Τρίτη 23 Ιουνίου 2020



ΤΟ ΠΥΡ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Αγκνι Γιόγκα
424. Το μέτρο της επιτυχίας τεκμηριώνεται από το βαθμό της αναγκαιότητας. Να είστε σίγουροι ότι κανείς δεν θα περάσει τον γκρεμό, αν δεν υπάρχει ανάγκη. Όσο πιο αναπόφευκτη είναι η αναγκαιότητα τόσο πιο κοντά είναι το βήμα της νίκης. Είθε να προβάλλει η πιο επιτακτική ανάγκη!
Το μέτρο της κατανόησης υποδείχνει το βαθμό της αγάπης. Μπορεί κανείς να απομνημονεύει λέξεις και λόγια, αλλά αυτά να παραμένουν νεκρά, αν η γνώση δε θερμαίνεται από την αγάπη.
Αληθινά, όταν μάθει κανείς να διακρίνει τις εκπορεύσεις του συναισθήματος, τότε θα αντιληφθεί ότι η αγάπη πάνω από όλα έλκει το Πυρ του Διαστήματος. Εκείνος που είπε: «Αγαπάτε αλλήλους» ήταν ένας αληθινός Γιόγκι. Γι' αυτό καλωσορίζουμε κάθε έκφραση αγάπης και αυτό-θυσίας. Όπως ακριβώς ο μοχλός θέτει σε κίνηση τους τροχούς, έτσι κι η αγάπη εμπνέει ισχυρή ανταποκριτικότητα. Συγκρινόμενο με την ακτινοβολία της αγάπης, το μίσος δεν είναι παρά ένα αποκρουστικό αποτύπωμα. Γιατί η αγάπη είναι η αληθινή πραγματικότητα κι ο θησαυρός.
Δεν μιλώ για την αγάπη αφηρημένα, αλλά ως φυσιολόγος. Θωρώ ότι όπως η αναγκαιότητα είναι η ώθηση, έτσι Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ Η ΦΩΤΙΣΗ.

425. Από πού προέρχεται η εφαρμογή και η δράση του πυρός της ΚΟΥΝΤΑΛΙΝΙ; Από την ίδια πηγή – ΤΟ ΠΥΡ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ. Η εικόνα της ουσίας που προβάλλεται στις οθόνες Μας αποκαλύπτει την αλήθεια. Είναι τόσο χαρμόσυνο να βλέπεις τα κύματα του αυξανόμενου πυρός! Είναι σαν ένας μαγεμένος κήπος. Χαίρομαι όταν το πυρ της αγάπης ακτινοβολεί και μπορεί κανείς να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο.

Κυριακή 21 Ιουνίου 2020




ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ 20 ΙΟΥΝΙΟΥ 2020 
(21:44 ώρα Ελλάδας):
ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΗΣ ΜΥΗΣΗΣ ΛΑΜΠΕΙ/ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΜΕΣΩ ΠΛΑΝΗΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ/ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

ΝΕΑ ΣΕΛΗΝΗ ΣΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ 21 ΙΟΥΝΙΟΥ 2020 
(09:41 ώρα Ελλάδας):
ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΙΑ-ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ-Η ΜΙΑ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ/ΝΕΟ ΚΥΜΑ ΖΩΗΣ-ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ

Στο ηλιοστάσιο του Ιουνίου, το αποκορύφωμα του ετήσιου κύκλου του 2020, το Αστέρι της Μύησης αρχίζει να λάμπει.
Η Γη  (τρίτη ακτίνα της προσωπικότητας) εισέρχεται στην ΠΎΛΗ των Θεών- Αιγόκερω, ενώ ο Ήλιος / Ήφαιστος βρίσκεται στην Πύλη των Ανθρώπων-Καρκίνος. Τέσσερις πλανήτες ξεχωρίζουν συτή την περίοδο:
- Αφροδίτη, Πέμπτη Ακτίνα της Γνώσης, ο χρυσός αδελφός της Γης και ιεραρχικός κυβερνήτης του Αιγόκερω (1η, 3η και 7η ακτίνα),
- Πλούτωνας, Πρώτη Ακτίνα της Θέλησης ή Δύναμης, που αναπληρώνει τον Ήφαιστο, Καταστροφέας και  Αναμορφωτής
- Κρόνος, Τρίτη Ακτίνα της Ενεργούς Νοημοσύνης, εξω- και εσωτερικός κυβερνήτης του Αιγόκερω, ο αρχιτέκτονας της εξισορρόπησης (κάρμα) και του μέλλοντος,
- Ο Δίας, Δεύτερη Ακτίνα της Αγάπης-Σοφίας, ο οποίος στη σύνοδο με την Αφροδίτη, μας διδάσκει πώς να μεταμορφώσουμε τις ατομικές επιθυμίες σε πνευματική αγάπη και υπηρεσία (εσωτερικός κυβερνήτης του Υδροχόου).
Πνευματική Αγάπη και Πλανητική Υπηρεσία  συστήνουν την φόρμουλα ή την κεντρική ιδέα αυτού του ηλιοστασίου.
Για να επιτευχθεί χρειάζεται να θυσιάσουμε στο βωμό της ζωής και της ανθρώπινης συνείδησης κάθε προσκόλληση και ερεθισμό (Πλούτωνας), φόβο (Δίας), αμφιβολία (Κρόνος) και αδράνεια (Αφροδίτη).

«Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την άνοιξη»  αυτή είναι η εντολή του Ουρανού, η ανάγκη του Υδροχόου. Θα προχωρήσουμε προς το Φως, την Αγάπη και τη Δύναμη της Αδελφότητας. Δημιουργείται τώρα εκείνη η ‘ζώσα’ ένταση στο νοητικό πεδίο που θα επιτρέψει την Προβολή της Θέλησης-για-το-καλό , ώστε το Κατώτερο να εφελκύσει την ανταπόκριση από το Ανώτερο.
Η Ανθρωπότητα επιλέγει το Δρόμο της Μύησης. Προχωρά προς την Απελευθέρωση.

Nέα Σελήνη /Εκλειψη ηλίου
Η ηλιακή έκλειψη στη Νέα Σελήνη ασκεί μια καθοριστική επιρροή στην ψυχική ενέργεια, όπως γράφει κι Έλενα Ρέριχ στο Aum (366) .
Η στιγμή της ηλιακής έκλειψης του Ιουνίου 2020 θα πρέπει να είναι μια περίοδος απόσυρσης από τον φαινόμενο κόσμο στον κόσμο της Πραγματικότητας και της Ύπαρξης. Παράλληλα απαιτείται αποστασιοποίηση και πνευματική επαγρύπνηση για να διαφυλαχθεί  το ‘Μυστικό της Καρδιάς’.
Οι Διδάσκαλοι υπογραμμίζουν την ανάγκη προσφυγής στον ‘Τόπο της Ειρήνης’.
Όπως συμβαίνει με κάθε Νέα Σελήνη, κάτι πεθαίνει, χάνεται ή ξεθωρίζει, ενώ παράλληλα ΤΟ ΝΕΟ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ (μια σύμπτωση του Καρκίνου και της Νέας Σελήνης!).

