Συνοψίζοντας μπορούμε να πούμε ότι παντού στο
σύμπαν φαίνεται να ακολουθείται ένα μορφοδομητικό μοντέλο που είναι κυκλικό ή
σφαιροειδές με ένα κεντρικό σημείο που συνήθως αποτελεί τον πυρήνα της ζωής του
όντος. Πολλές μικρότερες ζωές αποτελούν την μορφή της μεγαλύτερης ζωής όπως τα
κύτταρα αποτελούν το σώμα του ανθρώπου, σε έναν αξεπέραστο δακτύλιο του οποίου
το κέντρο αποτελεί τον πυρήνα ζωής του
μεγαλύτερου όντος.
Η σύγχρονη φυσική και αστροφυσική φαίνεται να
πρεσβεύει κάτι ανάλογο. Τα άτομα διαθέτουν κεντρικό πυρήνα, σφαιροειδή μορφή
και περιστροφική κίνηση. Ήδη έχουν ανακαλυφθεί πολλά υποατομικά σωματίδια και
έπεται συνέχεια. Ο Θιβετανός μας λέει ότι υπάρχουν δεκατέσσερα δισεκατομμύρια
αρχετυπικά άτομα, δηλαδή υποατομικά σωματίδια μέσα στην περιφέρεια του ατόμου
της φυσικής. Η σωματιδιακή φυσική έχει ακόμα πολύ μέλλον...
Όλες οι μορφές ζωής που γνωρίζουμε αποτελούνται από
κύτταρα τα οποία έχουν σφαιροειδή μορφή με έναν κεντρικό πυρήνα. Και βέβαια τα
κύτταρα απαρτίζονται από άτομα.
Σύμφωνα με τον εσωτερισμό η γη αποτελεί το φυσικό
σώμα ή τη μορφή του Πλανητικού Λόγου της Γης, του μεγάλου όντος που θα
μπορούσαμε να ονομάσουμε Θεό μας, που έχει στην υπευθυνότητά του όλες τις ζωές
που υπάρχουν στη γη και η μορφή του αποτελείται από όλες τις μορφές στη γη. Από
την επιστήμη γνωρίζουμε ότι η γαλάζια σφαίρα μας, η γη, έχει έναν κεντρικό
διάπυρο πυρήνα.
Όλοι οι πλανήτες ακολουθούν το ίδιο μοτίβο με τη
γη, σφαιροειδής μορφή, περιστροφική κίνηση και κεντρικός πυρήνας. Και από τον
εσωτερισμό μαθαίνουμε ότι συνιστούν τη μορφή των μεγάλων αυτών όντων των
Πλανητικών Λόγων.
Και βέβαια οι Πλανητικοί Λόγοι συνιστούν τα κέντρα
του ηλιακού συστήματος στο κέντρο του οποίου δεσπόζει ο φυσικός Ήλιος που
αποτελεί τη μορφή του Ηλιακού Λόγου του μεγάλου Θεού του ηλιακού μας
συστήματος. Πολλοί αρχαίοι λαοί φαίνεται να το γνώριζαν αυτό μιας και λάτρευαν
τον Ήλιο σαν μεγάλο Θεό ή ακόμα σαν Τον Μεγάλο Θεό.
Το ηλιακό σύστημα, όπως γνωρίζουμε από την
επιστήμη, περιστρέφεται γύρω από το κέντρο του, τον ήλιο, αλλά ταυτόχρονα
εκτελεί και κίνηση γύρω από το κέντρο του γαλαξία μας, όπως και όλα τα άστρα –
δηλ. οι ήλιοι ή καλύτερα τα ηλιακά συστήματα – του γαλαξία. Κάτι τέτοιο
ισχυρίζεται και ο Θιβετανός: «Όπως και το πλανητικό άτομο, το ηλιακό
άτομο όχι μόνο περιστρέφεται στον άξονά του αλλά κινείται σπειροειδώς με
κυκλικό τρόπο στους Oυρανούς… Αφορά την
περιφορά του Ηλίου μας γύρω από ένα κεντρικό σημείο». «Πραγματεία
επί του Κοσμικού Πυρός», σελ.1058.
Τα τελευταία
χρόνια οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι στο κέντρο κάθε γαλαξία υπάρχει μια
υπερμεγέθης μαύρη τρύπα. Η μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο
του γαλαξία μας, με το όνομα Τοξότης Α, έχει μάζα περίπου 4 εκατομμύρια
φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο. Λογικά σκεπτόμενοι, η μαύρη τρύπα στο κέντρο
κάθε γαλαξία αποτελεί και την εκδήλωση ενός τεράστιου όντος, του Γαλαξιακού
Λόγου του αντίστοιχου Γαλαξία. Μάλιστα η έλξη κάθε μαύρης τρύπας είναι τόσο
μεγάλη που δεν της ξεφεύγει ούτε το φως και γι’ αυτό είναι σκοτεινή όπως
σκοτεινό είναι και το πνεύμα σύμφωνα με την Προαιώνια Σοφία.

