«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,
ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,
Κείμενο που διαμοιράστηκε
Πριν από πολλά χρόνια υπέδειξα ότι ο
Χριστός θα έρθει με τρεις τρόπους ή μάλλον το γεγονός της Παρουσίας
Του θα μπορούσε να αποδειχθεί σε τρεις διακριτές φάσεις.
Είπα τότε ότι η πρώτη κίνηση που θα έκανε η Ιεραρχία θα ήταν
να διεγείρει την πνευματική συνείδηση στον άνθρωπο, να εφελκύσει
τις πνευματικές απαιτήσεις της ανθρωπότητας σε μεγάλη κλίμακα και να γαλουχήσει
– σε παγκόσμια κλίμακα – τη Χριστική συνείδηση στην ανθρώπινη καρδιά. Αυτό έχει
ήδη γίνει και με πολύ δραστικά αποτελέσματα. Η αναμφισβήτητη έκφραση της
πραγματικής φύσης αυτής της διαδικασίας είναι οι
κραυγαλέες απαιτήσεις των ανθρώπων καλής θέλησης, των εργατών για την ευημερία
κι εκείνων που είναι αφιερωμένοι στη διεθνή συνεργασία, στην ανακούφιση της
παγκόσμιας δυστυχίας και στην εδραίωση ορθών ανθρώπινων σχέσεων. Αυτή η φάση του προπαρασκευαστικού έργου που
είναι ενδεικτική του ερχομού Του, έχει πια φτάσει σε ένα στάδιο που τίποτε δεν
μπορεί να αναχαιτίσει την πρόοδό της ή να επιβραδύνει την ορμή της. Παρά τα
φαινόμενα, αυτή η έγερση της Χριστικής συνείδησης ήταν επιτυχής κι ό,τι
φαίνεται σαν αντίθετη δραστηριότητα δεν έχει μακροπρόθεσμη σημασία κι έχει
απλώς προσωρινή φύση.
Σας είπα ότι η δεύτερη κίνηση της Ιεραρχίας θα ήταν να
εντυπώσει το νου των φωτισμένων ανθρώπων παντού με πνευματικές ιδέες που
ενσωματώνουν τις νέες αλήθειες, με την “κάθοδο” (αν μπορώ να την ονομάσω έτσι)
των νέων εννοιών που θα διέπουν την ανθρώπινη ζωή και με την επισκίαση όλων των
παγκόσμιων μαθητών και του νέου ομίλου υπηρετών από τον ίδιο τον Χριστό. Θα
θυμηθείτε στην ιστορία της Βίβλου πώς
ο Χριστός εφέλκυσε συμβολικά την αναγνώριση του Ιωάννη του Βαπτιστή και
μετέδωσε τα πράγματα του Βασιλείου του Θεού στους μαθητές που βάδιζαν προς τους
Εμμαούς, παρότι δεν αναγνώρισαν το Σύντροφό τους. Αυτή η σχεδιασμένη κίνηση της
Ιεραρχίας βαίνει επίσης καλά· οι άνδρες και οι γυναίκες παντού και σε κάθε
τμήμα της ζωής διακηρύσσουν τις νέες εκείνες αλήθειες που πρέπει να καθοδηγούν
στο μέλλον την ανθρώπινη ζωή· δομούν τις νέες εκείνες οργανώσεις, κινήσεις και
ομάδες – μεγάλες ή μικρές – που θα εξοικειώσουν τη μάζα των ανθρώπων με την
πραγματικότητα της ανάγκης και τον τρόπο ικανοποίησής της. Το κάνουν επειδή
ελαύνονται σ’ αυτό απ’ τη θέρμη της καρδιάς τους και την αγαπητική τους
ανταπόκριση στην ανθρώπινη δυστυχία· χωρίς να το διατυπώνουν έτσι, εργάζονται
ωστόσο για να κάνουν ορατό το Βασίλειο του Θεού πάνω στη γη. Δεν μπορεί κανείς
να αρνηθεί αυτά τα γεγονότα μπροστά στην πολλαπλότητα αυτού του τύπου των
οργανώσεων, των βιβλίων και των ομιλιών.