Πηγές:
1.      Astrologer Maureen Richmond




ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΣΕΛΗΝΗ

Υπάρχουν κάποιες αντιστοιχίες, οι οποίες έχουν αποκρυφιστικό ενδιαφέρον καθόσον σχετίζονται με εκείνες τις μεγάλες διευρύνσεις συνείδησης που ονομάζονται μυήσεις και με το διαλογιστικό/ενατενιστικό έργο κατά την περίοδο της Νέας Σελήνης.
Στον κύκλο των 24 ωρών η Νέα Σελήνη αντιστοιχεί στις 24:00, ενώ η Πανσέληνος στις 12:00 και το ¼ της σελήνης αντιστοιχεί στις 6:00 ενώ το 2/4 στις 18:00.
Η Νέα Σελήνη στον κύκλο της ίδιας της σελήνης αντιστοιχεί στην 'πλημμυρίδα', όπως και η Πανσέληνος, ενώ το 1/4 της σελήνης και το 2/4 αντιστοιχούν στην 'αμπώτιδα'.
Στον κύκλο του έτους η Νέα Σελήνη αντιστοιχεί στο χειμερινό ηλιοστάσιο,η Πανσέληνος με το θερινό ηλιοστάσιο και τα τέταρτα αντίστοιχα με τις δυο ισημερίες, εαρινή και φθινοπωρινή.Η Νέα Σελήνη αντιστοιχεί στη 'σκοτεινή' περίοδο του έτους, ενώ η Πανσέληνος στη 'φωτεινή'.
Αυτό που συχνά διαφεύγει της προσοχής μας είναι ότι το Πνεύμα, η Μονάδα, η Σαμπάλλα, η Θέληση αντιστοιχούν σε ό,τι θα μπορούσε να ονομαστεί 'σκότος' .
Ας φέρουμε στο νου μας τους στίχους για την προετοιμασία που χρησιμοποιούμε στο τυπικό μας: “...πίσω από τους μαχητές, ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι απαστράπτει το φως της Ιεραρχίας.”
Η σύνδεση ειναι ο μαθητής-μαχητής, το εγωικό μέρος της ύπαρξης-ψυχή- ως φως, μετά έρχεται το φως της Ιεραρχίας- βουδικό πεδίο- και έπειτα, πέραν του βουδικού το σκοτάδι, το Πνεύμα.
Η Νέα Σελήνη μπορεί να ονομαστεί έτσι 'Σαμπαλική Σελήνη'. Ενώ η Πανσέληνος αφορά κυρίως την όψη της 'Συνείδησης' και κατά συνέπεια διέπεται πρωτίστως από τη δεύτερη όψη, η Νέα Σελήνη διέπεται από ενέργειες της πρώτης όψης.
Ένας αδελφός ονόμασε τη Νέα Σελήνη 'δυναμική κρούση που εντυπώνει τη Θέληση στον τριπλό κόσμο και τις κατώτερες συνθήκες'.
Στην παραπάνω πρόταση αποτυπώνεται και η δυναμικότητα των ενεργειών της πρώτης όψης, Θέληση, και η κρούση της στην πράξη, στον τριπλό κόσμο. Η 'Θέληση', η 'Σαμπάλλα', η 'πράξη-δράση', το 'Πνεύμα' διέπονται και αφορούν ενέργειες της πρώτης όψης.
Ενώ η Πανσέληνος μπορεί να συνδεθεί με τη Φώτιση, η νέα Σελήνη μπορεί να συνδεθεί με τη Θέληση σε δράση.
Γι` αυτό και χρησιμοποιείται από τις υπάρχουσες σχολές εσωτερισμού ως διαλογιστική στιγμή. Έτσι η Νέα Σελήνη στο τυπικό του διαλογισμού που χρησιμοποιούμε αντιστοιχεί, κατά μια άποψη στο 'κατώτερο διάλειμμα' ,κατά το οποίο επισυμβαίνει μια ευθυγράμμιση του φυσικού εγκεφάλου και του Νου , στις τρεις του υποδιαιρέσεις. Η Πανσέληνος αντιστοιχεί στο ανώτερο διάλειμμα, κατά το οποίο επισυμβαίνει ευθυγράμμιση μεταξύ ψυχής-νου-εγκεφάλου.
Τα δυο αυτά στάδια , το κατώτερο και το ανώτερο διάλειμμα είναι διακριτά και αποτελούν μέρος του τυπικού του διαλογισμού μας.
Το τυπικό διαλογισμού της Νέας Σελήνης, τουλάχιστον όπως χρησιμοποιείται από Λούσις Τράστ, εστιάζει βασικά στο έργο του Νέου Όμιλου Εξυπηρετητών του Κόσμου, διότι ο Όμιλος αυτών των Παγκόσμιων μαθητών/ εξυπηρετητών εργάζεται κάτω από την ώθηση των σαμπαλλικών ενεργειών. Έτσι και ο διαλογισμός της Νέας Σελήνης αφορά το έργο τους.
Η μορφή μπορούμε να πούμε πως εξαφανίζεται-μα εμφανίζεται- στο σκοτάδι της Νέας Σελήνης, καθώς όπως λέει κι ο Θιβετανός σχολιάζοντας στο βιβλίο Ακτίνες και Μυήσεις, Κανόνας ΙΧ:
'.....Τα Άσραμ στα ατμικά επίπεδα είναι υπό τον έλεγχο του Διδασκάλου Μ. ο Οποίος καλλιεργεί την όψη θέληση μέσα στις αναπτυγμένες μορφές και (όπως το εκφράζει το Αρχαίο Σχόλιο) “προσθέτει σκοτάδι στο φως έτσι ώστε να εμφανίζονται τα αστέρια, γιατί στο φως τα αστέρια δε λάμπουν, αλλά στο σκοτάδι το φως δε διαχέεται, αλλά μόνο εστιασμένα σημεία ακτινοβολίας”. Ο συμβολισμός θα σας είναι καταφανής, αλλά όχι η πλήρης σημασία....' (Α+Μ: 168)

Παρασκευή 19 Ιουνίου 2020

«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,
ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ
- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - 
με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

14 Ιουνίου 2020


Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή E.Σ.:



