«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

Κυριακή 7 Ιουλίου 2024

Oμιλία πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή Α.Δ.

 

Α. ΕΞΙ ΨΥΧΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

Το θέμα των ψυχικών δυνάμεων δεν είναι εύκολο να εξηγηθεί. Δεν αναφέρομαι στις κατώτερες ψυχικές δυνάμεις που μπορεί ή όχι να αναπτυχθούν καθώς περνά ο καιρός και προβάλλει η ανάγκη γι’ αυτές. Αναφέρομαι στις ακόλουθες ικανότητες που είναι έμφυτες στην ψυχή, που πρέπει να αναπτυχθούν σ’ όλους σας αν πρόκειται να λάβετε μέρος στην αντιμετώπιση της παγκόσμιας ανάγκης και να εργασθείτε για την Ιεραρχία στο πεδίο της παγκόσμιας υπηρεσίας. Ας τις απαριθμήσουμε σύντομα:

1. Ενορατική ανταπόκριση στις ιδέες.
2. Ευαισθησία στην εντύπωση την οποία κάποιο μέλος της Ιεραρχίας μπορεί να προσπαθήσει να προξενήσει στο νου του μαθητή. Για το λόγο αυτό σας εκπαιδεύω να χρησιμοποιείτε την επαφή της Πανσελήνου.
3. Γοργή ανταπόκριση στην πραγματική ανάγκη. Μήπως δεν τη θεωρούσες σαν μια απ’ τις ψυχικές δυνάμεις, αδελφέ μου; Δεν αναφέρομαι εδώ σε ηλιοπλεγματική αντίδραση αλλά σε καρδιακή γνώση. Συλλογισθείτε αυτή τη διάκριση.
4. Ορθή παρατήρηση της πραγματικότητας πάνω στο ψυχικό πεδίο. Αυτή οδηγεί σε ορθή νοητική αντίληψη, σε ελευθερία από πλάνη και γοητεία και στη φώτιση του εγκεφάλου.
5. Ορθός χειρισμός της δύναμης, που προϋποθέτει συνεπώς κατανόηση των τύπων και ποιοτήτων της δύναμης και τη σωστή δημιουργική τους άσκηση στην υπηρεσία πάνω στο εξωτερικό πεδίο.
6. Μια αληθινή κατανόηση του στοιχείου του χρόνου, με την κυκλική του άμπωτη και πλημμυρίδα και τις ορθές περιόδους για δράση – μια εξαιρετικά δύσκολη στην απόκτησή της ψυχική δύναμη, αδελφοί μου, αλλά μια δύναμη που μπορεί να κυριαρχηθεί με τη χρήση της υπομονετικής αναμονής και την εξάλειψη της βιασύνης.

      Όλες αυτές τις δυνάμεις πρέπει τελικά να τις αναπτύξει ο μαθητής, αλλά η διαδικασία είναι αναγκαστικά αργή.

      Έπειτα έρχεται η ποιότητα της νοητικής πόλωσης. 

(44-5 Αγγλική σελίδα)  

 

Β. ΟΜΑΔΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ

Κομβικής σημασίας για το πέρασμα από τους Ιχθείς στον Υδροχόο είναι η μετάβαση από μια εποχή διαχωρισμένων ατόμων σε μια ομαδική εποχή. Μια εποχή ομαδικής συνείδησης, ομαδικής αλληλεπίδρασης και ομαδικού ιδεαλισμού. Αυτό συνεπάγεται τεράστιες συνέπειες για τους ηγέτες και τις μεθόδους ηγεσίας. Ένα από τα πιο κοινά χαρακτηριστικά της σύγχρονης βιβλιογραφίας σχετικά με την ηγεσία είναι η εστίαση στην προώθηση ομαδικής εργασίας και υγειών ομαδικών δυναμικών. Οι Υδροχοϊκοί ηγέτες αναπτύσσουν μια ευαισθησία στο πνεύμα της ομάδας της οποίας ηγούνται, εξασφαλίζοντας ότι αυτό αντανακλά την έφεση και τον σκοπό της ομάδας και ενθαρρύνοντας, έτσι, μια κοινή αίσθηση νοήματος.

     Περισσότερο από ποτέ, οι ομάδες στις οποίες ανήκουν τα άτομα καλής θέλησης (ομάδες εργασίας, ομάδες μελέτης, ομάδες και κινήματα υπηρεσίας) οδηγούνται από εκείνους που έχουν εκπαιδευτεί σε ομαδικές δεξιότητες και διαθέτουν την δυνατότητα να ενδυναμώνουν τα δίκτυα διαμορφώνοντας ομαδική συνταύτιση και ομαδικό σκοπό. Μέρος αυτού αποτελεί η αναγνώριση ότι οι ίδιες οι ομάδες διαδραματίζουν έναν ηγετικό ρόλο στη μετάβαση προς μια νέα εποχή.

     Ο μεγαλύτερος όμιλος της ανθρωπότητας είναι ο Όμιλος των Παγκόσμιων Εξυπηρετητών και όλες οι ομάδες υπηρεσίας αποτελούν μέρος του. Σε αυτόν περιλαμβάνονται οι επικεφαλής όλων όσοι επιζητούν να προωθήσουν την ανθρώπινη εξέλιξη και ανύψωση, τον αληθινό μερισμό, καθώς και τις ορθές σχέσεις με τη γη και όλα τα δημιουργήματα, φυτά και στοιχεία της γης. Αυτοί είναι οι ηγέτες που ενδιαφέρονται για το όφελος και την ευημερία των ομίλων με τους οποίους συνδέονται και των ομίλων που επιδιώκουν να υπηρετήσουν. Είναι εκείνοι που πρωτοπορούν σε νέες ποιότητες ομαδικής αγάπης και ομαδικού σκοπού. 