Τρίτο, σας είπα ότι ο Χριστός μπορεί να έρθει
προσωπικά και να βαδίσει μεταξύ των ανθρώπων όπως έκανε και πριν. Αυτό
δεν έχει συμβεί ακόμη, αλλά καταστρώνονται σχέδια που θα Tου επιτρέψουν να το
κάνει. Αυτά τα σχέδια δεν περιλαμβάνουν τη γέννηση κάποιου καλού παιδιού σε
κάποιο καλό σπίτι στη γη· δε θα προκαλέσουν τους άγριους ισχυρισμούς και την
εύπιστη αναγνώριση των καλοπροαίρετων και των μη νοήμονων, όπως τόσο συχνά
συμβαίνει σήμερα, ούτε θα εμφανισθεί κάποιος και θα πει: Αυτός είναι ο Χριστός.
Είναι εδώ ή εκεί. Όμως θα σας τόνιζα ότι η πλατιά εμφάνιση τέτοιων μύθων και
ισχυρισμών, παρότι ανεπιθύμητη, παραπλανητική κι εσφαλμένη, δείχνει ωστόσο την
ανθρώπινη προσδοκία για τον επικείμενο ερχομό Του. Η πίστη στον ερχομό Του
είναι βασική για την ανθρώπινη συνείδηση. Το πώς θα έρθει, με ποιο τρόπο, δεν
μπορώ και δεν πρέπει να το πω. Η ακριβής στιγμή δεν έχει ακόμη φτάσει, ούτε
έχει καθορισθεί η μέθοδος της εμφάνισής Του. Η
πραγματική φύση των δύο προηγούμενων και προπαρασκευαστικών κινήσεων που έγιναν
ήδη από την Ιεραρχία υπό τη διεύθυνσή Του, είναι η εγγύηση ότι θα έρθει κι ότι – όταν το κάνει – το
ανθρώπινο γένος θα είναι έτοιμο.
Θα ήθελα για λίγο να συνοψίσω ορισμένες όψεις του
έργου που κινητοποίησε πριν δύο χιλιάδες χρόνια, επειδή κρατά το κλειδί του
μελλοντικού έργου Του. Κάποιο απ’ αυτό σας είναι καλά γνωστό, γιατί τονίσθηκε
από τις παγκόσμιες πίστεις και ιδιαίτερα απ’ τους δασκάλους της Χριστιανικής
πίστης. Αλλά όλοι τους έκαναν να φαίνεται το έργο Του δύσκολο να το
συλλάβει ο άνθρωπος και η ακατάλληλη έμφαση που δόθηκε στη θειότητά Του (μια
έμφαση που ποτέ δεν έδωσε ο Ίδιος) το έκαναν να φαίνεται ότι Αυτός και μόνον
Αυτός και κανείς άλλος δε θα μπορούσε να κάνει τα ίδια πράγματα. Oι θεολόγοι
λησμόνησαν ότι ο Ίδιος δήλωσε ότι “μείζονα τούτων ποιήσετε, ότι εγώ προς τον
πατέρα μου πορεύομαι” (Ιωάν. xiv,
12). Εδώ υποδεικνύει πως αυτό το πέρασμα στον Oίκο του Πατρός θα καταλήξει σε
μια τέτοια εισροή πνευματικής δύναμης, διόρασης και δημιουργικής εκπλήρωσης
στους ανθρώπους, ώστε οι πράξεις τους θα Τον ξεπεράσουν. Λόγω της διαστρέβλωσης
της διδασκαλίας Του και της απόμακρης σχέσης της με τον άνθρωπο, δεν
έχουμε κάνει ακόμη αυτά τα “μείζονα”. Κάποια μέρα θα τα κάνουμε σίγουρα και –
σε κάποιες γραμμές – τα κάναμε ήδη. Ας συσχετίσω κάποια από τα πράγματα που
έκανε, τα οποία μπορούμε να κάνουμε και στα οποία θα βοηθήσει.