Η αστροφυσική έχει εδώ και αρκετά χρόνια έχει
ανακαλύψει ότι οι γαλαξίες συγκεντρώνονται σε μεγαλύτερα μορφώματα που
ονομάζονται σμήνη και τα σμήνη σε
ακόμα μεγαλύτερα που ονομάζονται υπερσμήνη.
Εδώ και λίγο καιρό οι επιστήμονες
ανακάλυψαν ότι υπάρχει ένα «σημείο» ή μια τοπική συγκέντρωση μάζας στο
υπερσμήνος που βρίσκεται ο γαλαξίας μας, την Laniakea, που έλκει όλους
τους γαλαξίες του υπερσμήνους προς αυτόν και γι αυτό ονομάζεται ο Μεγάλος
Ελκυστής. Βρίσκεται στην καρδιά της Laniakea, σε απόσταση περίπου 250
εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη και τον Γαλαξία μας και αποτελεί μια βαρυτική
παραδοξότητα. Παρά την ύπαρξή του, δεν είμαστε σίγουροι για την ταυτότητά του
και δεν έχουμε συγκεκριμένες πληροφορίες. Ωστόσο, για ένα πράγμα είμαστε
σίγουροι: Ο Μεγάλος Ελκυστής ασκεί ένα ανεξιχνίαστο επίπεδο επιρροής. Η
βαρυτική του δύναμη είναι τόσο κολοσσιαία που έλκει εμάς και τους 100.000
γαλαξίες που αποτελούν τη Laniakea προς αυτόν. Σαν ένας κολοσσιαίος μαγνήτης
καταναλώνει τα πάντα σε μια ακτίνα 300 εκατομμυρίων ετών φωτός. Πηγαίνουμε
συνεχώς προς το μέρος του με ταχύτητα 600 km/s, κάθε μέρα, λεπτό και
δευτερόλεπτο που περνάει. Το πεπρωμένο παραμένει μυστήριο, αλλά η απόλυτη
δύναμή του μας αναγκάζει να αντισταθούμε στη φυσική διαστολή του Σύμπαντος.
Ο Μεγάλος Ελκυστής παραμένει ένα αίνιγμα στην
απέραντη έκταση του Κόσμου. Παρά τις καλύτερες προσπάθειές μας, δεν έχουμε
ανακαλύψει ακόμη σημάδια της ύπαρξής του. Είναι ένας φαινομενικά κενός χώρος,
αλλά η βαρυτική του έλξη είναι τόσο ισχυρή που μας ανάγκασε να επανεκτιμήσουμε
την κατανόησή μας για το Σύμπαν. Αυτή η ανεξήγητη δύναμη έχει αμφισβητήσει τις
προκαταλήψεις των επιστημόνων και έχει διαταράξει τις υποθέσεις τους, αφήνοντάς
τους δέος για τα μυστήρια που ακόμα μας διαφεύγουν.

Δικαιούμαστε νομίζω να υποθέσουμε ότι ο Μεγάλος
Ελκυστής αποτελεί την εκδήλωση ενός κολοσσιαίου όντος που θα τολμήσουμε να ονομάσουμε
Λόγο του Υπερσμήνους στο οποίο ανήκει ο γαλαξίας μας. Συνεχίζοντας την υπόθεση,
μπορούμε να πούμε ότι το σύνολο των υπερσμηνών του σύμπαντος αποτελεί την μορφή
ή την εκδήλωση στο φυσικό πεδίο του ΕΝΟΣ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ του σύμπαντός μας.
Παρ΄όλα αυτά, το σύμπαν μας δεν αποτελεί την εκδήλωση του ΕΝΟΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΑ
ΠΑΝΤΑ, αν ισχύουν κυριολεκτικά αυτά που είδαμε στην αρχή ότι μας λέει ο
Θιβετανός, ότι δηλ. υπάρχουν «αναρίθμητα Σύμπαντα που περιλαμβάνουν
αμέτρητα Εκδηλούμενα Άστρα και Ηλιακά Συστήματα».
Ας
ασχοληθούμε τώρα λίγο με την αριθμητική. Σύμφωνα με τις επικρατούσες αντιλήψεις
ένας μέσος γαλαξίας υπολογίζεται ότι περιέχει περίπου 100 δισεκατομμύρια άστρα,
δηλ. ηλιακά συστήματα. Το σύμπαν μας υπολογίζεται από πολλούς επιστήμονες ότι
περιέχει περίπου 10 τρισεκατομμύρια γαλαξίες. Αφήνω σε σας να υπολογίσετε τον
αριθμό των άστρων μόνο στο δικό μας σύμπαν.
Ας
εξετάσουμε τώρα το θέμα από μια άλλη οπτική. Σύμφωνα με την Προαιώνια Σοφία και
τη σοφία των ανατολικών θρησκειών ολόκληρος ο κόσμος βρίσκεται στο νου του
Θεού. Όλες οι μορφές τουλάχιστον του φυσικού κόσμου υπάρχουν στον διαλογισμό
του Δημιουργού. Και διατηρούν επίσης την φυσική τους ύπαρξη όσο ο Θεός
διαλογίζεται. Μάλιστα επειδή ο άνθρωπος έχει πλαστεί «καθ’ ομοίωσιν», του έχει
παραχωρηθεί το δικαίωμα της δημιουργίας.
