«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 20.30 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

6 Φεβρουαρίου 2022

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή Ο.Δ.

Ηλικία σε σχέση με τη μαθητεία

 

Τυπώθηκε στο The Beacon - Ιούλιος 1971 και Νοέμβριος 1999

από τον MF HASELHURST

 Ο στόχος όλης της εκπαίδευσης που δίνεται στον μαθητή είναι να μετατοπίσει τη συνειδητή του επίγνωση από το σημείο όπου βρίσκεται σε επίπεδα που είναι υψηλότερα από εκείνα στους τρεις κόσμους της σίγουρα ανθρώπινης εξέλιξης. (Ακτίνες και Μυήσεις, αγγλ. σελ. 138)

Ένα από τα κύρια καθήκοντα της συνδυασμένης Ιεραρχίας είναι η παρουσίαση στην ανθρωπότητα των βασικών θεϊκών ιδεών. (Μαθητεία στην Νέα Εποχή, Τόμος ΙΙ, αγγλ. σελ. 185)

 

ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΠΟΣΟ ΙΣΧΥΡΗ επιρροή έχει η ηλικία, η φυσική ηλικία, η ηλικία του σώματος, όχι της ψυχής, στα κρίσιμα σημεία της εκπαίδευσης της μαθητείας. Άνδρες και γυναίκες διαπραγματεύονται χρόνια αναγκαστικά διαιρεμένης προσπάθειας, ικανοποίησης οικογενειακών και κοινωνικών δεσμεύσεων καθώς και των απαιτήσεων της εσωτερικής προσπάθειας και, στη συνέχεια, στα χρόνια της εξαιρετικής ευκαιρίας, όταν οι εξωτερικές υποχρεώσεις μειώνονται και οι εξωτερικές απαιτήσεις για χρόνο και προσοχή μειώνονται, στρέφονται με την πλάτη τους, κλείνουν το μυαλό τους στις ευκαιρίες που ανοίγονται. Και όλα αυτά εξαιτίας αυτής της τόσο ισχυρής ψευδαίσθησης της «γηρατειάς».

Είναι τραγική απώλεια για την παγκόσμια εσωτερική ομάδα που τόσοι πολλοί μαθητές είτε παραμερίζουν την εργασία τους είτε μειώνουν την έντασή της την ακριβή χρονική στιγμή που τους παρουσιάζονται ευκαιρίες σε ευρύτερη κλίμακα από ποτέ. Αντί να θεωρούν τη φυσική ηλικία ως περίοδο απόσυρσης, μια περίοδο που η ζωή πλησιάζει, γίνεται περιορισμένη, ήσυχη και περιορισμένη, οι μαθητές θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι πολλαπλασιάζονται οι πνευματικές ευκαιρίες. Οι όψεις της ψυχής εξαπλώνονται με αυξανόμενη δόξα, καθώς τα εμπόδια των μικρότερων καθημερινών καθηκόντων εξαφανίζονται, αφήνοντάς τις ελεύθερες να ζήσουν ως ψυχές. Η Μάργκαρετ Φορμπς έγραψε μια προσευχή που θα μπορούσε να απευθύνεται στους μαθητές σε αυτό το σημείο της εκπαίδευσής τους:

«Όχι σε προστατευμένες καταστάσεις να μας καθοδηγεί ο Θεός Όλων,

αλλά στα επικίνδυνα σημεία της έκρηξης και του βούρκου,

Εδώ στις σκληρές και επικίνδυνες επιχειρήσεις του κόσμου,

Φόρτισέ μας και ξανά φόρτισέ μας με την ακατανίκητη φωτιά».

Διαθέσιμη για καθοδήγηση είναι επίσης η σαφής, αδιαμφισβήτητη δήλωση του Θιβετανού Διδασκάλου ότι η ψυχή μπορεί να εργαστεί πιο εύκολα μέσα από σώματα πειθαρχημένα από καιρό στη χρήση της, παρά μέσω εκείνων που είναι νεότερα. Ο παράγοντας υψίστης σημασίας είναι εκείνο το σημείο συνειδητής επίγνωσης, το οποίο πρέπει να μετατοπιστεί πέρα από τα φυσιολογικά ανθρώπινα επίπεδα. Ποια καλύτερη περίοδος για να ολοκληρωθεί αυτό από τα χρόνια κατά τα οποία οι ατροφίες της επιθυμίας, τα καθήκοντα μειώνονται και οι πιέσεις χρόνου μειώνονται ως εκ θαύματος;

Αυτά είναι τα χρόνια ευκαιριών του μαθητή, ευκαιρία να επεκτείνουν τις υπάρχουσες προσπάθειες και να ξεκινήσουν νέες. Τώρα έχει πολύτιμες ώρες στις οποίες η ενέργεια της σκέψης μπορεί να χρησιμοποιηθεί δημιουργικά και η εργασία στον διαλογισμό μπορεί να εμβαθύνει. Αυτά πρέπει να είναι χρόνια ακτινοβολίας, σκόπιμης έκφρασης, χρόνια κατά τα οποία ο μαθητής διαπιστώνει, πιθανώς προς έκπληξή του, ότι έχει αναπτύξει ικανότητες που τώρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αποκαλύψει και να ακτινοβολήσει την αγάπη και το φως, την θέληση και τον σκοπό αυτού του Θείου Εαυτού, του οποίου είναι αποσπασματική έκφραση.

Στη νεολαία και στη μέση ηλικία, ο υποψήφιος και ο μαθητής καλούνται να ανταπεξέλθουν σε ποικίλες, εξωτερικά προσανατολισμένες δεσμεύσεις. Υπάρχουν απαιτήσεις από την οικογένεια και τους φίλους, τις κοινωνικές υποχρεώσεις, την περίπλοκη διαδικασία του βιοπορισμού, την ανατροφή των παιδιών, την ικανοποίηση των απαιτήσεων του εξωτερικού του περιβάλλοντος. Όλα αυτά τα πράγματα αποσπούν (σωστά, αλλά αποσπούν την προσοχή) από τον βασικό στόχο τού να ζεις ως ψυχή, να κατευθύνεις πνευματικές ενέργειες, να μάθεις να αναγνωρίζεις, να συνειδητοποιείς και να απελευθερώνεις, την πνευματική αλήθεια.

Εάν ένα άτομο είναι μαθητής για πολλές ζωές, θα έχει αναπτύξει σημαντική ικανότητα στη διατήρηση της συνείδησης, πέρα από αυτούς τους περιορισμούς και θα μπορεί να τους χρησιμοποιεί με κάποιο βαθμό ευκολίας ως πτυχές της εσωτερικής του εργασίας. Για το άτομο που ασχολείται με την εσωτερική μελέτη για πρώτη φορά, ή που είναι τουλάχιστον σχετικά νέο σε αυτήν, τέτοια καθήκοντα και υποχρεώσεις μπαίνουν μεταξύ αυτού και του σκοπού του, εκτρέποντας, προσωρινά, την προσοχή και την ενέργεια που θα αδυνατούσε να δώσει στην εσωτερική προσπάθεια.

Είναι, φυσικά, μόνο μια φαινομενική διακοπή. Στην πραγματικότητα, εκπαιδεύει τον εαυτό του στις δεξιότητες, τις ικανότητες και τις ιδιότητες που χρειάζεται για να ξεδιπλώσει ή να ενισχύσει, εάν η ψυχή θέλει να εργαστεί με τη μέγιστη αποτελεσματικότητα μέσω του εξωτερικού της οργάνου, της ολοκληρωμένης προσωπικότητας. Αυτές οι υποχρεώσεις εξωτερικού επιπέδου, σωστά εκπληρωμένες, οδηγούν στην ατροφία και την επακόλουθη απόρριψη ανεπιθύμητων και παρεμποδιστικών στοιχείων χαρακτήρα.

 

ΧΡΟΝΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΩΝ

Ωστόσο, για μια περίοδο της διάρκειας ζωής ή της ενσάρκωσης, μεγάλη προσοχή επικεντρώνεται αναγκαστικά στο παρόν σημείο συνειδητοποίησης, στον κόσμο της καθημερινής προσπάθειας και ζήτησης. Με πόση χαρά, λοιπόν, θα έπρεπε οι μαθητές να καλωσορίσουν τον ερχομό εκείνης της περιόδου που συνήθως αναφέρεται ως «γηρατειά» και συνδέεται στο μυαλό των ανθρώπων με τον περιορισμό. Εδώ, σε αυτή την περίοδο των «γηρατειών», ανοίγουν τα χρόνια της ευκαιρίας. Είναι χρόνια κατά τα οποία ο μαθητής είναι ελεύθερος να μεταφέρει το εκπαιδευτικό του πρόγραμμα σε ένα υψηλότερο επίπεδο, να εστιάσει τη συνειδητή του επίγνωση πολύ πιο μόνιμα πέρα από τις άμεσες ανάγκες. Τώρα είναι η εποχή που τα εξωτερικά καθήκοντα, οι δεσμεύσεις, τα ενδιαφέροντα, οι προσωρινές εκφράσεις μιας ζωής μεταφέρονται συνειδητά πέρα από (ή είναι πάνω ή μέσα;) αυτές τις περιοριστικές υποχρεώσεις.