1. Για πρώτη
φορά στην ανθρώπινη ιστορία η αγάπη του Θεού ενσωματώθηκε σ’ έναν
άνθρωπο κι ο Χριστός εγκαινίασε την εποχή της αγάπης. Αυτή η έκφραση
της θεία αγάπης πραγματώνεται ακόμη· ο κόσμος δεν είναι ακόμη γεμάτος αγάπη και
είναι λίγοι όσοι κατανοούν την αληθινή έννοια της λέξης. Αλλά – μιλώντας
συμβολικά – όταν τα Ηνωμένα Έθνη προβάλλουν με πραγματική κι αληθινή ισχύ, τότε
θα εξασφαλισθεί η ευημερία του κόσμου. Τι άλλο είναι αυτή η ευημερία παρά αγάπη
σε δράση; Τι είναι οι ορθές ανθρώπινες σχέσεις παρά αγάπη μεταξύ ανθρώπων,
ομάδων κι εθνών; Τι είναι η διεθνής συνεργασία παρά αγάπη σε παγκόσμια κλίμακα;
Αυτά είναι τα πράγματα που εξέφρασε η αγάπη του Θεού στον Χριστό κι αυτά είναι
τα πράγματα για τα οποία εργαζόμαστε τώρα για να έρθουν σε ύπαρξη. Επιχειρούμε
να το κάνουμε σε τεράστια κλίμακα κι αυτό παρά την αντίθεση – μια αντίθεση η
οποία μόνο προσωρινά μπορεί να επιτύχει, επειδή είναι τέτοια η δυναμικότητα του
αφυπνισμένου πνεύματος του ανθρώπου. Αυτά είναι τα πράγματα τα οποία η Ιεραρχία
με τις ήδη επιτυχείς διεργασίες της βοηθά και θα συνεχίσει να βοηθά.
2. O
Χριστός δίδαξε επίσης ότι το Βασίλειο του Θεού βρίσκεται στη Γη και μας είπε να
αναζητήσουμε πρώτα αυτό το βασίλειο και να εγκαταλείψουμε όλα τα πράγματα για
χάρη του. Αυτό το Βασίλειο ήταν πάντοτε μαζί μας και το αποτελούν όλοι
εκείνοι οι οποίοι ανά τους αιώνες αναζήτησαν τους πνευματικούς στόχους,
απελευθερώθηκαν από τους περιορισμούς του φυσικού σώματος, τους
συναισθηματικούς ελέγχους και τον παρεμποδιστικό νου. Oι πολίτες του είναι
εκείνοι που σήμερα (άγνωστοι στην πλειονότητα) ζουν σε φυσικά σώματα,
εργάζονται για την ευημερία της ανθρωπότητας, χρησιμοποιούν την αγάπη αντί για
το συναίσθημα σαν γενική τεχνική τους κι αποτελούν εκείνο το μεγάλο σώμα των
“φωτισμένων Διανοιών” που καθοδηγούν το πεπρωμένο του κόσμου. Το Βασίλειο του
Θεού δεν είναι κάτι που θα κατέλθει στη γη όταν οι άνθρωποι είναι αρκετά καλοί!
Είναι κάτι που λειτουργεί επαρκώς σήμερα κι απαιτεί αναγνώριση. Είναι ένα
οργανωμένο σώμα που εφελκύει ήδη αναγνώριση από εκείνους τους ανθρώπους που ζητούν
πρώτα το Βασίλειο του Θεού κι έτσι ανακαλύπτουν ότι το Βασίλειο που
αναζητούν είναι ήδη εδώ. Eίναι γνωστό σε πολλούς ότι ο Xριστός και οι μαθητές
Tου είναι φυσικά παρόντες στη Γη και το Βασίλειο που κυβερνούν, με τους νόμους
και τους τρόπους δραστηριότητάς του, είναι και ήταν οικείο σε πολλούς σ’ όλη τη
διάρκεια των αιώνων.