Μικρές ομάδες θ’ αναπηδήσουν εδώ κι εκεί, των οποίων τα μέλη θ’
ανταποκρίνονται στο νέο φθόγγο και η ανάπτυξή τους στον παγκόσμιο όμιλο
θα επιτηρείται από έναν ή περισσότερους εργαζόμενους μαθητές. Αλλά οι
τελευταίοι δε θα οργανώνουν τις ομάδες· θα μεγαλώνουν όπως ένας άνθρωπος
σ’ ένα μέρος κι άλλος σ’ άλλο μέρος ξυπνά μπροστά στο νέο όραμα ή
έρχεται σ’ ενσάρκωση για να πάρει τη θέση του στο έργο και να φέρει τη
νέα εποχή. Οι ομάδες αυτές δε θα δείξουν καμιά αίσθηση χωριστικότητας·
δε θα έχουν επίγνωση προσωπικής ή ομαδικής φιλοδοξίας· θ’ αναγνωρίζουν
την ενότητά τους με όλα όσα υπάρχουν και θα στέκουν μπροστά στον κόσμο
σαν παραδείγματα αγνής ζωής, εποικοδομητικού έργου, δημιουργικής
δραστηριότητας, υποτασσόμενες στο γενικό σκοπό, ομορφιά και
περιεκτικότητα. Ίσως στα πρώτα στάδια της ολοκλήρωσης να τις περιγράφουν
καλύτερα οι λέξεις φιλικότητα και συνεργατικότητα. Δε θα ενδιαφέρονται
για δόγματα ή δοξασίες και δε θα έχουν συνθήματα. Το εξέχον
χαρακτηριστικό τους θα είναι η ατομική και ομαδική απαλλαγή από το
επικριτικό πνεύμα. Αυτή η μη-επίκριση δε θα προκύπτει από ανικανότητα να
βλέπουν τα λάθη, ή από αποτυχία να ανταποκριθούν σε μια ιδέα· το ψεύδος,
η ακαθαρσία και η αδυναμία θα αναγνωρίζονται για ό,τι είναι, αλλά όταν
σημειώνονται θα χρησιμεύουν μόνο για να εφελκύουν ένα πνεύμα αγαπητικής
βοήθειας.
Λίγο-λίγο οι ομάδες αυτές θα φτάσουν να γνωρίσουν η μια την άλλη και να
συναντώνται σε καθορισμένες ώρες και τόπους. Θα προσέρχονται στις
αμοιβαίες αυτές συνόδους χωρίς επιθυμία να εντυπωσιάσουν η μια την άλλη
και χωρίς τη σκέψη της σχετικής αριθμητικής ισχύος· δε θα δείχνουν
φιλοδοξία ν’ αυξήσουν τις τάξεις τους. Πώς θα μπορούσαν να το κάνουν
όταν ξέρουν ότι όλες είναι μέλη ενός παγκόσμιου Ομίλου; Δε θα έχουν να
μεταδώσουν διδασκαλία δογματικής φύσης και δε θα επιδιώκουν να δείξουν
γνώση. Θα συναντώνται αποκλειστικά για να συζητήσουν τρόπους παγκόσμιας
αρωγής, τη δημιουργία μιας βάσης τόσο οικουμενικής κι απαρτιζόμενης από
τέτοιες βασικές αλήθειες ώστε να μπορεί να παρουσιάζεται με ποικίλες
μεθόδους και να χρησιμοποιεί πολλές ορολογίες. Θα προσπαθούν να
χρησιμοποιούν η μια τους όρους της άλλης και να εξοικειωθούν η μια με
την προσέγγιση της άλλης στην πραγματικότητα και το συμβολισμό.
Λίγο-λίγο επίσης η ειδική συμβολή κι ο φθόγγος κάθε ομάδας θα
αναγνωρίζεται κι όπου υπάρχει ανάγκη για την ειδική αυτή προσέγγιση και
τον ιδιαίτερο φθόγγο ή μέθοδο ερμηνείας σ’ οποιοδήποτε μέρος του κόσμου,
θα εκδηλώνεται μια άμεση και κοινή παρόρμηση να διευκολυνθεί το έργο που
θα μπορούσε να κάνει η ειδική αυτή ομάδα σ’ εκείνο το μέρος.
Οι ομάδες αυτές, έχοντας πίσω τους τον έναν υποκειμενικό όμιλο των
συνειδητών ζωντανών ψυχών, θα είναι πολύ απασχολημένες με την παγκόσμια
υπηρεσία κι ενδιαφέροντα για να σπαταλούν χρόνο σε ασήμαντα επουσιώδη.
Δε θα έχουν χρόνο για να χασομερούν με τα ονόματα των ομάδων, τα
διάσημα, τα σήματα και τις τεχνικότητες των αδελφοτήτων όταν
συναντώνται. Οι παγκόσμιες ανάγκες, οι παγκόσμιες ευκαιρίες και η γοργή
ανάπτυξη της συνείδησης του ανθρώπινου γένους και η μύηση της
ανθρωπότητας στις πνευματικές πραγματικότητες θ’ απορροφούν τόσο την
προσοχή τους ώστε δε θα ενδιαφέρονται για τις διευθετήσεις του καθαρά
φυσικού πεδίου, ούτε και θα δίνουν έμφαση στη δική τους προσωπική
ανάπτυξη. Θα έχουν τη σαφή επίγνωση ότι η ανταπόκριση στην παγκόσμια
ανάγκη με υπηρεσία και η ζωή του εστιασμένου διαλογισμού θα προωθήσουν
την ανάπτυξή τους. Τα μάτια τους δε θα είναι πάνω στον εαυτό τους, ούτε
πάνω στο δικό τους καλό χαρακτήρα, ούτε πάνω στις ατομικές τους
επιτεύξεις.
Αργότερα σαν αποτέλεσμα της τηλεπαθητικής τους σχέσης και των κοινών
διασκέψεων, ίσως προβάλουν ορισμένες εσωτερικές ομάδες και σχολές
ανάπτυξης για να τις εξοπλίσουν ταχύτερα για παγκόσμια υπηρεσία. Στις
σχολές αυτές θα διδάσκονται τρόποι διαλογισμού, η ένταση του κραδασμού
και οι νόμοι του σύμπαντος και η ορθή χρήση του χρώματος και του ήχου. Αλλά όλα θα υποτάσσονται στην ιδέα της υπηρεσίας και της εξύψωσης της