Οι λέξεις ελάχιστη σημασία έχουν. Γεγονός είναι ότι η ψυχή μπαίνει στα δικά της. Είναι ελεύθερη να κυριαρχεί, με πολύ μικρή διακοπή, στα τόσο προσεκτικά ενσωματωμένα οχήματά της, να τα πλημμυρίσει με τη θεϊκή, διαρκή, αιώνια ζωή της καθώς αποδεικνύει την πραγματικότητά της μέσω της φαινομενικής εμφάνισης.

Δεν πρόκειται για ποιητικές έννοιες, που συλλαμβάνονται ως βλέμματα της νεολαίας σε ένα εξιδανικευμένο γήρας. Αντιπροσωπεύουν την πραγματική εμπειρία ενός μαθητή που έχει περπατήσει την Οδό για μια μακρά ζωή και τώρα αντιμετωπίζει εκείνα τα φαινομενικά έρημα χρόνια που κλαίνε δυνατά για να εξορύξουν τον πνευματικό τους πλούτο.

Ο Θιβετανός λέει ξεκάθαρα και κατηγορηματικά ότι η σωματική κόπωση δεν χρειάζεται απαραίτητα να βλάψει, με κανέναν τρόπο, τη χρησιμότητα του μαθητή, αφού οι μαθητές έχουν μια περίεργη ικανότητα να συνεχίσουν τη δουλειά τους ανεξάρτητα από το τί μπορεί να τους συμβαίνει σωματικά. Μαθαίνουν να ζουν με σωματικές αναπηρίες κάτω από αντίξοες συνθήκες και εξακολουθούν να διατηρούν τη δουλειά τους σε υψηλό επίπεδο.

Μέρος της εκπαίδευσης ενός μαθητή συνίσταται στο να μάθει να συντονίζεται, να αναγνωρίζει και να επιταχύνει αυτές τις αναδυόμενες θεϊκές ιδέες με τις οποίες η Ιεραρχία στοχεύει να σπείρει τη σκέψη της ανθρωπότητας. Αυτά πρέπει στη συνέχεια να μεταφραστούν σε έννοιες που θα διαμορφώσουν την ανθρώπινη σκέψη στον κύκλο που βρίσκεται ακριβώς μπροστά. Τέτοιες εργασίες απαιτούν μια εκπαιδευμένη αίσθηση του χρόνου, την ικανότητα αποφυγής από κατακρήμνιση ή πρόωρη δράση. Πόσο ξεκάθαρα αυτό φωτίζει την ευκαιρία που δίνεται στους «παλαιότερους» μαθητές, οι οποίοι έχουν εκπαιδευτεί στην υπομονή και έχουν μάθει από την πείρα τους πόσο απατηλές είναι οι χρονικές αξίες που καθορίζουν πολύ την εξωτερική δράση.

Στο βιβλίο του Μαθητεία στην Νέα Εποχή, Τόμος ΙΙ, αγγλ. σ. 502-4, ο Θιβετανός εκθέτει με μεγάλη σαφήνεια τους λόγους για τους οποίους ένας μαθητής πρέπει να συνεχίσει το έργο του στα τελευταία στάδια μιας ενσάρκωσης, πιέζοντας «παρά την κούραση και το αυξανόμενο ‘‘τρίξιμο’’ του ανθρώπινου μηχανισμού». Με επιτομή, αυτοί οι λόγοι είναι:

1.   την ανάγκη να συνεχίσει και να συνεχίσει τον ρυθμό της υπηρεσίας και της γόνιμης ζωής όταν, ελεύθερος από το φυσικό σώμα, στέκεται στην άλλη πλευρά του πέπλου. Δεν πρέπει να υπάρχει κενό στο μοτίβο εξυπηρέτησης,

2.   την ανάγκη διατήρησης της συνέχειας της συνείδησης ως εργαζόμενου μαθητή. Δεν πρέπει να υπάρχει κενό ανάμεσα στο παρόν επιτυγχανόμενο σημείο έντασης και το σημείο έντασης που επικρατεί μετά την εμπειρία του θανάτου.

3.   την ανάγκη να κλείσει το επεισόδιο αυτής της εμπειρίας ζωής, ώστε να είναι προφανές ότι είναι μέλος ενός άσραμ: δεν πρέπει να υπάρξει διακοπή στην καθιερωμένη σχέση, ούτε διακοπή της ροής της ασραμικής ζωής μέσω αυτού στον κόσμο των ανθρώπων. Αυτό είναι ένα έργο που απαιτεί σίγουρη συγκέντρωση προσπάθειας. Καθίσταται δύσκολη από τη φυσική και φυσιολογική φθορά του φυσικού οχήματος καθώς μεγαλώνει, μια επιδείνωση που πρέπει να αντισταθμιστεί αυξάνοντας την ένταση στην οποία ζει ποτέ ένας μαθητής.

Ακολουθώντας αυτές τις τρεις «ανάγκες» υπάρχει μια τριπλή δήλωση που ορίζει με σχεδόν σκληρή σαφήνεια τα ύψη προς τα οποία πρέπει να σκαρφαλώνουν οι μαθητές, ύψη από τα οποία ούτε η σωματική ηλικία ούτε η σωματική κόπωση θα πρέπει να επιτρέπεται να τους κρατήσουν.

«Για κάθε μαθητή στο άσραμ μου», μας λένε, «το πρόβλημα σε αυτήν την εποχή παγκόσμιας κρίσης είναι ιδιαίτερα επείγον για τους εξής λόγους:

α. Μέσω του άσραμ μου (εργαζόμενος υπό την έμπνευση αυτού του Δάσκαλου Κ.Χ.) θα δοθεί η νεότερη εσωτερική παρουσίαση της αλήθειας, και αυτό θα κάνει μεγάλο μέρος της παλαιότερης διδασκαλίας εξωτερικά.

β. Συνεπώς, οι μαθητές στο άσραμ μου έχουν διπλή ευθύνη. Να παραμείνουμε σταθεροί στη διατήρηση της πραγματοποίησης. Αυτή η σταθερότητα δεν πρέπει να χαλαρώσει με κανέναν τρόπο καθώς πλησιάζει το γήρας και δεν πρέπει να της επιτραπεί να εξαφανιστεί μέσω της μετάβασης του ίδιου του θανάτου. Είναι μέσω της αδιάσπαστης συνειδητής σκέψης μιας συγκολλημένης ομάδας μαθητών που εργάζεται ο Διδάσκαλος ενός άσραμ. Δεν είναι τόσο η ενεργή εξωτερική υπηρεσία μιας ομάδας μαθητών που έχει μεγάλη σημασία (αν και αυτό έχει αναγκαστικά ζωτικό σκοπό) όσο η συνεκτική, ολοκληρωμένη ομαδική σκέψη που είναι τόσο ισχυρή στο να επιφέρει αλλαγές στην ανθρώπινη συνείδηση».

Διαβάζοντας τέτοιες λέξεις, πώς μπορεί οποιοσδήποτε μαθητής να δει τα χρόνια της «γηρατειάς» του ως κάθε άλλο παρά μια υπέροχη, εξειδικευμένη ευκαιρία, ένα επίδομα χρόνου που πρέπει να ξοδέψει με βασιλική γενναιοδωρία καθώς συνεχίζει την ατελείωτη αναζήτησή του;

γ. Το τελευταίο σημείο αυτής της τριλογίας υπογραμμίζει τις τρομερές αναπροσαρμογές στην ανθρώπινη συνείδηση «που συμβαίνουν με τα εγκαίνια ενός νέου πολιτισμού, πολιτισμού και παγκόσμιας θρησκείας» και τονίζει την ευκαιρία να διατηρηθεί ανέπαφη και απαλλαγμένη από κάθε φθορά η ψυχική κατάσταση των μελών του άσραμ όλα τα υπόλοιπα χρόνια αυτής της ζωής, μέσω της διαδικασίας διάλυσης και, στην ελευθερία της άλλης πλευράς του πέπλου. Αυτή η διατήρηση της συνειδητής ακεραιότητας δεν είναι εύκολη υπόθεση. Απαιτεί κατανόηση και πιο σκόπιμη προσπάθεια.

Σαν να μην ήταν όλα αυτά επαρκές κίνητρο για επιμονή, έχουμε αυτή την περαιτέρω έκκληση από τον Θιβετανό:

Θα σας παρακαλούσα, καθώς η ζωή προχωρά και αντιμετωπίζετε τελικά και αναπόφευκτα την απόρριψη του οχήματος, να κρατάτε όλο και περισσότερο τις γνώσεις σας για την Ιεραρχία, και έτσι να περάσετε στην άλλη πλευρά με πλήρη αφοσίωση στο ιεραρχικό σχέδιο... αυτή είναι μια προσπάθεια εκ μέρους μου να επιστήσω την προσοχή σας στην έννοια της πνευματικής συνέχειας της γνώσης και μιας ορθώς προσανατολισμένης στάσης. Έτσι ο χρόνος δεν θα χαθεί, μπορείτε . . . να επιτύχετε μια αληθινή συνέχεια της συνείδησης και είναι ένας από τους παράγοντες που θα χρησιμεύσει για να κρατήσει αυτή την ομάδα μαθητών ενωμένη.