O Χριστός είναι ο Παγκόσμιος Θεραπευτής και Σωτήρας.
Εργάζεται επειδή είναι η ψυχή που ενσωματώνει όλη την Πραγματικότητα. Σήμερα
εργάζεται όπως
εργάσθηκε στην Παλαιστίνη πριν δύο χιλιάδες χρόνια μέσω ομίλων. Εκεί
εργάσθηκε
μέσω των τριών αγαπημένων μαθητών Του, μέσω των δώδεκα αποστόλων,
μέσω των επιλεγμένων εβδομήντα και των ενδιαφερθέντων πεντακοσίων… Τώρα
εργάζεται μέσω των Διδασκάλων Του και των ομίλων Τους κι έτσι εντείνει πολύ τις
προσπάθειές Του. Μπορεί και θα εργασθεί μέσω όλων των ομίλων στο μέτρο που
προσαρμόζονται για σχεδιασμένη υπηρεσία, για διανομή αγάπης κι έρχονται σε
συνειδητή ευθυγράμμιση με τη μεγάλη δυναμικότητα των εσώτερων ομίλων.
Oι εσωτεριστές, οι αποκρυφιστές σπουδαστές, οι
Ροδόσταυροι και οι Θεόσοφοι διακήρυσσαν πάντα τη φυσική Παρουσία του Χριστού,
αλλά διαστρέβλωσαν τόσο τη διδασκαλία με δογματικές διαβεβαιώσεις σε ασήμαντες
λεπτομέρειες και με γελοίους ισχυρισμούς, ώστε εφέλκυσαν ελάχιστη αναγνώριση της
υποκείμενης αλήθειας, ούτε απεικόνισαν ένα Βασίλειο ελκυστικό. Όμως αυτό το
Βασίλειο υπάρχει και δεν είναι ένας τόπος με πειθαρχίες ή με χρυσές άρπες και
γεμάτος από μη νοήμονες φανατικούς, αλλά ένας τόπος υπηρεσίας, όπου κάθε
άνθρωπος έχει ένα πλήρες πεδίο για την άσκηση της θειότητάς του στην ανθρώπινη
υπηρεσία.
3. Στη Μεταμόρφωση ο Χριστός αποκάλυψε τη δόξα
που είναι έμφυτη σ’ όλους τους ανθρώπους. Εκεί εμφανίζεται η
τριπλή κατώτερη φύση – φυσική, συναισθηματική και νοητική – να υποκλίνεται
μπροστά στη δόξα που αποκαλύπτεται. Εκείνη τη στιγμή όπου ο Ενυπάρχων Χριστός
ήταν σε φυσική μορφή, όπου η ανθρωπότητα αντιπροσωπευόταν από τους τρεις
αποστόλους, ήρθε μια Φωνή από τον Oίκο του Πατρός που αναγνώριζε την
αποκαλυφθείσα θειότητα και την Yικότητα του Μεταμορφωμένου Χριστού. Πάνω σ’
αυτή την έμφυτη θειότητα, πάνω σ’ αυτή την αναγνωρισμένη Υικότητα βασίζεται η
αδελφότητα όλων των ανθρώπων – μία ζωή, μία δόξα που θα αποκαλυφθεί και
μία θεία σχέση. Σήμερα σε μεγάλη κλίμακα (ακόμη κι όταν παραβλέπονται οι επιπτώσεις
της θειότητας) η δόξα του ανθρώπου και οι θεμελιώδεις σχέσεις του είναι ήδη
γεγονός στην ανθρώπινη συνείδηση. Συνοδευτικό εκείνων των χαρακτηριστικών που
προς το παρόν είναι θλιβερά κι εμφανίζονται ν’ αρνούνται κάθε ισχυρισμό για
θειότητα, είναι το θαύμα της επίτευξης του ανθρώπου, ο θρίαμβός του πάνω στη
φύση. Η δόξα της επιστημονικής επίτευξης και η μεγαλειώδης μαρτυρία της
δημιουργικής τέχνης – τόσο της σύγχρονης όσο και της αρχαίας – δεν
αφήνουν περιθώρια στην αμφιβολία για τη θειότητα του ανθρώπου. Εδώ πάλι είναι τα “μείζονα” για τα οποία
μίλησε ο Χριστός κι εδώ πάλι είναι ο θρίαμβος του Χριστού μέσα στην ανθρώπινη
καρδιά.
