποίων οι αντιλήψεις εξακολουθούν να περιορίζονται από τον κόσμο των αισθήσεων. Για αυτούς ο απόκρυφος μαθητής «πεθαίνει», αλλά γι` αυτόν δεν αλλάζει τίποτα σημαντικό στο περιβάλλον του. Ολόκληρος ο υπερφυσικός κόσμος, στον οποίο βαδίζει ήδη, του ήταν προσβάσιμος πριν από το θάνατο, και είναι ο ίδιος κόσμος , τον οποίο αντικρύζει και μετά το θάνατο.

Ο Φύλακας του Κατωφλίου συνδέεται επίσης και με άλλα ζητήματα. Κάθε άτομο ανήκει σε κάποια οικογένεια, σε ένα έθνος, σε μια φυλή. Οι πράξεις του σε αυτόν τον κόσμο εξαρτώνται από τη σχέση του με αυτές τις μεγαλύτερες κοινότητες/ομάδες. Ο ατομικός του χαρακτήρας συνδέεται επίσης με αυτές. Οι συνειδητές πράξεις κάθε ατόμου δεν είναι παρά το άθροισμα όλων όσων σχετίζονται με την οικογένεια του, την κληρονομιά του, το έθνος και τη φυλή του. Όπως υπάρχει ένας χαρακτήρας, έτσι υπάρχει κι ένα πεπρωμένο, το οποίο διατρέχει την οικογένεια ή τη φυλή ή το έθνος. Για το άτομο που περιορίζεται στις αισθήσεις του, τα παραπάνω παραμένουν γενικές ιδέες και ο υλιστικός στοχαστής θα κρίνει τον απόκρυφο επιστήμονα περιφρονητικά, όταν ακούσει ότι για τον τελευταίο, ο οικογενειακός ή εθνικός χαρακτήρας, το κληρονομικό ή φυλετικό πεπρωμένο, είναι εξίσου πραγματικό, όπως και η προσωπικότητα που παράγεται από τον χαρακτήρα και το πεπρωμένο του ατόμου.

Ο αποκρυφιστής καταφέρνει να γνωρίσει τους ανώτερους κόσμους και να κατανοήσει ότι οι ξεχωριστές προσωπικότητες αποτελούν μέλη αυτών των κόσμων, όπως τα χέρια, τα πόδια και το κεφάλι αποτελούν μέλη του ατόμου. Και στη ζωή μιας οικογένειας, ενός έθνους ή μιας φυλής, αναγνωρίζει όχι μόνο τα ξεχωριστά άτομα, αλλά και την ψυχήτης οικογένειας, την ψυχή του έθνους ή της φυλής. Πράγματι, με μια έννοια, τα ξεχωριστά άτομα δεν αποτελούν παρά τα εκτελεστικά όργανα της εκάστοτε οικογένειας ή φυλετικού πνεύματος. Στην πραγματικότητα, μπορεί κανείς να πει ότι η ψυχή ενός έθνους, για παράδειγμα, χρησιμοποιεί ένα άτομο που ανήκει σε αυτό το έθνος, για την εκτέλεση ορισμένων πράξεων. Η εθνική ψυχή δεν κατέρχεται στον κόσμο των αισθήσεων. Κατοικεί σε ανώτερους κόσμους, και για να εργαστεί στον φυσικό κόσμο χρησιμοποιεί τα φυσικά όργανα κάποιου ατόμου. Είναι ως εάνένας αρχιτέκτονας να χρησιμοποιεί έναν εργάτη για την οικοδόμηση του κτιρίου. Σε κάθε άτομο, αλήθεια, ανατίθεται κάποια εργασία από την ψυχή της οικογένειας, την ψυχή του έθνους ή της φυλής.

Ο συνηθισμένος άνθρωπος δεν μυείται στο ανώτερο αυτό σχήμα εργασίας. Εργάζεται ασυνείδητα προς τον στόχο του έθνους ή της φυλής. Από τη στιγμή που ο απόκρυφος μαθητής συναντά τον Φύλακα του Κατωφλίου, δεν πρέπει απλώς να διακρίνει τα καθήκοντά του ως προσωπικότητα, αλλά πρέπει επίσης να εργαστεί συνειδητά για εκείνα του έθνους ή της φυλής του. Κάθε επέκταση του ορίζοντά του συνεπάγεται επέκταση και των καθηκόντων του. Στην πραγματικότητα, ο απόκρυφος μαθητής δημιουργεί ένα νέο Σώμα γι` αυτά τα λεπτοφιέστερα οχήματα της ψυχής του. Φορά ένα άλλο ένδυμα. Μέχρι τώρα έρχονταν στον κόσμο με εκείνα τα ενδύματα που έντυναν την προσωπικότητά του. Τα ανώτερα πνεύματα που κυβερνούν τώρα την προσωπικότητά του διαχειρίζονται αυτό που πρέπει να πετύχει προς όφελος της κοινότητάς του, του έθνους του ή της φυλής του.