Και έχουμε την περαιτέρω υπόσχεση ότι «όταν ο μαθητής ή ο μαθητής επιστρέψει στην ενσάρκωση αυτή η γνώση (αποθηκευμένη στο περιεχόμενο της ψυχής) θα είναι χρήσιμη διαθέσιμη».

Εδώ υποδεικνύεται το είδος και το εύρος του έργου που στοχεύουν οι Διδάσκαλοι να επιτύχουν μέσω των μαθητών τους για την ανθρωπότητα. Είναι έργο το οποίο μπορούν να περιγράψουν και να υποδείξουν, για το οποίο είναι διαθέσιμη η απαραίτητη εκπαίδευση, αλλά που, σε τελευταία ανάλυση, πρέπει να γίνει μέσω, να πραγματοποιηθεί από τους μαθητές τους. Και κυρίως, ίσως, μέσω εκείνων των μακροχρόνιων μαθητών που, έχοντας εργαστεί για πολλά χρόνια, βρίσκονται τώρα στο σημείο όπου μπορεί να πραγματοποιηθεί η ζωτική μετατόπιση της συνείδησης, καθιστώντας δυνατές τις νέες και αναγκαίες αναγνωρίσεις και πραγματοποιήσεις. Διότι πρέπει να θυμόμαστε ότι είναι ο μαθητής που έχει δημιουργήσει μια αξιοποιήσιμη επαφή με την ψυχή του, από την οποία μπορεί να επωφεληθεί όποτε το επιλέξει, που μπορεί να αρχίσει να καταγράφει τις εντυπώσεις που έρχονται απευθείας σε αυτόν από τον Διδάσκαλο.

Γυρνώντας πάλι στον Θιβετανό Διδάσκαλο, μας λένε ότι μια από τις λειτουργίες του είναι να «αγκυροβολεί ιδέες στο μυαλό του ανθρώπου και να μεταφέρει στο βασίλειο των λέξεων ορισμένες αναδυόμενες έννοιες, ώστε να αρχίσουν να επηρεάζουν τα ανώτερα επίπεδα των στοχαστών. Αυτά τα τελευταία είναι υπεύθυνα για την κατακρήμνιση των ιδεών στην ανθρώπινη συνείδηση».

 

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

Σίγουρα είναι στην ομάδα των «ηλικιωμένων» μαθητών που θα πρέπει να είναι σε θέση να αναζητήσουν την απαραίτητη ανθρώπινη συνεργασία. Σε μεγάλο βαθμό απαλλάσσονται από τις απαιτήσεις των ομαδικών δεσμών και των οικογενειακών ευθυνών. Έχουν χρόνο. Έχουν εγκεφαλικά κύτταρα προσαρμοσμένα στο απαιτούμενο υψηλό επίπεδο δόνησης και έχουν αυτή την τόσο σπάνια άλλη αναγκαιότητα, μεγάλες, ήσυχες περιόδους μοναξιάς κατά τις οποίες μπορεί να διωχθεί η έρευνα, να εμβαθύνει η διαλογιστική σκέψη και να καλλιεργηθεί διαισθητική απάντηση σε θεϊκές ιδέες.

Πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Θιβετανός έχει δώσει ως περαιτέρω στόχο το έργο του να γράψει «για τη γενιά που θα έρθει σε ενεργό έκφραση σκέψης στο τέλος αυτού του αιώνα και που θα εγκαινιάσει τη νέα εποχή που θα ξεκινήσει με ορισμένες προϋποθέσεις που σήμερα είναι το όνειρο των πιο εξυψωμένων ονειροπόλων».

Το τέλος του αιώνα είναι τώρα στο κατώφλι μας, και αν αυτοί οι νέοι στοχαστές θέλουν να ολοκληρώσουν τη μοίρα τους, θα χρειαστούν την κατανόηση και την υποστήριξη εκείνων που μπορούν να γεφυρώσουν μεταξύ της αναδυόμενης νέας εποχής και της εποχής που φεύγει. Εδώ, πάλι, υπάρχει δυναμική ευκαιρία για μαθητές σε μεγαλύτερη ηλικία. Μπορούν να είναι σε εγρήγορση για να σημειώσουν οποιαδήποτε γνήσια έκφραση αυτής της «νέας» παρουσίασης (η οποία, τελικά, θα είναι απλώς η Αιώνια Σοφία που γνωρίζουν τόσο καλά σε ένα νέο φόρεμα) να ενθαρρύνει όσους εκφράζουν αυτές τις νέες εκφράσεις και να βοηθήσει στη διάδοση της διακήρυξης. Μπορούν επίσης να είναι έτοιμοι να υποστηρίξουν τους νέους εργάτες, οι οποίοι είναι πιθανό να αντιμετωπίσουν δυσκολίες πολλών ειδών, να συναντήσουν εναντίωση και να έχουν μεγάλη ανάγκη από την κατανόηση, τη συναναστροφή και τη σοφή καθοδήγηση των «παλαιών» μαθητών.

Σκεφτείτε προσεκτικά τη δήλωση του Θιβετανού ότι το κύριο καθήκον των υποψηφίων «είναι να καλλιεργήσουν την υψηλότερη ευαισθησία· να γίνουν τόσο αγνοί και ανιδιοτελείς ώστε ο νους να παραμένει ανενόχλητος από τα γεγονότα στους τρεις κόσμους» και ότι πρέπει να αναζητήσουν αυτή την προσεκτική πνευματική αίσθηση που θα τους επιτρέψει να εντυπωθούν και στη συνέχεια να ερμηνεύσουν σωστά τις εντυπώσεις που ελήφθησαν.

Είναι αλήθεια ότι οι μαθητές που βυθίζονται στην παγκόσμια δραστηριότητα μπορεί να έχουν επιτύχει τόσο σταθερό διανοητικό προσανατολισμό που ο νους τους είναι «ανενόχλητος από τα γεγονότα στους τρεις κόσμους». Αυτή είναι, ωστόσο, μια κατάσταση που είναι πιο πιθανό να αποδειχθεί όταν οι απαιτήσεις της εξωτερικής υπηρεσίας έχουν μειωθεί και το μυαλό μπορεί να στραφεί σταθερά προς αυτή την πραγματικότητα που περικλείει όλα τα συμβάντα μέσα του.

Εδώ, πάλι, γίνεται σαφής η ευκαιρία, το προνόμιο που αντιμετωπίζουν οι μαθητές στις μεγαλύτερες ηλικιακές ομάδες. Το μόνο που χρειάζεται είναι να ξεχάσουν τις καθιερωμένες έννοιες, τα κλισέ, τις στάσεις απόσυρσης και περιορισμού, οι οποίες συνήθως χρωματίζουν και επηρεάζουν τις εκτιμήσεις τους για τις ευκαιρίες εξυπηρέτησης σε αυτό το μεταγενέστερο στάδιο της ζωής τους. Απορρίπτοντας αυτά τα ομόλογα που παράγονται από τη συνήθεια, βρίσκουν τον εαυτό τους ελεύθερο να δράσει μέσα σε διευρυνόμενες συνειδητοποιήσεις και να εκμεταλλευτεί πλήρως τα εξαιρετικά εξειδικευμένα πεδία υπηρεσιών που είναι τώρα ανοιχτά σε αυτούς.

 

ΜΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ

Το σημείο πρωταρχικής σημασίας είναι η συνειδητοποίηση της ζωής ως συνεχιζόμενης διαδικασίας, της μαθητείας ως συνεχιζόμενης εμπειρίας. Το ταξίδι είναι ένα, αν και το σκηνικό αλλάζει και οι συνθήκες κυμαίνονται. Οι σκέψεις, οι συμπεριφορές, οι προσεγγίσεις, οι προσπάθειες τού σήμερα έχουν τις ρίζες τους στο παρελθόν αλλά στέλνουν επίσης ισχυρή ανάπτυξη προς το μέλλον. Οι σημερινές προσπάθειες δεν είναι μια απελπισμένη προσκόλληση σε μια ελπίδα που δεν τολμά κανείς να εγκαταλείψει. Αποτελούν μέρος μιας διαδικασίας που ρέει από τη μια ζωή στην άλλη, από τη μια φάση της ζωής στην άλλη. Εάν η επόμενη επίδειξη είναι να επιτύχει τη μέγιστη αποτελεσματικότητα στα αρχικά της στάδια, η παρούσα προσπάθεια πρέπει να συνεχιστεί όσο το φυσικό όχημα είναι ικανό να ανταποκριθεί στις παρορμήσεις της ψυχής.