Ότι αυτός ο
θρίαμβος της Χριστικής συνείδησης πρέπει ν’ αναφέρεται πάντα με όρους
θρησκείας, εκκλησιαστικής κι ορθόδοξης πίστης, είναι ένας από τους απίστευτους
θριάμβους των δυνάμεων του κακού. Το να είναι κανείς πολίτης του Βασιλείου του
Θεού δε σημαίνει ότι πρέπει
αναγκαστικά να είναι μέλος κάποιας ορθόδοξης εκκλησίας. O θείος Χριστός στην
ανθρώπινη καρδιά μπορεί να εκφρασθεί σε πολλά διαφορετικά τμήματα της
ανθρώπινης ζωής – στην πολιτική, στην τέχνη, στην οικονομική έκφραση και στην
αληθινή κοινωνική διαβίωση, στην επιστήμη και στη θρησκεία. Θα ήταν συνετό να
θυμάστε εδώ ότι τη μόνη φορά που καταγράφηκε πως επισκέφθηκε ο Χριστός (ως
ενήλικος) το Ναό των Ιουδαίων, δημιούργησε μεγάλη αναταραχή! Η ανθρωπότητα περνά από
δόξα σε δόξα και στο μεγάλο πανόραμα της ιστορίας αυτό είναι έντονα φανερό.
Σήμερα η δόξα αποκαλύπτεται σε κάθε τμήμα της ανθρώπινης δραστηριότητας και
είναι πολύ κοντά η Μεταμόρφωση εκείνων που βρίσκονται στην κορυφή του κύματος
του ανθρώπινου πολιτισμού.
4. Τελικά
στο θρίαμβο της Σταύρωσης ή (όπως εκφράζεται με μεγαλύτερη ακρίβεια στην
Ανατολή) στη Μεγάλη Απάρνηση, ο Χριστός για πρώτη φορά αγκυροβόλησε στη γη ένα
ισχυρό νήμα της θείας Θέλησης, καθώς εκπορεύθηκε από τον οίκο του Πατρός
(Σαμπάλλα), πέρασε στη κατανοούσα φύλαξη του Βασιλείου του Θεού και με το μέσον
του Χριστού ήρθε στην προσοχή του ανθρώπινου γένους. Με τη συμβολή
ορισμένων μεγάλων Υιών του Θεού οι τρεις θείες όψεις ή χαρακτηριστικά της θείας
Τριάδας – θέληση, αγάπη και νοημοσύνη – έγιναν μέρος της ανθρώπινης σκέψης
κι έφεσης. Oι Χριστιανοί τείνουν να ξεχνούν ότι η κρίση στις τελευταίες ώρες
του Χριστού δεν ήταν εκείνη στις ώρες που πέρασε πάνω στο Σταυρό, αλλά στη
διάρκεια εκείνων που πέρασε στον Κήπο της Γεθσημανή, όταν η θέλησή Του – με
αγωνία και σχεδόν με απόγνωση – υποτάχθηκε σ’ εκείνη του Πατρός. “Πάτερ”, είπε, “πλην μη το θέλημά μου, αλλά το σον γινέσθω”.