Δεν είναι σκέτα λόγια, η βεβαίωσή μας, ότι αφού ο Φύλακας του Κατωφλίου έχει αρθρώσει τις πρώτες του επικοινωνίες, σηκώνεται από το μέρος όπου βρίσκεται ένας μεγάλος ‘ανεμοστρόβιλος’, που σβήνει όλα εκείνα τα φώτα του πνεύματοςπου φώτιζαν μέχρι τότε το μονοπάτι της ζωής. Μια απόλυτη μαυρίλα καταπίνει τον μαθητή. Σπάζει λίγο μόνο από τις ακτίνες φωτός που ρέουν από τον Φύλακα του Κατωφλίου, και στο σκοτάδι ακούγονται οι τελευταίες προειδοποιήσεις του: - «Μην περάσεις το κατώφλι μου προτού βεβαιωθείς ότι μπορείς να φωτίσεις το σκοτάδι με το δικό σου φως: μην κάνεις βήμα μπροστά, αν δεν είσαι βέβαιος ότι έχεις επαρκή ποσότητα λαδιού στονπυρσό σου. Οι φανοί των οδηγών που μέχρι τώρα έχεις ακολουθήσει, στο μέλλον, θα εξαφανιστούν.»

Μετά από αυτά τα λόγια ο μαθητής στρέφεται και κατευθύνει το βλέμμαπρος πίσω. Ο Φύλακας του Κατωφλιού αποσύρει τώρα ένα πέπλο που στο παρελθόν έκρυβε κάποια βαθιά μυστικά. Η κληρονομικότητα, το εθνικό και το φυλετικό πνεύμα αποκαλύπτονται στην πλήρη ολότητα τους και ο μαθητής βλέπει τώρα με σαφήνεια πως τα είχε μέχρι τώρα ακολουθήσει, αλλά συγχρόνως γνωρίζει ότι στο μέλλον δεν θα έχει τέτοια σχέση. Αυτή είναι μια δεύτερη προειδοποίηση που έλαβε στο κατώφλι από τον φύλακα.

Κανείς δεν μπορεί να επιτύχει αυτό το όραμα χωρίς προετοιμασία. Η εκπαίδευση στους ανώτερους κόσμους, προετοιμάζει κάθε άτομο για να πατήσει στο κατώφλι, τον θέτει ταυτόχρονα και στην κατάλληλη θέση να βρει τη σωστή στιγμή την απαραίτητη δύναμη.

Η εμπειρία στο κατώφλι, για τον απόκρυφο μαθητή, ακολουθείται από μια πρόβλεψη αυτής της ευδαιμονίας που πρόκειται να αποτελέσει το βασικό τόνο της πρόσφατα αφυπνισμένης ζωής του. Η αίσθηση μιας νέας ελευθερίας θα ξεπεράσει όλα τα άλλα συναισθήματα. Και μαζί με αυτήν την αίσθηση τα νέα καθήκοντα και οι νέες ευθύνες θα φαίνονται σαν κάτι που πρέπει να αναλάβει το άτομο σε κάποιο συγκεκριμένο στάδιο της ζωής του.

(Ρούντολφ Στάινερ, Initiation and Its Results - On-line since: 8th March, 2013)

https://wn.rsarchive.org/Books/GA010/English/MAC1909/GA010b_index.html

«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

21 Ιουνίου 2020

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή A.Ξ.:

 

 

Εξετάζουμε την έκφραση της Σαμπαλλικής δύναμης με όρους Θέλησης, δηλαδή του θείου σκοπού που λανθάνει στο νου του Θεού από την αρχή του χρόνου και την αυγή της δημιουργίας. Στο νου του Θεού η ιδέα αυτή φαίνεται ολόκληρη και πλήρης. Στην εκδήλωση είναι μια βαθμιαία, αυτο-αποκαλυπτόμενη εξελικτική και καταδεικνυόμενη δραστηριότητα. Γνωρίζουμε κάτι από την όψη νοημοσύνη του Θεού. Αποκαλύπτεται στη ζωντανή δραστηριότητα της ουσίας. Για την αγάπη του Μεγάλου αυτού Στοχαστή μαθαίνουμε βραδέως και η αποκάλυψή της έφτασε σε ένα στάδιο όπου ο ανθρώπινος νους μπορεί να αντιπαραβάλλει τον τρόπο της ζωντανής δραστηριότητάς του με την ορατή και αισθητή αγάπη της Θεότητας, η οποία εκφράζεται προς το παρόν από την επιθυμία για ορθές ανθρώπινες σχέσεις και την ορθή μεταχείριση ό,τι δεν είναι ανθρώπινο. Για τη θέληση και το σκοπό του Θεού η ανθρωπότητα δεν ξέρει τίποτε, γιατί η ατομική θέληση ή η συλλογική ανθρώπινη θέληση που θα μπορούσε να δράσει σαν ερμηνευτής, αποκαλυπτής κι επίσης να χρησιμεύσει σαν ένας τρόπος επαφής, είναι αφιερωμένη στην ιδιοτέλεια και είναι τυφλή στις ανώτερες προσεγγίσεις της θείας έκφρασης. Η λεγόμενη συναίνεση του ανθρώπινου γένους στη θέληση του Θεού βασίζεται στην επιθυμητική ζωή του, στην αρνητικότητά του και στα οράματα των αγίων. Ο βασικός της τόνος ήταν η υποταγή και το ύψιστο σημείο της πνευματικής επαφής χρωματιζόταν ακόμη από δυαδισμό και ρυθμίζεται ακόμη από τους τρόπους της ανθρώπινης ερμηνείας.