Υπάρχει μια τεράστια πρόκληση στα χρόνια της υπηρεσίας «γηρατείας», γιατί η πνευματική εργασία είναι ουσιαστικά υποκειμενική εργασία, και τα χρόνια της «ηλικίας» είναι τα χρόνια που η υποκειμενική προσπάθεια μπορεί να αναπτυχθεί σε τεράστιο βαθμό. «Μπορείς», λέει ο Θιβετανός, «να βοηθήσεις στην κατασκευή της μορφής σκέψης της διδασκαλίας της νέας εποχής· αυτό το κάνεις πάνω απ' όλα με τη σκέψη σου, με την πρακτική εφαρμογή οποιασδήποτε αλήθειας που μπορεί να έχεις καταλάβει στην προσωπική σου ζωή με οποιοδήποτε κόστος, με τη θυσία σου και την υπηρεσία σου στους συνανθρώπους σου, και με τη συνεχή διάδοση κάθε γνώσης που μπορείς να κατέχεις».

Αυτός είναι ένας εφικτός στόχος. Το μόνο που χρειάζεται είναι να παραμείνουμε σταθερά στην αναγνώριση ότι η ψυχή δεν γνωρίζει ηλικία και μπορεί να χρησιμοποιήσει το όργανό της για όσο διάστημα αυτό το όργανο διατηρείται ως χρήσιμο και χρησιμοποιήσιμο εργαλείο.

Σε αυτά τα ιδιαίτερα χρόνια είναι πολύ απαραίτητο να θυμόμαστε ότι η «δουλειά» δεν είναι συνώνυμη με τη φυσική δραστηριότητα. Έχουμε μια σαφέστερη οδηγία που σχετίζεται με τον τρόπο αυτής της προσπάθειας μεταγενέστερης ηλικίας. «Εργαστείτε μέσω άλλων. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί η Ιεραρχία, παρακολουθώντας και προτείνοντας και αναπτύσσοντας την έμφυτη ικανότητα πρόβλεψης... εκπαιδεύστε τους άλλους να κάνουν τη λεπτομερή εργασία και να εργαστείτε μόνοι σας στα παρασκήνια, καθώς εργαζόμαστε».

Αυτό δεν είναι εύκολο έργο. Δεν υπάρχει καμία αίγλη σε αυτό, κανένα δέλεαρ και συγκίνηση της δημόσιας αναγνώρισης, καμία πολύχρωμη πανοπλία του εξωτερικού σόου. Είναι σχεδόν καθαρά εμπνευσμένη από τη θέληση προσπάθεια, και έτσι αντιπροσωπεύει την επόμενη μεγάλη αλλαγή κινήτρων και χρήσης ενέργειας που απαιτείται να επιτύχουν οι μαθητές. Είναι μια τεράστια πρόκληση. Σημαίνει ενεργή προσπάθεια για να παίξει κάποιος τον ρόλο του στην καθιέρωση της απαιτούμενης επανεστίασης του σημείου της συνειδητής επίγνωσης. Απαιτεί σκόπιμη προσπάθεια καταγραφής και μετάδοσης θεϊκών ιδεών, ανεξάρτητα από την πιθανώς καταστροφική επίδραση που μπορεί να έχουν στα καθιερωμένα πρότυπα ζωής. Σημαίνει να πηγαίνεις μπροστά ως εάν. Να γνωρίζεις τη ζωή ως μια συνεχή, διευρυνόμενη, συνολική εμπειρία, μια ολότητα στην οποία κάθε κομμάτι έχει μοναδική αξία, υπό την προϋπόθεση ότι αναμειγνύεται σωστά με όλα τα άλλα. Σημαίνει να ζεις σκόπιμα κάθε λεπτό της κάθε μέρας, γνωρίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο, με αυτή τη συνεργασία, ο θεϊκός σκοπός θα φανεί τελικά στον κόσμο των ανθρώπων.

https://www.lucistrust.org/books/the_beacon_magazine/reprinted_from_the_beacon/age_in_relation_discipleship

 

«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 20.30 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

30 Ιανουαρίου 2022

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή Κ.Β.

ΦΩΤΙΣΗ

Ως φώτιση, δεν εννοώ το φως στο κεφάλι. Αυτό είναι συμπτωματικό και φαινομενικό και πολλοί αληθινά ενορατικοί άνθρωποι, αγνοούν εντελώς αυτό το φως.

Το φως στο οποίο αναφέρομαι, είναι εκείνο που ακτινοβολεί στην Οδό. Είναι το «φως της διανόησης» κάτι που πραγματικά υπονοεί εκείνο που φωτίζει το νου και μπορεί να ανακλαστεί, σ΄ εκείνο το νοητικό μηχανισμό, που συγκρατείται «σταθερά στο φως».

Η πλειονότητα των ζηλωτών, πρέπει να επιδιώκει την φώτιση. Πρέπει να καλλιεργήσει τη δύναμη να χρησιμοποιούν το νου, σαν ανακλαστήρα του φωτός της ψυχής, στρέφοντάς το, στα επίπεδα της γοητείας και συνεπώς διασκορπίζοντάς την. Η δυσκολία αδελφοί μου είναι να το κάνετε ενόσω βρίσκεσθε στο μέσω της αγωνίας και της απάτης της γοητείας.

Απαιτείται η ήρεμη απόσυρση του νου, της σκέψης και της επιθυμίας, από τον κόσμο στον οποίο εργάζεται η προσωπικότητα και η επικέντρωση της συνείδησης στον κόσμο της ψυχής, περιμένοντας εκεί σιωπηλά και υπομονετικά τις εξελίξεις, γνωρίζοντας ότι το φως θα λάμψει και η φώτιση τελικά θα συμβεί.

Το συνηθισμένο φως του κοινού ανθρώπου, που μοιάζει με τα φώτα ενός αυτοκινήτου και την αυτάρκη λάμψη τους, συντελεί μόνο στο να εντείνει το πρόβλημα και αποτυγχάνει να διεισδύσει στην καταχνιά και την ομίχλη. Απλώς την ενισχύει, έτσι ώστε η πυκνότητά της και τα παρεμποδιστικά της αποτελέσματα, να γίνονται πιο φανερά. Η κατάσταση της ομίχλης αποκαλύπτεται, αλλά αυτό είναι όλο. Έτσι και στο αστρικό πεδίο, σε σχέση με τη γοητεία, το φως που είναι έμφυτο και αυτοδημιούργητο στον άνθρωπο, αστοχεί πάντα να διεισδύσει η να διασκορπίσει το σκοτάδι και τις ομιχλώδεις μιασματικές καταστάσεις. Το μόνο φως που μπορεί να διασκορπίσει τις ομίχλες της γοητείας και να απαλλάξει τη ζωή από τα νοσηρά της αποτελέσματα, είναι εκείνο της ψυχής, το οποίο σαν μια αγνή διαλυτική ακτίνα, κατέχει την περίεργη και μοναδική ποιότητα της αποκάλυψης, του άμεσου διασκορπισμού και της φώτισης. Η παρεχόμενη αποκάλυψη, είναι διαφορετική από εκείνη της ενόρασης, γιατί είναι η αποκάλυψη εκείνου που η γοητεία καλύπτει και κρύβει μια αποκάλυψη, μοναδική για το αστρικό πεδίο, η οποία διέπεται από τους νόμους του.

Ορίζοντας τη φώτιση, σαν την αντίθετη της γοητείας, είναι προφανές ότι οι παρατηρήσεις μου πρέπει αναγκαστικά να περιορισθούν σε ορισμένες όψεις φώτισης. Θα αφορούν μόνο εκείνες τις κατευθυνόμενες μορφές εργασίας και εκείνες τις ι παρουσιάσεις του προβλήματος, που αναφέρονται στη χρήση του φωτός στο αστρικό πεδίο. Υπάρχουν πολλοί άλλοι πιθανοί ορισμοί, γιατί το φως της ψυχής μοιάζει με πελώριο προβολέα, του οποίου η δέσμη μπορεί να στραφεί σε πολλές κατευθύνσεις και να εστιασθεί σε πολλά επίπεδα. Ωστόσο ενδιαφερόμαστε εδώ μόνο για την εξειδικευμένη του χρήση.

Η φώτιση και το φως της γνώσης, μπορούν να θεωρηθούν συνώνυμοι όροι και πολλές γοητείες μπορούν να διασκορπισθούν και να διαλυθούν όταν υποβληθούν στην δυναμικότητα του πληροφοριακού νου «γιατί ο νους είναι ουσιαστικά ο δαμαστής του συναισθήματος με την παρουσίαση του γεγονότος. Το πρόβλημα είναι να παροτρύνουμε το άτομο τη φυλή η, το έθνος που δρα κάτω από την επιρροή της γοητείας, να καλέσει τη νοητική δύναμη, για να εκτιμήσει την κατάσταση και να την υποβάλει σε μια ήρεμη ψυχρή διερεύνηση. Η γοητεία και το συναίσθημα επιδρούν αμοιβαία και το αίσθημα ρέει τόσο ισχυρά σε σχέση συνήθως με τη γοητεία, ώστε είναι αδύνατη η είσοδος του φωτός της γνώσης με ευκολία και αποτελεσματικότητα.