(Λουκ. xxii, 42.)
Κάτι νέο, αν και σχεδιασμένο από τα βάθη του χρόνου,
συνέβη σ’ εκείνο τον ήσυχο κήπο· ο Χριστός, αντιπροσωπεύοντας το ανθρώπινο
γένος, αγκυροβόλησε ή εδραίωσε τη θέληση του Πατρός πάνω στη γη κι έκανε εφικτό
για τη νοήμονα ανθρωπότητα να την εκτελέσει. Μέχρι τότε αυτή η Θέληση ήταν
γνωστή στον Oίκο του Πατρός· αναγνωρίσθηκε και προσαρμόσθηκε στην παγκόσμια
ανάγκη απ’ την Πνευματική Ιεραρχία που εργάζεται υπό τον Χριστό κι έτσι πήρε
μορφή σαν θείο Σχέδιο. Σήμερα, εξαιτίας εκείνου που έκανε ο Χριστός τη στιγμή
της κρίσης Του πριν από εκατοντάδες χρόνια, η ανθρωπότητα μπορεί να προσθέσει
τις προσπάθειές της στην εκτέλεση του Σχεδίου. Η θέληση-για-το-καλό του Oίκου
του Πατρός μπορεί να γίνει η καλή θέληση του Βασιλείου του Θεού και μπορεί να
μετασχηματισθεί σε ορθές ανθρώπινες σχέσεις απ’ τη νοήμονα ανθρωπότητα. Έτσι
η άμεση γραμμή ή νήμα της θέλησης του Θεού φτάνει τώρα από τον ανώτατο τόπο στο
κατώτατο σημείο και μπορεί την κατάλληλη εποχή να γίνει ένα καλώδιο ανόδου για τους υιούς των
ανθρώπων και καθόδου για το αγαπητικό, ζωντανό πνεύμα του Θεού.
Θα ήθελα να ξεχάσετε την απόσταση, την απομάκρυνση
και την ασάφεια και να αντιληφθείτε ότι μιλώ για ακριβή και κυριολεκτικά
γεγονότα πάνω στον πλανήτη μας. Ασχολούμαι με αναγνωρίσεις και συμβάντα και με
πραγματικά γεγονότα που αποτελούν συνειδητό κτήμα πολλών. Η ιστορία
του Χριστού κι ο Χριστός στην ανθρώπινη καρδιά είναι πλανητικά γεγονότα.
Υπάρχει μια όψη αυτής της επιστροφής του Χριστού που δεν
την έθιξα ποτέ και για την οποία δεν έχει γίνει ποτέ αναφορά. Εγώ,
ένας ταπεινός μαθητής του Χριστού, θα ήθελα εδώ να μιλήσω γι’ αυτό. Είναι ο
παράγοντας του τι θα σημαίνει για τον Χριστό αυτός ο ερχομός πάλι μεταξύ των
ανθρώπων, αυτή η επιστροφή στην εξωτερική καθημερινή δραστηριότητα, καθώς την
αντιμετωπίζει. Πώς θα νιώθει όταν φτάσει η ώρα της εμφάνισής Του;
Υπάρχει
μια μεγάλη μύηση που αναφέρεται στην Καινή
Διαθήκη, στην οποία δώσαμε το όνομα Ανάληψη. Γι’ αυτή δεν ξέρουμε
τίποτε. Ελάχιστες πληροφορίες μας δίνονται στην ιστορία του Ευαγγελίου: το γεγονός της
βουνοκορφής, των παριστάμενων θεατών και των λόγων του Χριστού που διαβεβαίωναν
ότι δεν πρόκειται να τους αφήσει. Τότε τα νέφη τον έκρυψαν απ’ την
όρασή τους. Δεν ήταν κανείς παρών που θα μπορούσε να προχωρήσει μαζί Του. Η
συνείδησή τους δεν μπορούσε να διεισδύσει στον τόπο που διάλεξε να πάει·
παρερμήνευσαν ακόμη τα λόγια Του και μόνο με μια ασαφή και μυστικιστική έννοια
κατανόησε η ανθρωπότητα την εξαφάνισή Του ή τη σημασία της παραμονής Του ή της
απαρατήρητης Παρουσίας Του. Αυτοί που
παρατηρούσαν διαβεβαιώθηκαν από δύο Γνώστες του Θεού, οι Oποίοι ήταν επίσης
παρόντες, πως θα έρθει πάλι με
παρόμοιο τρόπο. Αναλήφθηκε. Τα σύννεφα Τον πήραν και σήμερα τα σύννεφα
που καλύπτουν τον πλανήτη μας περιμένουν να Τον αποκαλύψουν.