(Φυλλάδιο Παγκόσμια Καλή Θέληση, 2017, Νο 2) 

     «ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

Κυριακή 23 και 30 Ιουνίου 2024

Oμιλία πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή Α.Δ.

Το κείμενο συνέγραψε και μας έστειλε ο αδελφός Δ.Κ.

ΑΣΤΡΟΦΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ 

– ΟΠΩΣ ΕΠΑΝΩ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΚΑΤΩ

Από τις διδασκαλίες της Προαιώνιας Σοφίας γνωρίζουμε ότι «υπάρχει μια Άπειρη Αναλλοίωτη Αρχή, μια Απόλυτη Πραγματικότητα η οποία προηγείται κάθε εκδήλωσης. Το εκδηλωμένο Σύμπαν περιέχεται στην Απόλυτη αυτή Πραγματικότητα». Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός, σελ. 246.  Η έναρξη της εκδήλωσης του σύμπαντος συμβολίζεται με έναν κύκλο με ένα σημείο στο κέντρο.

Ακριβώς σε αυτό το σχήμα, τον κύκλο με το σημείο στο κέντρο βασίζεται ολόκληρη η οργανωτική δομή μέσω της οποίας εκδηλώνεται η ζωή και όλες οι μορφές.

 Αυτό επίσης το σχήμα αποτελεί και τη βάση του συμβόλου της μαντάλα. Η λέξη “μαντάλα” είναι σανσκριτική (αρχαία ινδική) και σημαίνει “κύκλος”. Πρόκειται για ένα ιερό σύμβολο με πολλές σημασίες και πρακτικές σε πολλούς πολιτισμούς. Στην ομιλία της Lucis Trust για την πανσέληνο του Αιγόκερου βρίσκουμε τα εξής: «Μαντάλα» είναι μια σανσκριτική λέξη που σημαίνει «κύκλος». Η μαντάλα αντιπροσωπεύει την ολότητα και μπορεί να θεωρηθεί ως ένα μοντέλο για την οργανωτική δομή της ίδιας της ζωής – ένα κοσμικό διάγραμμα που μας υπενθυμίζει τη σχέση μας με το άπειρο, τον κόσμο που εκτείνεται τόσο εκτός όσο και εντός του σώματος και του νου μας. Η μαντάλα έχει περιγραφεί τόσο για υλικές όσο και για μη υλικές πραγματικότητες, καθώς απαντάται σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής: «τους ουράνιους κύκλους που ονομάζουμε γη, ήλιο και σελήνη, όσο και τους εννοιολογικούς κύκλους των φίλων, της οικογένειας και της κοινότητας. Ο κύκλος με ένα κεντρικό μοτίβο αποτελεί τη βασική δομή της δημιουργίας και απαντάται σε ολόκληρη τη φύση. Τα έμβια όντα αποτελούνται από κύτταρα, όπου κάθε κύτταρο έχει και έναν πυρήνα· όλα εμφανίζουν κύκλους με κέντρα. Οι παγοκρύσταλλοι, οι βράχοι και τα βουνά απαρτίζονται από άτομα. Κάθε άτομο είναι μια μαντάλα. Μέσα στον Γαλαξία υπάρχει το ηλιακό μας σύστημα και μέσα στο ηλιακό μας σύστημα υπάρχει η Γη. Κάθε ένα από αυτά είναι μια μαντάλα που αποτελεί τμήμα μιας μεγαλύτερης μαντάλα. Τα άνθη, οι δακτύλιοι που βρίσκονται στους κορμούς των δέντρων και οι προς τα έξω και προς τα μέσα ελισσόμενες σπείρες στο κέλυφος ενός σαλιγκαριού, όλα αντανακλούν το πρωταρχικό μοτίβο μιας μαντάλα».

 Η Έλενα Μπλαβάτσκι είχε περιγράψει αυτό το μοτίβο ήδη από τον 19^ο αιώνα και ο Θιβετανός Διδάσκαλος το σχηματοποίησε με μεγαλύτερη ευκρίνεια στις αρχές του 20^ου αιώνα μέσω της Αλίκης Μπέιλι στο βιβλίο «Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός (σελ. 3-8)». Διαβάζουμε στο βιβλίο: «Από τις βασικές αυτές δημιουργικές αρχές σε διαδοχικές κλιμακώσεις προκύπτουν με διευθετημένη αλληλουχία τα αναρίθμητα Σύμπαντα που περιλαμβάνουν αμέτρητα Εκδηλούμενα Άστρα και Ηλιακά Συστήματα. Κάθε Ηλιακό Σύστημα είναι η εκδήλωση της ενέργειας και της ζωής μιας μεγάλης Κοσμικής Ύπαρξης, την Oποία από έλλειψη καλύτερου όρου αποκαλούμε Ηλιακό Λόγο. Αυτός ο Ηλιακός Λόγος ενσαρκώνεται ή έρχεται σ’ εκδήλωση χρησιμοποιώντας ως μέσον ένα ηλιακό σύστημα. Αυτό το ηλιακό σύστημα είναι το σώμα ή η μορφή αυτής της κοσμικής Ζωής και είναι τριπλό καθαυτό… Oι τρεις όψεις του Όλου είναι παρούσες σε κάθε μορφή.

α. Το ηλιακό σύστημα είναι τριπλό καθώς εκδηλώνεται δια των τριών που αναφέρθηκαν πιο πριν.

β. Ενα ανθρώπινο ον είναι εξίσου τριπλό καθώς εκδηλώνεται ως Πνεύμα, Ψυχή και Σώμα, ή ως Ενάδα, Εγώ και Προσωπικότητα.