Η φώτιση και η αντίληψη της αλήθειας είναι επίσης συνώνυμοι όροι αλλά πρέπει να θυμάστε ότι η αλήθεια σ αυτή την περίπτωση δεν είναι η αλήθεια των αφηρημένων πεδίων αλλά η συγκεκριμένη και αναγνωρίσιμη αλήθεια, η αλήθεια που μπορεί να διατυπωθεί και να εκφρασθεί με συγκεκριμένη μορφή και όρους. Όπου καλείται το φως της αήθειας η γοητεία εξαφανίζεται αυτόματα, έστω και για μια προσωρινή περίοδο.

Αλλά πάλι προκύπτει δυσχέρεια, γιατί λίγοι άνθρωποι νοιάζονται να αντικρύσουν την πραγματική αλήθεια αφού αυτή συνεπάγεται τελικά να εγκαταλείψουν την αγαπημένη γοητεία και την ικανότητα να αναγνωρίσουν το σφάλμα και να παραδεχθούν το λάθος και αυτό η ψευδής υπερηφάνεια του νου δεν το επιτρέπει.

Θα ήθελα να σας βεβαιώσω ξανά, ότι η ταπεινότητα είναι ένας από τους ισχυρότερους παράγοντες, στην αποδέσμευση της φωτισμένης δύναμης του νου, καθώς αντανακλά και διαβιβάζει το φως της ψυχής. Η αποφασιστική αντιμετώπιση της πραγματικής ζωής και η αυστηρή αναγνώριση της αλήθειας, ψυχρά ήρεμα και χωρίς πάθος διευκολύνει πολύ την εισροή της φώτισης η οποί αρκεί για την διάλυση της γοητείας.

Η Τεχνική του φωτός

Με την τεχνική αυτή, ο φωτισμένος νους αναλαμβάνει τον έλεγχο του αστρικού η συναισθηματικού σώματος και διασκορπίζει τη γοητεία. Όταν διαχέεται το φως, η γοητεία ξεθωριάζει. Η φώτιση κυριαρχεί και μπορεί να ιδωθεί το όραμα της πραγματικότητας.

Η τεχνική αυτή συνδέεται με την Ράντζα γιόγκα και στόχος της είναι η δεύτερη μύηση. Επιφέρει την ικανότητα διάνυσης της Ατραπού της Μαθητείας και επιτρέπει στον άνθρωπο να διάγει μια ζωή φωτισμένη από τη θειότητα.

Φώτιση είναι η εφαρμοσμένη δύναμη του μετασχηματισμού.

(Γοητεία: Ένα Παγκόσμιο Πρόβλημα, από σελίδες 3, 82, 139, 144-5,171-2)

 NEA ΣΕΛΗΝΗ - ΥΔΡΟΧΟΟΣ

ΤΟ ΠΟΥΛΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, Ο ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΟΣ ΚΥΚΝΟΣ

ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ, Ι

637. Αυτός που διασχίζει το ρέμα διαλέγει σταθερές πέτρες. Καταλαβαίνει σε ποιον και πότε μπορεί να εμπιστευτεί την Διδασκαλία. Το Πουλί της Ζωής, ο ακτινοβόλος Κύκνος, αποκαλύπτει την άμεση γνώση για το πού έγκειται το όριο της χρησιμότητας. Ο καθορισμός αυτού του ορίου δεν μπορεί να εκφραστεί στην ανθρώπινη γλώσσα. Μπορεί κανείς να τον αισθανθεί με απόλυτη βεβαιότητα, όμως δεν μπορεί να τον υπολογίσει με φυσικές μετρήσεις. Έτσι αντιμετωπίζει την μεγάλη δοκιμασία της απιστίας εκ μέρους των άλλων. Μια άλλη μεγάλη δοκιμασία έγκειται στην αποδοχή της έλλειψης μιας γήινης κατοικίας. Λανθάνει μια ισχυρή ψευδαίσθηση σε αναφορά με την πλάνη της ύπαρξης μιας ατομικής κατοικίας. Για τον γήινο νου η έννοια του σπιτιού αποτελεί απόλυτη αναγκαιότητα. Αν κάποιος τολμούσε να μιλήσει για τον Οίκο του Φωτός θα τον έπαιρναν για τρελό. Μια άλλη μεγάλη δοκιμασία είναι αυτή του να ακούς κάθε σκέψη. Η αξιολύπητη έννοια της γήινης μυστικότητας οδηγεί τους ανθρώπους σε πολλά λάθη. Το αίσθημα υπερηφάνειας και εγωισμού επαναστατεί ενάντια στην απουσία μυστικότητας, αλλά ο συνεργάτης της Ιεραρχίας του Φωτός καταλαβαίνουν την συνεργασία. «Είμαι έτοιμος», λέει, και βιάζεται να ανοίξει την καρδιά του. Η επιτυχής κυριαρχία όλων των δοκιμασιών βρίσκεται στην καρδιά μας και εξαρτάται από την αγάπη μας για τον Κύριο. Αν είμαστε γεμάτοι αγάπη, μπορεί να υπάρχουν εμπόδια; Η ίδια η γήινη αγάπη δημιουργεί θαύματα. Η φλογερή αγάπη για την Ιεραρχία δεν πολλαπλασιάζει τις δυνάμεις μας; Αυτές οι δυνάμεις θα βοηθήσουν να μεταμορφωθεί η έλλειψη ατομικής κατοικίας σε ένα όμορφο Σπίτι, απέραντο και απεριόριστο! Δεν μπορεί κανείς να σκεφτεί όμορφες εκτάσεις μέσα σε μια ομίχλη ικανοποίησης. Λέγεται ότι η πείνα εμποδίζει το δρόμο προς τον Θεό, αλλά θα προσθέσουμε επίσης ότι και η ικανοποίηση είναι σαν τα θολά νερά. Αυτός που καταλαβαίνει τη διαφορά μεταξύ πείνας και ικανοποίησης θα μπει στο ρεύμα. Αλλά αυτός που αγγίζει το Φως θα μεταμορφωθεί σε Πουλί της Ζωής. Όσο το Πουλί της Ζωής παραμένει μια ποιητική αφαίρεση, το πνεύμα δεν είναι ακόμα έτοιμο.

 

Δ Ι Α Λ Ο Γ Ι Σ Μ Ο Σ 

ΕΠΙΚΚΛΗΣΗ ΣΕΙΡΙΟΥ

ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΣΗ ΜΕ ΤΗ ΘΕΙΑ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, 
ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΟΥ ΝΟΥ, ΤΗΣ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ  

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2022 στις 19.30

πραγματοποιείται –2 φορές το μήνα– βράδυ Τετάρτης

Ιδέα = Ήχος + Φως

Λαμπντόμα, μια Πυθαγόρεια εφαρμογή για την παραγωγή ιδεών

(επιλεκτική απόδοση άρθρου από την παρακάτω διεύθυνση + κάποιες προσθήκες)

https://blog-en.theplanetarysystem.org/2021/12/20/2022-solar-rituality-and-ephemerides/

 

Η τελετουργική και ρυθμική ηλιοκεντρική κίνηση για το 2022-2028:

Το σύστημά μας φαίνεται να σκοπεύει να «χαράξει ένα νέο μονοπάτι» συλλογικής δημιουργικής φαντασίας «με ενωμένη πνοή και ενιαίο ρυθμό» για την εκδίπλωση ενός Νέου Πολιτισμού και μαζί με αυτόν μιας Νέας θρησκείας του Νέου Κόσμου (αυτός είναι ο πρωταρχικός στόχος και το ζήτημα της ερχόμενης έκτης επταετίας 2022-2028), σαν αποτέλεσμα της εκδήλωσης στη Γη του εξελικτικού Σχεδίου και μιας νέας ανθρώπινης πλανητικής Τάξης.

Ειδικότερα, καθώς δημιουργούνται νέες μελλοντικές Μορφές που θα ανταποκρίνονται στα ιδανικά ουράνια πρότυπά τους ή τις κυανοτυπίες τους, εμφανίζεται όλο και συχνότερα η τάση της Ανθρωπότητας για συνειδητή κατανόηση καθώς και για αρμονική καταστάλλαξη των ενεργειών, ή των ακτίνων των αρχικών Ιδεών, των αιτιών όλων των πραγμάτων.

Από φέτος, το πρώτο έτος του έκτου σεπτέννιουμ (επταετή κύκλου 2022-2028), σε ανταπόκριση προς την ενέργεια της Έκτης Ακτίνας του Αφηρημένου Ιδεαλισμού, υπάρχει μια τάση για ενωτική, συνθετική, αφαιρετική ποιότητα σύμφωνη με την Ουσία, κατάλληλη για τον Κόσμο των ιδεών ή των αιτιών, που επικαλείται και εφελκύει τις αξίες και τα ιδανικά του νέου Πολιτισμού και μιας Νέας Θρησκείας του Νέου Κόσμου.