ανθρωπότητας. Επίσης οι σχολές που αναφέρονται στις Επιστολές επί του
Αποκρυφιστικού Διαλογισμού θα λάβουν βαθμιαία υπόσταση.
Αλλά τι ωφελεί να προλέγω το μέλλον με σαφείς όρους και να παρουσιάζω
μια εικόνα με περίπλοκη ποιότητα, όταν τη στιγμή αυτή η ολοκλήρωση του
ομίλου των παγκόσμιων μυστικιστών και η στενή του συνένωση δεν αποτελεί
τετελεσμένο γεγονός;
Η παγκόσμια ενότητα, η αδελφότητα στην αληθινή της έννοια, η ανάπτυξη
τηλεπαθητικής αλληλεπίδρασης, η εξάλειψη των επουσιωδών που τείνουν να
χωρίζουν τις σκέψεις των ανθρώπων και να φέρνουν χωριστικότητα στο
φυσικό πεδίο και η αληθινή έμφαση στα θεμελιώδη της Προαιώνιας Σοφίας, η
εκδήλωση αληθινής κατανόησης, η πραγμάτωση ενοποίησης με την ψυχή, η
αναγνώριση όσων ανήκουν στον όμιλο των παγκόσμιων Σωτήρων – αυτά είναι
το άμεσο έργο που πρέπει να γίνει κι αυτά πρέπει ν’ απορροφήσουν την
προσοχή σας.
Αυτό και μόνο αυτό δικαιολογεί τη διάθεση όλων όσων έχει ο καθένας σας
να δώσει – αγάπη και ζωή, χρόνο και χρήμα.
Αυτό και μόνο αυτό δικαιολογεί την ύπαρξή σας και ζητά απ’ όλους σας που
ανταποκρίνεσθε στο όραμα, εκείνη την υπέρτατη αυτοθυσία που είναι τόσο
σπάνια και τόσο μακροπρόθεσμη στα αποτελέσματά της. Η εναπόθεση όλων
όσων έχουμε στα πόδια του Κυρίου της Ζωής, έτσι ώστε το έργο της
παγκόσμιας σωτηρίας να μπορέσει να προχωρήσει, η εξάλειψη από τη ζωή μας
όλων όσων μπορεί να παρεμποδίζουν, το δόσιμο όλων όσων έχουμε ώσπου να
πονάει να δίνουμε, η διακυβέρνηση της ζωής μας με βάση την παραίτηση και
η συνεχής αναρώτηση: Τι μπορώ να εγκαταλείψω για να μπορέσω να βοηθήσω
επαρκέστερα; – αυτά και πολύ περισσότερα βρίσκονται μπροστά σ’ όλους
εκείνους που ακούν το κάλεσμα κι ανταποκρίνονται στην ανάγκη και την
ευκαιρία.
(Αλίκης Μπέιλη, Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, σσ. 426-428)