Με την αποκρυφιστική μεθοδολογία πρέπει ν’ αρχίσουμε από το παγκόσμιο και το όλο· με τον καιρό το ατομικό και το ιδιαίτερο θ’ αποκαλυφθούν, αλλά σε σχέση με το σύνολο. Θα ήταν δυνατό απ’ τη μελέτη των επτά ακτίνων και των σχετιζόμενων αστερισμών τους και των διαβιβαστικών πρακτόρων τους, των πλανητών, ν’ αποκτήσουμε κάποια γενική ιδέα της διάχυσης της Σαμπαλλικής ενέργειας σαν τον αναδυόμενο σκοπό στο φυσικό πεδίο.

Αναφέρθηκα προηγουμένως στις τρεις κύριες εκφράσεις της όψης θέληση.

Υπάρχει η θέληση σαν ρυθμιστής της ζωικής όψης. Αυτή δεν αναφέρεται στα γεγονότα, τα συμβάντα και τις περιστάσεις, αλλά στη φύση των ζωικών εκδηλώσεων σε κάθε κύκλο μέσω κάθε έθνους ή φυλής όσον αφορά την ανθρωπότητα. Αναφέρεται επίσης στις πλατιές και γενικές γραμμές που σε κάθε εποχή πάνω στον πλανήτη δίνουν το ρυθμό της εξέλιξης των μορφών κι αφορά βασικά τη δύναμη και την αντοχή της ζωής καθώς εκδηλώνεται και δημιουργεί τις εξωτερικές εκείνες συνθήκες που εξειδικεύονται κι εκφράζονται με όρους ζωής, ποιότητας κι εμφάνισης. Η λέξη “ζωή” σ’ αυτή την τριπλότητα όρων αναφέρεται στη ζωή όπως την καταλαβαίνει η ανθρωπότητα. Η λέξη “ζωή” στην οποία αναφέρομαι εδώ είναι η ζωή στην οποία αναφέρεται η Ε.Π.Μπ. σαν εκείνη που συνθέτει το πνεύμα, την ψυχή και το σώμα. (Βλέπε Μυστική Δοξασία, Ι, 81.) Στην πραγματικότητα είναι εκείνο το τέταρτο κάτι που αιωρείται πίσω απ’ όλη την εκδήλωση και πίσω απ’ όλα τα αντικείμενα, όλες τις εξειδικευμένες εκφράσεις της θειότητας και το οποίο υπαινίσσεται η Μπαγκαβάτ Γκιτά με τα λόγια: “Έχοντας διαπεράσει ολόκληρο το σύμπαν με ένα τμήμα του Εαυτού Μου, παραμένω”.

Υπάρχει κατόπιν η θέληση που επιφέρει εκπλήρωση. Είναι η βάση όλων των σχέσεων και όλων των διαδικασιών αλληλοσχέτισης στο ηλιακό μας σύστημα και (όσον αφορά την ανθρωπότητα) στον πλανήτη. Είναι ο κύριος παράγοντας που επιφέρει το αναπόφευκτο της θείας ολοκλήρωσης· είναι η αιτία όλης της καρποφορίας όλων των μορφών σε όλα τα πεδία και της θείας πρόθεσης· είναι αυτό που βρίσκεται πίσω απ’ την καθαυτή συνείδηση. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το εκφράσω με λέξεις και κάνοντάς το θα αποδειχθεί ολοκληρωτικά ανεπαρκές. Υπάρχει μια αμυδρή, ασθενής, αβέβαιη αντανάκλαση αυτής της θέλησης-εκπλήρωσης στη χαρά της επίτευξης που καταγράφεται από ένα ανθρώπινο ον που βρίσκει την επιθυμία της καρδιάς του. Μακρές διαδικασίες εξέλιξης προηγούνται αυτής της εκπλήρωσης και της μακράς εμπειρίας της ζώσας δραστηριότητας της θέλησης του Θεού σαν Ζωής. Αυτή η συγκεντρωμένη εξελικτική προσπάθεια, αυτός ο απαρέγκλιτος σκοπός απαιτεί περισσότερα από την επιθυμία και περισσότερα από τη θέληση-να-είσαι-ενεργός. Υπάρχει μια αντιληπτή επίτευξη από την καθαυτή αρχή, γιατί αυτή η θεία θέληση-για-εκπλήρωση προηγείται της δημιουργικής προσπάθειας. Είναι η σύνθεση της δημιουργίας ή η επίμονη προσπάθεια, η προσκόλληση στο όραμα και η πλήρης θυσία κι όλα αυτά με όρους θείου έμπειρου πειραματισμού, αν μπορώ να διατυπώσω έτσι την ιδέα. Να θυμάστε λοιπόν ότι όλες αυτές τις εμπειρίες της θείας θέλησης διατρέχει το νήμα μια εκπληρωθείσας σύνθεσης. Είναι περισσότερο από συνοχή στο χρόνο και το χώρο· είναι περισσότερο από την αρχή της στέρησης για την οποία μιλά η Ε.Π.Μπ. και περισσότερο από τον αυτοεπιβαλλόμενο περιορισμό. Είναι το τέλος που φαίνεται απ’ την αρχή· είναι το άλφα και το ωμέγα που παράγει το συμπληρωμένο όλο και την τέλεια καρποφορία της θείας θέλησης.