 Η ενωτική δύναμη της 6^ης ακτίνας, χωρίς να εμποδίζει την προς τα πάνω κατεύθυνση των Ιδεών και των παραγωγών τους, εγγυάται συγχρόνως την ενότητα των πάντων και συνεπώς την πρόσβαση σε οποιοδήποτε Ιδέα

Ο Κόσμος των ιδεών είναι:

= ο κόσμος των διαλειμμάτων
= ο κόσμος της ψυχής
= η ελεύθερη συνείδηση
= το διαισθητικό/ενορατικό επίπεδο
= το άπειρο
= η επιτευχθείσα αρμονία
= το κεντρικό σημείο
= η παγκόσμια κοινότητα.

Το θεμελιώδες θεώρημα στο οποίο στηρίζεται όλο το δημιουργικό έργο είναι:

Ιδέα = Ήχος + Φως

Η Εξέλιξη προχωρά, στην Εποχή του Υδροχόου, προς την πρωταρχική Ιδέα και την συνειδητή υλοποίηση της Παγκόσμιας Αδελφότητας, προς την Θεία Κοινωνία μεταξύ όλων των κόσμων, προς τον κόσμο της Ψυχής, που θα θέσει τις βάσεις της παγκόσμιας Θρησκείας και της ουσιαστικής Αλήθειας της που είναι η Ενότητα του Όλου.

 Επίσης, η εξέλιξη, σύμφωνα με τους ηλιακούς και κοσμικούς ρυθμούς, θα ακολουθήσει τον υπερκόσμιο μαγνήτη και θα μας οδηγήσει πίσω στον Ουρανό των Ιδεών, στις Πηγές της Αλήθειας, του Καλού και του Κάλλους, που συνιστούν την πραγματική Δύναμη.

Οι ιδέες είναι πραγματικές ενέργειες και ζώσες Οντότητες, είναι δυνάμεις που παράγουν κατασταλάξεις και στρέφοντας την σκέψη και τον προβληματισμό μας σε αυτές τις Πηγές γεγονότων και πραγμάτων μπορεί να αυξήσουμε την δόνηση και το όραμά μας για αληθινή Ύπαρξη. Μια πολύ απαραίτητη και επείγουσα πράξη σε αυτούς τους καιρούς της σύγχυσης και της τύφλωσης.

Τα πάντα είναι αναλογία και συν-μέτρηση στον κόσμο των ιδεών που διέπονται από τον Νόμο του Ρυθμού. Η ακρίβεια το φωτίζει. Τα πάντα, συμπεριλαμβανομένης της χαράς και της ευδαιμονίας, κυβερνώνται από τον Αριθμό. Ως εκ τούτου, κάθε Ον λάμπει και ο Νόμος ισχύει για όλους. Ο Κόσμος των Αιτιών δεν περιλαμβάνει τυχαιότητα, ούτε διαταραχή ή αμφιβολία. Ο Κόσμος των Ιδεών δεν ανέχεται την βία ούτε την καταπίεση, οι οποίες είναι αντίθετες με την Αρμονία, τον φυσικό του νόμο.

Το ΛΑΜΠΝΤΟΜΑ ως γεννήτρια Ιδεών είναι μια «μαθηματική» προσπάθεια της συνείδησης να «τετραγωνίσει τον κύκλο» της Πραγματικότητας, ακολουθώντας την Κοσμογέννεση που παρουσιάζει η Διδασκαλία της Προαιώνιας Σοφίας. Σύμφωνα με την Διδασκαλία της Προαιώνιας Σοφίας η Γένεση της απόλυτης Ζωής στο Διάστημα έχει Επτά Πρωταρχικές Αρχές ή Ιδέες και 49 δευτερεύουσες. Αυτές ειναι οι 7 πρωταρχικές ακτίνες και οι 7 υποακτίνες τους.

Μπορεί να γίνει κατανοητός ως πίνακας ορθών σχέσεων μεταξύ των Λειτουργιών και των Ιδεών του Σχεδίου, καθώς επίσης μεταξύ του Συστήματος και των μεγαλύτερων Συστημάτων και μεταξύ όλων των εσωτερικών λειτουργιών. 

Η συστηματική τάξη της Σκέψης στο Λαμπντόμα, ή η Πυθαγόρεια και αρμονική μήτρα με δείκτη το 7 (οι Επτά Ακτίνες ή Ενέργειες της Ζωής), είναι ένα επιστημονικό και μαγικό εργαλείο που μας επιτρέπει να διεισδύσουμε και να αποκαλύψουμε, σε ένα ολοκληρωμένο σύστημα σχέσεων, τον ενεργητικό του πυρήνα και το μυστήριο της κάθε Ιδέας.

 Ο Πίνακας μπορεί να διαβαστεί κάθετα-οριζόντια και διαγώνια.

Από το Λαμπντόμα της Γένεσης των Ιδεών της Απόλυτης Ζωής (που απεικονίστηκε στον προηγούμενο πίανακα), δηλαδή των 7 ακτίνων έχουν προκύψει και άλλα επτά Λαμπντόμας Τοποθετώντας τις Ιδέες και τις Φόρμουλες των Επτά στηλών του ως νέους κεντρικούς άξονες και από κάθε έναν από αυτούς εξάγοντας συστημικά συνδεδεμένες Ιδέες και Φόρμουλες, όπως φαίνεται στον παρακάτω πίνακα, προκύπτει ένα νέο Λαμπντόμα:

Γενικά για τον μαθηματικό πίνακα Λαμπντόμα διαβάζουμε: Το Λαμπντόμα αποδίδεται στον φιλόσοφο Πυθαγόρα (500 π.Χ.) που πέρασε πάνω από είκοσι χρόνια ως μυημένος στην Αίγυπτο. Επιφανειακά, φαίνεται να μην είναι τίποτα περισσότερο από έναν μαθηματικό πίνακα. Με μια πιο προσεκτική ματιά, ωστόσο, αναδεικνύει μια σχέση ένα προς ένα με τα μουσικά διαστήματα σε μια πολύ συγκεκριμένη αρμονική σειρά. Λόγω του αριθμητικού πλαισίου αναλογιών του, μπορεί να μεταφραστεί σε συχνότητες ακουστικού ήχου. Έχει σχέσεις με την χημεία, την κρυσταλλογραφία, την κυβερνητική, την τέχνη, την μουσική, την γεωμετρία και μπορεί να εφαρμοστεί σε όλους τους παραπάνω κλάδους. Οι μαθηματικές σχέσεις που εισηγείται ανευρίσκονται στον Issac Newton, τις Διοφαντικές εξισώσεις και τη σειρά Farey, καθώς και στον παρόντα αιώνα με τον Georg Cantor.

Αυτό που κάνει την παραπάνω στον πίνακα φιλοσοφική θα λέγαμε παρουσίαση είναι ακριβώς η χρήση της μαθηματικής και ηχητικής μήτρας που αντιπροσωπεύεται από το Λαμπντόμα, που μας βοηθάει να προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε και να κατανοήσουμε το Μοντέλο της διατεταγμένης ενότητας του Σύμπαντος ή το σύστημα χωρικών σχέσεων μεταξύ άπειρων οντοτήτων όπως οι παραπάνω Ιδέες.

 (...) Σύμφωνα με το ως Άνω ούτω και Κάτω , τα σπέρματα για την Νέα ιδανική Θρησκεία αποτελούν ο προσανατολισμός και η στροφή της Ανθρωπότητας προς τις δημιουργικές Δυνάμεις και τις ψυχο-γεωμετρίες του ηλιακού και κοσμικού Συστήματος, ούτως ώστε να διανοιγούν κάποια ζωτικά κανάλια για την ευεργετική ολοκλήρωση του Έργου.

Αγκυροβολώντας τα θεμέλια στα Ηλυσιακά Πεδία, συνδέοντας και κατευθύνοντας το Έργο μας προς τις Πηγές της Ζωής, η πραγμάτωσή του θα ακολουθήσει εν ευθέτω χρόνω, σύμφωνα με την προοδευτική δύναμη της αντήχησης της ανθρωπότητας στις Ουράνιες Ενέργειες ή Ιδέες στον Πύρινο Κόσμο.

 Ας εργαστούμε σαν να ήμασταν οικοδόμοι του Μέλλοντος (και συνδημιουργοί), ως ενεργές μονάδες ζωής του Ηλιακού Συστήματος και του άπειρου Διαστήματος, πλάσματα καθοδηγούμενα από την ασταμάτητη θέληση να συνεργαστούν αρμονικά με τον μακρόκοσμο.

"Ποιος είναι ορθά προσανατολισμένος στον Δρόμο."

 

«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 20.30 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

23 Ιανουαρίου 2022

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή Α.Δ.