Τώρα περιμένει να κατέλθει. Αυτή η κάθοδος στο
δυστυχισμένο κόσμο των ανθρώπων μπορεί να μην Του παρουσιάζει κάποια θελκτική
εικόνα. Από το ήρεμο ορεινό καταφύγιο όπου περίμενε, καθοδηγούσε κι επέβλεπε
την ανθρωπότητά μας κι όπου εκπαίδευε τους μαθητές Του, τους μυημένους
και το νέο όμιλο υπηρετών του κόσμου, πρέπει να έρθει και να πάρει την εξέχουσα
θέση Του στην παγκόσμια σκηνή και να αναλάβει το ρόλο Του στο μεγάλο δράμα που
παίζεται εκεί. Αυτή τη φορά θα παίξει το ρόλο Του χωρίς κάλυμμα, όπως έκανε
προηγουμένως, αλλά μπροστά στα μάτια ολόκληρου του κόσμου. Λόγω της μικρότητας
του πλανήτη μας και της επικράτησης του ραδιοφώνου, της τηλεόρασης και της
ταχύτητας της επικοινωνίας, ο ρόλος Του θα παρατηρείται απ’ όλους και σίγουρα
γι’ Αυτόν η προοπτική πρέπει να επιφυλάσσει κάποιο τρόμο, πρέπει να παρουσιάζει
τις δοκιμασίες και τις μεγάλες προσαρμογές της, συν μια επώδυνη κι αναπόφευκτη
εμπειρία. Δε θα έρθει σαν ο παντοδύναμος Θεός της αδαούς δημιουργίας του
ανθρώπου, αλλά ως ο Χριστός, ο Ιδρυτής του Βασιλείου του Θεού στη Γη, για να
ολοκληρώσει το έργο που ξεκίνησε και να επιδείξει πάλι τη θειότητα σε πολύ πιο
δύσκολες περιστάσεις....
Αλλά πριν μπορέσουν να συμβούν όλα αυτά, πρέπει να
εισέλθει πάλι στο δημόσιο στίβο, να παίξει το ρόλο Του στις παγκόσμιες
υποθέσεις και να αποδείξει την προοπτική της αποστολής Του. Θα συγκεντρώσει
γύρω Του, με σάρκα και οστά, τους επιλεγμένους συνεργάτες και συμβούλους Του·
δε θα είναι εκείνοι που συγκεντρώθηκαν γύρω Του στις προηγούμενες απλούστερες
μέρες, αλλά εκείνα τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας τα οποία Τον αναγνωρίζουν
σήμερα και προετοιμάζονται να εργασθούν μαζί Του στο μέτρο που μπορούν. Είναι
ένας διαφορετικός
κόσμος στον οποίο σχεδιάζει τώρα να επιστρέψει κι αυτό οφείλεται
κυρίως στη διανοητική ανάπτυξη της μάζας των ανθρώπων. Αυτό Του παρουσιάζει
τρομακτικές δυσκολίες, γιατί τώρα πρέπει να προσεγγισθούν οι διάνοιες των
ανθρώπων κι όχι μόνο οι καρδιές τους (όπως τις προηγούμενες μέρες), αν
η Θέληση του Θεού πρόκειται να εκτελεσθεί με νοημοσύνη στη Γη. Το κύριο έργο
Του είναι ασφαλώς η εδραίωση ορθών ανθρώπινων σχέσεων σε κάθε τμήμα της
ανθρώπινης ζωής. Θα σας ζητούσα να χρησιμοποιείτε τη θεία φαντασία σας και να προσπαθείτε
να σκεφθείτε
ποιες πρέπει να είναι οι επιπτώσεις του έργου που αντιμετωπίζει· θα σας ζητούσα
να συλλογισθείτε τις δυσκολίες που πρέπει αναπόφευκτα ν’ αντιμετωπίσει – τη
δυσκολία πάνω απ’ όλα της μαζικής εσφαλμένης διανοητικής έμφασης.