Κυριακή 7 Ιουνίου 2020

«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,
ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ
- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - 
με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

7 Ιουνίου 2020

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή Ν.Κ.ΓΚ.:


[…]
Όπως η πρώτη στροφή σχετίζεται με την τέταρτη, έτσι και η δεύτερη στροφή σχετίζεται με τον τελευταίο στίχο. Το Σχέδιο θα αποκατασταθεί πάνω στη Γη δια της φώτισης και της καλής θέλησης και όταν συμβεί αυτό, ο Χριστός θα γυρίσει στη Γη. Θα σας ζητούσα να μην παρεξηγήσετε αυτή τη φράση. O Χριστός δεν έφυγε ποτέ από τη Γη και όταν αποχαιρετούσε τους μαθητές Του είπε: “Ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος”. Η Παρουσία Του όμως δεν αναγνωρίζεται από τις μάζες των ανθρώπων και είναι μόνο αισθητή κι αμυδρά προσδοκώμενη από τους ορθόδοξους θρησκευόμενους όλων των παγκόσμιων πίστεων.

Όπως σας υπέδειξα προηγουμένως, η επιστροφή του Χριστού θα εκφρασθεί κατ’ αρχή με μια ανάβλυση της Χριστικής συνείδησης στις καρδιές των ανθρώπων παντού· η πρώτη της έκφραση θα είναι η καλή θέληση.

Σε δεύτερη φάση οι μαθητές παντού θα ευαισθητοποιηθούν αυξητικά στην ποιότητά Του, τη φωνή Του και τη διδαχή Του· σε πολλές περιπτώσεις θα “επισκιασθούν” απ’ Αυτόν, όπως ακριβώς επισκίασε προηγουμένως το μαθητή Του Ιησού· μέσω αυτής της επισκίασης των μαθητών σε όλες τις χώρες θα αντιγράψει τον εαυτό Του επανειλημμένα. Η αποτελεσματικότητα και η δυναμικότητα του επισκιασθέντος μαθητή θα είναι εκπληκτική.

Ένα από τα πρώτα πειράματα που έκανε καθώς προετοιμαζόταν γι’ αυτή τη μορφή δραστηριότητας, ήταν σε σχέση με τον Κρισναμούρτι. Πέτυχε μόνο μερικά. Η δύναμη που χρησιμοποίησε, διαστρεβλώθηκε κι εφαρμόσθηκε λαθεμένα απ’ τους ευλαβικούς τύπους από τους οποίους αποτελείται κυρίως η Θεοσοφική Εταιρεία και το πείραμα τερματίστηκε· εξυπηρέτησε όμως έναν πολύ χρήσιμο σκοπό. Σαν αποτέλεσμα του πολέμου η ανθρωπότητα απώλεσε τις ψευδαισθήσεις· η ευλάβεια δε θεωρείται πλέον επαρκής ή αναγκαία για την πνευματική ζωή ή την αποτελεσματικότητά της. O πόλεμος δεν κερδήθηκε με την ευλάβεια ή την προσκόλληση εκατομμυρίων ανθρώπων σε κάποιο πολύτιμο ιδανικό· κερδήθηκε με την απλή εκτέλεση του καθήκοντος και την επιθυμία να περιφρουρηθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Λίγοι άνθρωποι ήταν ήρωες, όπως διακήρυσσαν ηλιθίως οι εφημερίδες. Επιστρατεύθηκαν και διδάχθηκαν να πολεμούν κι έπρεπε να πολεμήσουν. Ήταν μια ομαδική αναγνώριση καθήκοντος. Όταν ο Χριστός επιδιώξει να επισκιάσει πάλι τους μαθητές Του, θα αναζητηθεί μια διαφορετική αντίδραση. Εξαιτίας αυτού η Α.Α.Μπ. υποβίβασε τόσο σταθερά την ευλάβεια και συνηγόρησε υπέρ της πνευματικής ανεξαρτησίας. Κανένας ευλαβής δεν είναι ανεξάρτητος· είναι δεσμώτης μιας ιδέας ή ενός προσώπου.