Πολλοί
γνωστοί φυσικοί, όπως ο Eugene Wigner και ο John Wheeler προβληματιζόμενοι με τα θεμέλια της κβαντικής
θεωρίας, υποστήριξαν πως δεν αρκεί μόνο η μετρητική συσκευή για να αποκτήσει
νόημα η θεωρία, αλλά και η ίδια η συνείδηση των παρατηρητών. Η συνείδηση αλληλοεπιδρά
με το παρατηρούμενο σύστημα. Στις πιο ακραίες διατυπώσεις της η άποψη αυτή
θεωρεί την παρατήρηση από συνειδητούς παρατηρητές ως όρο ύπαρξης της
πραγματικότητας.
https://physicsgg.me/2023/06/20/%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%B3-%CE%B8/
Η
σύγχρονη κβαντική φυσική υποστηρίζει ότι όλα τα σωματίδια που αποτελούν την
ύλη, οπότε και η ύλη αυτή καθαυτή, υπάρχουν σε υπέρθεση, βρίσκονται δηλαδή
δυνητικά σε πολλές καταστάσεις μέχρι να παρατηρηθούν. Η παρατήρηση είναι αυτή
που κάνει μια συγκεκριμένη πιθανότητα να κατακρημνισθεί, στην δική μας γλώσσα
να κατασταλάξει, προκαλώντας απώλεια συνοχής στην υπέρθεση. Δηλαδή κάθε πράγμα
στον φυσικό κόσμο υπάρχει και έχει την συγκεκριμένη μορφή επειδή κάποιος το
παρατήρησε.

Τώρα,
μελετώντας το πώς συμπεριφέρεται η κβαντική θεωρία στον ορίζοντα μιας μαύρης
τρύπας, ο Wald και οι συνεργάτες του (Πανεπιστήμιο του Σικάγο) ανακάλυψαν ότι η
παρουσία και μόνο μιας μαύρης τρύπας, αρκεί για να μετατρέψει τη θολή
“υπέρθεση” ενός σωματιδίου - το να βρίσκεται ταυτόχρονα σε πολλαπλές πιθανές
καταστάσεις - σε μια καλά καθορισμένη πραγματικότητα. Πολλοί επιστήμονες,
λοιπόν, υποστηρίζουν ότι οι μαύρες τρύπες είναι αυτές που προκαλούν την
αποσυνοχή την και ακόλουθη καταστάλαξη όλων όσων υπάρχουν σε φυσική μορφή.
Υποστηρίζουν ότι οι μαύρες τρύπες «παρατηρούν» και έτσι φέρνουν σε φυσική
ύπαρξη τις μορφές. Αυτό φαίνεται να το πετυχαίνουν μέσω της βαρυτικής έλξης.
https://pop-sci.gr/oi-mayres-trypes-tha-katastrepsoyn-teli/?fbclid=IwAR2kYMA5KpHtcFCoafqy2DQK3R21ScLnqHkxXUvOA8DvVndZHSaTfmnlR_E
Βλέπουμε
ότι οι σύγχρονοι επιστήμονες ευθυγραμμίζονται με την άποψη της προαιώνιας
Σοφίας ότι τα πάντα στον φυσικό κόσμο υφίστανται σε φυσική μορφή επειδή
υπάρχουν στον διαλογισμού του Θεού, μιας απ’ ότι είδαμε οι μαύρες τρύπες
αποτελούν το κέντρο της εκδήλωσης του εκάστοτε Γαλαξιακού Λόγου. Το σύμπαν
φαίνεται να είναι συμμετοχικό και ο άνθρωπος, σαν αυτοσυνείδητο ον, συμμετέχει
σε αρκετό βαθμό στη δημιουργία και τη ρύθμιση του φυσικού κόσμου τόσο σε
ατομικό όσο και σε ομαδικό επίπεδο. Και δεν ξεχνάμε τη γνωστή αποκρυφιστική
φράση: «η ενέργεια ακολουθεί τη σκέψη».
Κλείνω
με ένα μικρό απόσπασμα από την ομιλία
της Lucis Trust για την πανσέληνο του Κριού: «Κάθε φορά που κάνουμε μια σκέψη,
συμμετέχουμε στις δημιουργικές διαδικασίες του σύμπαντος και είτε βοηθάμε είτε
εμποδίζουμε το σύνολο. Καθώς δεν υπάρχει τίποτε ακίνητο στο σύμπαν, κάθε σκέψη
και δράση μεταφέρει τον δημιουργό της και εκείνους τους οποίους επηρεάζει ένα
μικρό βήμα εμπρός προς στο πνεύμα ή προς τα πίσω στην ύλη και επομένως
λειτουργεί ανελικτικά ή ενελικτικά».