γ. Το άτομο, στο οποίο αναφέρονται οι επιστήμονες, είναι επίσης τριπλό, αποτελούμενο από ένα θετικό πυρήνα, τα αρνητικά ηλεκτρόνια και την ολότητα της εξωτερικής εκδήλωσης, το αποτέλεσμα της σχέσης των άλλων δύο…

0ι τρεις όψεις του Θεού, του ηλιακού Λόγου και της Κεντρικής Ενέργειας ή Δύναμης  εκδηλώνονται μέσω επτά κέντρων δύναμης – τριών κύριων κέντρων και τεσσάρων δευτερευόντων. Τα επτά αυτά κέντρα λογοϊκής Δύναμης είναι συγκροτημένα κατά τέτοιο τρόπο ώστε να σχηματίζουν σωματικές Oντότητες. Αυτές είναι γνωστές ως οι επτά πλανητικοί Λόγοι…. O ηλιακός Λόγος είναι το άθροισμα όλων των καταστάσεων συνείδησης μέσα στο ηλιακό σύστημα.»                   

 Ο Θιβετανός περιγράφει σε άλλο σημείο του βιβλίου (σελ. 246-257) τις ομοιότητες στο μοτίβο της μορφής του ατόμου, του ανθρώπου, των Πλανητικών Λόγων (Ουράνιων Ανθρώπων) και του Ηλιακού Λόγου. Μεταξύ άλλων αναφέρει: «Το άτομο είναι μια σφαιροειδής μορφή που περιέχει στο εσωτερικό της έναν πυρήνα ζωής. Το άτομο εμπεριέχει διαφοροποιημένα μόρια τα οποία στο σύνολό τους το απαρτίζουν. Λόγου χάρη, μας λένε ότι το φυσικό άτομο εμπεριέχει στην περιφέρειά του δεκατέσσερα δισεκατομμύρια αρχετυπικών ατόμων, που όμως εκδηλώνονται σαν ένα. Το άτομο χαρακτηρίζεται από δραστηριότητα κι εκδηλώνει τις ποιότητες της:

α. Περιστροφικής κίνησης.

β. Διακριτικής δύναμης.

γ. Ικανότητας για ανάπτυξη

Το άτομο περιέχεται σε κάθε μορφή· κάθε μορφή προκύπτει από συνάθροιση ατόμων.

O άνθρωπος έχει σφαιροειδή μορφή και μπορεί να θεωρηθεί σαν ένας κυκλοτερής αξεπέραστος δακτύλιος, μια σφαίρα ύλης μ’ έναν πυρήνα ζωής στο κέντρο... O άνθρωπος εμπεριέχει διαφοροποιημένα άτομα, τα οποία στο σύνολό τους απαρτίζουν την αντικειμενική μορφή του στα πεδία της εκδήλωσής του…

 O άνθρωπος χαρακτηρίζεται από δραστηριότητα σε ένα ή περισσότερα πεδία των τριών κόσμων και επιδεικνύει τις ποιότητες της:

1. Περιστροφικής κίνησης ή της ιδιαίτερης ανακύκλησής του στον τροχό της ζωής γύρω απ’ τον εγωικό του πόλο.

2. Διακριτικής ικανότητας ή της δύναμης να επιλέγει και ν’ αποκτά εμπειρία.

3. Ικανότητας για ανέλιξη, για κραδασμική αύξηση και για πραγματοποίηση επαφών.

Κάθε Oυράνιος Άνθρωπος μπορεί επίσης να θεωρηθεί πως έχει σφαιροειδές σχήμα. Διαθέτει αξεπέραστο δακτύλιο όπως το άτομο κι ο άνθρωπος. O αξεπέραστος αυτός δακτύλιος περιλαμβάνει ολόκληρη την πλανητική διάταξη. O Oυράνιος Άνθρωπος εμπεριέχει εκείνο που αντιστοιχεί στα κύτταρα των φορέων έκφρασης ενός ανθρώπινου όντος. Τα άτομα ή τα κύτταρα του σώματός Του συνίστανται απ’ το άθροισμα των ντεβαϊκών και ανθρώπινων μονάδων οι οποίες κραδαίνονται στο βασικό Του τόνο και ανταποκρίνονται στο μέτρο της ζωής Του.... O Oυράνιος Άνθρωπος καταδεικνύει επίσης στα δικά Του πεδία τις ποιότητες της:

Περιστροφικής κίνησης ή της ιδιαίτερης κυκλοτερούς δραστηριότητάς Του γύρω απ’ τον τροχό της ζωής Του – μια πλανητική διάταξη – κι έτσι γύρω απ’ τον εγωικό Του πόλο.

Διακριτικής ικανότητας ή της δύναμης να επιλέγει κι ως εκ τούτου ν’ αποκτά εμπειρία.

Ικανότητας για ανέλιξη, για κραδασμική αύξηση, για απόκτηση γνώσης και για πραγματοποίηση επαφών.

O ηλιακός Λόγος, ο Μέγας Άνθρωπος των Oυρανών, έχει επίσης σφαιροειδές σχήμα. O αξεπέραστος δακτύλιος Του περιλαμβάνει ολόκληρη την περιφέρεια του ηλιακού συστήματος καθώς και καθετί που περιέχεται στη σφαίρα επιρροής του Ηλίου. O Ήλιος κατέχει μια θέση ανάλογη με τον πυρήνα της ζωής στο κέντρο του ατόμου. Η σφαίρα αυτή εμπεριέχει τις επτά πλανητικές αλύσους καθώς και τις συνθέτουσες τρεις, που απαρτίζουν τις δέκα της λογοϊκής εκδήλωσης. O Ήλιος αποτελεί το φυσικό σώμα ή σώμα εκδήλωσης του ηλιακού Λόγου. O ηλιακός Λόγος εμπεριέχει σαν άτομα στο σώμα εκδήλωσής Του όλες τις παντοειδείς ομάδες, από την ενελισσόμενη ομαδική ψυχή ως τους εγωικούς ομίλους επί του νοητικού πεδίου. Έχει (σαν εμψυχωτικά κέντρα στο σώμα Του) τους επτά κύριους ομίλους ή τους επτά Oυράνιους Ανθρώπους που ακτινοβολούν την επιρροή Τους σ’ όλα τα μέρη της λογοϊκής σφαίρας και που ενσωματώνουν όλες τις μικρότερες ζωές, τους μικρότερους ομίλους, τις ανθρώπινες και τις ντεβαϊκές μονάδες, τα κύτταρα, τα άτομα και τα μόρια... O Λόγος καταδεικνύει επίσης στα δικά Του πεδία τα εξής:

Πρώτο. Περιστροφική κίνηση...

Δεύτερο. Διακριτική ικανότητα. Η πρώτη Του πράξη, όπως γνωρίζουμε, ήταν να ξεχωρίσει ή να επιλέξει την ύλη που ήταν απαραίτητη για την εκδήλωση...

Τρίτο. Ικανότητα για πρόοδο, για αύξηση του κραδασμού και για απόκτηση πλήρους αυτοσυνείδησης επί των κοσμικών επιπέδων.»

 Συνοψίζοντας μπορούμε να πούμε ότι παντού στο σύμπαν φαίνεται να ακολουθείται ένα μορφοδομητικό μοντέλο που είναι κυκλικό ή σφαιροειδές με ένα κεντρικό σημείο που συνήθως αποτελεί τον πυρήνα της ζωής του όντος. Πολλές μικρότερες ζωές αποτελούν την μορφή της μεγαλύτερης ζωής όπως τα κύτταρα αποτελούν το σώμα του ανθρώπου, σε έναν αξεπέραστο δακτύλιο του οποίου το κέντρο αποτελεί  τον πυρήνα ζωής του μεγαλύτερου όντος.

Η σύγχρονη φυσική και αστροφυσική φαίνεται να πρεσβεύει κάτι ανάλογο. Τα άτομα διαθέτουν κεντρικό πυρήνα, σφαιροειδή μορφή και περιστροφική κίνηση. Ήδη έχουν ανακαλυφθεί πολλά υποατομικά σωματίδια και έπεται συνέχεια. Ο Θιβετανός μας λέει ότι υπάρχουν δεκατέσσερα δισεκατομμύρια αρχετυπικά άτομα, δηλαδή υποατομικά σωματίδια μέσα στην περιφέρεια του ατόμου της φυσικής. Η σωματιδιακή φυσική έχει ακόμα πολύ μέλλον...

Όλες οι μορφές ζωής που γνωρίζουμε αποτελούνται από κύτταρα τα οποία έχουν σφαιροειδή μορφή με έναν κεντρικό πυρήνα. Και βέβαια τα κύτταρα απαρτίζονται από άτομα.

 

Σύμφωνα με τον εσωτερισμό η γη αποτελεί το φυσικό σώμα ή τη μορφή του Πλανητικού Λόγου της Γης, του μεγάλου όντος που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε Θεό μας, που έχει στην υπευθυνότητά του όλες τις ζωές που υπάρχουν στη γη και η μορφή του αποτελείται από όλες τις μορφές στη γη. Από την επιστήμη γνωρίζουμε ότι η γαλάζια σφαίρα μας, η γη, έχει έναν κεντρικό διάπυρο πυρήνα. 

Όλοι οι πλανήτες ακολουθούν το ίδιο μοτίβο με τη γη, σφαιροειδής μορφή, περιστροφική κίνηση και κεντρικός πυρήνας. Και από τον εσωτερισμό μαθαίνουμε ότι συνιστούν τη μορφή των μεγάλων αυτών όντων των Πλανητικών Λόγων.

Και βέβαια οι Πλανητικοί Λόγοι συνιστούν τα κέντρα του ηλιακού συστήματος στο κέντρο του οποίου δεσπόζει ο φυσικός Ήλιος που αποτελεί τη μορφή του Ηλιακού Λόγου του μεγάλου Θεού του ηλιακού μας συστήματος. Πολλοί αρχαίοι λαοί φαίνεται να το γνώριζαν αυτό μιας και λάτρευαν τον Ήλιο σαν μεγάλο Θεό ή ακόμα σαν Τον Μεγάλο Θεό. 

Το ηλιακό σύστημα, όπως γνωρίζουμε από την επιστήμη, περιστρέφεται γύρω από το κέντρο του, τον ήλιο, αλλά ταυτόχρονα εκτελεί και κίνηση γύρω από το κέντρο του γαλαξία μας, όπως και όλα τα άστρα – δηλ. οι ήλιοι ή καλύτερα τα ηλιακά συστήματα – του γαλαξία. Κάτι τέτοιο ισχυρίζεται και ο Θιβετανός: «Όπως και το πλανητικό άτομο, το ηλιακό άτομο όχι μόνο περιστρέφεται στον άξονά του αλλά κινείται σπειροειδώς με κυκλικό τρόπο στους Oυρανούς…  Αφορά την περιφορά του Ηλίου μας γύρω από ένα κεντρικό σημείο». «Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός», σελ.1058.

Τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι στο κέντρο κάθε γαλαξία υπάρχει μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα. Η μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία μας, με το όνομα Τοξότης Α, έχει μάζα περίπου 4 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο. Λογικά σκεπτόμενοι, η μαύρη τρύπα στο κέντρο κάθε γαλαξία αποτελεί και την εκδήλωση ενός τεράστιου όντος, του Γαλαξιακού Λόγου του αντίστοιχου Γαλαξία. Μάλιστα η έλξη κάθε μαύρης τρύπας είναι τόσο μεγάλη που δεν της ξεφεύγει ούτε το φως και γι’ αυτό είναι σκοτεινή όπως σκοτεινό είναι και το πνεύμα σύμφωνα με την Προαιώνια Σοφία. 

Η αστροφυσική έχει εδώ και αρκετά χρόνια έχει ανακαλύψει ότι οι γαλαξίες συγκεντρώνονται σε μεγαλύτερα μορφώματα που ονομάζονται σμήνη και τα σμήνη σε ακόμα μεγαλύτερα που ονομάζονται υπερσμήνη.  Εδώ και λίγο καιρό οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι υπάρχει ένα «σημείο» ή μια τοπική συγκέντρωση μάζας στο υπερσμήνος που βρίσκεται ο γαλαξίας μας, την Laniakea, που έλκει όλους τους γαλαξίες του υπερσμήνους προς αυτόν και γι αυτό ονομάζεται ο Μεγάλος Ελκυστής. Βρίσκεται στην καρδιά της Laniakea, σε απόσταση περίπου 250 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη και τον Γαλαξία μας και αποτελεί μια βαρυτική παραδοξότητα. Παρά την ύπαρξή του, δεν είμαστε σίγουροι για την ταυτότητά του και δεν έχουμε συγκεκριμένες πληροφορίες. Ωστόσο, για ένα πράγμα είμαστε σίγουροι: Ο Μεγάλος Ελκυστής ασκεί ένα ανεξιχνίαστο επίπεδο επιρροής. Η βαρυτική του δύναμη είναι τόσο κολοσσιαία που έλκει εμάς και τους 100.000 γαλαξίες που αποτελούν τη Laniakea προς αυτόν. Σαν ένας κολοσσιαίος μαγνήτης καταναλώνει τα πάντα σε μια ακτίνα 300 εκατομμυρίων ετών φωτός. Πηγαίνουμε συνεχώς προς το μέρος του με ταχύτητα 600 km/s, κάθε μέρα, λεπτό και δευτερόλεπτο που περνάει. Το πεπρωμένο παραμένει μυστήριο, αλλά η απόλυτη δύναμή του μας αναγκάζει να αντισταθούμε στη φυσική διαστολή του Σύμπαντος.

Ο Μεγάλος Ελκυστής παραμένει ένα αίνιγμα στην απέραντη έκταση του Κόσμου. Παρά τις καλύτερες προσπάθειές μας, δεν έχουμε ανακαλύψει ακόμη σημάδια της ύπαρξής του. Είναι ένας φαινομενικά κενός χώρος, αλλά η βαρυτική του έλξη είναι τόσο ισχυρή που μας ανάγκασε να επανεκτιμήσουμε την κατανόησή μας για το Σύμπαν. Αυτή η ανεξήγητη δύναμη έχει αμφισβητήσει τις προκαταλήψεις των επιστημόνων και έχει διαταράξει τις υποθέσεις τους, αφήνοντάς τους δέος για τα μυστήρια που ακόμα μας διαφεύγουν. 

Δικαιούμαστε νομίζω να υποθέσουμε ότι ο Μεγάλος Ελκυστής αποτελεί την εκδήλωση ενός κολοσσιαίου όντος που θα τολμήσουμε να ονομάσουμε Λόγο του Υπερσμήνους στο οποίο ανήκει ο γαλαξίας μας. Συνεχίζοντας την υπόθεση, μπορούμε να πούμε ότι το σύνολο των υπερσμηνών του σύμπαντος αποτελεί την μορφή ή την εκδήλωση στο φυσικό πεδίο του ΕΝΟΣ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ του σύμπαντός μας. Παρ΄όλα αυτά, το σύμπαν μας δεν αποτελεί την εκδήλωση του ΕΝΟΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, αν ισχύουν κυριολεκτικά αυτά που είδαμε στην αρχή ότι μας λέει ο Θιβετανός, ότι δηλ. υπάρχουν «αναρίθμητα Σύμπαντα που περιλαμβάνουν αμέτρητα Εκδηλούμενα Άστρα και Ηλιακά Συστήματα».

Ας ασχοληθούμε τώρα λίγο με την αριθμητική. Σύμφωνα με τις επικρατούσες αντιλήψεις ένας μέσος γαλαξίας υπολογίζεται ότι περιέχει περίπου 100 δισεκατομμύρια άστρα, δηλ. ηλιακά συστήματα. Το σύμπαν μας υπολογίζεται από πολλούς επιστήμονες ότι περιέχει περίπου 10 τρισεκατομμύρια γαλαξίες. Αφήνω σε σας να υπολογίσετε τον αριθμό των άστρων μόνο στο δικό μας σύμπαν.

Ας εξετάσουμε τώρα το θέμα από μια άλλη οπτική. Σύμφωνα με την Προαιώνια Σοφία και τη σοφία των ανατολικών θρησκειών ολόκληρος ο κόσμος βρίσκεται στο νου του Θεού. Όλες οι μορφές τουλάχιστον του φυσικού κόσμου υπάρχουν στον διαλογισμό του Δημιουργού. Και διατηρούν επίσης την φυσική τους ύπαρξη όσο ο Θεός διαλογίζεται. Μάλιστα επειδή ο άνθρωπος έχει πλαστεί «καθ’ ομοίωσιν», του έχει παραχωρηθεί το δικαίωμα της δημιουργίας.

Πολλοί γνωστοί φυσικοί, όπως ο Eugene Wigner και ο John Wheeler  προβληματιζόμενοι με τα θεμέλια της κβαντικής θεωρίας, υποστήριξαν πως δεν αρκεί μόνο η μετρητική συσκευή για να αποκτήσει νόημα η θεωρία, αλλά και η ίδια η συνείδηση των παρατηρητών. Η συνείδηση αλληλοεπιδρά με το παρατηρούμενο σύστημα. Στις πιο ακραίες διατυπώσεις της η άποψη αυτή θεωρεί την παρατήρηση από συνειδητούς παρατηρητές ως όρο ύπαρξης της πραγματικότητας.

https://physicsgg.me/2023/06/20/%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%B3-%CE%B8/

 Η σύγχρονη κβαντική φυσική υποστηρίζει ότι όλα τα σωματίδια που αποτελούν την ύλη, οπότε και η ύλη αυτή καθαυτή, υπάρχουν σε υπέρθεση, βρίσκονται δηλαδή δυνητικά σε πολλές καταστάσεις μέχρι να παρατηρηθούν. Η παρατήρηση είναι αυτή που κάνει μια συγκεκριμένη πιθανότητα να κατακρημνισθεί, στην δική μας γλώσσα να κατασταλάξει, προκαλώντας απώλεια συνοχής στην υπέρθεση. Δηλαδή κάθε πράγμα στον φυσικό κόσμο υπάρχει και έχει την συγκεκριμένη μορφή επειδή κάποιος το παρατήρησε. 

Τώρα, μελετώντας το πώς συμπεριφέρεται η κβαντική θεωρία στον ορίζοντα μιας μαύρης τρύπας, ο Wald και οι συνεργάτες του (Πανεπιστήμιο του Σικάγο) ανακάλυψαν ότι η παρουσία και μόνο μιας μαύρης τρύπας, αρκεί για να μετατρέψει τη θολή “υπέρθεση” ενός σωματιδίου - το να βρίσκεται ταυτόχρονα σε πολλαπλές πιθανές καταστάσεις - σε μια καλά καθορισμένη πραγματικότητα. Πολλοί επιστήμονες, λοιπόν, υποστηρίζουν ότι οι μαύρες τρύπες είναι αυτές που προκαλούν την αποσυνοχή την και ακόλουθη καταστάλαξη όλων όσων υπάρχουν σε φυσική μορφή. Υποστηρίζουν ότι οι μαύρες τρύπες «παρατηρούν» και έτσι φέρνουν σε φυσική ύπαρξη τις μορφές. Αυτό φαίνεται να το πετυχαίνουν μέσω της βαρυτικής έλξης.

https://pop-sci.gr/oi-mayres-trypes-tha-katastrepsoyn-teli/?fbclid=IwAR2kYMA5KpHtcFCoafqy2DQK3R21ScLnqHkxXUvOA8DvVndZHSaTfmnlR_E

Βλέπουμε ότι οι σύγχρονοι επιστήμονες ευθυγραμμίζονται με την άποψη της προαιώνιας Σοφίας ότι τα πάντα στον φυσικό κόσμο υφίστανται σε φυσική μορφή επειδή υπάρχουν στον διαλογισμού του Θεού, μιας απ’ ότι είδαμε οι μαύρες τρύπες αποτελούν το κέντρο της εκδήλωσης του εκάστοτε Γαλαξιακού Λόγου. Το σύμπαν φαίνεται να είναι συμμετοχικό και ο άνθρωπος, σαν αυτοσυνείδητο ον, συμμετέχει σε αρκετό βαθμό στη δημιουργία και τη ρύθμιση του φυσικού κόσμου τόσο σε ατομικό όσο και σε ομαδικό επίπεδο. Και δεν ξεχνάμε τη γνωστή αποκρυφιστική φράση: «η ενέργεια ακολουθεί τη σκέψη».

Κλείνω με ένα μικρό απόσπασμα από την ομιλία της Lucis Trust για την πανσέληνο του Κριού: «Κάθε φορά που κάνουμε μια σκέψη, συμμετέχουμε στις δημιουργικές διαδικασίες του σύμπαντος και είτε βοηθάμε είτε εμποδίζουμε το σύνολο. Καθώς δεν υπάρχει τίποτε ακίνητο στο σύμπαν, κάθε σκέψη και δράση μεταφέρει τον δημιουργό της και εκείνους τους οποίους επηρεάζει ένα μικρό βήμα εμπρός προς στο πνεύμα ή προς τα πίσω στην ύλη και επομένως λειτουργεί ανελικτικά ή ενελικτικά».

 Π Ε Ν Τ Η Κ Ο Σ Τ Η

24/6/2024

AΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΙΚΗΣ ΜΥΗΣΗΣ

ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

«Η Εορτή του Πάσχα και η Εορτή της Πεντηκοστής θα είναι οι δύο εξέχουσες μέρες του θρησκευτικού έτους. Η Πεντηκοστή είναι, όπως πρέπει καλά να ξέρετε, το σύμβολο των ορθών ανθρώπινων σχέσεων δια των οποίων όλοι οι άνθρωποι και τα έθνη θα κατανοούνται μεταξύ τους και –παρότι θα μιλούν πολλές και διαφορετικές γλώσσες– θα γνωρίζουν μόνο μια πνευματική ομιλία.

Είναι σημαντικό ότι δύο σπουδαία επεισόδια σχετίζονται στο τελικό μέρος της ιστορίας του Ευαγγελίου – το ένα προηγείται και το άλλο έπεται αμέσως του φαινομενικού θανάτου του Χριστού. Αυτά είναι:

1.  Η ιστορία του ανωγείου όπου ένας άνθρωπος “κεράμιον ύδατος βαστάζων” και συμβολίζοντας τον Υδροχόο, οδήγησε τους μαθητές κι όπου συνέβη η πρώτη λειτουργία της κοινωνίας στην οποία όλοι πήραν μέρος και η οποία προλέγει τη μεγάλη εκείνη σχέση που θα διακρίνει την ανθρωπότητα στην ερχόμενη εποχή, μετά τις δοκιμασίες της Ιχθυακής Εποχής. Μια τέτοια λειτουργία κοινωνίας δεν έγινε ποτέ ως τώρα, αλλά θα συμβεί στη Νέα Εποχή.

2. Η ιστορία του ανωγείου όπου συναντήθηκαν οι μαθητές και έφθασαν σε μια αληθινή αναγνώριση του Αναστάντος Χριστού και σε μια τέλεια και πλήρη κατανόηση αλλήλων, παρά τη συμβολική πολλαπλότητα γλωσσών. Είχαν ένα άγγιγμα πρόβλεψης, προφητικής διόρασης και προείδαν κάτι απ’ το θαύμα της Υδροχοϊκής Εποχής.

Το όραμα στις διάνοιες των ανθρώπων σήμερα είναι εκείνο της Υδροχοϊκής Εποχής, ακόμη και αν δεν το αναγνωρίζουν. Το μέλλον θα δει τις ορθές σχέσεις, την αληθινή κοινωνία, ένα μερισμό όλων των πραγμάτων (οίνου, αίματος, ζωής και άρτου, οικονομικής ικανοποίησης) και την καλή θέληση· έχουμε επίσης μια εικόνα του μέλλοντος της ανθρωπότητας, όταν όλα τα έθνη θα ενωθούν με πλήρη κατανόηση και η πολλαπλότητα των γλωσσών –συμβολική για τις διαφορετικές παραδόσεις, κουλτούρες, πολιτισμούς και απόψεις– δεν θα αποτελεί εμπόδιο στις ορθές ανθρώπινες σχέσεις. Στο κέντρο καθεμιάς απ’ αυτές τις εικόνες βρίσκεται ο Χριστός». (Το Πεπρωμένο των Εθνών, Α. Α.Μπεύλη: 151)

 Η Πεντηκοστή γιορτάζεται την πεντηκοστή ημέρα μετά το Πάσχα (που αντιστοιχεί στη 10η ημέρα μετά την ημέρα της Ανάληψης), υπολογίζοντας την Κυριακή του Πάσχα ως την πρώτη ημέρα σύμφωνα με το αρχαίο έθιμο. Ειδικά στο Ηνωμένο Βασίλειο λέγεται και «White Sunday» ή Whitsun. Προπομπός του είναι η εβραϊκή γιορτή των εβδομάδων, Shavuot, η οποία γιορτάζεται επτά εβδομάδες μετά το Πάσχα. Το επεισόδιο, όπως αποδίδεται στις – Πράξεις των Αποστόλων της Καινής Διαθήκης 2:1 είναι το εξής:

«Όταν έφτασε η ημέρα της Πεντηκοστής, ήταν όλοι μαζί συγκεντρωμένοι με ομοψυχία στο ίδιο μέρος. Ξαφνικά ήρθε από τον ουρανό μια βουή σαν να φυσούσε δυνατός άνεμος, και γέμισε όλο το σπίτι όπου έμεναν. Επίσης τους παρουσιάστηκαν γλώσσες σαν φλόγες φωτιάς, που μοιράστηκαν και κάθισαν από μία στον καθένα απ’ αυτούς. Όλοι τότε πλημμύρισαν από Πνεύμα Άγιο και άρχισαν να μιλούν σε άλλες γλώσσες, ανάλογα με την ικανότητα που τους έδινε το Πνεύμα. Στην Ιερουσαλήμ βρίσκονταν τότε ευσεβείς Ιουδαίοι από όλα τα μέρη του κόσμου. Όταν ακούστηκε αυτή η βουή, συγκεντρώθηκε πλήθος απ’ αυτούς και ήταν κατάπληκτοι, γιατί ο καθένας τους άκουγε τους αποστόλους να μιλάνε στη δική του γλώσσα».

Είναι μια σαφής πρώιμη αναπαράσταση της ομαδικής μύησης, μέσω εμβάπτισης στο Πνεύμα που οδηγεί στην τρίτη μύηση τους Αποστόλους. Γι’ αυτό και ο Ρ. Στάινερ την συνδέει με την Ελευθερία: «Η εορτή της Πεντηκοστής πρέπει να γίνει κατανοητή ως σύμβολο της απελευθέρωσης του ανθρώπινου πνεύματος, ως το μεγάλο σύμβολο του ανθρώπινου αγώνα για ελευθερία, για συνείδηση στην ελευθερία».    (Ρ. Στάινερ, The Pendacost)

Συστήνει μιαν υπόσχεση μύησης για την Ανθρωπότητα ως το τέταρτο βασίλειο της φύσης.

Και όλα αυτά συντελούνται και θα συντελεστούν στην παρούσα φάση του δεύτερου ηλιακού συστήματος που εκδηλώνει την Αγάπη-Σοφία, μέσω του Xριστικού Πνεύματος της Ζωής και της Αγάπης και ‘χρησιμοποιεί’ ως εξελικτική μέθοδο τη ΜΥΗΣΗ, ενώ η πρώτη ενσάρκωση του Ηλιακού Λόγου ‘χρησιμοποιούσε’ την νοημοσύνη ως μέθοδο εξέλιξης. Διαβάζουμε σχετικά:

 «Ο Διδάσκαλος Ιησούς ήταν εκείνος που “πέθανε” και εισήχθη στον τάφο, κορυφώνοντας έτσι τη μακρά σειρά των ενσαρκώσεών Του και τερματίζοντας –δια της καταστροφής– το άδραγμα της ύλης πάνω στο πνεύμα· δια του τάφου πέρασε στην Ιεραρχία και το πεπρωμένο της Χριστιανικής Εκκλησίας ανατέθηκε σ’ Αυτόν· το πεπρωμένο αυτό βρίσκεται ακόμη στα χέρια Του. Αλλά στην αφήγηση του Ευαγγελίου υποδεικνύεται ο Χριστός ως εμφανισθείς μετά την ανάσταση κι όχι ο Διδάσκαλος Ιησούς, εκτός από ένα σύντομο επεισόδιο όπου εμφανίσθηκε στη Μαρία που έκλαιγε έξω απ’ τη θύρα του μνήματος. Τα άλλα επεισόδια είναι παγκόσμια στις συνέπειές τους, όπως υποδεικνύεται από:

1. Τον Χριστό που βάδισε με τους δύο μαθητές στην οδό προς τους Εμμαούς – ένα σύμβολο του ουσιώδους δυαδισμού πνεύματος και ύλης, όπως ενσωματώθηκε σ’ έναν παγκόσμιο Σωτήρα.

2. Τον Χριστό που εμφανίσθηκε στους μαθητές στο ανώγειο, συμβολίζοντας το ζωδιακό, γιατί ο Ιούδας Ισκαριώτης ήταν εκεί, αντιπροσωπεύοντας το ζώδιο που ήταν εκείνη την εποχή σε ισχύ· οι άλλοι ένδεκα μαθητές αντιπροσώπευαν τα υπόλοιπα ζώδια απ’ τα οποία πρέπει να διέλθει ο ήλιος.

3. Την Πεντηκοστή. Το γεγονός αυτό δεν εικονίζει το θρίαμβο του ορθόδοξου Χρι-στιανισμού (όπως πιστεύουν και διδάσκουν οι θεολόγοι), αλλά υποδηλώνει την παγκόσμια διάδοση της Χριστικής συνείδησης σ’ όλη την έκταση του χρόνου στην καρδιά κάθε ανθρώπινου όντος· αυτό επιμαρτυρούν τα λόγια και η υπόσχεση “και ιδού, εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος”». (Ακτίνες και Μυήσεις, Α.Α.Μπεύλη:356)

Μιλώντας συμβολικά, το πρώτο βήμα μετά την έλευση του πνεύματος της ανάστασης θα είναι παρόμοιο με εκείνο της Βιβλικής ιστορίας. Η Μαρία, η γυναίκα της θλίψης, της εμπειρίας και της έφεσης, στέκει (όπως πάντα στο συμβολισμό του κόσμου) σαν σύμβολο του υλισμού. Η ανθρωπότητα πρέπει να πει μαζί της, “Ήραν τον Κύριόν μου και ουκ οίδα πού έθηκαν αυτόν”. Αλλά – το είπε στον ίδιο τον Κύριο, χωρίς να Τον αναγνωρίζει και χωρίς ν’ αντιλαμβάνεται τη δική της βαθιά ανάγκη και απόγνωση. Έτσι πρέπει να συμβεί πάλι. Η ανθρωπότητα –υλιστική, δυστυχισμένη, αντιμετωπίζοντας το μέλλον με απόγνωση και αγωνία, αλλά ακόμη ανατείνουσα– πρέπει να προχωρήσει από τη σπηλιά της ύλης, αναζητώντας τον Χριστό, χωρίς στην αρχή να αναγνωρίζει Αυτόν ή το έργο που επιχειρεί να κάνει. Οι εκκλησίες – υλιστικές, συντηρητικές και βυθισμένες στις θεολογικές τους έννοιες, επιδιώκοντας πολιτική εξουσία ή αποκτήματα, δίνοντας έμφαση στα πέτρινα κτίρια και τους καθεδρικούς ναούς ενώ απορρίπτουν τη “Μονήν αχειροποίητον, αιωνία εν τοις ουρανοίς” – ασχολούνται με τα σύμβολα κι όχι με την πραγματικότητα. Τώρα πρέπει να μάθουν ν’ αναγνωρίζουν ότι ο Κύριος δεν είναι μαζί τους κι ότι κι αυτές πρέπει να προχωρήσουν, όπως έκανε η Μαρία, και να Τον αναζητήσουν πάλι. Αν το κάνουν, θα Τον βρουν σίγουρα και θα γίνουν πάλι αγγελιαφόροι Του.

Το γεγονός της ανάστασης θα καταδειχθεί στη διάρκεια των επόμενων λίγων αιώνων κι ο Ζων Χριστός θα βαδίσει μεταξύ των ανθρώπων και θα τους οδηγήσει προς τα εμπρός στο Όρος της Ανάληψης. Η Πεντηκοστή θα γίνει αλήθεια. Όλοι οι άνθρωποι θα περιέλθουν υπό το ρεύμα της έμπνευσης από ψηλά και παρότι θα μιλούν πολλές γλώσσες, θα καταλαβαίνει ο ένας τον άλλο.

…όσα μας αφορούν αληθινά είναι εκείνα που γίνονται στη Γη σε ευθυγράμμιση με τις “κυανοτυπίες” που καθοδηγούν το έργο του Χριστού. (Όταν χρησιμοποιώ τη φράση “μας αφορούν”, αναφέρομαι στις φυσικές, συναισθηματικές και νοητικές αντιδράσεις του ανθρώπου). Δηλώνουν το γεγονός ότι κάθε κατάσταση συνείδησης είναι αγκυροβολημένη μέσα στην ανθρωπότητα κι ότι όλα υπάρχουν πραγματικά εδώ και τώρα, αλλά οι άνθρωποι δεν το ξέρουν. Δηλώνουν επίσης την αλήθεια ότι ο Χριστός ποτέ δεν μας άφησε για κάποιον μακρινό ουρανό με νεφελώδεις περιγραφές, αλλά είναι διαρκώς κοντά μας. Δηλώνουν επίσης το γεγονός πως το ενδιαφέρον Του, οι επίπονοι μόχθοι Του για χάρη μας και οι δραστηριότητες των εργαζόμενων μαθητών Του, των Διδασκάλων της Σοφίας και των Κυρίων της Συμπόνιας, είναι μαζί μας εδώ και τώρα. Δηλώνουν ότι δεν είμαστε μόνοι, αλλά οι Δυνάμεις του Φωτός και της Φώτισης εργάζονται σταθερά· ότι η δύναμη και η σοφία Εκείνων που γνωρίζουν κινητοποιούνται για να βοηθήσουν το ανθρώπινο γένος κι ότι τίποτε δεν μπορεί να αναχαιτίσει ή να εμποδίσει την επαφή ανάμεσα στο νοήμον αυτό εφεσιακό κέντρο που καλείται ανθρωπότητα και τον εσώτερο πνευματικό όμιλο, την Ιεραρχία. (Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας, Α.Α.Μπέυλη: 471-2)