Υπάρχει τελικά η θέληση που νικά το θάνατο. Αυτή δεν πρέπει πάλι να ερμηνευθεί με όρους θανάτου όπως επηρεάζει τη μορφική φύση της εκδήλωσης. Ο φθόγγος της σύνθεσης και του θριάμβου – αντιληπτός και πλήρης – εμμένει πίσω απ’ ό,τι θα μπορούσαμε ν’ αναγνωρίσουμε σαν θάνατο. Αυτή η θέληση είναι η αρχή της νίκης, του υπέρτατου στόχου της ζωής όταν επιτευχθεί η καρποφορία· είναι η τελική ενωμένη επιτυχία ή ενοποιημένη ομοφωνία σ’ έναν από μακρού προβλεφθέντα σκοπό της ύλης-πνεύματος, της ζωής-μορφής, συν εκείνο το κάτι που είναι το όνειρο κι ο στόχος των ανώτατων μυημένων της Ιεραρχίας να επιτύχουν – τη μυστική αποκάλυψη της ίδιας της Σαμπάλλα. Περισσότερα δεν είναι δυνατό να πω. Αφού ο ίδιος ο Χριστός μοχθεί γι’ αυτή τη γνώση, δε μας είναι δυνατό να κάνουμε κάτι περισσότερο από εικασίες.

Με τα λίγα αυτά λόγια επιδίωξα να μεταδώσω την ιδέα μιας απέραντης υποκειμενικής πραγμάτωσης. Ό,τι υπαινίσσομαι είναι στην πραγματικότητα ο αντικειμενικός σκοπός εκείνης της “ατελείωτης Οδού για την οποία η ίδια η Νιρβάνα δεν είναι παρά η ανοιχτή θύρα” – η Οδός για την ανώτερη εξέλιξη για την οποία η εξελικτική μας διαδικασία προετοιμάζει το ανθρώπινο γένος. Σας υποδεικνύω ποιος είναι ο στόχος κάθε ιεραρχικής προσπάθειας. Το ανθρώπινο γένος είναι τόσο απορροφημένο με τη στάση και την προσπάθεια της Ιεραρχίας όσον αφορά την ανθρώπινη ευημερία και καθοδήγηση, ώστε ο στόχος των προσπαθειών των Διδασκάλων της Σοφίας φυσιολογικά παραβλέπεται. Στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρει τον άνθρωπο. Ωστόσο η εικόνα του θείου Σχεδίου που τόσο συχνά τονίζεται στα αποκρυφιστικά βιβλία και από αποκρυφιστές δασκάλους, είναι διαστρεβλωμένη εκτός αν γίνει αντιληπτό ότι όπως ακριβώς η ανθρωπότητα μοχθεί προς την Ιεραρχία, έτσι και η ίδια η Ιεραρχία μοχθεί προς τη Σαμπάλλα. Όπως αναφέρει το Αρχαίο Σχόλιο:

“Αυτός που βλέπει στο σκοτεινό φως της Σαμπάλλα διεισδύει σ’ εκείνο που βρίσκεται πέρα από τη μικρή μας σφαίρα, σ’ εκείνο που μπορεί να γίνει αισθητό πίσω από το άγιο τρίγωνο (Αφροδίτη, Ερμής, Γη. Α.Α.Μπ.). Εκεί βρίσκεται το σημείο του ακτινοβόλου πυρός που λάμπει μέσα στον οφθαλμό (Ταύρος), καίει στη βουνοκορφή (Aιγόκερως) και το ύδωρ δεν μπορεί να σβήσει (Υδροχόος). Αυτά είναι τα αγιότατα τρία.”

Καθώς εξετάζουμε τις επτά ακτίνες όπως περιγράφηκαν στον Πίνακα Χ, θα ήθελα να έχετε κατά νου ότι τις θεωρούμε σαν εκφράσεις της τριπλής αυτής θέλησης. Τις μελετήσαμε κάπως λεπτομερέστερα στα άλλα βιβλία μου από τη σκοπιά της συνείδησης και από την άποψη ότι δημιουργούν αλλαγές και διευρύνσεις της συνείδησης στον άνθρωπο, στα έθνη και τις φυλές. Τώρα, όσο είναι δυνατό, πρόκειται να εξετάσουμε αυτές τις ακτίνες καθώς εκφράζουν την αγνή, ζώσα δραστηριότητα της Θειότητας όπως εκπληρώνεται στην εκδήλωση σαν αγνό κίνητρο, κατευθυνόμενη απρόσωπη ενέργεια, θείο ένστικτο που αργότερα γίνεται μείγμα της ενστικτώδους δύναμης και της ενορατικής ενέργειας. Θα μπορούσε να τονισθεί σ’ όσους από σας έχετε κάποιο μέτρο αποκρυφιστικής αντίληψης ότι η συνθετική αυτή Ζωή, όντας κοσμική, προβάλλει από κοσμικά πεδία κι όχι συστημικά. Απ’ όπου και η δυσκολία να κατανοηθεί.

1. Η ρυθμιστική θέληση είναι η σύνθεση της ζωής του κοσμικού φυσικού πεδίου του οποίου τα επτά πεδία μας είναι επτά υποπεδία. Μέχρι λοιπόν να διευρυνθεί η ανθρώπινη συνείδηση περισσότερο απ’ ό,τι είναι, δεν είναι δυνατό για τον άνθρωπο να κατανοήσει τη συνθετική αυτή αντίληψη.