Τα Έθνη και οι Ακτίνες 

(Το Πεπρωμένο των Εθνών, από σελίδες 47-58) 

Σε σχέση μ’ αυτή τη συζήτηση που διέπει κι επηρεάζει τα ηγετικά έθνη του κόσμου, ο σπουδαστής πρέπει να έχει κατά νου το γεγονός ότι όλα ρυθμίζονται πρωτίστως σήμερα από το Νόμο των Χασμάτων· ωστόσο προχωρημένες ομάδες σε κάθε έθνος αρχίζουν να ανταποκρίνονται στο Νόμο της Κατανόησης. Είναι ένας νόμος που τελικά θα τονίσει την αιώνια αδελφοσύνη του ανθρώπου και την ταύτιση όλων των ψυχών με την Υπερψυχή. Αυτό θα αναγνωρισθεί στη φυλετική συνείδηση, καθώς και η εναδικότητα της Ζωής που διαχύνεται, διαπερνά, εμψυχώνει και ολοκληρώνει ολόκληρο το ηλιακό σύστημα. Η Ζωή αυτή λειτουργεί μέσα και διαμέσου όλων των πλανητικών διατάξεων, σ’ όλα τα βασίλεια των μορφών τους και σε ό,τι μπορεί να περιληφθεί στις λέξεις “μορφική ζωή”. Οι λέξεις αυτές περιέχουν τρεις βασικές ιδέες: τις ιδέες της ζωής, της μορφής και της εξέλιξης.

Η λειτουργία του Νόμου της Αγαπητικής Κατανόησης θα διευκολυνθεί και θα επιταχυνθεί εξαιρετικά στη διάρκεια της Υδροχοϊκής Εποχής που εξετάζουμε· θα καταλήξει αργότερα στην ανάπτυξη ενός παγκόσμιου διεθνούς πνεύματος, στην αναγνώριση μιας παγκόσμιας πίστης στο Θεό κι επίσης στην ανθρωπότητα σαν της κύριας έκφρασης της θειότητας στον πλανήτη και της μεταφοράς της ανθρώπινης συνείδησης από τον κόσμο των υλικών πραγμάτων σ’ εκείνον του πιο καθαρά ψυχικού. Θα οδηγήσει με τον καιρό κι αναπόφευκτα στον κόσμο των πνευματικών πραγματικοτήτων. Πρέπει να θυμόμαστε ότι (για την προχωρημένη ανθρωπότητα) η σειρά της αναγνώρισης αυτών των διευρύνσεων της συνείδησης είναι η εξής:

1.  Ο κόσμος της ψυχιστικής ζωής. Απαιτεί την αναγνώριση απ’ την εγκεφαλική συνείδηση της ανάγκης για νοητικό [48] και πνευματικό έλεγχο σαν πρώτο βήμα.

2.  Ο κόσμος της νοητικής ανέλιξης.

3.  Ο κόσμος της ψυχής ή εγώ, ο ατομικοποιημένος άνθρωπος. Όταν αυτές οι αναγνωρίσεις εδραιωθούν στο ζηλωτή, τότε έρχεται η αναγνώριση από το μαθητή του Διδασκάλου που θα τον καθοδηγήσει.

4.  Ο έλεγχος της ζωής του φυσικού πεδίου από την ψυχή.

5.  Η λειτουργία και η χρησιμοποίηση των ψυχικών δυνάμεων και η θέση και ο ρόλος τους στο πεδίο της νοήμονος υπηρεσίας.

6.  Η ερμηνευτική ικανότητα του φωτισμένου νου.

7.  Μια εμπνευσμένη δημιουργική ζωή στο φυσικό πεδίο.

Σ’ αυτή την ανάπτυξη της φυλετικής συνείδησης η διαδικασία δεν ακολουθεί κατ’ ανάγκη τη σειρά των παραπάνω επτά σταδίων. Αυτό οφείλεται στη διέγερση και την επακόλουθη ευαισθητοποίηση της μορφικής όψης μέσω της αυξημένης ακτινοβολίας και ισχύος του δυναμικού Νέου Ομίλου Υπηρετών του Κόσμου· οι τάξεις του αποτελούνται από εκείνους που πέρασαν ή περνούν απ’ τα στάδια του ζηλωτή και του μαθητή, μαθαίνοντας έτσι να υπηρετούν. Η ψυχιστική ανέλιξη των μαζών παραλληλίζεται με την πνευματική ανέλιξη της προχωρημένης ανθρωπότητας. Μπορεί να ιδωθεί να βαίνει σε μεγάλη κλίμακα παντού σήμερα και δικαιολογεί την τρομακτική ανάπτυξη της πνευματιστικής κίνησης και την τεράστια αύξηση των κατώτερων ψυχιστικών δυνάμεων. Η αρχαία Ατλάντεια μαγεία και ο κατώτερος ψυχισμός βρίσκονται πάλι πάνω μας με τη μεγάλη στροφή του τροχού της ζωής, αλλά αυτή τη φορά μπορεί να προκύψει καλό, αν οι παγκόσμιοι μαθητές και οι πνευματικοί άνθρωποι ανταποκριθούν στην ευκαιρία τους.

Σήμερα υπάρχουν πολλές χιλιάδες που περιέρχονται υπό την επιρροή του Νόμου της Αγαπητικής Κατανόησης. Πολλοί σε κάθε έθνος ανταποκρίνονται στον ευρύτερο συνθετικό αδελφικό φθόγγο, αλλά οι μάζες δεν καταλαβαίνουν προς το παρόν τίποτα απ’ αυτό. [49] Πρέπει να οδηγηθούν βαθμιαία σε σωστούς δρόμους από τη σταθερή ανάπτυξη της ορθής κατανόησης των ίδιων των συμπατριωτών τους. Να το έχετε αυτό κατά νου όσοι από σας εργάζεσθε για την παγκόσμια ειρήνη και τις ορθές ανθρώπινες σχέσεις, για την αρμονία και τη σύνθεση.

Όλα τα μεγάλα έθνη ελέγχονται από δύο ακτίνες, όπως ακριβώς το ανθρώπινο ον. Με τα μικρότερα έθνη δε χρειάζεται ν’ ασχοληθούμε. Όλα τα έθνη ελέγχονται από μια ακτίνα προσωπικότητας που αποτελεί αυτή την εποχή το δεσπόζοντα δυναμικό και κύριο παράγοντα ελέγχου κι από μια ψυχική ακτίνα που γίνεται αισθητή μόνο από τους μαθητές και τους ζηλωτές κάθε έθνους.

Η ψυχική αυτή ακτίνα πρέπει να εφελκυσθεί σε μια αύξουσα λειτουργική δραστηριότητα από το Νέο Όμιλο Υπηρετών του Κόσμου, γιατί αυτό είναι ένα από τα κύρια αντικείμενα και καθήκοντά του. Αυτό δεν πρέπει ποτέ να το χάσουμε από τη θέα. Πολλά θα μπορούσαν να γραφούν για την ιστορική επίδραση των ακτίνων κατά τη διάρκεια των περασμένων δύο χιλιάδων ετών και για τον τρόπο που τα μεγάλα γεγονότα επηρεάσθηκαν ή προέκυψαν από την περιοδική ακτινική επίδραση. Καθόσον είναι ενδιαφέρον κι ενδεικτικό των τωρινών εθνικών τάσεων και προβλημάτων, ό,τι μπορώ να κάνω τώρα είναι να υποδείξω τις ενέργειες που διέπουν κάθε έθνος και να σας αφήσω να μελετήσετε και να σημειώσετε το αποτέλεσμά τους και να κατανοήσετε τη σχέση τους με την παρούσα κατάσταση του κόσμου. Θα τόνιζα μόνο ένα πράγμα κι αυτό είναι ότι εκείνες οι ακτίνες που κυβερνούν ένα ιδιαίτερο έθνος και τη στιγμή αυτή εργάζονται ενεργά, είναι πολύ δυναμικές είτε υλικά είτε εγωικά· μερικά από τα προβλήματα μπορεί να οφείλονται στο γεγονός ότι ορισμένες ακτίνες που κυβερνούν ορισμένα έθνη δεν είναι αυτή την εποχή ενεργές. [50]

[...]   [...]   [...]

Είναι χρήσιμο να έχετε κατά νου ότι μερικά έθνη είναι αρνητικά και θηλυκά κι άλλα είναι αρσενικά και θετικά. Η Ινδία, η Γαλλία, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, η Ρωσσία και η Βραζιλία είναι όλα θηλυκά κι αποτελούν τη γαλουχητική μητρική όψη. [56] Είναι θηλυκά στην ψυχολογία τους – ενορατικά, μυστικιστικά, σαγηνευτικά, όμορφα, γεμάτα επίδειξη και χρώμα και με τα σφάλματα επίσης της θηλυκής όψης, όπως η υπερέμφαση στις υλικές όψεις της ζωής, στην επίδειξη, στην κατοχή και στο χρήμα ή στο ισοδύναμό του σαν σύμβολο της μορφικής πλευράς της ύπαρξης. Γεννούν και γαλουχούν πολιτισμούς και ιδέες.