Όταν έρθει ο Χριστός, θα υπάρξει άνθηση μιας μεγάλης δραστηριότητας του δικού Του τύπου συνείδησης μεταξύ των ανθρώπων· όταν οι μαθητές αρχίσουν να εργάζονται υπό την αναγνώριση του Χριστού, τότε θα έρθει ο καιρός που θα μπορέσει να κινηθεί πάλι μεταξύ των ανθρώπων μ’ ένα δημόσιο τρόπο· θα μπορέσει να αναγνωρισθεί δημόσια κι έτσι θα εκτελέσει το έργο Του στα εξωτερικά επίπεδα της ζωής όπως και στα εσώτερα. Για τα τρία αυτά γεγονότα που σχετίζονται με την έμφυτη θειότητα του ανθρώπου, εργάζεται και προετοιμάζεται η Ιεραρχία και θα καταγράψει ουσιαστικά ακόμη ένα από τα αποτελέσματα της επιτυχούς χρήσης της νέας Επίκλησης για τη συνδρομή αυτού του έργου της προετοιμασίας.

Όσοι από σας είναι μαθητές, θα δουν εύκολα τη σημασία της τρίτης στροφής. Η έννοιά της είναι ότι η Επίκληση όπως χρησιμοποιείται από την Ιεραρχία (σημειώστε το αυτό) θα βοηθήσει για να έλθει η εφέλκυση της πνευματικής θέλησης στην ανθρωπότητα και η αναγνώριση της θείας θέλησης από την Ιεραρχία. Λίγα μπορούν να ειπωθούν στο ευρύ κοινό ως προς την τρίτη αυτή στροφή. Θα την ερμηνεύσουν με κάθε απλοϊκότητα σαν προσευχή ώστε η ανθρώπινη θέληση να μπορέσει να έρθει σε συμφωνία με τη θεία θέληση, παρότι αυτή μπορεί να μην είναι κατανοητή. Ακόμη κι απ’ τη σκοπιά της Ιεραρχίας η θεία θέληση όπως είναι, παραμένει ουσιαστικά το μεγάλο μυστήριο, όμως παρόλα αυτά μπορούν και πραγματικά “γνωρίζουν και υπηρετούν” το σκοπό· ο σκοπός είναι εκείνη η όψη της θείας θέλησης που ζητά άμεση έκφραση πάνω στη Γη. Η Ιεραρχία είναι ο διανομέας της ενέργειας – της ενέργειας της αγάπης. Συνεπώς, καθώς ο σκοπός της θέλησης του Θεού (που είναι γνωστός και κατανοητός στην Αίθουσα Συμβουλίου της Σαμπάλλα) επιζητεί να επηρεάσει την ανθρώπινη θέληση, εκφράζεται με ιεραρχικούς όρους σαν θέληση-για-το-καλό και με ανθρώπινους όρους σαν καλή θέληση, σαν αγαπητική απόφαση ή σαν σταθερή πρόθεση να επέλθουν ορθές ανθρώπινες σχέσεις.

Ακόμη και ο ίδιος ο Χριστός αγωνίστηκε με το πρόβλημα της θείας θέλησης και απευθύνθηκε στην Ενάδα τη στιγμή που αντιλήφθηκε για πρώτη φορά την έκταση και την περιπλοκή της αποστολής Του ως Παγκόσμιου Σωτήρα. Τότε φώναξε: “Πάτερ, πλην μη το θέλημά μου, αλλά το σονγινέσθω”. Oι λέξεις αυτές σημάδεψαν την παραίτηση των φορέων δια των οποίων επιχειρούσε να λυτρώσει την ανθρωπότητα· Του υπέδειξε ό,τι θα μπορούσε εκείνη τη στιγμή να θεωρηθεί σαν προφανής αποτυχία και ότι η αποστολή Του δεν είχε εκπληρωθεί. Περίμενε σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια για να εκπληρώσει αυτή την αποστολή· σημάδεψε επίσης την είσοδό Του σε ένα νέο κύκλο δραστηριότητας· ο κύκλος αυτός θα κορυφωθεί σε επιτυχία στη διάρκεια των επόμενων τριακοσίων ετών, αν η Επίκληση αυτή – καθώς χρησιμοποιείται από όλους σας κι από την Ιεραρχία – αποδείξει την αποτελεσματικότητά της. Δεν μπορεί να προχωρήσει στην επωμισθείσα αποστολή Του δίχως την αμοιβαία δράση της ανθρωπότητας.