2. Η θέληση που φέρνει εκπλήρωση είναι το θείο κίνητρο (ώθηση δεν είναι ο σωστός όρος) που έρχεται από το κοσμικό αστρικό πεδίο.

3. Η θέληση που κατακτά το θάνατο είναι μια εκροή από το κοσμικό νοητικό πεδίο.

Από τα τρία αυτά κοσμικά πεδία (που περιβάλλουν την ιερή προσωπικότητα των Λόγων, ηλιακών και πλανητικών) έρχονται οι ενωμένες ενέργειες των τριών αστερισμών που ελέγχουν κι ενεργοποιούν το ηλιακό μας σύστημα: της Μεγάλης Άρκτου, των Πλειάδων και του Σειρίου· εργάζονται με το μέσον των επτά ακτίνων κι αυτές με τη σειρά τους εκφράζονται μέσω των δώδεκα αστερισμών που αποτελούν το μεγάλο ζωδιακό τροχό. Οι Κύριοι ή οι κυβερνώσες Δυνάμεις των δώδεκα αυτών πηγών φωτός και ζωής “υποβιβάζουν” τη δυναμικότητα των τριών αυτών κύριων ενεργειών έτσι ώστε ο ηλιακός μας Λόγος να μπορεί να τις απορροφήσει· “αποσυντονίζουν” εκείνες τις όψεις των τριών αυτών Δυναμικοτήτων, οι οποίες δεν είναι κατάλληλες για τη συστημική μας ζωή σ’ αυτό το σημείο της εξελικτικής διαδικασίας, όπως ακριβώς η Ιεραρχία στο μικρό πλανήτη μας αποσυντονίζει ή υποβιβάζει τις ενέργειες από τη Σαμπάλλα. Οι τρεις αυτές κύριες ενέργειες εκφράζονται με μυστηριώδη τρόπο μέσω των επτά ακτίνων, όπως ακριβώς όλες οι τριπλότητες υποδιαιρούνται σε επτάδες, όμως διατηρούν την ταυτότητά τους. Οι επτά αυτές ενέργειες που εκπορεύονται από τους τρεις κύριους και διαβιβάζονται μέσω των δώδεκα αστερισμών, ενσωματώνονται στους επτά ιερούς πλανήτες κι εκπροσωπούνται στη Γη μας απ’ τα επτά Πνεύματα ενώπιον του θρόνου του Θεού (το σύμβολο της σύνθεσης). Η τρομακτική αυτή αλληλοσχέτιση ενσωματώνεται σε μια μεγάλη διαδικασία: Διαβίβαση. Λήψη. Απορρόφηση. Σχέση και Ζώσα Δραστηριότητα. Η μέθοδος είναι εκείνη της Επίκλησης και Εφέλκυσης. Στις δύο αυτές προτάσεις έχετε ένα από τα πιο σπουδαία κλειδιά της όλης εξελικτικής διαδικασίας· το κλειδί για το μυστήριο του χρόνου και του χώρου και τη λύση όλων των προβλημάτων. Αλλά ο παράγοντας που έχει μεγάλη σπουδαιότητα είναι ότι το όλο ζήτημα αποτελεί μια έκφραση της εστιασμένης Θέλησης.

Εξετάζοντας αυτή τη διαδικασία, θα ήθελα να μελετήσετε τον Πίνακα Χ, γιατί είναι μια συμβολική μορφή που ενσωματώνει ό,τι ζητώ να μεταδώσω. Θα ήθελα να τονίσω ότι η όψη θέληση – όπως ενσωματώνεται στις ακτίνες και διαβιβάζεται από τους αστερισμούς – δρα καταστροφικά όταν συγκεντρώνεται σ’ έναν ορθόδοξο πλανήτη κι εποικοδομητικά όταν συγκεντρώνεται σ’ έναν εσωτερικό πλανήτη. Εδώ έχετε το μυστικό οδηγό για τη σημασία του θανάτου και της αθανασίας. Είναι κάτι που ο μέσος αστρολόγος είναι ανίκανος ν’ αποδείξει, επειδή οι ενεχόμενοι κύκλοι είναι πολύ μεγάλοι· όμως μπορεί να συλλάβει ενορατικά την πιθανότητα της πρότασής μου. Ας σας υπενθυμίσω πάλι ότι θέμα μας είναι το θείο σχέδιο, ο σκοπός και η θέληση· δεν είναι η εξέλιξη της συνείδησης ή της δεύτερης όψης της θειότητας. Αφορά το πνεύμα κι όχι την ψυχή. Επιχειρούμε να διατυπώσουμε σε κάποιο μέτρο τη ζωή του Πατρός, τη θέληση της Ενάδας και το σκοπό του Πνεύματος. Σ’ όλα αυτά (τις τρεις όψεις της θέλησης) γονιμοποιείται το σπέρμα του επόμενου ηλιακού συστήματος – του τρίτου – και η καρποφορία της Εκδήλωσης της Προσωπικότητας του Λόγου. Επομένως χρειάζεται να διατυπώσουμε την ερμηνεία των επτά ακτίνων με όρους θέλησης κι όχι αγάπης ή συνείδησης. Θα επιχειρήσω να το κάνω τώρα:

ΑΚΤΙΝΑ Ι – Η ενέργεια της Θέλησης ή Δύναμης. Αυτή η ακτίνα σχετίζεται κατεξοχήν μ’ εκείνη την όψη της θέλησης που κατακτά το θάνατο. Είναι ωστόσο η Ακτίνα του Καταστροφέα. Σε σχέση μ’ αυτό θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι η ανθρώπινη στάση πως ο θάνατος είναι ο καταστροφέας, παρουσιάζει μια περιορισμένη κι εσφαλμένη άποψη. Η πρώτη ακτίνα καταστρέφει το θάνατο επειδή στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα· η όλη έννοια είναι τμήμα της Μεγάλης Πλάνης· είναι ένας περιορισμός της ανθρώπινης συνείδησης και συνδέεται βασικά με τον εγκέφαλο κι όχι με την καρδιά, όσο περίεργο κι αν σας φαίνεται. Με μια πολύ αληθινή έννοια είναι “ένα πλάσμα της φαντασίας”. Συλλογισθείτε σ’ αυτό. Η ακύρωση του θανάτου και της καταστροφής της μορφής είναι μια εκδήλωση της Ακτίνας Ι, γιατί επιφέρει στην πραγματικότητα το θάνατο της άρνησης και την εγκαινίαση της αληθινής δραστηριότητας. Είναι η ενέργεια που μπορεί να ονομασθεί “θείο κίνητρο”· είναι η ζωή στο σπέρμα, που καταστρέφει επιτυχώς όλες τις μορφές προκειμένου να προκύψει η αντιληπτή αυτή καρποφορία. Αυτό είναι το κλειδί της Ακτίνας Ι. Είναι η Θέληση που μυεί.

    Σήμερα, όσον αφορά την ανθρωπότητα, η ανώτατη αντίληψή της είναι η μύηση.

ΑΚΤΙΝΑ ΙΙ – Η ενέργεια της Αγάπης-Σοφίας. Η βασική αυτή ενέργεια είναι η θέληση για ενοποίηση, για σύνθεση, για δημιουργία συνοχής και αμοιβαίας έλξης και για εδραίωση σχέσεων, αλλά – να θυμάστε – σχέσεων που είναι τελείως πέραν της συνείδησης της σχέσης ή της αντίληψης της ενότητας. Είναι το γεγονός της ενοποίησης όπως φαίνεται από την αρχή και όπως υπήρχε πάντα και για πάντα στο Νου του Θεού του Οποίου η θέληση αγκαλιάζει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον και του Οποίου ο νους δε σκέπτεται με όρους εξέλιξης ή διαδικασίας. Η διαδικασία είναι έμφυτη στο σπέρμα· η εξελικτική παρόρμηση είναι η αναπόφευκτη συνοδεία της ζωής σε εκδήλωση. Είναι η Θέληση για ενοποίηση.

    Σήμερα, όσον αφορά την ανθρωπότητα, η ανώτατη έκφρασή της είναι το μυστικιστικό όραμα.

ΑΚΤΙΝΑ ΙΙΙ – Η ενέργεια της Ενεργού Νοημοσύνης. Είναι η θέληση του ρυθμισμένου σκοπού. Οι παράγοντες που λειτουργούν με το μέσον της είναι η ισχυρή προώθηση του αναγνωρισμένου σχεδίου μ’ ένα στόχο νοημόνως αντιληπτό και μ’ ένα ενεργό κίνητρο που προωθεί νοημόνως τη διαδικασία με την ισχύ της δικής της ορμής. Θα σας υπενθύμιζα πάλι ότι δεν ασχολούμαι με την ανθρώπινη συνείδηση, αλλά με το σύνολο εκείνου του εγχειρήματος που καθιστά την ύλη υποχείριο και προσαρμόσιμη στη βασική ιδέα στο νου του Θεού. Κανένα ανθρώπινο ον δεν είναι προς το παρόν σε θέση να συλλάβει αυτή την ιδέα. Κανείς δε γνωρίζει ποια είναι η θέληση του Θεού ή ποια είναι η φύση του νοήμονος σκοπού Του. Είναι η Θέληση για εξέλιξη.

    Σήμερα, όσον αφορά την ανθρωπότητα, η ανώτατη έκφρασή της είναι η εκπαίδευση, ή η προοδευτική ανάπτυξη δια της εμπειρίας.

ΑΚΤΙΝΑ IV – Η ενέργεια της Αρμονίας μέσω Διαμάχης. Είναι θεμελιωδώς η θέληση για καταστροφή του περιορισμού. Δεν είναι το ίδιο πράγμα με τη θέληση για καταστροφή της άρνησης, όπως στην περίπτωση της Ακτίνας Ι, αλλά είναι μια συνδετική όψη της. Δεν αναφέρομαι στην όψη συνείδηση που αναγνωρίζει κι επωφελείται από έναν τέτοιο αγώνα. Αναφέρομαι στην ενέργεια, έμφυτη σε όλες τις μορφές και ιδιαζόντως ισχυρή στην ανθρωπότητα (επειδή ο άνθρωπος είναι αυτοσυνείδητος), η οποία δημιουργεί αναπόφευκτα και αναγκαστικά τον αγώνα ανάμεσα στη ζωή και σ’ εκείνο που επιλέχθηκε σαν περιορισμός· αυτός τελικά συντρίβει ή θρυμματίζει αυτό τον περιορισμό τη στιγμή που προσεγγίζεται το σημείο της πραγματικής αρμονίας ή ενοποίησης. Εσωτερικά θα μπορούσε να ειπωθεί ότι τη στιγμή που η μορφή (περιορισμός) και η ζωή ισορροπούν αμοιβαία, εμφανίζεται αμέσως μια ρωγμή και μέσα απ’ αυτή ρέει μια νέα εκροή θέλησης. Ο Χριστός έπρεπε να πεθάνει επειδή πέτυχε την αρμονία με τη θέληση του Θεού και τότε “το καταπέτασμα του Ναού εσχίσθη εις δύο άνωθεν έως κάτω”. Η σημασία της νέας αυτής εισροής Θέλησης θα εμφανισθεί τώρα· η σκηνή ετοιμάζεται πάλι για μια νέα και ανανεωμένη δραστηριότητα της ζώσας αρχής. Όσον αφορά την ανθρωπότητα “τα σπέρματα του θανάτου” αναδύονται με το μέσον αυτής της Ακτίνας και ο Φοβερός Θεριστής, ο Θάνατος, δεν είναι παρά μια όψη αυτής της θέλησης που ρυθμίζεται απ’ την τέταρτη ακτίνα και προβάλλει απ’ το τέταρτο πεδίο. Ο θάνατος είναι μια πράξη της ενόρασης που διαβιβάζεται από την ψυχή στην προσωπικότητα και τότε λειτουργεί σε ομοφωνία με τη θεία θέληση απ’ την ατομική θέληση. Είναι η Θέληση για εναρμόνιση.

    Σήμερα η ανώτατη έκφρασή της, όσον αφορά την ανθρωπότητα, είναι η ενόραση καθώς πραγματώνεται δια της ομαδικής δραστηριότητας. Ο θάνατος αποδεσμεύει πάντα το άτομο στην ομάδα.

ΑΚΤΙΝΑ V – Η ενέργεια της Συγκεκριμένης Επιστήμης ή Γνώσης. Για να κατανοήσουμε αυτή την έκφραση της θείας θέλησης, ο σπουδαστής πρέπει να έχει κατά νου τον απόκρυφο αφορισμό ότι “η ύλη είναι πνεύμα στο κατώτατό του σημείο εκδήλωσης και το πνεύμα είναι ύλη στο ανώτατό της”. Βασικά είναι η θέληση που παράγει σύμπηξη κι όμως την ίδια στιγμή αποτελεί το σημείο όπου πνεύμα και ύλη ισορροπούν κι εξισώνονται. Αυτός είναι ο λόγος που η ανθρώπινη τελειοποίηση προωθείται συνειδητά στο νοητικό πεδίο, το πέμπτο πεδίο· επιτελείται με την πέμπτη ακτίνα και σ’ αυτό το πεδίο συμβαίνει η απελευθέρωση τη στιγμή της πέμπτης μύησης. Είναι η θέληση που είναι έμφυτη στην ουσία και η οποία ενεργοποιεί όλα τα άτομα απ’ τα οποία έγιναν όλες οι μορφές. Σχετίζεται στενά με το πρώτο ηλιακό σύστημα ακόμη κι όταν απελευθερώνει τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας που θα αποτελέσουν τον πυρήνα γύρω από τον οποίο θα κατασκευασθεί το τρίτο ηλιακό σύστημα. Η ενέργεια αυτής της ακτίνας είναι η νοημοσύνη· είναι το σπέρμα της συνείδησης, αλλά όχι της συνείδησης όπως την εννοούμε· είναι η έμφυτη ζωή της ύλης και η θέληση για νοήμονα εργασία· είναι εκείνο το ζωντανό κάτι για το οποίο δεν έχουμε όνομα και ήταν προϊόν του πρώτου ηλιακού συστήματος. Είναι ένα απ’ τα κύρια εφόδια τους Θεού, του Πατρός, καθώς και της ανθρώπινης Ενάδας. Είναι η Θέληση για Δράση.

    Σήμερα, όσον αφορά την ανθρωπότητα, η ανώτατη έκφρασή της είναι η απελευθέρωση – δια του θανάτου ή της μύησης.

ΑΚΤΙΝΑ VΙ – Η ενέργεια της Αφοσίωσης ή του Ιδεαλισμού. Είναι η θέληση που ενσωματώνει την ιδέα του Θεού. Παρέχει την κινητήρια δύναμη πίσω απ’ την πραγμάτωση οτιδήποτε μπορεί να είναι ο σκοπός της δημιουργίας. Ποιος είναι αυτός ο σκοπός δεν έχουμε προς το παρόν την αμυδρότερη ιδέα. Όσον αφορά τα ανθρώπινα όντα, ένα ιδανικό σχετίζεται με την όψη συνείδηση. Μια ιδέα σχετίζεται με την όψη θέληση. Αυτή η ακτίνα ενσωματώνει μια δεσπόζουσα δυναμικότητα. Εκφράζει την επιθυμία του Θεού και είναι η βασική ενέργεια που εκπορεύεται από το κοσμικό αστρικό πεδίο. Καλύπτει το μυστήριο που βρίσκεται στη σχέση θέλησης κι επιθυμίας. Η επιθυμία σχετίζεται με τη συνείδηση. Η θέληση όχι. Όμως δεν ασχολούμαστε με τη συνείδηση, αλλά με την απρόσωπη εκείνη δύναμη που προωθεί διαμέσου των επτά πεδίων του ηλιακού μας συστήματος και καθιστά την ιδέα του Θεού ένα ολοκληρωμένο γεγονός στο Αιώνιο Τώρα. Σημαίνει άραγε κάτι αυτή η δήλωση για σας; Υποθέτω ότι σημαίνει ελάχιστα· είναι μια βασική δήλωση του απόκρυφου γεγονότος σχετικά με την ενέργεια καθώς εκφράζεται δια της ανθρωπότητας μ’ έναν τρόπο που είναι μοναδικός και ιδιάζων. Θα σας υπενθύμιζα εδώ μια δήλωση στη Μυστική Δοξασία ότι “μια Ιδέα είναι ένα ασώματο Ον που δεν έχει ύπαρξη από μόνο του, αλλά δίνει σχήμα και μορφή στην ασχημάτιστη ύλη και γίνεται η αιτία της εκδήλωσης”. Η δήλωση αυτή σας οδηγεί κατευθείαν πίσω στο Θεό Πατέρα, την Ενάδα, τον Έναν. Σχετίζεται συνεπώς με τη Θέληση κι όχι με τη συνείδηση. Η συνείδηση είναι καθαυτή η αναγνώριση ενός προοδευτικού σχεδίου. Η Θέληση είναι η αιτία, η ενεργοποιός Αρχή, Ζωή, Ύπαρξη. Είναι η Θέληση για Αιτιότητα.

    Σήμερα, όσον αφορά την ανθρωπότητα, η ανώτατη έκφρασή της είναι ο ιδεαλισμός, το κίνητρο και η αιτία της ανθρώπινης δραστηριότητας.

ΑΚΤΙΝΑ VΙΙ – Είναι η ενέργεια της Τελετουργικής Τάξης. Είναι μια έκφραση της θέλησης που οδηγεί σε εξωτερική εκδήλωση· είναι εκείνη που ενσωματώνει τόσο την περιφέρεια όσο και το σημείο στο κέντρο. Είναι η θέληση για “τελετουργική σύνθεση”, αν μπορώ να τη διατυπώσω έτσι. Είναι η Αναγκαιότητα που είναι ο κύριος ρυθμιστικός παράγοντας της θείας φύσης – η αναγκαιότητα να εκφρασθεί· η αναγκαιότητα να εκδηλωθεί μ’ έναν τακτικό ρυθμικό τρόπο· η αναγκαιότητα να περιβάλλει “αυτό που είναι πάνω κι αυτό που είναι κάτω” και με το μέσον αυτής της δραστηριότητας να δημιουργήσει ομορφιά, τάξη, τέλεια σύνολα και ορθές σχέσεις. Είναι η ελαύνουσα ενέργεια που εκπορεύει το Ον καθώς εμφανίζεται και παίρνει μορφή και ζει. Είναι η Θέληση για Έκφραση.

    Σήμερα, όσον αφορά την ανθρωπότητα, η ανώτατη έκφρασή της είναι η οργάνωση.

 Στις παραπάνω δηλώσεις σχετικά με τις ακτίνες μπορείτε να δείτε ότι ο όλος κύκλος της δραστηριότητάς τους είναι συμπληρωμένος από τη σκοπιά του Θεού Πατρός· η θέληση να εγκαινιασθεί η εκδήλωση και η επακόλουθη προοδευτική της έκφραση ικανοποιεί τη θέληση για πλήρη επίτευξη και η ενέργεια του καθαυτού Όντος φτάνει – στο χρόνο και το χώρο σήμερα (στο νου του Θεού) – σε πλήρη ολοκλήρωση.

3. Οι Βασικοί Τόνοι των Επτά Ακτίνων και η Όψη Θέληση.

Επομένως οι βασικοί τόνοι των επτά αυτών Ακτίνων καθώς συνιστούν την αποκάλυψη των επτά Μεγάλων Όντων είναι:

Μύηση. Ενοποίηση. Εξέλιξη. Εναρμόνιση. Δράση. Αιτιότητα. Έκφραση.

Αυτοί είναι οι βασικοί τόνοι για την ανθρωπότητα στο τωρινό σημείο της εξελικτικής της ανάπτυξης· καθώς οι επτά αυτές ενέργειες επιδρούν στην ανθρώπινη συνείδηση σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουν και να εφελκύσουν την όψη Θέληση στον προχωρημένο άνθρωπο, προκαλούν:

Μύηση. Όραση. Εκπαίδευση. Ενόραση. Απελευθέρωση. Ιδεαλισμό. Οργάνωση.

Μια προσεκτική μελέτη των επτά αυτών μείζονων ακτίνων και των επτά ελάσσονων βασικών τόνων θ’ αποκαλύψει αυτές τις αλήθειες και την επαγγελία τους. Στο τέλος της Υδροχοϊκής εποχής οι βασικοί αυτοί τόνοι θα διαφέρουν κάπως, επειδή η αναγνώριση της Θέλησης (που οδηγεί σε κατανοούσα συνεργασία) θα προκαλέσει μεγάλες αλλαγές στην ανθρώπινη πόλωση και τους ανθρώπινους σκοπούς – τους αντιληπτούς σκοπούς.