Η Κίνα, η Γερμανία, η Μεγάλη Βρετανία και η Ιταλία είναι αρσενικά και θετικά· είναι νοητικά, πολιτικά, κυριαρχικά, τυποποιητικά, με ομαδική συνείδηση, αποκρυφιστικά από κλίση, επιθετικά, γεμάτα μεγαλείο, ενδιαφέρον για το νόμο και για την έμφαση στη φυλή και την αυτοκρατορία. Αλλά είναι περισσότερο περιεκτικά και σκέφτονται με ευρύτερους όρους από τις θηλυκές όψεις της θείας εκδήλωσης.

Οι εθνικές σχέσεις και τα κύρια διανοητικά χάσματα βασίζονται επίσης στις διέπουσες ακτινικές επιδράσεις. Η Ισπανία, η Αυστρία και η Γαλλία, επειδή κυβερνώνται απ’ την έβδομη, την πέμπτη και την τρίτη ακτίνα, έχουν μια στενή αλληλοσχέτιση. Αυτή πραγματώθηκε με πολύ ενδιαφέροντα τρόπο κατά το Μεσαίωνα και τα πεπρωμένα των τριών αυτών εθνών σχετίζονται στενά. Η νεοσχηματισθείσα χώρα των Ηνωμένων Πολιτειών σχετίζεται επίσης πνευματικά και στενά – στη μορφική της όψη – με τη Βραζιλία, τη Ρωσσία και την Ιταλία· απ’ όπου και η πρώιμη εισροή ορισμένων τύπων μεταναστών στη χώρα κι επίσης η έλξη των χωρών της Νότιας Αμερικής στην Αμερικανική συνείδηση και η ανάπτυξη (ορθή ή εσφαλμένη) του ιδανικού του Παν-Αμερικανισμού. Αυτές οι σχέσεις βρίσκονται όλες στη μορφική πλευρά και προκύπτουν από τις ακτίνες προσωπικότητας ή την ενέργεια των ενεχόμενων εθνών. Η Ακτίνα της Αγάπης ή Περιεκτικότητας, η Ακτίνα της Ενεργού Νοημοσύνης που καταδεικνύεται τόσο κυρίαρχα στον ηλεκτρικό πολιτισμό των σύγχρονων καιρών και η πέμπτη Ακτίνα της Ακριβούς Επιστήμης είναι όλες αυτή την εποχή δυναμικά ενεργές, γιατί όλες διαχύνουν τις ενέργειές τους στην πλανητική μας ζωή. [57] Η εισερχόμενη έβδομη Ακτίνα της Τάξης επιβάλλει σίγουρα, παρότι αργά, τάξη κι ένα νέο ρυθμό ζωής στο ανθρώπινο γένος. Το αποτέλεσμα των εισερχόμενων αυτών ενεργειών και των ακτίνων που είναι ενεργές σε οποιαδήποτε εποχή γίνεται αισθητό με την ακόλουθη διαδοχική τάξη:

1.  Την αίσθηση ενός ιδανικού.

2.  Τη διατύπωση μιας θεωρίας.

3.  Την ανάπτυξη μιας κοινής γνώμης.

4.  Την επιβολή του νέου και αναπτυσσόμενου προτύπου στην ανελισσόμενη ζωή.

5.  Την παραγωγή μιας μορφής βασισμένης σ’ αυτό το πρότυπο.

6.  Τη σταθεροποιητική λειτουργία της ζωής στη νέα μορφή.

Πρέπει να θυμάστε ότι κάθε ακτίνα ενσωματώνει μια ιδέα που μπορεί να γίνει αισθητή σαν ιδανικό. Οι ακτίνες δημιουργούν με τον καιρό το παγκόσμιο πρότυπο που διαμορφώνει όλες τις πλανητικές μορφές κι έτσι βεβαιώνει την εσώτερη δυναμικότητα των εξελικτικών διαδικασιών. Αυτή η τάση σχηματισμού προτύπων αναγνωρίζεται σήμερα από τη σύγχρονη ψυχολογία σε σχέση με το ανθρώπινο ον και τα συναισθηματικά ή διανοητικά του πρότυπα ταξινομούνται και μελετώνται. Το ίδιο συμβαίνει επίσης με τα έθνη και τις φυλές. Κάθε ακτίνα δημιουργεί τρία κύρια πρότυπα που επιβάλλονται στη μορφική φύση, είτε πρόκειται για άνθρωπο, για έθνος ή για πλανήτη. Τα τρία αυτά πρότυπα είναι: το συναισθηματικό πρότυπο που ενσωματώνει την έφεση ενός ανθρώπου, ενός έθνους ή μιας φυλής· είναι το άθροισμα της επιθυμητικής τάσης σε κάθε εποχή· το νοητικό πρότυπο που προβάλλει αργότερα στο χρόνο και διέπει τις διαδικασίες σκέψης ενός ανθρώπου, ενός έθνους ή μιας φυλής. Το συναισθηματικό και το νοητικό πρότυπο συνιστούν τη θετική και την αρνητική όψη της προσωπικότητας ενός ανθρώπου, ενός έθνους ή μιας φυλής. Το ψυχικό πρότυπο είναι ο προδιαθετικός και πνευματικός στόχος, ο αξεπέραστος δακτύλιος ή πεπρωμένο που επιτυγχάνει τελικά η πνευματική αρχή να επιβάλει [58] στην προσωπικότητα ενός ανθρώπου, ενός έθνους ή μιας φυλής. Το ψυχικό αυτό πρότυπο αντικαθιστά τελικά κι εξαλείφει τις δύο προηγούμενες διαδικασίες σχηματισμού προτύπων.

 

 ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΙΓΟΚΕΡΩ

  ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΜΟΝΟΚΕΡΟΥ (ΕΑ:155) 

 Έχει ενδιαφέρον να μελετήσουμε τα τρία ζώδια που παριστάνονται με κερασφόρα ζώα: 

Τον Κριό με τα στριφογυριστά κέρατα που δηλώνουν την κάθοδο σε εκδήλωση, τον ενελικτικό κύκλο και την εμπειρία του Θεμελιώδη Σταυρού καθώς εκφράζει τη θέληση-για-εκδήλωση του Θεού. 

Τον Ταύρο με τα υψωμένα κέρατα κι έναν κύκλο από κάτω, που εικονίζει την ώθηση του ανθρώπου, του Ταύρου του Θεού, προς το στόχο της φώτισης και της ανάδυσης της ψυχής απ’ τα δεσμά, ενώ τα δύο κέρατα (δυαδικότητα) περιφρουρούν τον “οφθαλμό του φωτός” στο κέντρο του μετώπου του Ταύρου· είναι “ο απλούς οφθαλμός” της Καινής Διαθήκης, με τον οποίο “όλο το σώμα φωτεινόν έσται”. 

Τέλος, τον Aιγόκερω που συνδέεται ιδιαίτερα και στενά με τον Κριό, αλλά κρύβει (σαν εσωτερική κάλυψη) το συμβολισμό του Μονόκερου στον οποίο τα κέρατα κι ο απλός οφθαλμός συγχωνεύθηκαν και εικονίζονται με το μακρύ ευθύ κέρας του μονόκερου στο κέντρο του μετώπου. 

Πίσω απ’ όλα αυτά κρύβεται το διπλό μυστήριο του Λέοντα, γιατί ο Λέων αποτελεί –όσον αφορά την ανθρωπότητα– το κλειδί ολόκληρου του ζωδιακού και γύρω από τον αστερισμό του Λέοντα βρίσκονται δύο μεγάλα μυστήρια: 

1.  Το μυστήριο της Σφίγγας, που συνδέεται με τη σχέση Λέοντα και Παρθένου και σχετίζεται με το μυστικό των ηλιακών Αγγέλων. Δεν πρόκειται για το μυστήριο της ψυχής και της μορφής, αλλά για το μυστήριο του ανώτερου και του κατώτερου νου και της μεταξύ τους σχέσης.  

2.  Το μυστήριο του Λέοντα και του Μονόκερου. Αυτό το μυστικό διατηρείται στο αρχαίο παιδικό ποίημα για “το λιοντάρι και το μονόκερω που ανέβαιναν στην πόλη” και περιέχει με ιδιάζοντα τρόπο το μυστικό της μύησης και την “άνοδο” του ανθρώπινου όντος στην πύλη εισόδου της Ιεραρχίας, καθώς και τη “μυστική ανύψωση” της οποίας το κλειδί κρατά ο Τεκτονισμός. Αναφέρεται στην ανάδυση της συνείδησης του μυημένου (λευκής και προσηλωμένης) και στην ήττα του βασιλιά των θηρίων (της προσωπικότητας), που οδηγεί στο θρίαμβο της ομαδικής και παγκόσμιας συνείδησης, της ανιδιοτέλειας και της φώτισης πάνω στην αυτοσυνείδηση και την ιδιοτέλεια. Στην ορθή απόδοση του αρχαίου αυτού μύθου ο βασιλιάς των θηρίων τυφλώνεται και φονεύεται από το μονόκερω που διατρυπά με το μακρύ του κέρατο τον οφθαλμό και την καρδιά του.