Αυτό το μάντραμ είναι ειδικά και ουσιαστικά το μάντραμ του ίδιου του Χριστού κι ο “ήχος του απεστάλη” σε ολόκληρο τον κόσμο με την από μέρους Του εκφώνηση και με τη χρήση του από την Ιεραρχία. Τώρα τα λόγια του πρέπει να απλωθούν σε ολόκληρο τον κόσμο με την εκφώνησή του από τους ανθρώπους παντού και η έννοιά του πρέπει να εκφρασθεί τον κατάλληλο καιρό από τις μάζες. Τότε θα μπορέσει ο Χριστός πάλι “να γυρίσει στη Γη” και “από τους πόνους της ψυχής αυτού δείξαι αυτώ φως”.

Η τελική σειρά της τελευταίας στροφής ίσως χρειάζεται ακόμη κάποια επεξήγηση. Αναφέρεται στο έργο του Σχεδίου, που πραγματοποιείται από την ανθρωπότητα, να “σφραγίσει την πύλη του κακού”. Αυτό συνιστά (περιττό να το πω) συμβολικό τρόπο έκφρασης της ιδέας να καταστούν οι κακοποιοί σκοποί αδρανείς κι αναποτελεσματικοί. Δεν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη τοποθεσία όπου να κατοικεί το κακό· η Καινή Διαθήκη στο βιβλίο της Αποκάλυψης μιλά για το κακό και την καταστροφή του διαβόλου και για την αποδυνάμωση του Σατανά. Όλα αυτά τα αποσπάσματα αναφέρονται στον ίδιο χρονικό κύκλο με τον οποίο καταγίνεται αυτή η Επίκληση και τον οποίο επιδιώκει να φέρει.

Η “πύλη του κακού” μένει ανοιχτή από την ανθρωπότητα με την εγωιστική της επιθυμία, τα μίση της και τη χωριστικότητά της, με την απληστία της και τους φυλετικούς και εθνικούς της φραγμούς, τις κατώτερες προσωπικές της φιλοδοξίες και την αγάπη της για δύναμη και σκληρότητα. Καθώς η καλή θέληση και το φως θα διαχύνονται στις καρδιές και τις διάνοιες των ανθρώπων, οι κακές αυτές ποιότητες και οι κατευθυνόμενες αυτές ενέργειες που κρατούν ανοιχτή την πύλη του κακού, θα παραχωρούν τη θέση τους στη λαχτάρα για ορθές ανθρώπινες σχέσεις, στην απόφαση να δημιουργηθεί ένας καλύτερος και πιο ειρηνικός κόσμος και στην παγκόσμια έκφραση της θέλησης-για-το-καλό. Καθώς οι ποιότητες αυτές θα αντικαθιστούν τις παλιές και ανεπιθύμητες, η πύλη του κακού συμβολικά θα κλείνει αργά από το καθαρό βάρος της κοινής γνώμης και από την ορθή ανθρώπινη επιθυμία. Τίποτε μάλλον δεν μπορεί να το σταματήσει.

Έτσι το αρχικό σχέδιο θα αποκατασταθεί πάνω στη Γη· το τελευταίο αναφέρεται συμβολικά στη Βίβλο ως Κήπος της Εδέμ· ο Άγγελος με την Πύρινη Ρομφαία δε θα φρουρεί πλέον τη Θύρα της Μύησης στο Βασίλειο του Θεού, αλλά θα μεταμορφωθεί σε Άγγελο της Παρουσίας. Ταυτόχρονα η θύρα του κόσμου της πνευματικής πραγματικότητας θα ανοίξει ενώπιον του ανθρώπινου γένους και θα κλείσει η πύλη του κακού. Oι λίγες αυτές σκέψεις μπορούν να χρησιμεύσουν για ν’ αναζωογονηθεί η Επίκληση αυτή στο νου σας και για να προσλάβει μια νέα και ζωτική ζωντάνια. Συνδέεται μοναδικά με όλες τις αληθινές και αρχαίες πίστεις· κρατά την ελπίδα του μέλλοντος κι έχει σημασία και πρακτική σπουδαιότητα για το παρόν.

Το διαλογιστικό σας έργο πρέπει να περιορισθεί αποκλειστικά στη βαθιά κατανόηση αυτής της στροφής της Μεγάλης Επίκλησης και στη δημιουργία μέσα σας του επικλητικού πνεύματος.
[…]
(Αλίκη Μπέιλη, Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ, σσ. 171-175)