Ζητήθηκε απ’ Αυτόν, τον Αντιπρόσωπο της αγάπης του Θεού, να εργασθεί πάλι στον παγκόσμιο στίβο, εκεί όπου το προηγούμενο μήνυμά Του εξουδετερώθηκε, λησμονήθηκε ή παρερμηνεύθηκε για δύο χιλιάδες χρόνια κι όπου το μίσος και η χωριστικότητα διέκριναν όλους τους ανθρώπους παντού. Αυτό θα Τον βυθίσει σε μια ξένη ατμόσφαιρα και σε μια κατάσταση που θα χρειασθούν όλα τα θεία εφόδια Του και θα δοκιμασθεί μέχρις εσχάτων. Η γενικά αποδεκτή ιδέα ότι θα επιστρέψει σαν θριαμβευτής πολεμιστής, παντοδύναμος κι ακαταμάχητος, δεν έχει ασφαλώς καμιά πραγματική βάση. Ότι τελικά θα οδηγήσει το λαό Του, την ανθρωπότητα, στην Ιερουσαλήμ είναι ένα γεγονός που θεμελιώνεται σε ένα σίγουρο θεμέλιο· αλλά δε θα είναι μια Ιουδαϊκή πόλη που καλείται Ιερουσαλήμ, αλλά “ο τόπος της ειρήνης” (όπως σημαίνει η λέξη Ιερουσαλήμ). Μια προσεκτική εξέταση της παγκόσμιας κατάστασης σήμερα και μια αφιερωμένη χρήση της φαντασίας θα αποκαλύψει στον ειλικρινή στοχαστή πόσο τρομακτικό είναι το έργο που έχει αναλάβει. Αλλά Αυτός “εστήριξε το πρόσωπον αυτού του πορεύεσθαι εις Ιερουσαλήμ” (Λουκ. ix, 51)· θα εμφανισθεί πάλι και θα οδηγήσει το ανθρώπινο γένος σε έναν πολιτισμό και σε μια κατάσταση συνείδησης της οποίας ο παγκόσμιος βασικός τόνος θα είναι οι ορθές ανθρώπινες σχέσεις και η παγκόσμια συνεργασία για το καλό όλων. Αυτός – μέσω του νέου ομίλου υπηρετών του κόσμου και των ανθρώπων καλής θέλησης – θα ολοκληρώσει τη σύνδεσή Του με τη Θέληση του Θεού (τα του Πατρός Του) με τέτοιο τρόπο ώστε η αιώνια θέληση-για-το-καλό θα μεταφρασθεί απ’ την ανθρωπότητα σε καλή θέληση και ορθές σχέσεις. Τότε θα γίνει το έργο Του· θα είναι πάλι ελεύθερος να μας αφήσει, αυτή τη φορά χωρίς επιστροφή, αλλά θα αφήσει τον κόσμο των ανθρώπων στα χέρια του μεγάλου εκείνου πνευματικού Υπηρέτη που θα είναι ο νέος Αρχηγός της Ιεραρχίας, της Αόρατης Εκκλησίας. (Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας).